Έμμισθοι γενίτσαροι, εργατικοί και παραγωγικοί…

Σκίτσο του Βραζιλιάνου Carlos Latuff

«Περισσότερες από 15.000 αιτήσεις υποβλήθηκαν από υποψηφίους που θα συμμετάσχουν στο διαγωνισμό της ΕΛΑΣ για την κάλυψη 1.200 θέσεων ειδικών φρουρών [...]».

«Αγγελιοφόρος της Κυριακής» (11.09.2011)

Στην πάλαι ποτέ «Λαϊκή Δημοκρατία» της Ανατολικής Γερμανίας (και, σε γενικές γραμμές, σε όλες τις αναλόγου καθεστώτος χώρες), οι μισοί «πολίτες» ρουφιάνευαν συστηματικά και μεθοδικά τους άλλους μισούς (όπως στην κινηματογραφική ταινία "Das Leben der Anderen"). Στην κατεχόμενη Τροϊκαλάνδη του ξεφωνημένου δωσίλογου G.A.P. (του εντεταλμένου τοποτηρητή των τοκογλύφων), υποτίθεται πως το μείζον κοινωνικό ζήτημα είναι η ασφάλεια. Καθώς όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας «χηρεύουν», τα αργόμισθα παχύδερμα της δωσιλογικής ψευδοκυβέρνησης υφαρπάζουν το βιός των μεσαίων και χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων και η εξαθλίωση επεκτείνεται ασυγκράτητη, η άρχουσα τάξη φροντίζει από τώρα (των φρονίμων τα παιδιά…) να εξασφαλίσει τη φύλαξή της. Όλο και περισσότεροι ένστολοι «μεροκαματιάρηδες» (σύμφωνα με την αλησμόνητη ρήση του φαιδρού Πολύδωρα), θρασύδειλοι και κατάφρακτοι τσογλαναράδες, ασπόνδυλα τάγματα εφόδου τύπου Κορκονέα, θα (επι)στρατευτούν και θα μισθοδοτηθούν (μετά από ανηλεή αφαίμαξη του συνήθους υποζυγίου) για να φυλάσσουν τους λογής εξουσιαστικούς (εν προκειμένω, παρασιτικούς και άκρως ζημιογόνους) φορείς. Οι ποικιλώνυμοι δωσίλογοι και τα λαμόγια της Ψωροκώσταινας αντιλαμβάνονται πως, οσονούπω, όχι μόνο δε θα μπορούν να ξεμυτίσουν από τα κρησφύγετά τους αλλά θα διατρέχουν άμεσο κίνδυνο ακόμη και στην ελάχιστη διαδρομή από δωμάτιο σε δωμάτιο. Βέβαια, πάντα θα υπάρχουν πρόθυμοι λακέδες και μισθοφόροι αχυράνθρωποι για να αναλάβουν τον ρόλο του αργυρώνητου μαντρόσκυλου˙ και όταν θα έρχονται αντιμέτωποι με 45άρια ή ρουκέτες, θα ψελλίζουν με τη γνωστή μιζέρια του δήθεν θύματος: «μα, εμείς, τη δουλειά μας κάναμε μόνο…». Όλη αυτή η υστερία περί «ασφάλειας» θυμίζει την κινηματογραφική ταινία "La Zona" (εδώ προβλήθηκε με τον τίτλο «Ιδιωτική Ζώνη») του μεξικανού σκηνοθέτη Rodrigo Plá, όπου περιγράφεται μια «γκετοποίηση» αντίστροφη από τη συνηθισμένη: μια περίκλειστη και περίφρακτη συνοικία πλουσίων, σχεδόν αυτόνομη και αυτοδιοικούμενη, στην οποία παρεισφρέουν (εν κρυπτώ, φυσικά) τρεις ανήλικοι γαβριάδες –με αποτέλεσμα κάποια πτώματα εκατέρωθεν…