ΕΝΑ ΤΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ...

Υποτίθεται ότι σε όλα τα πράγματα υπάρχει κάποιο όριο˙ ακόμη και στη φαιδρότητα, αν και πολύ συχνά κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Έσχατο παράδειγμα (και, φυσικά, όχι ύστατο), "βαρυσήμαντο" άρθρο του "εθνικού μας" Μίκη (δημοσιεύθηκε στην "Καθημερινή", το Σάββατο 19 Ιουλίου 2008) με τίτλο «Σταματήστε τον ευτελισμό της πολιτικής». Η πορεία του Θεοδωράκη στην πολιτική είναι, σε γενικές γραμμές, γνωστή: αναδείχθηκε σε εμβληματική μορφή της Αριστεράς, γοήτευσε και ξεσήκωσε με το πληθωρικό του μουσικό έργο, αλλά, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, θητεύει με συνέπεια στο σχολείο της γελοιότητας ως δεκανίκι της κυρίαρχης πολιτικής τάξης πραγμάτων και ως σωσίβιο σε καθάρματα που πνίγονται στα ίδια τους τα περιττώματα – ας μη λησμονούμε τη στήριξη που προσέφερε στον Μητσοτάκη (μπρρρ!!!), στον οποίον ουσιαστικά έδωσε πολιτικό συγχωροχάρτι. Γράφει, λοιπόν: «Με το άρθρο μου αυτό θα ήθελα να εκφράσω την ανησυχία μου σε σχέση με την προσπάθεια που γίνεται (ηθελημένα είτε αθέλητα) με στόχο τον ευτελισμό του πολιτικού μας συστήματος. Να μην ξεχνάμε ότι το υπαρκτό πολιτικό σύστημα (Βουλή και κόμματα) αποτελεί έναν από τους θεσμικούς πυλώνες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Επομένως ο ευτελισμός του με πρόσχημα την περίπτωση της Siemens σήμερα και άλλα αμαρτήματα χθες και προχθές που στοχεύουν κυρίως στα δύο κόμματα εξουσίας, σε μια στιγμή με τεράστια προβλήματα ανοιχτά και ανοιχτές πληγές, είναι με τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό πράξη πολιτικά ανεύθυνη. Συμμερίζομαι κι εγώ απόλυτα τη γενική απογοήτευση από την αποκάλυψη των σκανδάλων. Όμως δεν πιστεύω ότι οι περιπτώσεις αυτές, όσο βαριές και απαράδεκτες κι αν είναι, θίγουν τον κύριο κορμό των δύο κομμάτων εξουσίας (…)». Δηλαδή, ο κοινοβουλευτισμός (ήτοι, η εκχώρηση της ζωής μας σε επαγγελματίες νταβατζήδες) είναι ό,τι καλύτερο μας αξίζει, ο χρηματισμός των εξουσιαστών και ο άμετρος πλουτισμός τους είναι μικροπαραπτώματα και τελευταίας σημασίας προβλήματα, η σαπίλα και η διαφθορά δεν αφορούν το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του – όλα αυτά είναι έργο αντεθνικώς ενεργούντων προβοκατόρων και υπονομευτών. Καταλάβατε, ρε; μη θίγετε τα ιερά και τα όσια! Ακολούθως, ψέγει τα μικρά κόμματα και τους καταλογίζει ότι δεν καρπώνονται μεγαλύτερο κομμάτι από την εξουσιαστική πίτα και γι’ αυτό ευθύνεται «(…) η δική τους αδυναμία να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων (…)». Εδώ ξεχνάει ότι πολύ δύσκολα ο Έλληνας θα διακινδυνεύσει τη βολή του και τη μίζερη καθημερινότητά του για να κολυμπήσει σε άγνωστα νερά, διότι εμπιστεύεται αυτούς που (με σταθερότητα και συνέπεια) παρασιτούν επαγγελματικά εις βάρος του – δεν αφήνει πολύ χώρο σε νεόκοπους και αρχάριους. Το πλέον σπαρταριστό σημείο του κειμένου είναι η προτελευταία παράγραφος: «(…) Υποθέτω ότι το μόνο που πετυχαίνει είναι, σε μια δύσκολη εθνικά στιγμή κατά την οποία δεσπόζουν οι συνέπειες από τη διεθνή οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη σκοπιανή προκλητικότητα, η χώρα μας να παρουσιάζει διεθνώς την ουσιαστικά ψευδή εικόνα ενός χάους, με αποτέλεσμα να θίγεται η ηθική υπόσταση ενός λαού που εμφανίζεται να κυριαρχείται από σκάνδαλα, ανηθικότητα και ευτέλεια. Δηλαδή, κάποιοι μεγεθύνοντας στο έπακρο υπαρκτά σκάνδαλα βάζουν βούτυρο επάνω στο ψωμί των αναιδών ηγητόρων των βορείων μας γειτόνων, που μας προκαλούν, δίνοντάς τους την ευκαιρία να μας λοιδορούν ανενδοίαστα και προσβλητικά (…)». Άρα: όλα έχουν στόχο τον περιούσιο λαό και την αξιοζήλευτη (όσο και αδιαμφισβήτητη) ηθική του ακεραιότητα. Άλλωστε, το μείζον πρόβλημα σήμερα είναι οι βόρειοι γείτονες (παλαιότερα ήταν ο εξ ανατολών κίνδυνος). Κάνει λόγο και για διεθνή οικονομική κρίση, χωρίς όμως να προσδιορίζει κάποια από τις αιτίες αυτής. Προφανώς, για τον "μέγιστο" δεν τίθεται ζήτημα ανισοκατανομής του πλούτου, αφού η ζωή εν Ελλάδι δεν μαστίζεται από σκάνδαλα, ανηθικότητα και ευτέλεια. Ίσως να θεωρεί φυσικό και λογικό να παίρνει ο εκλεκτός της κυβέρνησης Βουρλούμης (ο οποίος διώκεται για κακούργημα) αύξηση αποδοχών 70% (μισθός 700.000 ευρώ ετησίως) και 100.000 ευρώ bonus για το 2007. Ίσως να θεωρεί δίκαιο να αυξάνονται οι αποδοχές του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας (έτερος "γαλάζιος εκλεκτός") κατά 300%, φθάνοντας να λαμβάνει και αυτός πάνω από 50.000 ευρώ μηνιαίως. Όλα αυτά (και πάρα πολλά άλλα), σε αντιπαράθεση με το εργασιακό κάτεργο του ιδιωτικού τομέα (το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας του οποίου, ορίζουν οι εργοδότες παρέα με τις εκάστοτε κυβερνήσεις) και τη "γενιά των 700 (και παρακάτω) ευρώ" δεν αποτελούν σκάνδαλα και αιτίες αηδίας για τον Μίκη. Όλα βαίνουν κατ’ ευχήν, συνυπάρχουμε αρμονικά, δεν αλληλοϋπονομευόμαστε, διαθέτουμε κοινωνική και πολιτική συνείδηση στο έπακρο, τύφλα να’ χουν οι Σκανδιναβοί. Αναρωτιέμαι από πότε έχει να βγει από το σπίτι του ο συνθέτης, να διαπιστώσει την περίφημη "κοινωνική συνοχή", να προσπαθήσει να διασχίσει (με ασφάλεια) μια διάβαση πεζών, να βρει ένα ελεύθερο (μη κατειλημμένο από τροχοφόρα) πεζοδρόμιο για να βαδίσει, να έλθει αντιμέτωπος με τις περίφημες "δημόσιες υπηρεσίες" χωρίς να αισθανθεί την επιθυμία να προχωρήσει σε γενοκτονία όλων των γραφειοκρατών, να λειτουργήσει σε ευρεία κλίμακα έξω από το "χρυσό κλουβί" του χωρίς να βιώσει τη συστηματική εξαπάτηση και το συνειδητό ψεύδος. Όλα αυτά τα υπέροχα στην υπερήφανη χώρα των αδούλωτων γραικύλων και των ανυπότακτων "yesmen".

Όσο για το "βέλτιστο" του εγχώριου πολιτικού συστήματος που επικαλείται ο υπερογδονταετής πολυπράγμων, αρκεί να θυμηθούμε τη συστηματική "αρχειοθέτηση" όσων δυσωδών καταστάσεων χαρακτηρίστηκαν "σκάνδαλα". Μια σύντομη καταγραφή επιχειρεί ο "Ιός" ("Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 06.07.2008): από τον Κοσκωτά έως τις υποκλοπές, τον Ζαχόπουλο και τη Siemens. Αυτό που δεν μπορεί (ή, μάλλον, δε θέλει) να δεχθεί ο Θεοδωράκης είναι ότι η διαφθορά, ο παρασιτισμός, η απατεωνιά, η χυδαιότητα και ο καισαροπαπισμός, δεν αποτελούν παθογένειες αλλά εγγενή και δομικά στοιχεία του πολιτικού συστήματος και της εξουσίας. Στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" (20.07.2008) δημοσιεύθηκε συνέντευξη δύο ανώτερων στελεχών της Siemens (από τους πρωταγωνιστές της υπόθεσης "μαύρα ταμεία"). Οι Γερμανοί μανατζαραίοι λένε τα εξής αποστομωτικά: «(…) Οι πολιτικοί σας συνωμότησαν για να κρύψουν τις παροχές τους. Υπουργοί και κόμματα εξουσίας είχαν σταθερή χρηματοδότηση όχι μόνο από τη Siemens, αλλά και από ανταγωνιστές της ή άλλους μεγάλους αντισυμβαλλόμενους με το κράτος. Αυτό γίνεται παντού (…) Θύμωσα όταν μου διάβασαν από τις ελληνικές εφημερίδες ότι ξέπλυναν τους πολιτικούς στην Αθήνα και μάλιστα με επίσημες δηλώσεις (…) Εμείς, αν τιμωρηθούμε, θα αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. Εμείς, δηλαδή η εταιρεία, δίναμε. Οι πολιτικοί έπαιρναν. Πολλές φορές απαιτούσαν προκαταβολικά και με εκβιαστικό τρόπο. Έτσι μας έλεγαν αυτοί που κινούσαν τα projects. Η δωροδοκία και η δωροληψία ολοκληρώνουν τις συναλλαγές. Δωροδοκούσαμε τις κυβερνήσεις που είχαν την ισχύ να παίρνουν αποφάσεις, ενώ συμβάλλαμε στηρίζοντας κάποιες δικές σας πολιτικές προσωπικότητες ή ιδρύματά τους που μας υποδείκνυαν (…) Το αμιγώς πολιτικό χρήμα τα τελευταία χρόνια μπορεί να φθάνει και τα 200 εκατ. ευρώ. Αυτά τα ποσά τα έχουν ήδη στα χέρια τους οι Έλληνες εισαγγελείς που μπορούν να βρουν τους περισσότερους αποδέκτες, έστω κι αν είναι παρένθετα πρόσωπα πολιτικών ή κομμάτων (…) Πολλές φορές στέλναμε και απευθείας εμβάσματα σε πολιτικούς γιατί θέλαμε να σιγουρευόμαστε ότι πήγαιναν στους υποδεικνυόμενους αποδέκτες και δεν χάνονταν κάπου ενδιάμεσα (…) Παλαιότερα κάποιοι κρατικοί λειτουργοί ζητούσαν εξυπηρετήσεις σε συνάλλαγμα για σπουδαστικά εμβάσματα. Κυνηγούσαν θέσεις εργασίας για τα παιδιά τους. Κάποια απ’ αυτά χωρούσαν στη Siemens. Άλλοι αρέσκονταν σε πολυτελή φιλοξενία σε ξενοδοχεία ή σε θέρετρα, ενώ κάποιοι ήθελαν να εξασφαλιστούν και ζητούσαν ποσά (…)». Και το επιστέγασμα, που δείχνει τη γνωστή σε όλους μαφιόζικη omertá μεταξύ των εξουσιαστικών καθαρμάτων, είναι η απάντησή τους στην παρατήρηση της συντάκτριας ότι στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τη Νιγηρία, κανείς πολιτικός δεν έχει τιμωρηθεί για δωροδοκία: «(…) Στη Νιγηρία πήγαν φυλακή γιατί εκεί δεν υπάρχει ο δικός σας νόμος προστασίας των υπουργών (…)». Κατάλαβες "σοφέ" υπερασπιστή του εντόπιου κοινοβουλευτισμού;

"Τζάκια με κλεμμένα ξύλα" τιτλοφορείται το θαυμάσιο κείμενο του Κώστα Καναβούρη ("Κυριακάτικη Αυγή", 13.07.2008). Αντιγράφω κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα: «(…) Κανείς δημόσιος άνδρας δεν ψελλίζει βλακείες όταν βρίσκεται στο επίκεντρο της δίνης. Μονάχα οι απαίδευτοι, οι αμόρφωτοι, οι εκπαιδευμένοι στην άγνοια. Και ο "ευπατρίδης" Μιχάλης Λιάπης σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει. Δείγμα ισχυρό του τι εννοούμε σ’ αυτή τη χώρα όταν λέμε πολιτικό τζάκι. Εννοούμε πέραν πάσης αμφιβολίας το τζάκι που καίει κλεμμένα ξύλα είτε από τον διπλανό, είτε από την παράνομη και ατιμώρητη υλοτομία, είτε από την αρπαγή καύσιμης ύλης, μέσα από τις ψυχές των ανθρώπων (…) Γι’ αυτό φοβούνται σε βαθμό ανηθικότητας. Τόσο πολύ που σου έρχεται να τους παρηγορήσεις. Και να τους πεις "μη φοβάστε ρε σεις υπάρχει ακόμη πολλή ασχήμια να σας στηρίξει" (…) Αυτοί (όπως οι Μητσοτάκηδες, όπως οι Κεφαλογιάννηδες, όπως ας πούμε οι Παπανδρέου, όπως άλλα τζάκια με λιγότερα κλεμμένα ξύλα) είναι εκπαιδευμένοι στο να μην ντρέπονται. Έχουν πάει και σε καλά σχολεία μαζί με τους κολλητούς τους, όπως ας πούμε ο Αλογοσκούφης που εκπαιδεύτηκε να λέει ψέματα για την πορεία της οικονομίας. Γιατί αν δεν εκπαιδεύτηκε να λέει ψέματα -δηλαδή να παγώσει εγκληματικά η ψυχή του- τότε είναι απλός βλάκας και τα καλά σχολεία ένας μύθος (…) Είναι τόσο χυδαίοι και τόσο επιφανειακοί, ώστε ξεχνούν πως το κάθε σύστημα, αυτό που προστατεύει πρώτο είναι η ίδια του η υπόσταση. Και την προστατεύει πίσω από κλειστές πόρτες. Την προστατεύει μέσα από τη διαρκή εκμαύγεση της αγνωσίας. Την προστατεύει με στρατιές φρουρών, με συστοιχίες και τάγματα αγγέλων και εξάγγελων της ιδιώτευσης. Συνεπώς, μη φοβάσαι ρε Λιάπη. Κανένας δεν θα πειράξει εσένα, τους ομοίους σου και τον πολυπληθέστατο εσμό που σας στηρίζει. Λαός - εσμός σε ψήφισε ρε Λιάπη, μη φοβάσαι. Θα βγούνε κι άλλες μεταξωτές γραβάτες για επιδέξιους λαιμούς στην υπόκλιση. Το πολύ να λείψεις από την προσφορά στον τόπο. Τι να κάνουμε. Θα το υποστούμε (…)». Όπου "Λιάπης", μπορείτε να τοποθετήσετε "Άκης", "Σωκράτης" (άλλως, "εθνικός προμηθευτής"), "κόμμα του λαού", ή οτιδήποτε άλλο. Μην ανησυχείς Μίκη "μας", δε θα καταρρεύσει το πολιτικό "μας" σύστημα (από το οποίο ψωμίστηκες παντοιοτρόπως), τα σκατά πάντα επιπλέουν – σε πρώτη φάση τουλάχιστον…