ΑΝΩΦΕΛΗΣ ΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΧΩΜΑΤΕΡΗΝ ΑΠΕΛΕΥΣΕΙ

“Πριν καταλήξουν σκουπίδια ήταν πλούτος”.

Σκίτσο του EL ROTO στην ισπανική εφημερίδα "EL PAÍS" (4-III-2006).

“(…) το αίμα αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών.” Κατά Ματθαίον κζ’ 25

Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή" (Κυριακή 9 Ιουλίου 2006) αναφέρεται πως “(…) τεράστια ποσά αναμένεται να δαπανηθούν με στόχο την υιοθέτηση των αποτελεσματικότερων τεχνολογιών για τη διαχείριση απορριμμάτων στη χώρα μας”. Πληροφορούμαστε, επίσης, πως “(…) μικρό παραμένει το έργο που έχει να επιδείξει η Ελληνική Εταιρία Αξιοποίησης και Ανακύκλωσης (Ε.Ε.Α.Α.), η οποία είχε την υποχρέωση να υλοποιήσει τον εθνικό στόχο της ανακύκλωσης, δηλαδή, να απομακρύνει από τις χωματερές το 50% των υλικών συσκευασίας- ποσότητα που αγγίζει τους 700 τόνους την ημέρα”. Και, όλα αυτά, παρά τα χρήματα που συγκέντρωσε η εταιρία στα ταμεία της (γίνεται λόγος ακόμη και για 30 εκατ. ευρώ). Έως εδώ, τίποτα το καινούριο- άλλωστε, γνωρίζουμε καλά τη νεοελληνική πραγματικότητα. Το "παρδαλό κατσίκι" αρχίζει να ξελιγώνεται από τα γέλια όταν διαβάζει (στο ίδιο πάντα άρθρο) πως “(…) εγκαταλείπεται η λογική που επικράτησε κατά τη δεκαετία του ’90 με την εδαφική διάθεση των αποβλήτων σε ελεγχόμενους ή ανεξέλεγκτους χώρους διάθεσης. Η κοινοτική αλλά και η εθνική νομοθεσία απαγορεύουν ρητά (με νόμο που ισχύει από το 2003) την ταφή σύμμικτων απορριμμάτων”. Και αν κάποιος δε γνωρίζει τι εστί ο όρος "σύμμ(ε)ικτα απορρίμματα", πληροφορούμεθα πως πρόκειται για “ζυμώσιμα υλικά που επιδέχονται βιολογική επεξεργασία” (ήτοι, οργανικά απορρίμματα που αποσυντίθενται λόγω της δράσης των ενζύμων). Δηλαδή, σύμφωνα με την (ήδη ισχύουσα από το 2003) κοινοτική και εθνική νομοθεσία, δεν επιτρέπεται η απόθεση στις χωματερές του γνωστού αχταρμά απορριμμάτων (π.χ. μπαταρίες, χαρτιά, κονσέρβες, μπουκάλια, φλούδες πατάτας, κ.ο.κ.). Βέβαια, ο καλοπροαίρετος θαυμαστής του θεωρητικού εκσυγχρονισμού θα σταθεί με σεβασμό και υπευθυνότητα μπροστά σε όλες αυτές τις "οικολογικές" διακηρύξεις, πιστεύοντας πως το κράτος προνοεί και μεριμνά για το κοινό καλό. Όμως, κοντά στο νου και η γνώση: αν ισχύουν όλα αυτά, γιατί τα οχήματα αποκομιδής απορριμμάτων συλλέγουν παραγεμισμένες σακούλες αδιακρίτως περιεχομένου και τις εναποθέτουν στους λεγόμενους Χώρους Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α.- κοινώς χωματερές); Φαίνεται πως δεν έφτασε ακόμη το σωτήριον έτος 2003 για να εφαρμοστεί η νομοθεσία… Η ανακύκλωση απορριμμάτων θεωρείται μονόδρομος, αλλά μόνο στα χαρτιά. Εξωφρενικά κονδύλια απορροφώνται (ροκανίζονται) χωρίς να υπάρχει ο απαραίτητος σχεδιασμός και οι κατάλληλες υποδομές. Κυρίως, όμως, απουσιάζει η βούληση από όλες τις πλευρές. Σε άπασα τη νεοελληνική επικράτεια κυριαρχούν τα ίδια στοιχεία: αδιαφορία, το κυνήγι της ευκολίας και του βολέματος, οι κοντόφθαλμες θεωρήσεις και η απροθυμία για οτιδήποτε απαιτεί προσπάθεια και διάθεση προσωπικού χρόνου. Έτσι, είναι μάλλον ουτοπικό και αφελές να προσδοκούμε πως ο νεοέλλην θα καταδεχτεί να ασχοληθεί με σκουπίδια. Να μεριμνήσει για την ευημερία του και να κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει τις καταναλωτικές του μανίες, αυτό μάλιστα!- δείχνει ανωτερότητα, κιμπαριλίκι, αρχοντιά. Όλα τα άλλα είναι για τους "κουλτουριάρηδες" και τους "κωλόγους" (κατά πως τους αποκαλούν ένιοι ελληναράδες) . Από την άλλη, οι Ο.Τ.Α. (Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης) που έχουν την ευθύνη για τη συλλογή του περιεχομένου των (λιγοστών, έστω) κάδων συγκέντρωσης ανακυκλώσιμων απορριμμάτων, αφήνουν να περάσουν έως και κάποιες εβδομάδες για την αποκομιδή με αποτέλεσμα ακόμη και οι λίγοι που θέλουν να συμμετάσχουν στην υπόθεση της ανακύκλωσης να αναγκάζονται να κρατούν τα σκουπίδια στο σπίτι τους ώσπου να αποφασίσουν να ξεκουνηθούν οι ερίφηδες. Επίσης, πολλοί κάδοι που προορίζονται για ανακυκλώσιμα υλικά "μπουκώνονται" από ποικίλα άχρηστων αντικειμένων που συσσωρεύονται καθώς τόσο οι Ο.Τ.Α. όσο και ο Δήμος δηλώνουν αναρμοδιότητα. Επιτέλους, σε ποιόν ανήκουν τα σκουπίδια; Το ανθρώπινο γένος, το τόσο αυτοϋπερεκτιμημένο, το μόνο είδος του ζωικού βασιλείου που βρίσκεται σε αγεφύρωτη απόσταση από το φυσικό περιβάλλον (καταστρέφοντάς το και νομίζοντας βλακωδώς πως μπορεί να το δαμάσει), είναι το μόνο που αφήνει ίχνη των τεχνητών καταναλωτικών δημιουργημάτων του- χνάρια που παραμένουν εσαεί καταδεικνύοντας το μέγεθος της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και ευήθειας. Είμαστε (ηθικώς) υποχρεωμένοι να μειώσουμε τα αποτελέσματα της καταστρεπτικής και ανούσιας παρουσίας μας, ειδάλλως θα πνιγούμε από τα ίδια μας τα κόπρανα- και θα είναι πέρα για πέρα δίκαιο…