Τάγματα Εφόδου…

Τα αυθεντικά Τάγματα Εφόδου (γερμανιστί Sturmabteilung, με τη συντομογραφία SA) έδρασαν στη Γερμανία ως παραστρατιωτική οργάνωση, αρχικά ως ομάδες περιφρούρησης στο εθνικιστικού προσανατολισμού Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (D.A.P.) και αργότερα (αφού υπέστησαν τις απαραίτητες μεταλλάξεις) ξεσάλωσαν ως βραχίονας του ναζιστικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Προπομπός των Sturmabteilung υπήρξε το Rollkommando -συμμορία δολοφόνων που ιδρύθηκε το 1920 και στελεχώθηκε κυρίως από μέλη της ακροδεξιάς οργάνωσης Freikorps - Ελεύθερα Σώματα. Ακολούθησαν δύο μετονομασίες (Zeitfreiwilligen και Ordnertruppen) μέχρι να καθιερωθεί και να οριστικοποιηθεί η ονομασία Sturmabteilung, τον Νοέμβριο του 1921 και να εντείνει τη δράση του εναντίον των λογής «μη άριων εσωτερικών εχθρών» (κομμουνιστές, Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, τσιγγάνοι, αντιτιθέμενοι στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, «μη συνεργάσιμοι», και πολλοί άλλοι) που «απειλούσαν» την κυριαρχία των ναζί. Πάντως, τα SA είχαν άδοξο τέλος, αφού από τις 30 Ιουνίου έως τις 2 Ιουλίου 1934 έλαβε χώρα η περίφημη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών», κατά την οποία τα υψηλόβαθμα στελέχη της οργάνωσης (πάνω από 200 μέλη της, ανάμεσά τους και ο επικεφαλής της Ernst Julius Röhm –δυνητικός εσωκομματικός αντίπαλος του Hitler) σφαγιάστηκαν από τα SS, μετά από εντολή του ίδιου του Hitler –ο οποίος ήθελε να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο ασκέρι ως όργανο προπαγάνδας και τρομοκρατίας, καθώς και άμεσης εξολόθρευσης πολιτικών αντιπάλων, ενώ οι ιθύνοντες του Sturmabteilung ονειρεύονταν τη μετεξέλιξή του σε τακτικό στρατό. Έκτοτε, ο ρόλος των SA περιορίστηκε σημαντικά, μέχρι την οριστική τους διάλυση το 1945 –ένεκα της (τυπικής) κατάρρευσης του ναζισμού…

Τάγματα Εφόδου (με διαφορετική ονομασία, ασφαλώς) διαθέτει όποιο καθεστώς σέβεται την υπόστασή του, δηλαδή την εξουσιαστική και κατασταλτική του φύση. Έτσι, και η ημετέρα «Δημοκρατία» διαθέτει τους δικούς της (συχνά, δολοφονικούς) μηχανισμούς καταστολής, μέσω των οποίων επιβάλλει την εκάστοτε «φιλολαϊκή» της πολιτική. Το πιο πρόσφατο «κατόρθωμα» των κατάφρακτων και πάνοπλων «ανδρών» των Μ.Α.Τ. υπήρξε η «προληπτικού» χαρακτήρα συνήθης βίαιη επιδρομή εναντίον των συγκεντρωμένων αντιμνημονιακών διαδηλωτών στην πλατεία Συντάγματος, την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011. Ο κατάλογος περιείχε τα γνωστά πιάτα: χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, δακρυγόνα, κλομπ, χημικά και άφθονη (αλλά με πολύν φθόνο και μνησικακία) χειροδικία εις βάρος ανθρώπων κάθε ηλικίας και φύλου. Τα «ακίνητα στρατιωτάκια» (άλλη ατάκα του φαιδρού Πολύδωρα –κάποτε υπουργού μπάτσων και καταστολής) καταδίωκαν τους διαδηλωτές ακόμη και όταν εκείνοι κατέβαιναν τρέχοντας τα μαρμάρινα σκαλοπάτια με φόντο το χαμαιτυπείο στο οποίο εδρεύουν κι εγκληματούν οι «αιρετοί» χαραμοφάηδες και τα τσιράκια τους. Ενδεικτικό αποτέλεσμα της πάγιας κτηνωδίας των ανθρωπόμορφων θρασύδειλων, είναι ο αποτυπωμένος τρόμος στο πρόσωπο του ανήλικου (μόλις 8 ετών) κοριτσιού που γαντζώθηκε με απόγνωση στην αγκαλιά του πατέρα του, αφότου το πρόσωπό της δέχθηκε το «χάδι» της ασπίδας του «μεροκαματιάρη» πραιτοριανού. Παρεμπιπτόντως, η μικρή είναι κόρη του αντιπροέδρου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Ηλία Βρεττάκου, οπότε το περιστατικό δεν χάθηκε στον σωρό κι έγινε πρωτοσέλιδο –αυτό, φυσικά, δε σημαίνει πως θα ιδρώσει το αυτί του μπατσοϋπουργού (ο οποίος κουβαλάει και το ανεξίτηλο στίγμα της τραγωδίας του πλοίου «Σαμίνα»)... (Σχετικά ρεπορτάζ: «Ελευθεροτυπία», Δευτέρα 26.Σεπτεμβρίου 2011 και Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011).

Αυτές τις ημέρες (συγκεκριμένα, τη Δευτέρα 27.09.2011 ) επέλεξαν και οι συνάδελφοι του Κορκονέα (τον οποίον κανάκευαν καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης του στην Άμφισσα και ασχημονούσαν εις βάρος των μαρτύρων κατηγορίας) για να κοινοποιήσουν τα αιτήματά του κλάδου των. Όπως διαβάζουμε στην «Ελευθεροτυπία» (Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011), […] Κρεμώντας ένα πανό από το λόφο του Λυκαβηττού και με μια ασυνήθιστη αφίσα για τα... ήθη και έθιμα της ΕΛ.ΑΣ. και οι ειδικοί φρουροί αναγκάστηκαν να μπουν χθες με τη σειρά τους στο χορό των διαμαρτυρόμενων αγανακτισμένων. Το μαύρο πανό που κρέμασαν στον Λυκαβηττό και η... γυμνή αφίσα δηλώνουν πως είναι μόνον η αρχή. Οι ειδικοί φρουροί «προειδοποιούν» πως δεν αντέχουν και κατεβαίνουν το απόγευμα στη Βουλή Συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των ειδικών φρουρών χρησιμοποιώντας τη λέξη «προειδοποιούμε» έκαναν σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις πως η «ακτιβιστική» κίνηση της ανάρτησης του τεράστιου μαύρου πανό (μεγέθους 5x15 μέτρων), λίγα λεπτά μετά τις 6 το πρωί της Δευτέρας, ήταν η πρώτη ενέργεια από όσες έχουν δρομολογήσει. «Η ΕΛ.ΑΣ. πενθεί. Ημέρα πληρωμής - Ημέρα πένθους» αναγραφόταν σε αυτό, ενώ στο μέσο του έφερε το έμβλημα της Αστυνομίας. «Τι άλλο έμεινε να μας πάρετε;» είναι το μότο της αφίσας με το οποίο καλούν τους συναδέλφους τους να συμμετάσχουν στην ένστολη συγκέντρωση διαμαρτυρίας σήμερα στις 6 το απόγευμα στην είσοδο της Βουλής και με τα σκίτσα ενός γυμνού αστυνομικού και μιας γυμνής αστυνομικίνας, που φορούν μόνο τα πηλήκιά τους, επιδιώκουν να γνωστοποιήσουν το «ξεβράκωμα» που έχουν υποστεί […]. Για περισσότερα φαιδρά από τα συγκεκριμένα θρασίμια, υπάρχει και η σχετική ιστοσελίδα.

Οι ένστολοι αντιμετωπίζουν ζόρια και, ένεκα της συγκυρίας, αναβιώνει το απέθαντο σύνθημα «τρεις κι εξήντα παίρνετε και τον κόσμο δέρνετε…». Βέβαια, όταν τα ομογάλακτα «αδέλφια» τους στήνουν καραμπινάτες σκευωρίες (ζαρντινιέρες και λοιπές στημένες ενοχοποιήσεις) ή σακατεύουν τον «εσωτερικό εχθρό» αδιακρίτως και χωρίς κανέναν ενδοιασμό (όχι μόνον οι Μ.Α.Τ.ατζήδες, αλλά και οι «άνδρες» των ομάδων  Δ.ΕΛ.Τ.Α. και ΔΙ.ΑΣ.), όλο το σινάφι σφυρίζει αδιάφορα και ποιεί τη νήσσα –για σχετικές ανακοινώσεις, ούτε λόγος. Άλλωστε, η αποστολή τους είναι να φυλάσσουν τους θεσμικούς εγκληματίες και τα κρησφύγετα αυτών…

Γενικά, τα μισθοφορικά τάγματα που απαρτίζουν τους μηχανισμούς καταστολής κι επιβολής του καθεστώτος (ασχέτως αν πρόκειται για ένοπλες ή γραφειοκρατικές συμμορίες), ασελγούν συστηματικά και με ζήλο επάνω στο σώμα της εργαζόμενης κοινωνίας και, όταν δουν τα δύσκολα, επιστρατεύουν το ασφαλές άλλοθι που λέει ότι «εμείς είμαστε απλοί υπάλληλοι κι εκτελούμε εντολές…» και με περισσό (και απύθμενο) θράσος αυτοαποκαλούνται «εργαζόμενοι» απαιτώντας τη συμπαράσταση των θυμάτων τους.

 Να υπενθυμίσουμε, για όσους «μετριοπαθείς» ενστερνίζονται τη θεωρία περί «υφισταμένων οι οποίοι αναγκάζονται να ακολουθούν αδιαμαρτύρητα όλες τις άνωθεν εντολές», ότι κανένα καθεστώς δεν μπορεί να επιβιώσει και να επιβληθεί χωρίς μηχανισμούς επιβολής και καταστολής και, εν κατακλείδι, το μόνο που διαφοροποιεί τον μισθοφόρο πραιτοριανό από τον παραβάτη του κοινού Ποινικού Δικαίου (ο οποίος, επίσης προσπαθεί να επιβιώσει με τον τρόπο του) είναι το υπάρχον πλαίσιο της νομιμότητας –το οποίο, φυσικά, δεν αποτελεί αντικειμενική επιταγή αλλά επιλογή της εκάστοτε ιθύνουσας ολιγαρχίας.

 Αυτά, και πολλά άλλα, ας τα έχουν υπόψη τους οι συμμετέχοντες στην τσογλανοπαρέα των γενίτσαρων Μ.Α.Τ.ατζήδων και να μην απορούν όταν έρχονται αντιμέτωποι με βόλια ή ρουκέτες. Η ρήση «καμία δουλειά δεν είναι ντροπή» συνιστά ένα κατάφωρο και αποπροσανατολιστικό ψεύδος –χρήσιμο για την εξουσιαστική προπαγάνδα. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν δουλειές που απλώς δεν είναι χυδαίες –ήτοι, δεν έχουν εξουσιαστικό χαρακτήρα…

 Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Κόντρα» 
(φύλλο 656, Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011).

Υ.Γ. Όταν ο νεοδωσίλογος ψευδοπρωθυπουργός G.A.P., έμμισθος λακές των διεθνών τοκογλύφων, επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της 76ης Δ.Ε.Θ., πολλοί διαδηλωτές τον υποδέχθηκαν με το σύνθημα «πουτάνας γιέ, πρωθυπουργέ…». Δε διαφωνούμε με το μένος που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη προσβολή, απλώς θα κάνουμε μια παρατήρηση ως προς το κυριολεκτικό της περιεχόμενο. Στις 18.09.2011, στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, έγινε ο ποδοσφαιρικός αγώνας Πανιώνιος-Π.Α.Ο.Κ. Όπως διαβάζουμε σε σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Κόντρα» (φύλλο 657, Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011), υπήρξαν βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα σε οπαδούς του Π.Α.Ο.Κ. και στα θρασίμια των Μ.Α.Τ. -τόσο στις κερκίδες όσο και σε σταθμούς διοδίων. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ οι Μ.Α.Τ.ατζήδες φέρουν το μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη συγκεκριμένη σύρραξη, αλλά το νόστιμο της υπόθεσης βρίσκεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο σύνδεσμος οπαδών «Θύρα 4», όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων: […] Δεν θέλουμε η μάνα του πρωθυπουργού να εξομοιώνεται με τις ιερόδουλες, αφού οι τελευταίες βγάζουν τίμια το ψωμί τους και δεν μας φορτώθηκε στο σβέρκο κάποιο καθυστερημένο μούλικό τους […].