Θρασύτατος δωσίλογος...

Κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του εκτοξεύει ό,τι παπαρολογία του προκύπτει (με αβίαστο και αυθόρμητο τρόπο). Ο ηγέτης των 172 δωσίλογων προέβη σε νέες βαρυσήμαντες δηλώσεις: «Δεν είναι κακοί οι βουλευτές, αλλά είναι η αιχμαλωσία του συστήματος από ειδικότερα συμφέροντα και πολλές φορές ισχυρά συμφέροντα, που δεν φαίνονται κι έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά στη χώρα. Κάνουμε θεσμικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα για να το προστατέψουμε από μια επικίνδυνη ευκολία που υπάρχει να ισοπεδώνουν κάποιοι τα πάντα [...] Εμείς είμαστε μέρος της λύσης, όχι μέρος του προβλήματος. Θα αποδειχθεί ότι Δικαιοσύνη υπάρχει, και παίρνει "σάρκα και οστά" μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες [...] Η ικανοποίηση του περί δικαίου αισθήματος έχει πολύ μεγάλη σημασία και για την προστασία του πολιτικού συστήματος, της δημοκρατικής νομιμότητας, αλλά και της αξιοπιστίας της κυβέρνησης [...]».

Μια απάντηση σε όλες αυτές τις αβάσταχτες μπούρδες, θα μπορούσε να είναι το κείμενο του Στάθη Σταυρόπουλου («Ελευθεροτυπία», 13.05.2010), από το οποίο παραθέτουμε κάποια σημεία: «Ανδρείκελο (το): ομοίωμα ανθρώπου. Ή ζώου. Με αρθρωτά κινητά μέλη που επιτρέπουν διάφορες στάσεις. Συνώνυμα: μαριονέτα, κούκλα. Μεταφορικώς: Αυτός που στερείται αυτενέργειας, αυτοβουλίας και κατευθύνεται από άλλους. Πιο χοντρά συνώνυμα: πιόνι, υποχείριο, φερέφωνο, αχυράνθρωπος, ενεργούμενο... [...] Ραγιάς (ο): αραβική λέξη - ο μη μουσουλμάνος οθωμανός υπήκοος, κατά συνεκδοχήν ο δούλος -«να 'ρθουν να προσκυνήσουσι, ραγιάδες να γενούνε»- (από το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης του Δημήτριου Β. Δημητράκου το οποίον εγράφη ακριβώς επειδή οι ραγιάδες έχασαν το παιγνίδι το 1821, ασχέτως αν έκτοτε περιοδικώς επανέρχονται κι ενίοτε εκ νέου κάνουν κουμάντο). Αντιθέτως, το Λεξικό Μπαμπινιώτη ετυμολογεί τη λέξη απ' το τουρκικό raya, αλλά συμφωνεί με το Λεξικό Δημητράκου ότι ραγιάς είναι ο μη μουσουλμάνος υπήκοος των Οθωμανών, μεταφορικώς αυτός που έχει δουλοπρεπή στάση. Αρα, είναι δημοσιογραφικώς διασταυρωμένο (σε δύο Λεξικά) και άρα κάργα καρατσεκαρισμένο ότι ραγιάς είναι ο δουλοπρεπής, ο υποτέλειας, ο σφάξε με αγά μου να αγιάσω... Κάτι σαν γραικύλος. Γραικύλος (ο) (μειωτικό): ο Ελληνας που είναι ανάξιος της εθνικής του παραδόσεως, ο ξεπεσμένος, παρηκμασμένος Ελληνας, συνήθως δουλοπρεπής προς τους ξένους. Ετυμολογία: λατινικό, Graeculus, επίθετο με το οποίον οι Ρωμαίοι χαρακτήριζαν ειρωνικά τον ελληνίζοντα συμπατριώτη τους, ο οποίος προσπαθούσε αδέξια να μιμηθεί τους Ελληνες (Λεξικό Μπαμπινιώτη). Η λέξη στη συνέχεια εξέπεσε να αναφέρεται στους ίδιους τους Ελληνες, πλην όμως τους εκπεσόντες, τους ξεπεσμένους και δουλικούς [...] Κουίσλινγκ: η απόδειξη ότι για να 'ναι κανείς γραικύλος ή ραγιάς, δεν προϋποθέτει να 'ναι Ελληνας. Δωσίλογος (ο): το τελευταίο κι έσχατο λήμμα (και λύμα, σκατό) του γράμματος δέλτα της ελληνικής γλώσσας: αυτός που υποχρεούται να λογοδοτήσει για τις παρανομίες του - αυτός που συνεργάσθηκε με τον εχθρό την περίοδο της Κατοχής - ίδιου ετύμου (κατά τη σχέση του δίδω και του δώρου), με τη δωροδοκία, δωροδοκώ, δωροδόκος και τη δωροληψία, δωρολήπτης, δωροδοκούμαι... Οι τελευταίοι, δωσίλογοι, δωροδόκοι και δωρολήπτες καλύπτονται από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, που μόνον σε μια επικράτεια ραγιάδων, θα μπορούσαν να έχουν συντάξει γραικύλοι με κυβερνήσεις ανδρεικέλων. Ανδρείκελα των ΗΠΑ. Ανδρείκελα του ΔΝΤ [...]».