Ο ΜΑΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ APARTHEID

Soweto, περίχωρα της πόλης του Johannesburg, 16 Ιουνίου 1976. Οι μαύροι μαθητές της περιοχής διαδηλώνουν ενάντια στην απόφαση της ρατσιστικής κυβέρνησης να επιβάλει τα "αφρικάνερ" (τη γλώσσα των λευκών εποίκων) στα σχολεία τους. Η διαμαρτυρία πνίγεται στο αίμα, αφήνοντας πίσω της 566 νεκρά παιδιά, με πρώτο θύμα τον 12χρονο Hector Pieterson.

Σήμερα, η Νότια Αφρική προετοιμάζεται για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2010 (είναι η διοργανώτρια χώρα), αλλά δεν έχει κατορθώσει να λύσει θεμελιώδη εσωτερικά της προβλήματα. Ο πρόσφατος διωγμός που εξαπέλυσαν οι ντόπιοι εξαθλιωμένοι εναντίον των μεταναστών από γειτονικές χώρες, είχε ως αποτέλεσμα περισσότερους από 60 νεκρούς, δεκάδες βιασμένες γυναίκες και 80.000 αφρικανούς μετανάστες που είδαν τις καλύβες τους να καταστρέφονται και τα λιγοστά υπάρχοντά τους να λεηλατούνται από μαύρους - ουσιαστικά, ομόφυλούς τους. Οι διωχθέντες προέρχονταν κυρίως από τη Ζιμπάμπουε και τη Μοζαμβίκη, χώρες που επί apartheid, φιλοξενούσαν χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες από τη Νότιο Αφρική. Διαβάζουμε στην εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ" (24.05.2008): «(...) Οι άνθρωποι αυτοί έχουν γίνει οι αποδιοπομπαίοι τράγοι για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τη Νότια Αφρική, τη μεγάλη ανεργία, τη φτώχεια, την έλλειψη στέγης και την εγκληματικότητα, από τις υψηλότερες στον κόσμο. Πολλοί φτωχοί και εξαθλιωμένοι μαύροι κατηγορούν τους αφρικανούς μετανάστες ότι τους παίρνουν τις δουλειές και ευθύνονται κυρίως για την εγκληματικότητα. Ο ρατσισμός έχει φουντώσει επικίνδυνα, μόνο που τώρα οι εξαθλιωμένοι μαύροι δε στρέφονται κατά των λευκών αφεντικών, αλλά ενάντια στα εξαθλιωμένα ταξικά τους αδέρφια (...) Ο λαός αυτός είδε να αναπτύσσεται η μαύρη αστική τάξη και τα πλούσια μεσαία στρώματα, που ζουν στη χλιδή και κυκλοφορούν με αστραφτερά υπερπολυτελή αυτοκίνητα, συνοδεία αστυνομικών, προκαλώντας την οργή της φτωχής και εξαθλιωμένης μαύρης πλειοψηφίας, αυτοί που το 1994 υπόσχονταν μια καλύτερη ζωή για όλους. Βλέπει τη διαφθορά να κυριαρχεί στον κρατικό μηχανισμό και στα όργανα εξουσίας. Βλέπει την ανοχή, αν όχι τη συνενοχή της κυβέρνησης στα σκάνδαλα, την αδιαφορία ή στην καλύτερη περίπτωση την ανικανότητά της να ικανοποιήσει στοιχειώδεις ανάγκες της μαύρης φτωχολογιάς. Τη θέση του φυλετικού ρατσισμού πήρε η ταξική αντίθεση φτωχών και πλούσιων (λευκών και μαύρων). Δυστυχώς, όμως, αντί η δυσαρέσκεια και η οργή της εξαθλιωμένης φτωχολογιάς να στραφεί ενάντια στους πραγματικούς υπεύθυνους, στρέφεται ενάντια στα ταξικά τους αδέρφια. Το ρατσιστικό πογκρόμ ενάντια σε ανυπεράσπιστους μετανάστες είναι όνειδος για ένα λαό που υπέφερε τόσο πολύ από το ρατσισμό (...)». Είναι αυτό που επέλεξε ως τίτλο η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (25.05.2008): "Φτωχοί εναντίον εξαθλιωμένων...".
Όπως, επίσης, γράφει η "Le Monde Diplomatique", «(...) Ήδη, 35.000 μετανάστες έχουν εγκαταλείψει έντρομοι τις εστίες τους, για να αφήσουν τη γη βορά στον κατασκευαστικό οργασμό. Την ίδια ώρα, στάδια, ξενοδοχεία, τουριστικές υποδομές και τρένα υψηλής ταχύτητας εκτοπίζουν συνεχώς τους Νοτιο-αφρικανούς φτωχούς, στο όνομα μιας ανάπτυξης, που γίνεται για λογαριασμό μόνο των προνομιούχων (...) Στη Νότια Αφρική, οι ανισότητες είναι τρομακτικές. Από τη στιγμή δε που η κυβέρνηση ακολούθησε την οδό του νεοφιλελευθερισμού (άνοιγμα των συνόρων, απελευθέρωση της οικονομίας), οι ανισότητες αυξήθηκαν ακόμα περισσότερο. Στη χώρα σήμερα υπάρχουν δύο οικονομίες, χωρίς ωστόσο να συναντώνται. Το 60% του πληθυσμού -συνήθως μαύροι και άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο- κερδίζει λιγότερα από 3.500 ραντ (276 ευρώ) τον μήνα, ενώ το 2,2% έχει εισόδημα που ξεπερνάει τα 30.000 ραντ και ακολουθεί τον δυτικό τρόπο ζωής. Η ανισότητα στην κατανομή της ιδιοκτησίας είναι άλλη μια κληρονομιά του απαρτχάιντ: το 1994, το 75% του πληθυσμού ήταν εγκατεστημένο στο 13% της γης. Έτσι, οι αγρότες άρχισαν να εγκαταλείπουν την ύπαιθρο και να συρρέουν στις τενεκεδουπόλεις των κέντρων (...)».

Για "επιστροφή του ρατσισμού" έκανε λόγο η Deutsche Welle, επισημαίνοντας: «(...) Για πολλοστή φορά στην Ιστορία, ο ξένος είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο υπεύθυνος για τη μιζέρια και την εξαθλίωση. Έτσι, για ακόμη μια φορά, οι μετανάστες θεωρούνται υπεύθυνοι για την ανεργία, τη φτώχεια, την έλλειψη σχολικής εκπαίδευσης και την απουσία προοπτικής για τα γηγενή ασθενή κοινωνικά στρώματα. Το κύμα βίας που συγκλονίζει τη Νότια Αφρική είναι γνήσιο τέκνο της αποτυχίας των πολιτικών ελίτ της χώρας. Η πολυχρωμία και η πολυπολιτισμικότητα, που προβάλλει υπερήφανα η πολιτική ηγεσία της Νότιας Αφρικής, εν όψει του Μουντιάλ, δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνική πραγματικότητα. Ο ένας στους τρεις Νοτιοαφρικανούς είναι άνεργος. Από τους πρωτοφανείς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης αντλούν κέρδη μόνο τα ανώτερα στρώματα. Ο μισός πληθυσμός της χώρας είναι σήμερα φτωχότερος από ό,τι ήταν πριν από 14 χρόνια. Σ' αυτά ήλθαν τώρα να προστεθούν οι ανατιμήσεις στα τρόφιμα (...)».