ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ 2002 !!!

Ξεκίνησε σήμερα ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων η δίκη του Γιάννη Δημητράκη, ο οποίος κατηγορείται για ληστείες τραπεζών την περίοδο 2002-2006, τις οποίες φέρεται να έχει διαπράξει η ομάδα στην οποία αποδόθηκε η ονομασία "ληστές με τα μαύρα". Ο Δημητράκης συνελήφθη στις 16 Ιανουαρίου 2006, κατά τη διάρκεια της αιματηρής ληστείας στην Εθνική Τράπεζα επί των οδών Σόλωνος και Ιπποκράτους, όπου κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών είχαν τραυματιστεί τρεις ειδικοί φρουροί και ο ίδιος ο κατηγορούμενος. Συγκατηγορούμενοί του στην υπόθεση (είναι καταζητούμενοι) είναι οι αδελφοί Συμεών και Μάριος Σεϊσίδης και ο Γρηγόρης Τσιρώνης. Οι κατηγορίες που τους βαρύνουν αφορούν επτά ληστείες, τέσσερις απόπειρες ανθρωποκτονιών, σύσταση και συμμορία, ενώ ο Δημητράκης αντιμετωπίζει επιπλέον και την κατηγορία της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, καθώς σε θυρίδα στο όνομά του βρέθηκαν 43.000 ευρώ. Σύμφωνα με τη δικογραφία, η συνολική λεία των ληστειών προσεγγίζει τις 700.000 ευρώ. Με την έναρξη της διαδικασίας ο Δημητράκης αρνήθηκε τις κατηγορίες που τον βαρύνουν και αποδέχτηκε τη συμμετοχή του στη ληστεία της Εθνικής στη Σόλωνος, χωρίς ωστόσο, όπως είπε, τις περιστάσεις "της ιδιαίτερης σκληρότητας" που περιγράφονται στο κατηγορητήριο. Χαρακτήρισε "τερατούργημα" τη δικογραφία και αναφέρθηκε στην ταλαιπωρία που έχει υποστεί στα "κρεματόρια", όπως αποκάλεσε τις φυλακές. Στο δικαστήριο κατέθεσε ο ειδικός φρουρός, ο οποίος είχε δεχτεί τρεις σφαίρες κατά την ανταλλαγή των πυροβολισμών. Ο μάρτυρας περιέγραψε το συμβάν, ωστόσο, όπως τόνισε, δεν είδε τα πρόσωπα των δραστών. Ο ειδικός φρουρός δεν αναγνώρισε τον Δημητράκη ως έναν από εκείνους που τον πυροβόλησαν.

Τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 2002 ήταν μια μεγάλη δοκιμή. Τότε, η αστική δημοκρατία τούς έδωσε το ελεύθερο να ενεργούν όπως θέλουν. Τότε, η κοινοβουλευτική Αριστερά βαρούσε παλαμάκια στους "εξαρθρωτές της τρομοκρατίας". Τότε, το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της άκρας Αριστεράς σφύριζε αδιάφορα. Γι’ αυτό οι κατασταλτικοί μηχανισμοί αισθάνονται ότι έχουν το ελεύθερο για επιστροφή στις μεθόδους της χούντας. Ευτυχώς, ο Δημητράκης έδειξε σθένος και δεν επαναλήφθηκε η ιστορία του "Ευαγγελισμού" (περίπτωση Σάββα Ξηρού). Ο εισαγγελέας Διώτης διεξήγαγε άτυπη προανάκριση προσπαθώντας να πάρει κατάθεση από τον τραυματία Γιάννη Δημητράκη. Ο Δημητράκης, βέβαια, αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε συζήτηση μαζί του και τον απέπεμψε, λέγοντάς του ότι θα απολογηθεί μόνο παρουσία δικηγόρου. Όμως, εδώ υπάρχει ένα μείζον ζήτημα που πέρασε στο ντούκου. Σε ποια Ποινική Δικονομία, σε ποιο νομικό κείμενο προβλέπεται "άτυπη προανάκριση"; Πουθενά. Η εισαγγελία έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να διευκολύνει τον Διώτη. Άφησε να περάσουν μέρες χωρίς να ασκήσει δίωξη κατά του Δημητράκη, έτσι ώστε να μην πάει η υπόθεση σε ανακριτή και να νομιμοποιούνται τυπικά ο Διώτης και οι ασφαλίτες να κάνουν προανάκριση, στα πλαίσια του αυτόφωρου. Όμως, αυτή η προανάκριση έπρεπε να γίνει με όλους τους τύπους. Δηλαδή, να εμφανιστεί ο Διώτης, έχοντας μαζί του δεύτερο προανακριτικό υπάλληλο, να γνωστοποιήσει στον κρατούμενο για τι κατηγορείται, να του υποβάλει ερωτήσεις και να καταγράψει τις απαντήσεις του. Και βέβαια, να του γνωστοποιήσει ότι έχει δικαίωμα να συμμετάσχει στην προανάκριση με δικηγόρο της επιλογής του. Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Ο Διώτης προσπάθησε να ανακρίνει τον Δημητράκη "ατύπως", δηλαδή παρανόμως, αυτός τον "έφτυσε" και μετά απ’ αυτό η Εισαγγελία άσκησε διώξεις και ανέθεσε την υπόθεση σε ανακριτή. Εν προκειμένω η παρανομία δεν είναι μόνο του Διώτη, αλλά και του προϊστάμενου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας Παπαγγελόπουλου. Και όμως, δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση, ούτε καν από τον νομικό κόσμο. Επίσης, η "συμμορία των ληστών με τα μαύρα" ανάγεται σε "εγκληματική οργάνωση" και ο Γιάννης Δημητράκης παραπέμπεται με τον διαβόητο "αντιτρομοκρατικό" νόμο. Κατηγορείται και για το κακούργημα του "ξεπλύματος μαύρου χρήματος", επειδή κατείχε τραπεζική θυρίδα, στην οποία βρέθηκαν χρήματα από συναυλίες για εράνους αλληλεγγύης σε κρατούμενους. Από πότε η απόκρυψη χρημάτων συνιστά αδίκημα; πώς αποδεικνύεται ότι αυτά τα χρήματα είναι κλεμμένα; Ο ίδιος ο Γιάννης Δημητράκης, σε επιστολές του από τη φυλακή, εξηγεί τα κίνητρα της συμμετοχής του στη ληστεία και εκθέτει την κοινωνικοπολιτική του θεώρηση. Παρ' όλα αυτά, τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. επιδόθηκαν σε μια λυσσαλέα εκστρατεία κατασυκοφάντησής του με εμφανή πρόθεση την απαξίωση της προσωπικότητας και της κοσμοαντίληψής του. Τον εμφάνισαν σαν ένα ιδιοτελή και τυχάρπαστο ληστή τραπεζών που δρούσε με αποκλειστικό σκοπό τον προσωπικό πλουτισμό. Η μέθοδος αυτή θυμίζει έντονα το θέρος του 2002 και τους μήνες που ακολούθησαν.

Η δίκη θα συνεχιστεί τη Δευτέρα. Η ευνομούμενη πατρίδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη: ακόμη ένας επικίνδυνος εγκληματίας βρίσκεται στα στοργικά χέρια της ανεξάρτητης και αδέκαστης δικαιοσύνης. Επιτέλους, τα ευαγή και κοινωφελή τραπεζικά ιδρύματα μπορούν να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους προς όφελος του (εν αγαστή σύμπνοια και αρμονικώς συνυπάρχοντος) κοινωνικού συνόλου...