Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ...

«Προσέχετε την ελεημοσύνην υμών μη ποιείν έμπροσθεν των ανθρώπων προς το θεαθήναι αυτοίς (...) μη σαλπίσεις έμπροσθέν σου, ώσπερ οι υποκριταί ποιούσιν εν ταις συναγωγαίς και εν ταις ρύμαις, όπως δοξασθώσιν υπό των ανθρώπων (...) σου δε ποιούντος ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου (...) Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σης και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι (...) Μη ουν μεριμνήσετε εις την αύριον˙ η γαρ αύριον μεριμνήσει εαυτής˙ αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής». (Κατά Ματθαίον ΣΤ' 1-24)

Video εγκατάσταση του Σωκράτη Σωκράτους. Εκτέθηκε στα πλαίσια του 8ου Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών ("Πεδίο Δράσης 2008"), στο πρώην στρατόπεδο Κόδρα, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.

Είμεθα έθνος υπερορθόδοξον και φεουδαρχικόν. Έτσι εξηγείται η πολυσχιδής επιχειρηματική δραστηριότητα των "φωτισμένων εκπροσώπων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού επί της γης". Γι' αυτό και το κρυφτούλι με τον φάκελο της δικογραφίας, ο οποίος "απήχθη" (όπως ο "καημένος" πρόεδρος του Σ.Ε.Β.Β.Ε.;). Πάντως, τους παραδέχομαι τους "Άγιους Πατέρες", διότι είναι τσαμπουκαλήδες και ξέρουν να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που συναντούν (όταν δεν τις επινοούν οι ίδιοι). Δήλωσαν, λοιπόν, ότι "δέχονται" να δηλώσουν την εκτός Όρους ακίνητη περιουσία "των" στο Κτηματολόγιο (λογικό, αφού έτσι την κατοχυρώνουν), αλλά θα εξακολουθήσουν να αρνούνται τη φορολόγηση επί των ακινήτων "τους" και να μη συντάσσουν το Ε9, γιατί το καθεστώς του αφορολογήτου των μονών αποδέχθηκε ακόμη και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, πέραν του Βυζαντίου, και εθιμικά έως σήμερα αυτό ίσχυε...

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη ("Καθημερινή" 06.09.2008)

Την παρελθούσα εβδομάδα "αλίευσα" τρία άρθρα, οι συντάκτες των οποίων προσπαθούσαν να προσεγγίσουν / εξηγήσουν το βατοπεδινό (και όχι μόνο) φαινόμενο. Στο πρώτο, ("Καθημερινή, 05.10.2008) ο (δηλωμένος πιστό και υπέρμαχος της Ορθοδοξίας) Χρήστος Γιανναράς αναρωτιέται "Ποιος να αφορίσει τη διαστροφή;". Αντιγράφω: «Η διαπλοκή πολιτικών, όπως και λειτουργών του κράτους, σε άνομες οικονομικές συναλλαγές με μοναχούς της Μονής Βατοπεδίου είναι αρμοδιότητα των εισαγγελέων και της Βουλής. Τα κόμματα έχουν ανάγκες τρομακτικές σε χρήμα, δεν γίνεται να μην κλέψουν κοινωνικό πλούτο όπου και όσο μπορούν. Κλέβοντας για το κόμμα ιδιοποιούνται και μερίδιο οι κομματάνθρωποι. Να αποδοθεί αυτή τη φορά δικαιοσύνη και να μπουν στη φυλακή οι κλέφτες, δεν μπορεί να το ελπίζει νοήμων πολίτης. Το πολίτευμα της χώρας είναι (στην πραγματικότητα και όχι στα χαρτιά) απολυταρχική κομματοκρατία, οι κομματάνθρωποι λογοδοτούν μόνο σε κομματανθρώπους (στο κατ’ ευφημισμόν "κοινοβούλιο"). Και δεν υπήρξε ποτέ, μα ποτέ, περίπτωση να τιμωρηθεί κόρακας υπό κοράκου (...) Στην εκκλησιαστική παράδοση των Ελλήνων οι μοναχοί ήταν πρωτοπορία στο άθλημα της ελευθερίας, ριζοσπάστες στην άρνηση συμβάσεων και προσχημάτων, προσωπείων θωράκισης του εγώ. Φορούσαν το μαύρο ράσο, όπως οι χίπις τα κουρέλια στη δεκαετία του ’60, ανένταχτοι στις ταξικές διακρίσεις και στις υποκριτικές διαβαθμίσεις της κοινωνικής ιεραρχίας. Ρούχο του πένθους το ράσο δήλωνε την επιλογή συνειδητής αναμέτρησης με το αίνιγμα του θανάτου, την άρνηση ψευτοπαρηγόριας συμβιβασμού με οποιαδήποτε κτήση, εξουσιαστική απαίτηση, καύχηση για αρετές (...) Αυτοί οι πρωτοπόροι της ελευθερίας και του έρωτα έχτιζαν μοναστήρια ασύγκριτου κάλλους, πλούτου και αρχοντιάς. Γιατί τον άνθρωπο τον κάνει άρχοντα και καλλιτέχνη μόνο η ελευθερία από το εγώ, μόνο η ερωτική αυθυπέρβαση. Πηγαίνετε σήμερα να δείτε το κιτσαριό των "αναστηλώσεων" στη Μονή Βατοπεδίου, τη χωριατιά του νεοπλουτισμού, τη βάναυση αναίδεια των εκζητήσεων εντυπωσιασμού (...) Ο ατομοκεντρικός ευσεβισμός πηγαίνει πακέτο με τον ακτιβισμό και την εκκοσμίκευση. Οι ατομικές "πεποιθήσεις" ισχυροποιούνται σαν ψυχολογική αυθυποβολή όταν επενδύονται σε μαχητική προπαγάνδα: κηρυγματική οιστρηλασία, εκδοτικό οργασμό, ηλεκτρονική τεχνολογία "επικοινωνίας", άρτια μεθοδευμένη χειραγώγηση συνειδήσεων. Και η ατομική ηθική χρειάζεται τεκμήρια αξιομισθίας: αγαθοεργά ιδρύματα με υποβλητική κτιριακή υποδομή, χώρια τα οικοδομικά συγκροτήματα για να στεγάζεται το ιεραποστολικό έργο. Ο οργανωμένος ευσεβισμός έχει ανάγκη από χρήμα, πολύ χρήμα, για να εξασφαλίζει κύρος, επιβολή, τεκμαρτή αυτοδικαίωση. Το χρήμα, το κύρος, η χειραγώγηση συνειδήσεων είναι διαχείριση εξουσίας και η εξουσία πάντοτε μέθη, συνήθως ανεπίγνωστη (...)». Πιο επιθετικός και δηκτικός ο "Ναυτίλος" (Στάθης Σταυρόπουλος), γράφει ("Ελευθεροτυπία" 07.10.2008): «Τα "χρυσόβουλα" αποτύπωναν τη βούληση του Αυτοκράτορα, όπως το δεύτερο συνθετικό της λέξης μαρτυρεί - βούλομαι, βούληση, βούλα. Είχαν ισχύ νόμου, αλλά δεν ήταν νόμοι τα ίδια. Ή εφάρμοζαν έναν νόμο ή εδράζονταν σε αυτόν. Οι νόμοι καταχωρίζονταν στους Κώδικες, τα "χρυσόβουλα" όχι· ούτε δημιουργούσαν νομολογία. Παράδοση ίσως, πεπατημένη πιθανόν, αλλά νομολογία όχι. Εις ό,τι δε αφορά θέματα ιδιοκτησίας (η κληρονομικότης της οποίας κατά τη μεγάλη γαιοκτησία τουλάχιστον ουδόλως ασφαλής ήταν στο Βυζάντιο, ούτε για τα φυσικά πρόσωπα ούτε για τα ιδρύματα), τα "χρυσόβουλα" ήταν κυρίως απλές παραχωρήσεις, πάντα πιθανόν ανακλητές και ουδέποτε τελεσίδικες, εκτός εάν κάτι τέτοιο αναφερόταν ρητώς - πράγμα εξόχως σπάνιο ακόμα και στα στερνά του Βυζαντίου (...) Η ανακλητότης των προνομίων και των προνοιών από τους Αυτοκράτορες, όχι μόνο μας είναι γνωστή, αλλά στην περίπτωση του Βατοπεδίου την πιστοποιεί το δεύτερο "χρυσόβουλο" που επικαλούνται, με το οποίο ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος ο Γ' (εν μέσω αγρίου εμφυλίου στα 1329 και ψάχνοντας ερείσματα), "επιβεβαιώνει και εδραιώνει την παραχώρηση του μετοχίου" - ακριβώς διότι δεν υπήρχε ιδιοκτησία αλλά παραχώρηση επικαρπίας (...) Όπως φαίνεται από τις Νεαρές (τους νόμους) αιώνων (8ος - 12ος) οι Αυτοκράτορες προμαχούσαν υπέρ του μικρού κλήρου και των ελεύθερων γεωργών (προκειμένου να μαζεύουν στρατιώτες και φόρους), επόπτευαν την κληρονομικότητα της μεγάλης γαιοκτησίας (ώστε να μη γίνονται πολύ δυνατοί οι Δυνατοί) και κρατούσαν τον κλήρο της Εκκλησίας υπό διαρκή και συχνά επιθετικό (για πλήθος λόγων) έλεγχο. Συνεπώς και τα "χρυσόβουλά" τους σπανίως εκινούντο έξω απ' το πλαίσιο της πολιτικής τους και το πνεύμα του νόμου (...) (...) Φάνηκαν οι Οθωμανοί, τούρκεψαν πρώτοι-πρώτοι επί ευρωπαϊκού εδάφους οι Αγιορείτες κι εξασφάλισαν τα μπουγιουρντιά, τα φιρμάνια και τους φετφάδες που επικαλούνται σήμερα οι διάκονοι του Μαμωνά το ίδιο αναίσχυντα όσον επίσης ανερυθρίαστοι επικαλούνται τους Κατοχικούς "νόμους" των Ναζί, προς τον Φύρερ των οποίων, οι ρασοφόροι Αγιορείτες απέστειλαν την προσήκουσα Επιστολή στα 1941, αμέσως όταν η Ελλάδα άρχισε να ψυχορραγεί στα νύχια της Βέρμαχτ και των Ες Ες. Όμως, όπως και να 'χει, το ελληνικό κράτος ούτε κληρονόμος ούτε διάδοχος του Βυζαντινού είναι. Ελπίζω πως δεν είναι ούτε του Οθωμανικού, αν και το ιερό δικαίωμα της ιδιοκτησίας και το ακόμα ιερότερο δικαίωμα της καταπάτησης δεν κωλώνουν σε τέτοιες λεπτομέρειες (...)». Πιο ήπιος ο Κώστας Μπέης, γράφει ("Ελευθεροτυπία" 08.10.2008): «(...) Σε συνταγματικό επίπεδο, διά μέσου αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, καταργήθηκαν οι μεγάλες ιδιοκτησίες γης. Εξαιρέθηκε ο ισχυρότερος μεγαλοϊδιοκτήτης: τα νομικά πρόσωπα που συγκροτούν την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Η εξαίρεση ήταν εύλογη, αν και η κοινωνία εύκολα σκανδαλίζεται, καθώς δεν έχει επαρκή ενημέρωση για τη διαχείριση και διάθεση της τεράστιας ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας (...) δεν ήταν ανεδαφικές και αναξιόπιστες οι παρακαταθήκες του Ιησού. Απλώς ο σπόρος του έπεσε σε άγονη γη -ώτα μη ακουόντων- όπως των συντακτών της προαναφερόμενης ανακοίνωσης των 20 μονών του Αγίου Όρους, όπου με έμφαση τονίζεται: "δεν έχουμε δικαίωμα ούτε διάθεση να θυσιάσουμε το ελάχιστο από τα προνόμια που απέκτησε το Αγιον Όρος και του εξασφάλισαν τη δυνατότητα να ζη αδιάκοπα πάνω από χίλια χρόνια, περνώντας μέσα από κοσμογονικές ανακατατάξεις και αλλαγές ξένων κατόχων και καθεστώτων" (...) να διαφυλαχτεί η αξιοπιστία της Δικαιοσύνης, η οποία ασφαλώς δεν αγνοεί ότι, κατά το ισχύον δίκαιο, η ιδιοκτησία χάνεται, αν ο ιδιοκτήτης δεν φροντίζει να την αξιοποιεί με τον δικό του μόχθο. Συνακόλουθα, τα εγκαταλειμμένα από αιώνων χωράφια ανήκουν στους καλλιεργητές τους, ενώ άλλες αδέσποτες μη αστικές εκτάσεις ανήκουν στο Δημόσιο. Αυτές δε οι δικαιικές παραδοχές έχουν θέση για πολλά από τα εκτός των συνόρων του Άθω κτήματα, για τα οποία οι μονές επικαλούνται χρυσόβουλα και φιρμάνια, καθώς τα εξ αυτών προνόμια έχουν παραγραφεί. Κάθε δε αντίθετος ισχυρισμός είναι νομικώς απαράδεκτος, ως αντίθετος στα χρηστά ήθη (άρθρο 25§3 του Συντάγματος), καθώς πρόκειται για προνόμια που πηγάζουν από εποχές έσχατης παρακμής, εξαθλίωσης και τελικής δουλείας του ελληνικού έθνους».

Σκίτσο του Ηλία Μακρή ("Καθημερινή" 27.09.2008)

Τα ρεπορτάζ επιβεβαιώνουν τα περί "γκλαμουριάς" και υψηλών διασυνδέσεων, ενώ είναι γνωστή σε όλους το καθεστώς φορολογικής ασυλίας που απολαμβάνει το ρασοφόρο σινάφι.

Σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου ("Τα Νέα" 27.09.2008)

Απόσπασμα από την πολύ ενδιαφέρουσα η σχετική αναφορά της τηλεοπτικής εκπομπής "Το Κουτί της Πανδώρας"...

...κι ένα απολαυστικό video από την ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ: