Ιστορίες από την Κρύπτη...

«Άρπαξαν τους γιους μας για τα όργανά τους!», τιτλοφορείται το άρθρο του Donald Boström που δημοσιεύθηκε στη σουδική εφημερίδα "Aftonbladet" (26.08.2009). Στο άρθρο παρατίθενται επώνυμες καταγγελίες Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης σχετικά με απαγωγές νέων (κατά τη διάρκεια της πρώτης Intifada, 1987–1993) από τον ισραηλινό στρατό και την επιστροφή των πτωμάτων τους - από τα οποία απουσίαζαν βασικά όργανα. Βέβαια, η σιωνιστική κυβέρνηση αντέδρασε έντονα κι έκανε λόγο για ψεύδη που αποδίδονται (όπως πάντα) σε "αντισημιτισμό". Για να αποδειχθεί το αληθές (ή μη) των συγκεκριμένων καταγγελιών, απαιτείται σοβαρή και σε βάθος έρευνα. Ποιος διεθνής οργανισμός είναι διατεθειμένος να ξεμπροστιάσει (ή, τουλάχιστον, να στριμώξει) τους σιωνιστές; Η έως τώρα εμπειρία δείχνει πως και αυτή η υπόθεση θα έχει την ίδια τύχη με όλα τα σιωνιστικά εγκλήματα που έχουν αποκαλυφθεί: δηλαδή, αρχειοθέτηση και πάμε για άλλα. Όπως και με τις συσσωρευμένες αποκαλύψεις για τις μαζικές δολοφονίες αμάχων κατά την τελευταία σιωνιστική εισβολή στη Γάζα....

Πάντως, η κατοχή της Δυτικής Όχθης ("εποικισμός" ονομάζεται, σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού) συνεχίζεται απρόσκοπτα από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις. Προ ημερών (07.09.2009), η ακροδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου ενέκρινε την κατασκευή 455 οικιών σε έξι εβραϊκούς οικισμούς. Λεηλασίες, χυδαιότητες, απαγωγές, ψευτοτσαμπουκάδες, υποχρεωτικές "απαλλοτριώσεις" (δηλαδή, αρπαγές) γης, δολοφονίες και βαρβαρότητες κάθε είδους είναι τα βασικά συστατικά της καθημερινής συμπεριφοράς του σιωνιστικού στρατού κατοχής (ενδεικτικό το ρεπορτάζ της εφημερίδας "Κόντρα" στις 21.02.2009).

Απέναντι σε όλα αυτά, οι Παλαιστίνιοι εμφανίζονται κατακερματισμένοι – ουσιαστικά, βιώνουν έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Τη νύχτα της 14^ης προς 15^η Αυγούστου 2009, στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, η Χαμάς εξόντωσε μέλη ισλαμικής (όπως και η Χαμάς) οργάνωσης – στους νεκρούς συμπεριλαμβάνονται και άμαχοι (οι καθιερωμένες "παράπλευρες απώλειες"). Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι μία μόνο στιγμή από την καθημερινή διαμάχη μεταξύ των παλαιστινιακών οργανώσεων – προφανώς, οι σιωνιστές εφαρμόζουν το άκρως επιτυχημένο "διαίρει και βασίλευε" που τους δίδαξαν οι (κάποτε) επικυρίαρχοί τους Άγγλοι. Στις 12 Ιουλίου, ο Φαρούκ Καντούμι (αντιπρόεδρος της P.L.O. / "Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης" και Γενικός Γραμματέας της "Φατάχ"), σε συνέντευξη Τύπου στην ιορδανική πρωτεύουσα, δήλωσε ότι ο Μαχμούντ Αμπάς (πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής) και ο Μοχάμεντ Νταχλάν (πρώην ισχυρός άντρας στη Γάζα) είχαν συνωμοτήσει με το Ισραήλ και τη C.I.A. για να δολοφονήσουν τον Γιάσερ Αραφάτ και να εξοντώσουν τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες των οργανώσεων της παλαιστινιακής αντίστασης. Ο Καντούμι επικαλείται το ντοκουμέντο μιας μυστικής συνάντησης (στις 22.03.2004) στην οποία συμμετείχαν αξιωματούχοι της C.I.A., ο πρώην ισραηλινός πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν, ο Μαχμούντ Αμπάς και ο Μοχάμεντ Νταχλάν – έγγραφο που του το εμπιστεύτηκε ο ίδιος ο Αραφάτ (το περιεχόμενο της συζήτησης δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Κόντρα", στις 25.07.2009). Εμφύλιος με τα όλα του, μακριά από την ηρωική και αξιοθαύμαστη αποκοτιά της σφενδόνας που αντιμετωπίζει το τεθωρακισμένο...

Η κάτωθι φωτογραφία του Khalil Hamra (συνοδεία του κειμένου που υπογράφει ο Ισπανός συγγραφέας Juan José Millás) δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό ("El País Semanal", τεύχος 1692) της κυριακάτικης έκδοσης της εφημερίδας "El País" (1^η Μαρτίου 2009). Το απολαυστικό και διαχρονικής αξίας κείμενο φέρει τον τίτλο "Δημαγωγία" και ειρωνεύεται ευθέως τη σιωνιστική προπαγάνδα κατά τη διάρκεια των μαζικών δολοφονιών αμάχων στη Γάζα (και στην Παλαιστίνη, γενικότερα). Στη γλώσσα μας, θα μπορούσε να αποδοθεί και ως εξής: «Ο αντισημιτισμός δε γνωρίζει όρια. Είναι πολύ επικίνδυνος. Κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών στη Γάζα, δε δίστασε να χρησιμοποιήσει αθώα κοριτσάκια με σκοπό βλάψει το ευημερών Κράτος του Ισραήλ. Εδώ βλέπουμε μια μικρή αντισημίτισσα τη στιγμή που αφήνεται να φωτογραφηθεί, εντελώς νεκρή, με μοναδικό σκοπό να αμφισβητήσει το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Οι Άραβες τρομοκράτες διαθέτουν έναν πολύ ευρύ κατάλογο ακρωτηριασμένων ή νεκρών παιδιών, ορισμένα χωρίς πόδια ή κεφάλι, πολλά πολτοποιημένα από τα χαλάσματα του σχολείου ή του νοσοκομείου στα οποία είχαν καταφύγει για να γλιτώσουν από τους βομβαρδισμούς. Παρά το ανάστημά τους, αυτά τα πλάσματα είναι ειδήμονες στην πολιτική προπαγάνδα. Γνωρίζουν πολύ καλά τι είναι εκείνο που συγκινεί τους αδύναμους χαρακτήρες, τον ανεπαρκώς πληροφορημένο κόσμο, τις επιπόλαιες ιδιοσυγκρασίες. Το Ισραήλ επιχείρησε να εξουδετερώσει την επιρροή τους, εμποδίζοντας την παρουσία δημοσιογράφων εκεί όπου δρούσε ο στρατός του. Όμως, ο αντισημιτισμός κατέχει δίκτυα υποστήριξης σε όλον τον κόσμο – τα οποία αποδεικνύονται δυσκολότερος αντίπαλος από τους ίδιους τους τρομοκράτες. Μη σας ξεγελά η στάση του πτώματος (αν δεν παριστάνει τη νεκρή, διότι από αυτά τα παιδιά όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς), με το στόμα ορθάνοιχτο, τα χείλη σχισμένα και μελανιασμένα, τη γλώσσα (αν πρόκειται για τη γλώσσα, διότι μπορεί να είναι άλλο όργανο) να ξεπροβάλλει στη μέση του πρησμένου προσώπου. Κι έπειτα, αυτός ο δραματικός συνδυασμός σκόνης και σάρκας, τόσο αποτελεσματικός στο να προξενεί τρόμο, οίκτο, ακόμη και αηδία. Και, σα να μην έφταναν όλα αυτά, η μικρή ανασύρεται από τα χαλάσματα του σπιτιού της και όχι ενός κρησφύγετου, για να μην καταλάβει ο αφελής αναγνώστης της εφημερίδας ότι ετοίμαζε μια βόμβα τη στιγμή εκείνη. Πώς να αντιμετωπίσει κάποιος μια δημαγωγία τέτοιου διαμετρήματος;».