Το Σάββατο 31 Μαΐου 2008, στα πλαίσια της 5ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου (φιλοξενείται στη Δ.Ε.Θ.) απολαύσαμε τον Ισπανό συγγραφέα AlejandroGándara, ο οποίος μίλησε για τη σχέση λογοτεχνίας και πολιτικής (όπως αυτή περιγράφεται στο βιβλίο του "Últimasnoticiasdenuestromundo" / "Τελευταίες ειδήσεις από τον κόσμο μας").
Ο Gándara διηγήθηκε σύντομες ιστορίες για να υποστηρίξει τη θεωρία του. Σύμφωνα με την πρώτη ιστορία, στην πόρτα του νόμου υπάρχει ένας φύλακας. Φτάνει ένας χωρικός και ρωτά αν μπορεί να περάσει. Ο φύλακας απαντά «σήμερα όχι, αύριο ίσως», προειδοποιώντας τον χωρικό πως «πίσω μου υπάρχει ένας φύλακας διπλάσιός μου, πίσω του ένας άλλος διπλάσιός του, κ.ο.κ.». Ο χωρικός, κάθε μέρα, ρωτούσε τον φύλακα αν μπορεί να μπει, του χάριζε κάτι από τα υπάρχοντά του, αλλά εισέπραττε πάντα την ίδια στερεότυπη απάντηση: «Σήμερα όχι, αύριο ίσως». Έτσι πέρασε την υπόλοιπη ζωή του ο χωρικός και, λίγο πριν πεθάνει, ρώτησε τον φύλακα: «Για ποιον είναι ανοιχτή αυτή η πόρτα;». Και ο φρουρός του απάντησε: «Για εσένα, αλλά τώρα που πεθαίνεις θα κλείσει». Στην επόμενη ιστορία, ο Gándara διηγείται πως «όταν ήμουν παιδί και ζούσα στο Santanter, υπήρχε ένας αγαθός που μεταμφιεζόταν σε τροχονόμο και περνούσε την ημέρα του σε ένα σταυροδρόμι, όπου ρύθμιζε την κυκλοφορία. Όλοι οι κάτοικοι της πόλης γνώριζαν την περίπτωσή του, αλλά ήταν ευχαριστημένοι. Όταν οι αρχές του απαγόρευσαν τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, η κατάσταση της κυκλοφορίας επιδεινώθηκε».
Σύμφωνα με τον AlejandroGándara, «ο νόμος είναι, απλώς, οι λέξεις που δημιουργούμε (…) συγχέουμε τις λέξεις με την πραγματικότητα (…) γονείς, τύπος, εξουσία, μας ωθούν να πιστέψουμε ό,τι λέγεται (…) η πληθώρα λέξεων φανερώνει την ευκολοπιστία του κόσμου, ο κόσμος μιλά όλο και περισσότερο, οι λέξεις έχουν μετατραπεί σε μορφή εξουσίας (…)». Ουσιαστικά, ο Gándara μιλά για αυτοϋπονόμευση όταν λέει: «(…) Πιστεύουμε τους φόβους μας, τρέχουμε να συναντήσουμε αυτό το οποίο φοβόμαστε περισσότερο. Από εκεί πηγάζει η δύναμη των λέξεων, μέσω των οποίων παραχωρούμε μεγάλη εξουσία στους φόβους μας και η εξουσία το γνωρίζει αυτό (…) Πολλά από τα δεινά του κόσμου έχουν να κάνουν με την απόλυτη πίστη μας στις λέξεις. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να ελεγχθεί κάποιος, είναι να πεισθεί ότι αποφασίζει – έτσι π.χ. συντηρείται η κοινοβουλευτική δημοκρατία (…)». Στην εύλογη παρατήρηση παρισταμένου ότι η αψηφισιά του νόμου συνεπάγεται κυρώσεις, ο Gándara επισήμανε πως «η τιμωρία προηγείται της απειλής, η τραγωδία είναι ότι αυτοτιμωρούμαστε, η τιμωρία υπάρχει για όσους δεν αυτοτιμωρούνται (…)».
Το Σάββατο 31 Μαΐου 2008, στα πλαίσια της 5ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου (φιλοξενείται στη Δ.Ε.Θ.) απολαύσαμε τον Ισπανό συγγραφέα Alejandro Gándara, ο οποίος μίλησε για τη σχέση λογοτεχνίας και πολιτικής (όπως αυτή περιγράφεται στο βιβλίο του "Últimas noticias de nuestro mundo" / "Τελευταίες ειδήσεις από τον κόσμο μας").
Ο Gándara διηγήθηκε σύντομες ιστορίες για να υποστηρίξει τη θεωρία του. Σύμφωνα με την πρώτη ιστορία, στην πόρτα του νόμου υπάρχει ένας φύλακας. Φτάνει ένας χωρικός και ρωτά αν μπορεί να περάσει. Ο φύλακας απαντά «σήμερα όχι, αύριο ίσως», προειδοποιώντας τον χωρικό πως «πίσω μου υπάρχει ένας φύλακας διπλάσιός μου, πίσω του ένας άλλος διπλάσιός του, κ.ο.κ.». Ο χωρικός, κάθε μέρα, ρωτούσε τον φύλακα αν μπορεί να μπει, του χάριζε κάτι από τα υπάρχοντά του, αλλά εισέπραττε πάντα την ίδια στερεότυπη απάντηση: «Σήμερα όχι, αύριο ίσως». Έτσι πέρασε την υπόλοιπη ζωή του ο χωρικός και, λίγο πριν πεθάνει, ρώτησε τον φύλακα: «Για ποιον είναι ανοιχτή αυτή η πόρτα;». Και ο φρουρός του απάντησε: «Για εσένα, αλλά τώρα που πεθαίνεις θα κλείσει». Στην επόμενη ιστορία, ο Gándara διηγείται πως «όταν ήμουν παιδί και ζούσα στο Santanter, υπήρχε ένας αγαθός που μεταμφιεζόταν σε τροχονόμο και περνούσε την ημέρα του σε ένα σταυροδρόμι, όπου ρύθμιζε την κυκλοφορία. Όλοι οι κάτοικοι της πόλης γνώριζαν την περίπτωσή του, αλλά ήταν ευχαριστημένοι. Όταν οι αρχές του απαγόρευσαν τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, η κατάσταση της κυκλοφορίας επιδεινώθηκε».
Σύμφωνα με τον Alejandro Gándara, «ο νόμος είναι, απλώς, οι λέξεις που δημιουργούμε (…) συγχέουμε τις λέξεις με την πραγματικότητα (…) γονείς, τύπος, εξουσία, μας ωθούν να πιστέψουμε ό,τι λέγεται (…) η πληθώρα λέξεων φανερώνει την ευκολοπιστία του κόσμου, ο κόσμος μιλά όλο και περισσότερο, οι λέξεις έχουν μετατραπεί σε μορφή εξουσίας (…)». Ουσιαστικά, ο Gándara μιλά για αυτοϋπονόμευση όταν λέει: «(…) Πιστεύουμε τους φόβους μας, τρέχουμε να συναντήσουμε αυτό το οποίο φοβόμαστε περισσότερο. Από εκεί πηγάζει η δύναμη των λέξεων, μέσω των οποίων παραχωρούμε μεγάλη εξουσία στους φόβους μας και η εξουσία το γνωρίζει αυτό (…) Πολλά από τα δεινά του κόσμου έχουν να κάνουν με την απόλυτη πίστη μας στις λέξεις. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να ελεγχθεί κάποιος, είναι να πεισθεί ότι αποφασίζει – έτσι π.χ. συντηρείται η κοινοβουλευτική δημοκρατία (…)». Στην εύλογη παρατήρηση παρισταμένου ότι η αψηφισιά του νόμου συνεπάγεται κυρώσεις, ο Gándara επισήμανε πως «η τιμωρία προηγείται της απειλής, η τραγωδία είναι ότι αυτοτιμωρούμαστε, η τιμωρία υπάρχει για όσους δεν αυτοτιμωρούνται (…)».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα