Ναζισιωνιστικό Auschwitz…

Σκίτσο του Carlos Latuff 

   

Αποσπάσματα από κείμενο του Στάθη Σταυρόπουλου, δημοσιευμένο στη στήλη του «Ναυτίλος» («Ελευθεροτυπία», 29.12.2008):

 Τι είναι η Γάζα; Ενα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης ανθρώπων που περίσσεψαν απ' τον κόσμον αυτόν. Ανθρώπων που εξοντώνονται λόγω της καταγωγής τους - είναι Παλαιστίνιοι. Κι εξοντώνονται απ' τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Είναι η Γάζα -δεκαοχτώ μήνες τώρα αποκλεισμένη- ένα Γκουαντάναμο κι ένα Νταχάου εν τω άμα. Διοικείται από κάπο και πυρπολείται απ' τους υπερανθρώπους της εν πολλαίς αμαρτίαις Γουώλ Στρητ. Είναι η Γάζα το όνειδος της Ευρώπης, είναι προσέτι το φλεγόμενο λάβαρο (σαν από την Κου Κλουξ Κλαν) των ΗΠΑ, όταν θέλουν να δείξουν στην Οικουμένη το στίγμα τους. Και το δείχνουν διαρκώς, ανειρήνευτα από το 1948 έως σήμερα... […] Μια χώρα κατάφρακτη, το Ισραήλ, διαπράττει ένα τερατώδες έγκλημα πολέμου εν καιρώ -υποτίθεται- ειρήνης με τον πιο βάρβαρο τρόπο και υπό την πιο ειρωνική και χυδαία σημειολογία. Το Ισραήλ στηριγμένο στις αμερικανικές πλάτες και -σε αυτήν τη συγκυρία στη σιωπή των Αραβικών ηγεσιών- βγάζει τη γλώσσα του στην ανθρωπότητα, στη μνήμη της και στο μέλλον της. Ένα κράτος τρομοκράτης πολλά ευνοημένο από την πολιτική κατευνασμού απέναντί του πολλών γειτόνων του καθώς και σφόδρα υποστηριζόμενο από τη Δύση στο σύνολό της, μετέρχεται ναζιστικές μεθόδους και χτυπάει όποιον γουστάρει, όπου γουστάρει, όποτε γουστάρει. […] Η Γάζα για το Ισραήλ έχει γίνει ένα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης του καιρού μας, όπου όποτε θέλουν μπουκάρουν οι γκαουλάϋτερ κι ανάβουν τους φούρνους. Είναι ο ναζισμός της εποχής μας και υποστηρίζεται από πλήθος «συνεργατών» και δωσιλόγων σε πλήθος χωρών, κυρίως της Δύσης. Είναι αυτοί οι ίδιοι που κατηγορούν για «αντισημιτισμό» και «αντιαμερικανισμό» όσους αντιδρούν στα έργα τους, που προγράφουν κόσμο (κι, όπου τους παίρνει, δολοφονούν), είναι τα τσιράκια της Μοσάντ που υπηρετούν ως πεμπτοφαλλαγγίτες σε έναν πόλεμο που δεν έχει τέλος. Σε έναν «χρήσιμο πόλεμο»-εργαλείο για την κατασκευή του μέλλοντος. Η κρίση του 1929 εκτονώθηκε με τον εκφασισμό της μισής Ευρώπης και την έκρηξη του πολέμου στα 1939. Κι αν η οικονομία των ναζί στήθηκε με άξονα τον επανεξοπλισμό και αναπόφευκτο στόχο τον πόλεμο (αυτή την «ανάκαμψη» πέτυχε ο Χίτλερ), άλλο τόσο σήμερα η πολεμική οικονομία ή ο έλεγχος της οικονομίας διά του πολέμου προβάλλει ως η μοναδική σανίδα σωτηρίας (που είναι ικανοί να αντιληφθούν οι ιέρακες του πετρέλαιο-εξοπλιστικού συμπλέγματος) για τους κεφαλαιοκράτες μετά τον νεοφιλελευθερισμό και εξ αιτίας του...