ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ
Η φυλλάδα, η οποία φιλοξενείται σήμερα στο φτωχικό μας, ονομάζεται "Σήμερα στη Θεσσαλονίκη", ανήκει στην κατηγορία "free press" (δηλαδή, αποκτάται άνευ αντιτίμου) και αυτοαποκαλείται "ημερήσια πρωινή εφημερίδα για την πόλη μας". Χαρακτηριστικό είναι πως από τις 32 σελίδες οι 5 αναλύουν την κοσμική κίνηση (ήτοι, επιδείξεις μόδας, δεξιώσεις μεγαλοαστών, νυχτερινή διασκέδαση, κ.ά.), ενώ προβάλλει συχνά και τον Αδάμ Ρεγκούζα (εκείνον τον πρώην υφυπουργίσκο που συμβούλευε τους εφοριακούς να "λαδώνονται" διακριτικά και όχι προκλητικά).
Γιατί ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο έντυπο; Διότι, στο φύλλο 376 (βρε πώς μεγάλωσε!!!) της 15ης Ιουνίου 2007, καταθέτει "πρόταση - βόμβα για την ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης" προβάλλοντας τα εξής πρότυπα: Μονακό, Κάννες, Νίκαια, Βαρκελώνη, Κάπρι. Σε τι συνίσταται η σωτήρια πρόταση; στη μετατροπή της (τσιμεντοποιημένης) παραλίας της πόλης σε απέραντη μαρίνα. Διαβάζουμε: «Όλη η παραλία της Θεσσαλονίκης μπορεί να μετατραπεί σε μαρίνα ώστε να φιλοξενεί μεγάλο αριθμό σκαφών αναψυχής (...) Περίπου 14.000 Ρώσοι και 20.000 νοτιοβαλκάνιοι ιδιοκτήτες σκαφών, υποχρεωτικά θα περνούν από τη Θεσσαλονίκη τουλάχιστον για δύο ημέρες (...) Με τον τρόπο αυτόν, θα ανέλθουν σε σημαντικά ποσά τα έσοδα του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, του δήμου και ολόκληρου του νομού (...) Τα έσοδα των εστιατορίων και των μπαρ, και γενικότερα της νυχτερινής ζωής, των εμπορικών καταστημάτων, και ειδικά των χρυσοχοείων, θα εκτοξευθούν σε απίθανους αριθμούς (...) Παράλληλα, θα δημιουργηθούν εταιρείες προμηθειών τροφίμων - ποτών, πετρελαιοειδών, μηχανικών επισκευών κτλ. (...)»
Αυτή είναι, εν συντομία, η νέα "μεγάλη ιδέα" την οποία θέλουν να προωθήσουν οι μεγαλοκαρχαρίες της πόλης. Η αρχή έγινε με την πυρκαγιά - εμπρησμό του 1917. Το επόμενο βήμα (το πλέον αποφασιστικό) το έκανε ο "εθνάρχης της αντιπαροχής και του μπετόν". Έκτοτε, όποιος μπορεί ξεσαλώνει καταστρέφοντας ("δημιουργικός εκσυγχρονισμός", γαρ). Η Θεσσαλονίκη είναι ήδη μια νεκροζώντανη πόλη χωρίς παρόν και μέλλον - ένα σύγχρονο κολαστήριο. Κάποιοι φιλοδοξούν να τοποθετήσουν την οριστική ταφόπλακα, προσβλέποντας σε μια κατάσταση (την οποία βαφτίζουν "ανάπτυξη") που θα παραπέμπει στην εφιαλτική πόλη του μέλλοντος (όπως την περιγράφει ο Σέρβος δημιουργός εικονογραφημάτων Enes Bilalović, γνωστότερος ως Enki Bilal). Μια άκρως πυκνοδομημένη πόλη, ένα αρχιτεκτονικό τερατούργημα, ένας καθημερινός θάλαμος αερίων. Σε όλα αυτά θα προστεθεί και άλλος πληθυσμός, θα εξαφανιστεί (οικοδομηθεί) πλήρως το λίγο εναπομείναν περιαστικό δάσος και θα ενταθούν οι ήδη φρενήρεις και αγχογόνοι ρυθμοί "ζωής". Όσοι γοητεύονται από τις "σειρήνες" ας ακολουθήσουν. Οι υπόλοιποι;
Σκίτσο του Ιρανού Afshin SaboukiΕτικέτες Θεσσαλονίκη
2 σχόλια:
Βλέπω, ότι δεν σ αρέσουν τα καραβάκια.
Και όμως, τα μεταξύ 10 - 16 μέτρα, με του ιστούς τους καμαρωτούς - καμαρωτούς, που για τον κάθε αρσενικό συμβολίζουν την αρρενωπότητα τους, δεν είναι άσχημα.
Αλλά πέρα από το καλαμπούρι, αν μπορούσαν να γίνουν σεμνές μαρίνες, όχι αλά Μονακό, αλλά αλά Πόρτ Καμάρκ, με τα μπαράκια, με τα καφενεδάκια, με βιβλιοθήκες, με ιντερνετ καφέ, με γούστο, σε βεβαιώνω, ότι δεν θα ήταν καθόλου άσχημα. Έχω μείνει σε καραβάκι 15μετρο στο Πόρτ – Καμάρκ, 10 μέρες, που είχα πάει για επισκευές. Δεν φαντάζεσαι τι ομορφιά ήταν αυτή!
Φαγητό πρώτης ποιότητας, πάμφθηνο. Η θέα προς τη θάλασσα, απίστευτα ωραία!
Και γύρω – γύρω τα γαλλικά ψαροχώρια……
Βλέπεις, έχω άλλα μάτια για τα ιστιοπλοϊκά.
Τις προάλλες πήγα μία βόλτα στη δική μας Μαρίνα Ζέα.
Εκεί ήταν κάτι κοττεράρες, μηχανοκίνητες, 50 - 60 μέτρα, που ντράπηκα να τα βλέπω.
Ο πέτρινος τοίχος καλυμμένος με φτηνά συρματοπλέγματα, Νταχάου!!
Και υπήρχαν δύο τεράστια μπαρ, με πισίνα, φρίκη, καρακιτσαριά, βρωμερά, απαίσια.
Ο έλληνας αρχι γύφτος με λεφτά, που φαντάζεται κανείς, ότι μόνο βρώμικα μπορεί να είναι.
Καμιά φορά, όχι ταχτικά, αυτή η χώρα με συγχύζει, παρότι την λατρεύω. Ο πλούσιος Έλληνας με συγχύζει, γιατί είναι και θα μείνει νεόπλουτος, αρχοντοχωριάτης, άξεστος, αγράμματος.
Δεν έχω να προσθέσω πολλά, τα είπες (σχεδόν) όλα. Δεν έχω πρόβλημα με τα καραβάκια και το θαλασσινό αρμένισμα - απεναντίας. Απλώς, μου προκαλεί αποστροφή η ελληνική πραγματικότητα (στις περισσότερες εκφάνσεις της): αρχοντοχωριατισμός, επιδειξιομανία, ξιπασιά, γλοιώδης νεοπλουτισμός, παρασιτική νοοτροπία, απουσία σεβασμού για οτιδήποτε και για οποιονδήποτε. Αυτά και πολλά άλλα, τα οποία δεν απαντώνται μόνο στη μαρίνα της Ζέας, είναι όσα χαρακτηρίζουν τον "περιούσιο λαό". Ισοπεδωτικά όλα αυτά; Ίσως, αλλά πρόκειται για καθημερινά βιώματα. Άλλωστε, το κείμενό μου αφορά την εν Ελλάδι κατάσταση και όχι τη γαλλική. Αναρωτιέμαι, πόσο ακόμη σκουπίδι (κάθε μορφής) μπορεί να αντέξει η χωματερή που βαυκαλίζεται πως είναι "πρωτεύουσα των Βαλκανίων";
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα