Αδηφάγα τρωκτικά…

[…] Αυτοί που έφεραν τους Φράγκους να μας κοιτάνε στα δόντια σαν να 'μαστε γαϊδούρια, τι φάγαμε και πόσο πρέπει να πεινάσουμε ακόμα, αυτοί που έκαναν την Ελλάδα προτεκτοράτο φόρου υποτελές είναι οι δωσίλογοι της παρέας Γιωργάκη. Λένε κάποιοι ότι η κυβέρνηση αυτή πάει «βλέποντας (παρ' ότι τυφλή) και κάνοντας» και ότι για αυτό τα έχει κάνει μπάχαλο. Δεν είναι έτσι -αυτό την «αθωώνει»! Τα ανδρείκελα αυτά ήξεραν τι έκαναν απ' την αρχή. Ούτε ποτέ ένας Πρωθυπουργός «απαλλάσσεται λόγω βλακείας» -στην περίπτωση ενός Πρωθυπουργού τα «λάθη» (μάλιστα τα κατ' εξακολούθησιν) είναι χειρότερα από εγκλήματα […].

Στάθης Σταυρόπουλος, από τη στήλη «Ναυτίλος» («Ελευθεροτυπία», Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011).

Νέο αξίωμα: βιαστής και θύτης ευθύνονται εξίσου. Όταν το αμετροεπές και αλαζονικό παχύδερμο που αρέσκεται να φέρει δύο (2) βαρύγδουπους και αυτάρεσκους (αλλά εξίσου ανούσιους και ατιμωτικούς) τίτλους, επιστρατεύει μέρος από το ανεξάντλητο θράσος του για να δηλώσει (ως κοινός και ποταπός εκβιαστής) ότι το σύνηθες υποζύγιο οφείλει να πληρώσει όλα τα εξωφρενικά (α λα οθωμανικής αυτοκρατορίας, έκτακτα και μόνιμα) χαράτσια, ούτως ώστε να καταβληθούν οι προσεχείς μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και οι λογής συντάξεις (δεδομένου ότι τα ταμειακά διαθέσιμα δεν αρκούν για πέρα από τον Νοέμβριο –σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται στελέχη του υπουργικού γραφειοκρατικού μηχανισμού), ακόμη και ο πλέον καλοπροαίρετος άνθρωπος προβληματίζεται έντονα. Είπε, συγκεκριμένα, ο πολλά βαρύς συνταγματολόγος: «[…] Η Ελλάδα θα καλύψει όλες τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από τη λήξη τίτλων και απέναντι στους πολίτες που εξαρτώνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Για να υπάρχει αυτό, πρέπει οι ίδιοι οι πολίτες να πληρώνουν φόρους. Σκεφθείτε να μην πληρώσει το Δημόσιο τις εσωτερικές υποχρεώσεις του […]» (Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011). Και, έστω, αν κάποιος δείξει κάποια κατανόηση αναφορικά με τη δυσκολία καταβολής των μισθών, όσο καλόπιστος κι αν θέλει να είναι, δεν μπορεί να δείξει ανοχή αναφορικά με το θέμα των συντάξεων και να μην αναλογιστεί το εξής πολύ απλό: κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου (δηλαδή, επί σειρά δεκαετιών), όλοι οι εργαζόμενοι (τουλάχιστον, οι επισήμως καταγεγραμμένοι) καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές (κλάδοι περίθαλψης και σύνταξης) –από τους υπαλλήλους (δημόσιους και ιδιωτικούς) παρακρατείται ένα ποσό από τις αποδοχές τους, ενώ οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να κόψουν το σβέρκο τους για να βρουν τα ποσά που απαιτεί κάθε δίμηνο η (υποχρεωτική) ασφαλιστική εισφορά. Όλα αυτά, τη στιγμή που οι απαιτήσεις (σε χρήμα) των Ασφαλιστικών Ταμείων αυξάνονται και, παραλλήλως, οι παροχές αυτών μειώνονται διαρκώς. Αυτά, λοιπόν, τα τεράστια ποσά τα οποία το κράτος επιβάλλει να συγκεντρώνονται στα Ασφαλιστικά Ταμεία, για να αποδοθούν (υποτίθεται) κάποτε στους νόμιμους δικαιούχους, δεν αρκούν ή δεν υπάρχουν. Εν ολίγοις, για να επανέλθουμε στα λεγόμενα του ευτραφούς (από τις πολλές έγνοιες το έπαθε ο άνθρωπος, όπως και ο έτερος ομότιτλός του…) «τσάρου της οικονομίας» (άλλος ένας γελοίος τίτλος, ανάλογος του σπιθαμιαίου ηθικού αναστήματος των προσώπων που τον ενδύονται), φτάσαμε στο σημείο οι συντάξεις να εξαρτώνται από το αν οι ιθαγενείς υπήκοοι πληρώνουν τους φόρους και τα χαράτσια που επιβάλλει ο κάθε δερβέναγας –ενώ, τα συγκεκριμένα χρήματα θα έπρεπε να φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού. Κραυγαλέες κι επαναλαμβανόμενες περιπτώσεις εκτεταμένης λαθροχειρίας, όπως η άκρως ζημιογόνα και τζογαδόρικη υπόθεση με τα (σο)δομημένα ομόλογα, συνέβαλαν στο να εξανεμισθεί ο (καταναγκαστικά) παρακρατηθείς καρπός του μόχθου εκατομμυρίων εργαζομένων. Εν κατακλείδι, τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων (δηλαδή, χρήματα που ανήκουν στους εργαζόμενους) ροκανίστηκαν συστηματικά ή χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν τα τεράστια ελλείμματα που προκάλεσαν άλλες αμαρτίες –να εξαϋλώθηκαν ή να εξατμίσθηκαν, αποκλείεται. Επίσης, όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά σε ποια κάστα ανήκουν τα αχόρταγα τρωκτικά που ευθύνονται (και) για τη συγκεκριμένη κατάντια…

 Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη 

(«Καθημερινή», Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011)

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ρεπορτάζ της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Κόντρα» (φύλλο 658, Σάββατο 1^η Οκτωβρίου 2011), με τίτλο «Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων: Σε ρόλουπηρέτη των ασφαλιστικών εταιριών». Το κείμενο αναφέρεται στην παρουσία του Κουτρουμάνη στο 1^ο Συνέδριο για την Επαγγελματική Ασφάλιση που οργάνωσε στις 26.09.2011 το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο. Σταχυολογούμε: […] Ξεκίνησε την ομιλία του με το πάγιο χονδροειδές ψέμα όλων των κυβερνήσεων και όλων των υπουργών. Τα ασφαλιστικά συστήματα «αντιμετωπίζουν προβλήματα βιωσιμότητας» και «από τις βασικές αιτίες των προβλημάτων αυτών ήταν και είναι η γήρανση των πληθυσμών». Ο παλιός συνδικαλιστής της γραφειοκρατίας των ασφαλιστικών ταμείων δεν έχει ακούσει τίποτα για την πολύχρονη ληστεία που εξαφάνισε τα αποθεματικά, για την εισφοροδιαφυγή των καπιταλιστών, για τις συνεχείς κλοπές από το κράτος με διάφορους νόμους, για το φόρτωμα της κρατικής προνοιακής πολιτικής στα ασφαλιστικά ταμεία. Μόνο για την περιβόητη «γήρανση του πληθυσμού» ξέρει να λέει. Δηλαδή, για το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι ζουν περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν και… δημιουργούν ελλείμματα στα Ταμεία. Το ότι αυτοί οι εργαζόμενοι είναι οι μοναδικοί δημιουργοί του κοινωνικού πλούτου και ταυτόχρονα τα υποζύγια της φορολογίας, το ότι έχουν χρυσοπληρώσει ασφαλιστικές εισφορές και παίρνουν ψίχουλα, συντάξεις πείνας, προφανώς δεν παίζει κανένα ρόλο. […] αναφέρθηκε και στις σημερινές συνθήκες, που η αύξηση της ανεργίας μειώνει τις εισφορές. Αυτό, όμως, το θεώρησε αναπόφευκτο (κάτι σαν θεία τιμωρία), η οποία οδηγεί στην… κοινωνική τιμωρία: «Αυτός είναι ο βασικός λόγος που μας οδήγησε στη μείωση των συντάξεων, τα δύο τελευταία χρόνια κατά 10% περίπου μεσοσταθμικά». […] Αφού προανήγγειλε, εμμέσως πλην σαφώς, νέες ανατροπές σε βάρος εργαζόμενων και συνταξιούχων («αυτή την προσπάθεια που ξεκινήσαμε θα τη συνεχίσουμε, έτσι ώστε μέχρι το τέλος του 2012 να έχουμε ολοκληρώσει τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού μας συστήματος»), ο Κουτρουμάνης πέρασε στο θέμα για το οποίο τον είχαν καλέσει. Επανέλαβε την πάγια θέση της κυβέρνησης, ότι «η επαγγελματική ασφάλιση μπορεί χωρίς καμία αμφιβολία να παίξει ένα συμπληρωματικό ρόλο στις κοινωνικές ασφαλίσεις», διότι «είναι φυσικό για κάθε άτομο και πολύ περισσότερο για επαγγελματική ομάδα να αναζητείται κάτι το επιπλέον, το συμπληρωματικό, αυτό που μπορεί να καλύψει ανάγκες τις οποίες δεν μπορούν να καλύψουν τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία», και μετά μπήκε στο ζουμί. Στη σημερινή περίοδο δεν περισσεύουν λεφτά για πρόσθετη ασφάλιση, «μπορούμε όμως να δούμε ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα διαμορφωθεί μετά από διάλογο και θα ωριμάσει σταδιακά για να μπορέσει να εφαρμοστεί τα επόμενα χρόνια που θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι συνθήκες θα είναι ευνοϊκότερες». […] Υποσχέθηκε, λοιπόν, «τη διαμόρφωση κανόνων για τη λειτουργία της ιδιωτικής ασφάλισης, με αποτελεσματική εποπτεία και ενίσχυση της φερεγγυότητάς τους». […] Η ανάπτυξη της επαγγελματικής ασφάλισης, είπε, «μπορεί να διευκολυνθεί από τη μείωση των σημερινών ασφαλιστικών εισφορών που είναι πράγματι μεγάλες. Σήμερα φαίνεται απαγορευτική μια τέτοια επιλογή ωστόσο παραμένει στο σχεδιασμό μας». Πώς γίνεται από τη μια να λες ότι υπάρχει πρόβλημα εσόδων στην κοινωνική ασφάλιση και από την άλλη να υπόσχεσαι μείωση των ασφαλιστικών εισφορών; Όταν είσαι λακές του κεφαλαίου, όλα γίνονται. Μειώνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές θα εξαθλιώσεις περισσότερο τις συντάξεις και θα σπρώξεις μια μερίδα εργαζόμενων στη συμπληρωματική «ασφάλιση» των επαγγελματικών ταμείων, που θ’ αναλάβουν να τα οργανώσουν οι ασφαλιστικές εταιρίες. Τα τελευταία λόγια της ομιλίας Κουτρουμάνη ήταν η υπόσχεση στους καπιταλιστές για «σταδιακή μείωση των εισφορών για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεών σας».

Σκίτσο του Ηλία Μακρή 

(«Καθημερινή», Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011)

Για το ίδιο θέμα, διαβάζουμε στην «Ελευθεροτυπία» (Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011), σε ρεπορτάζ του Χρήστου Μέγα με τίτλο «Δυσκολεύονται να φτιάξουν προϋπολογισμό ΙΚΑ για το2012»: […] Παράθυρο για την αλλαγή του νόμου που ρυθμίζει τη λειτουργία της επαγγελματικής ασφάλισης, έτσι ώστε να είναι ευχερέστερη η συμμετοχή και των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, άφησε ανοιχτό ο υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης. Μιλώντας στο 1ο συνέδριο για την Επαγγελματική Ασφάλιση που διοργάνωσε το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο ο κ. Κουτρουμάνης επισήμανε την ανάγκη «επικαιροποίησης του νόμου του 3029/2002» και με στόχο την «ενεργοποίηση της επαγγελματικής ασφάλισης». […] Προηγουμένως, τη συμμετοχή και των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στα ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης είχε προτείνει η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών. Μιλώντας στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου ο πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας και διευθύνων σύμβουλος της Interamerican Γ. Κώτσαλος διαπίστωσε ότι το 2002 (με το νόμο 3029/02) είχαμε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, χαρακτηρίζοντας παταγώδη αποτυχία τη διάταξη για τον αποκλεισμό των ιδιωτικών εταιρειών από τη συγκρότηση επαγγελματικών ταμείων (έχουν την ευχέρεια διαχείρισης και συμμετοχής) […]. Επιμύθιο: Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει…