Το Σιωνιστικό Auschwitz...

Η εν ψυχρώ δολοφονία, στις 17.04.2009, του (31 ετών) Παλαιστίνιου Μπασέμ Αμπού Ραμέχ (εντελώς άοπλος διαδηλωτής) δεν προβλήθηκε με τυμπανοκρουσίες από τα διεθνή Μ.Μ.Ε. ούτε ο άτυχος νεαρός έγινε "σύμβολο" όπως η 27χρονη φοιτήτρια που δολοφονήθηκε από τους ένστολους "μεροκαματιάρηδες φύλακες της τάξης" στην Τεχεράνη. Αυτό έλειπε, να στενοχωρήσουμε τους φίλους μας τους σιωνιστές.

Γεγονός είναι πως ακόμη και μέσα στο Ισραήλ πληθαίνουν οι καταγγελίες για τον σιωνιστικό ναζισμό. Ένα ελπιδοφόρο παράδειγμα είναι η οργάνωση "Breaking the Silence", η οποία γνωστοποιεί τις (σε μόνιμη βάση) θηριωδίες του σιωνιστικού στρατού κατοχής εις βάρος άμαχων Παλαιστινίων. Να σημειωθεί πως, πολλές από τις πληροφορίες προέρχονται από Ισραηλινούς στρατιώτες που έχουν σοβαρό πρόβλημα συνείδησης λόγω των όσων αντικρίζουν καθημερινά (δεν είναι λίγοι εκείνοι που τιμωρούνται ποικιλοτρόπως και στιγματίζονται ως "προδότες", επειδή αρνήθηκαν να εκτελέσουν διαταγές σχετικές με βασανιστήρια).

Ο συνήθης τρόπος μεταχείρισης που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι από τον σιωνιστικό στρατό κατοχής...

Μια από τις πλέον αιμοδιψείς και κτηνώδεις μονάδες του σιωνιστικού στρατού κατοχής είναι η Ταξιαρχία Kfir, την οποία διευθύνει ο συνταγματάρχης Itai Virob και αποτελείται, στην πλειονότητά της από στρατόκαυλους νέους της εθνικιστικής και υπερορθόδοξης άκρας δεξιάς. Σύμφωνα, δε, με τα λεγόμενα του διοικητή τους, «[...] Οι Άραβες είναι άγρια θηρία και πρέπει να τους εξολοθρεύσουμε [...] Η επιθετικότητα, για να αποτραπεί η αύξηση της βίας των Παλαιστινίων, όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά είναι και απαραίτητη. Ένα χτύπημα, ακόμη κι αν δεν υπάρχει συγκεκριμένη ενοχή, είναι χρήσιμο για να επιτευχθεί ο σκοπός της αποστολής [...]».

Στις 20.04.2009, ξεκίνησε στη Γενεύη η διεθνής διάσκεψη του Ο.Η.Ε. για τον ρατσισμό (υπό την ονομασία "Durban II"). Αρνήθηκαν να συμμετάσχουν οι Η.Π.Α., ο Καναδάς, η Γερμανία, η Ιταλία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Πολωνία και η Ολλανδία, εκφράζοντας τους φόβους τους για «αντισημιτικές εκτροπές» εν όψει της ομιλίας του προέδρου του Ιράν – και πράγματι, ο Αχμαντινετζάντ χαρακτήρισε το Ισραήλ «[...] σημαιοφόρο του ρατσισμού που έχει εδραιώσει ένα σκληρό και καταπιεστικό ρατσιστικό καθεστώς στα παλαιστινιακά εδάφη [...]». Φυσικά, οι κυβερνήσεις των Η.Π.Α., της Γαλλίας και της Αγγλίας ενοχλήθηκαν από τη διατύπωση των αυτονόητων και καταδίκασαν ως «εμπρηστικές» τις δηλώσεις του Ιρανού, ενώ η κυβέρνηση της Τσεχίας (ως προεδρεύουσα της Ε.Ε.) ανακοίνωσε την οριστική απόσυρσή της από τη διάσκεψη.

Σχετικά με το θέμα αυτό, έγραψε (γλαφυρότατα) ο Στάθης Σταυρόπουλος ("Ελευθεροτυπία", 22.04.2009): «[...] Τι είπε ο (συχνά απερίγραπτος) Αχμαντινετζάντ; Ότι το Ισραήλ είναι κράτος ρατσιστικό και σηκώθηκε η τρίχα του Βελγίου κάγκελο, λιποθύμησε το Λιχτενστάιν κι έπαθε αιδήμονα υστερία η Ισπανία. Βεβαίως! Ούτε ρατσιστικό είναι το κράτος του Ισραήλ ούτε τείχος του Αίσχους έχει χτίσει και χτίζει ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους "άλλους", ούτε απαρτχάιντ εφαρμόζει στα εδάφη του, ούτε αποίκους εγκαθιστά όπως οι Τούρκοι στην κατεχόμενη Κύπρο, ούτε έχει κάνει τη Γάζα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης ούτε σφάζει γυναικόπαιδα, ούτε ο μισός του στρατός κατηγορεί τον άλλον μισό για ναζιστικές τακτικές και Ες Ες συμπεριφορές. Την αλήθεια είπε αυτήν τη φορά ο Αχμαντινετζάντ και μάλιστα ήταν μάλλον ήπιος. Όμως η υποκρισία των Δυτικών δεν έχει όρια. Κατηγορούν τον Ιρανό Πρόεδρο για θρησκόληπτο (και όντως είναι, όπως άλλωστε και η χώρα του), ξεχνούν όμως να κατηγορήσουν για τα ίδια το κατ' επίφασιν κοσμικό Ισραήλ -το μόνο κράτος στον κόσμο που έχει κάνει την ιστορία του έθνους του θρησκεία, και τη θρησκεία του ιστορία. Αν είναι μια φορά φονταμενταλιστές οι Ιρανοί Ισλαμιστές, άλλο τόσο είναι και οι Ισραηλινοί (δεξιοί - ακροδεξιοί - εργατικοί, όλοι στην ίδια κυβέρνηση συμφύρονται), όπως επίσης κι άλλο τόσο φονταμενταλιστές είναι τα κάθε είδους χριστιανικά απολειφάδια Καλβινιστικού ή Καθολικού τύπου στην Ευρώπη και την Αμερική (καθώς και Ορθόδοξου στη Ρωσία) που πολιτεύονται διά πυρός και σιδήρου, μέσα από πογκρόμ κι ολοκαυτώματα, αιώνες τώρα, πολύ πριν από τη συγγραφή του "Πολέμου των Πολιτισμών". Απλώς, στην εποχή μας, το μέγα κατόρθωμα του ιμπεριαλισμού ήταν να κάνει τον "Πόλεμο των Πολιτισμών" ευαγγέλιο του πολιτεύεσθαι, να φέρει τις στρατηγικές που ευαγγελίζεται αυτή η Βίβλος του σκότους από το παρασκήνιο στο προσκήνιο -από το ημίφως, απ' όπου κινούσαν τα νήματα οι υποκριτές, στο φως του κυνισμού των. [...]».

Κι αν όλα αυτά μπορεί να θεωρηθούν "προβοκατόρικες αντισημιτικές συκοφαντίες", σύμφωνα με την Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (I.C.R.C.) , «1.500.000 άνθρωποι στη Λωρίδα της Γάζας βρίσκονται παγιδευμένοι στην απελπισία, χωρίς πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, τους απαγορεύεται η εισαγωγή οικοδομικών υλικών και δεν μπορούν να ανοικοδομήσουν τις κατεστραμένες κατοικίες τους, η οικονομία τους καταστρέφεται συνεχώς, δεν μπορούν να βγουν από τη Γάζα, κυρίως πλήττονται τα παιδιά που αποτελούν το 50% του τοπικού πληθυσμού [...]», αυτά και πολλά άλλα συμπληρώνουν το "θεάρεστο έργο" της πρόσφατης στρατιωτικής σιωνιστικής επιχείρησης "Συμπαγές Μολύβι". Πάντως, η κυβέρνηση του Ισραήλ απαγόρευσε την είσοδο στη Γάζα ακόμη και στην ερευνητική αποστολή του Ο.Η.Ε. που συγκεντρώνει μαρτυρίες για την πρόσφατη εισβολή των δολοφόνων σιωνιστών κατά την οποία (όπως επιβεβαιώνει ο ερευνητής Peter Eyre) χρησιμοποίησαν βόμβες λευκού φωσφόρου και απεμπλουτισμένου ουρανίου (χημικά απαγορευμένα από τη συνθήκη της Γενεύης και υπεύθυνα για άμεση πρόκληση πολλών μορφών καρκίνου). Όλα αυτά (και πολλά άλλα), στην πολυπληθέστερη φυλακή του πλανήτη...

«Οι Άραβες στους θαλάμους αερίων»: η διαχρονική αντίληψη των ναζισιωνιστών για τον κατακτημένο λαό...

Σχετικά με τη Γάζα, συγκλονιστική είναι η δουλειά της Γαλλίδας φωτογράφου Alexandra Boulat (1962-2007), με τίτλο "Capturing Gaza’s Hell" που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Time" το 2006.