Σιωνιστικοί τσαμπουκάδες...

Είναι, πλέον, σαφές ότι το θράσος των σιωνιστών παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις – ακόμη κι έξω από τα όρια της Μέσης Ανατολής. Την Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009, νωρίς το απόγευμα, πέντε μασκοφόροι εισέβαλαν στο βιβλιοπωλείο "Resistances" (στο βορειοδυτικό Παρίσι, στο 17^ο διαμέρισμα) και, αφού αυτοπροσδιορίστηκαν (μέλη της "Λίγκας Εβραϊκής Άμυνας"), προπηλάκισαν τους παρευρισκομένους (δύο εργαζόμενες και δύο πελάτες), έριξαν στο πάτωμα χιλιάδες βιβλία και τα περιέλουσαν με μαγειρικό λάδι, κατέστρεψαν τέσσερις ηλεκτρονικούς υπολογιστές κι έφυγαν επιβιβαζόμενοι σε όχημα που τους περίμενε.

Το βιβλιοπωλείο ανήκει στους Olivia Zemor και Nicolas Shashahani, οι οποίοι ηγούνται του δραστήριου κινήματος "C.A.P.J.P.O. (Coordination des Appels pour une Paix Juste au Proche Orient) - EuroPalestine". Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος χώρος γίνεται στόχος επίθεσης από τους σιωνιστές της πόλης˙ στις 7 Δεκεμβρίου 2006, είχε πραγματοποιηθεί επίθεση με δακρυγόνα λίγο πριν την ομιλία της Παλαιστίνιας συγγραφέως Tanya Reinhart και του Ισραηλινού ποιητή Aharon Shabtai.

Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού

Ο Ισραηλινός ιστορικός Michel Warschawski, αντισιωνιστής και μαρξιστής, δε μασάει τα λόγια του (το blog του στον ιστότοπο "The Alternative Information Center" είναι γλαφυρότατο): «[...] Υπάρχει κατοχή, ένας λαός κατέχει τη γη ενός άλλου. Κάποιοι στερούν από έναν λαό τα θεμελιώδη δικαιώματά του και ο καταπιεσμένος λαός εξεγείρεται, παλεύει για να κατακτήσει αυτά τα δικαιώματα. [...] Στη Λωρίδα της Γάζας δε γίνεται πόλεμος, αλλά μια μαζική σφαγή (από την Τρίτη αεροπορική δύναμη παγκοσμίως) εναντίον ενός ανυπεράσπιστου πληθυσμού. Η μαζική σφαγή στη Γάζα δεν είναι μια ασύμμετρη αντίδραση στις ρουκέτες που εκτοξεύουν οι αγωνιστές της ισλαμικής τζιχάντ, αλλά μια προμελετημένη και καλά σχεδιασμένη ενέργεια. Οι ρουκέτες των Παλαιστινίων δεν είναι (όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ορισμένοι ευρωπαίοι διπλωμάτες) "αδικαιολόγητες προκλήσεις", αλλά απαντήσεις (και, μάλιστα, μικρής ισχύος) σε ένα άγριο εμπάργκο που έχει επιβληθεί από το Ισραήλ σε 1.500.000 κατοίκους της Γάζας (συμπεριλαμβανομένων γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων), με την εγκληματική συνενοχή των Η.Π.Α. και της Ευρώπης. [...] Ο ισραηλινός στρατός δηλώνει πως πλήττει την "τρομοκρατική οντότητα" που ονομάζεται Γάζα. Ο χαρακτηρισμός αυτός, για ένα σύνολο 1.500.000 ανθρώπων, φανερώνει τη λογική γενοκτονίας που κυριαρχεί στον ισραηλινό στρατό [...] Η "σύγκρουση των πολιτισμών" του Huntington δεν περιγράφει τη διεθνή πραγματικότητα, αλλά αποτελεί το ιδεολογικό πλαίσιο της επιθετικής στρατηγικής των νεοσυντηρητικών (σε Η.Π.Α. και Ισραήλ) [...] Εκτός από τους εγκληματίες πολιτικούς ή στρατιωτικούς (Barak, Olmert, Livni, Ashkenazi), υπάρχουν και οι "εγκληματίες" που δε λερώνουν τα χέρια τους με αίμα αμάχων, αλλά εξασφαλίζουν στους δολοφόνους τις απαραίτητες δικαιολογίες – αποτελώντας, έτσι, το τμήμα προπαγάνδας της σιωνιστικής κυβέρνησης και του στρατού των δολοφόνων. Οι Ισραηλινοί συγγραφείς Amos Oz και Yehoshua είναι τα τυπικά δείγματα παρόμοιων θλιβερών διανοουμένων. Σε κάθε περίπτωση προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στις ισραηλινές στρατιωτικές ενέργειες, χωρίς καν να στρατολογούνται επισήμως. Το πρώτο τους μέλημα είναι να δικαιολογούν τη στρατιωτική επίθεση˙ αργότερα, κατηγορούν το αντίπαλο στρατόπεδο επειδή τους υποχρέωσε να είναι σκληροί. Δικαιολογούν τις ισραηλινές επιδρομές, επικαλούμενοι το δικαίωμα αντίδρασης στις ρουκέτες της Χαμάς. Αποσιωπούν τον πολύχρονο (επίγειο, εναέριο, θαλάσσιο) αποκλεισμό της Γάζας, που στερεί τα αναγκαία από 1.500.000 υπάρξεις και λησμονούν τη διεθνή υπονόμευση ενάντια στη δημοκρατικά εκλεγμένη παλαιστινιακή κυβέρνηση. Χρησιμοποιούν τη "θεωρία της συμμετρίας", λέγοντας πως και τα δύο μέρη χρησιμοποίησαν βία˙ όμως, η δυσαναλογία των θυμάτων ανάμεσα στις δύο πλευρές τους διαψεύδει. [...]».