Άνθρακες ο θησαυρός…

Βράδυ Τετάρτης 16 Μαΐου 2012, ο Τσίπρας φιλοξενείται από τον (ως συνήθως, προβληματικό στην έκφραση και στη διατύπωση) Κούλογλου, στη συχνότητα της ΝΕΤ. Μπορεί οι ΣΥΡΙΖΑίοι να θεωρούν πως ο αρχηγός τους έκανε μιαν επιτυχημένη (και γεμάτη αυτοπεποίθηση) πρωθυπουργική εμφάνιση αλλά, για πολλούς άλλους, επιβεβαίωσε όσα είναι γνωστά εδώ και αρκετόν καιρό. Κοντολογίς, εξαπολύοντας έναν ασαφή αντιμνημονιακό φιλιππικό (γεμάτο από αοριστολογίες και αερολογίες) και επιδιδόμενος σε ανέξοδους λεονταρισμούς, απέδειξε (και πάλι) ότι είναι σαρξ εκ της σαρκός του συστήματος και ότι, απλούστατα, φιλοδοξεί να καταγραφεί ως ένας ακόμη διαχειριστής αυτού –και, μάλιστα, χρησιμοποιώντας τον καθιερωμένο «ξύλινο» λόγο των υπεκφυγών και των συνθημάτων. Ας μην ανησυχούν οι μεγαλοαστοί: ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (όπως και όλα τα «αριστερά» κοινοβουλευτικά επαγγελματικά κόμματα) δε στελεχώνεται από ρηξικέλευθους επαναστάτες ή ανατρεπτικούς μπολσεβίκους (όπως προσπαθούν να πείσουν οι «παραδοσιακοί» πολιτικάντηδες), αλλά από διψασμένους για θώκους και αξιώματα θεσμολάγνους καρεκλοκένταυρους. Με τη σιγουριά και τη φόρα του υπερφιλόδοξου κατακτητή, ο αρχηγός της Κ.Ο. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δήλωσε με την αναπόφευκτη αυταρέσκεια: «Έχω ένα σημαντικό πλεονέκτημα: λέω την αλήθεια…» και μίλησε για την αναγκαιότητα «ισχυρής πολιτικής διαπραγμάτευσης…», στα πλαίσια της οποίας «η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα παίξει σημαντικό ρόλο…» και «Θα διαγραφεί μεγάλο μέρος του χρέους…» -να σημειωθεί ότι, μόλις το 2010, σχετικώς με το δημόσιο χρέος, πρότεινε στάση πληρωμών προς τους πιστωτές. Εξέφρασε, κατ’ επανάληψη, την ανησυχία του για την τύχη του «χρηματοπιστωτικού συστήματος» και διατύπωσε την αναγκαιότητα «να παραχθεί πλούτος…» και να επιτευχθεί «μηδενισμός του πρωτογενούς ελλείμματος…» -ούτως ώστε να καταφθάσει και η πολύφερνη «ανάπτυξη». Έκανε λόγο (γενικώς και αορίστως) για «σχέδιο αναδιανομής του πλούτου…» και «φορολόγηση-αναδιανομή του πλούτου…», ψελλίζοντας κάτι για το «εφοπλιστικό κεφάλαιο που δεν πληρώνει μία…» και, σχεδόν αμέσως έκανε μια θεαματικότατη κωλοτούμπα (αναιρώντας την προηγούμενη μεγαλοστομία του, μην τρομάξουν οι κεφαλαιοκράτες…): «Ο ελληνικός λαός θα χρειαστεί να κάνει θυσίες, με δικαιοσύνη, θυσίες που θα πιάσουν τόπο…». Έτσι, ο «ελληνικός λαός» θα συνεχίσει να βλέπει την εργασία του (αν και όταν υπάρχει) να απαξιώνεται (με τη μείωση των αποδοχών, σε συνδυασμό με τα χαράτσια και την άγρια φορολόγηση) και τις συντάξεις να εξανεμίζονται, για να μπορούν οι θεσμικοί πορνοβοσκοί να απολαμβάνουν τα προκλητικά τους προνόμια. Από τα πλέον εμετικά σημεία του παραληρήματος του Τσίπρα, υπήρξε η παραδοχή του ότι οι συμμαχίες αποτελούν στρατηγική σταθερά για το κόμμα του και, μάλιστα, υπήρξε αποκαλυπτικός ως προς τις προτιμήσεις του: αναφέρθηκε σε «υγιείς δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που εκφράζουν τους αναξιοπαθούντες, τους μικρομεσαίους και τους μη προνομιούχους…», συμπληρώνοντας ότι «το σημερινό ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχει σχέση με εκείνο της δεκαετίας του ’70 και του ’80…». Με απλά λόγια, ο ρέκτης νεοπολιτικάντης στέλνει σαφές μήνυμα συνεργασίας προς όσα πασοκικά τρωκτικά θέλουν να εγκαταλείψουν το βυθιζόμενο σαπιοκάραβο –με αντάλλαγμα το πολύτιμο συγχωροχάρτι (ασυλία και άφεση αμαρτιών) και την αναβάπτιση αυτών στην ψευδοαριστερή κολυμπήθρα. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν τη θεωρία ότι η καθεστωτική (και πλήρως συμβιβασμένη) επαγγελματική Αριστερά λειτουργεί, σχεδόν σε όλο το διάστημα της Μεταπολίτευσης, ως ένα απαραίτητο δεκανίκι της πράσινης συμμορίας που ρήμαξε ανηλεώς (όπως τα σμάρια των πεινασμένων και ακόρεστων ακριδών) ό,τι συνάντησε στο διάβα της…

Υ.Γ._1: Το εγχείρημα της «κεντροαριστερής» διακυβέρνησης δοκιμάστηκε ευρέως στην Ιταλία με πρωταγωνιστή τον 25μελή συνασπισμό «Ελιά» (από τον Μάιο του 1996 έως τον Ιούνιο του 2001) και τις τέσσερις διαφορετικές κυβερνήσεις (δύο με πρωθυπουργό τον Massimo D’ Alema και από μία με τους Romano Prodi και Giuliano Amato) οι οποίες, το μόνο που κατάφεραν ήταν να επαναφέρουν θριαμβευτή τον καιροσκόπο Berlusconi (ο οποίος επανήλθε ως λυτρωτής και μεσσίας) και αποδείχτηκαν ό,τι θα αποδειχθεί και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αν κυβερνήσει: έμμισθοι υπηρέτες και πειθήνια όργανα ενός συστήματος το οποίο δεν επιδέχεται πλέον καμία βελτίωση ή μεταρρύθμιση…

Υ.Γ.₂: Εκτενή αποσπάσματα από την εν λόγω συνέντευξη του Τσίπρα, δημοσίευσε η εφημερίδα «Εποχή» (φύλλο 1108, Κυριακή 20.05.2012). 

Υ.Γ.₃ :Σχετικά με τις κωλοτούμπες, τις προσαρμογές, τις ανακολουθίες, τις αντιφάσεις, τις ακροβασίες και τα λοιπά σχετικά χαρακτηριστικά ενός κόμματος που θέλει να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» (ήτοι, να καλύψει τον χώρο της καταρρέουσας πασοκικής σοσιαλδημοκρατίας, λειτουργώντας ως στήριγμα του συστήματος), υπάρχει εμπεριστατωμένο άρθρο του Πέτρου Γιώτη στην εφημερίδα «Κόντρα» (φύλλο 687, Σάββατο 19 Μαΐου 2012) υπό τον τίτλο «Προσκυνούν τον καπιταλισμό, εξαπατούν το λαό».