ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ...

Δεν υπάρχει πια τίποτα

Είμαι νόθος.

Όλοι είμαστε νόθοι.

Αυτό που μας χωρίζει σήμερα είναι πως εσείς

Είσαστε νόθοι επικυρωμένοι απ’ τον Αστικό Κώδικα

Τον οποίο, με την άδειά σας,

Πολύ ευχαρίστως θα φτύσω

Προτού με απολύσετε.

Ηρεμήστε! Δε ρισκάρετε τίποτα

Γιατί δεν υπάρχει πια τίποτα.

Κι αυτό το Τίποτα, χάρισμά σας!

Γαμηθείτε με δαύτο, αν μπορείτε.

Εμείς, δεν μπορούμε.

Κάποια μέρα, σε 10.000 χρόνια,

Όταν δε θα ‘στε πια εδώ,

Θα τα ‘χουμε ΟΛΑ.

Τίποτα δικό σας-

Όλα δικά μας.

Και θα ‘χουμε τον χρόνο ν’ ανακαλύψουμε

Τη Ζωή, την Ομορφιά, τη Νιότη,

Τα δάκρυα που θα λάμπουν σα σμαράγδια

Στα μάτια των κοριτσιών,

Το χαμόγελο των ήρεμων πια ζώων.

Τότε δε θα πεθαίνουμε για τίποτα

Και θα ζούμε για όλα.

Όσο για τα μικρόβια της μαλακίας

Που δε θα ‘χετε παραλείψει να μας κληροδοτήσετε

Μέσα απ’ τις κοπριές σας,

Μέσα από τα βιβλία σας στα σιλό,

Μέσα από τα δημόσια έγγραφά σας

Και τις σωφρονιστικές διοικητικές διατάξεις σας,

Μέσα απ’ τα διατάγματά σας

Κι ακόμα μέσα από τις προσευχές σας,

Όλα αυτά τα μικρόβια,

Μείνετε ήσυχοι,

Έχουμε ήδη τον μηχανισμό για την εξόντωσή τους.

Θα τα ‘χουμε όλα:

Σε 10.000 χρόνια.

Ο Léo Ferré γεννήθηκε στο Μονακό το 1916. Μελοποίησε και τραγούδησε επί 45 χρόνια γαλλική ποίηση, δική του και άλλων (François Villon, Charles Baudelaire, Paul Verlaine, Arthur Rimbaud, Guillaume Apollinaire, Louis Aragon). Έλαβε μέρος στα γεγονότα του Μάη του ’68. Για τον θάνατό του (1993), ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας François Miterrand, εξέφρασε τη θλίψη του. Ο Ferré του είχε ήδη απαντήσει, πεθαίνοντας στις 14 Ιουλίου.

"La Solitude"