ΚΑΛΠΕΣ (ΚΑΙ ΚΑΛΠΙΚΟΙ) ΕΝ ΚΑΜΙΝΩ

Κυριακή 26 Αυγούστου 2007. Η Νότια Εύβοια σε λήψη εν πλω. Όποιος έχει επισκεφτεί το συγκεκριμένο νησί, δεν πρέπει να εκπλήσσεται με το φετινό (διπλό για την Εύβοια) ολοκαύτωμα. Η προσωπική μας εμπειρία (θέρος του 2006) αποτύπωσε (εκτός των άλλων) και τις εξής εικόνες: απέραντες χωματερές παραπλεύρως του δρόμου στο μεγαλύτερο μήκος της διαδρομής, βουνά οι πευκοβελόνες και τα ξερόχορτα εντός των δασικών εκτάσεων, τρία (3) πυροσβεστικά οχήματα (σε κατάσταση ανετοιμότητας) σε ολόκληρο το (κάθε άλλο παρά μικρό) νησί. Τα πολλά λόγια είναι περιττά...

Η ακόλουθη λήψη από δορυφόρο δείχνει τις πρόσφατες πυρκαγιές σε Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησο. Ίσως η πιο σαφής και περιεκτική ανάλυση την οποία διάβασα σχετικά με το θέμα, είναι αυτή του Στάθη Σταυρόπουλου στην "Ελευθεροτυπία" τη Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007. Επίσης, ας μη λησμονούμε πως εκκρεμούν περίπου 2.000.000 (δύο εκατομμύρια!!!) αιτήσεις για αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων. Πού κατατίθενται αυτές οι αιτήσεις; στις διάφορες κρατικές "υπηρεσίες" που φροντίζουν για τη νομιμοποίηση, υδροδότηση, ηλεκτροδότηση κλπ των τσιμεντένιων κατασκευών που θα "φυτρώσουν". Ποιος καταθέτει αυτές τις αιτήσεις; ο υπέροχος και ηρωικός ελληνικός λαός, αυτός που θα επιβραβεύσει και πάλι τα γαλαζοπράσινα παράσιτα στις 16 του επόμενου μήνα. Από κοντά, βέβαια, και η "Εκκλησία της Ελλάδος" (Α.Ε.) η οποία, παρά τις αχανείς εκτάσεις που κατέχει (με τίτλους από την εποχή της οθωμανικής κατοχής), διεκδικεί και πολλές άλλες (καμένες ή όχι ακόμη). Αλλά, όπως είπε η μουλάρα (η κόρη του αρχιγκάνγκστερ πορνοβοσκού) και ο διανοούμενος υπουργός Βύρων, για όλα ευθύνεται ο καταραμένος αντιεξουσιαστικός χώρος.

Το τελευταίο διάστημα, ανάλογης έκτασης καταστροφή γνώρισε και η Ιταλία. Η ίδια ανεπάρκεια κι εκεί, παρά το ότι οι Ιταλοί (χωρίς να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση) βρίσκονται πάντα ένα ή και περισσότερα βήματα μπροστά. Κι εκεί η κυβέρνηση ("κεντροαριστερή", σύντροφε Αλέκο) έδειξε την ίδια παταγώδη έλλειψη προνοητικότητας και την ίδια λατρεία για την καρέκλα της εξουσίας. Οι κρατικοί φορείς υπέδειξαν τους ενόχους (παθολογικοί εμπρηστές, κτηνοτρόφοι, κατασκευαστικές μαφίες, κτλ.) κουκουλώνοντας εντέχνως τη δική τους ανεπάρκεια και αδιαφορία. Επλήγησαν, επίσης, η Ισπανία και η Πορτογαλία, αλλά σε μικρότερη έκταση. Στην Ιαπωνία, ενίοτε, υπάρχουν αυτοχειριασμοί (ακόμη και με χαρακίρι) πολιτικάντηδων που έχουν ρεζιλευτεί ανεπανόρθωτα. Σε "καθυστερημένες" χώρες της Εσπερίας (π.χ. Σουηδία), όταν αποκαλύπτεται μια "λαδιά", ο εμπλεκόμενος επαγγελματίας εξουσιαστής παραιτείται και (πιθανότατα) δεν ξανατολμά να θέσει υποψηφιότητα. Στις χώρες της μεσογειακής μαγκιάς, τα υψηλόβαθμα κρατικοδίαιτα παράσιτα (των αποδεδειγμένα αποτυχημένων "φορέων") εξακολουθούν να κλωσούν τις άνετες πολυθρόνες τους και να εισπράττουν τις παχυλές αμοιβές τους. Και ο "κυρίαρχος λαός" (και, δη, ο ελληνικός) κάνει ανέμελα μακροβούτια στον ίδιο οχετό, εδώ και πολλές δεκαετίες...

Γιάννης Καλαϊτζής ("Ελευθεροτυπία", Τρίτη 28 Αυγούστου 2007)