Ξέφραγα αμπέλια...

Μετά το πεσκέσι των 28 δισεκατομμυρίων ευρώ, η «εθνικά υπερήφανη» κυβέρνηση των πράσινων δωσίλογων αποφάσισε να χορηγήσει πρόσθετο πακέτο βοήθειας ύψους 25 δισεκατομμυρίων ευρώ προς τις ελληνικές τράπεζες. Στον νόμο με τον οποίο κυρώθηκε το μνημόνιο συνεργασίας με το Δ.Ν.Τ. προβλέπεται η παροχή εγγυήσεων 15 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ ο Παπακωνσταντίνου με τον Προβόπουλο, αποφάσισαν να επιταχύνουν τη δημιουργία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας –το οποίο θα στελεχωθεί και με τεχνοκράτες του Δ.Ν.Τ. και θα «προικοδοτηθεί» με 10 δισεκατομμύρια ευρώ από το συνολικό πακέτο βοήθειας (τα πολυπόθητα δανεικά) των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ που προορίζεται για την Ελλάδα, προκειμένου να ενισχυθεί το μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών και να μη ζημιωθούν οι τοκογλύφοι από τα «μη εξυπηρετούμενα» δάνεια. Και όλα αυτά με τι αντάλλαγμα; ουσιαστικά, κανένα, αφού και πάλι η (τρόπος του λέγειν) κυβέρνηση των πράσινων λαμόγιων αρκείται στην «καλή θέληση» των τραπεζιτών και τους ζητά «να προετοιμαστούν για το νέο περιβάλλον, αναλαμβάνοντας στρατηγικές πρωτοβουλίες, βελτιώνοντας τις υπηρεσίες σε επιχειρήσεις και καταναλωτές σε μια δύσκολη οικονομική περίοδο…» -δηλαδή, όλα όσα δεν έπραξαν (και για τα οποία είχαν δεσμευθεί) αφότου τσέπωσαν το προηγούμενο πακέτο. Ήδη, οι ελληνικές τράπεζες έχουν δανειστεί περί τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και θεωρούνται οι πλέον εξαρτώμενες από αυτήν. Και όπως πάντα, οι μεγαλοτραπεζίτες εισπράττουν δισεκατομμύρια και μοιράζουν ψίχουλα με τη μορφή δανείων -μόλις 74 εκατομμύρια ευρώ χορηγήθηκαν τον Απρίλιο στα νοικοκυριά.

 Σκίτσο του Στάθη Σταυρόπουλου («Ελευθεροτυπία» 28.04.2010)

Τρανταχτό παράδειγμα τράπεζας που χρησιμοποιεί τα χρήματα του πακέτου διάσωσης (δημόσιο χρήμα, παρακρατημένο βιαίως από τα κορόιδα τους φορολογούμενους) για να καλύψει αλλότρια κενά, αποτελεί το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Ο συγκεκριμένος φορέας έχει ήδη εισπράξει 751 εκατομμύρια ευρώ: 526 εκατομμύρια για να αντισταθμίσει τις ζημιές που επέφερε η ανεπιτυχής επένδυση χρημάτων (κίνηση για την οποία ουδέποτε λογοδότησε ο -διορισθείς από τον Αλογοσκούφη- τότε διοικητής Πάνος Τσουπίδης) σε ανύπαρκτης αξιοπιστίας υψηλότοκα κερδοσκοπικά παιχνίδια (ουσιαστικά, ανακύκλωση αέρα κοπανιστού) και 225 εκατομμύρια για να διασώσει τη χρεοκοπημένη «Ασπίς Bank» (η οποία μετονομάστηκε σε Τ-Bank, μετά την απόκτηση ποσοστού 32,9% επί του μετοχικού κεφαλαίου της από το Τ.Τ.), καταβάλλοντας 28.560.000 ευρώ για αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου. Και αν κάποιος καλοπροαίρετος πει ότι με αυτήν την κίνηση το Τ.Τ. προχωρεί σε εξυγίανση και αφαίρεση καρκινώματος, ας θυμηθούμε κάποια ζοφερά χαρακτηριστικά της περίπτωσης «Ασπίς Bank» και πώς τα ποικιλόμορφα ερπετά απολαμβάνουν ασυλία και ατιμωρησία. Τον Μάιο του 2008 (κι ενώ η «Ασπίς Bank» βρισκόταν ήδη σε δυσχερή θέση, λόγω των ζημιών που εμφάνιζε ο όμιλος «Ασπίς Πρόνοια» του Παύλου Ψωμιάδη), ο μέχρι τότε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος Κωνσταντίνος Καρατζάς, αποχωρούσε (αφού έβλεπε την καταστροφή να πλησιάζει) εισπράττοντας ιλιγγιώδη αποζημίωση των 6.500.000 ευρώ. Μέχρι την αποχώρησή του, δηλαδή μέσα σε πέντε μήνες, είχε τσεπώσει άλλα 3.000.000 ευρώ- συνολικά 9.544.000 ευρώ, pas mal. Ο Καρατζάς αποχώρησε (με το αζημίωτο, ενθυλακώνοντας χρήματα καταθετών και ασφαλισμένων) και τον διαδέχθηκε άλλο αδηφάγο τρωκτικό, ονόματι Χρήστος Σορώτος. Ο εν λόγω «κύριος», προερχόμενος από τη Citibank, υπέγραψε σύμβαση με τους εξής «ταπεινούς» όρους: ετήσιες μεικτές αποδοχές 700.000 ευρώ (αργότερα, κατέβασε τις απαιτήσεις του σε 580.000 ευρώ ετησίως) και ελάχιστη εγγυημένη επιπλέον μεικτή αμοιβή bonus 200.000 ευρώ για τα τρία πρώτα έτη της σύμβασης (κατόπιν, θα εισέπραττε περισσότερα), καθώς και αποζημίωση 1.800.000 ευρώ στην περίπτωση που η τράπεζα προχωρούσε σε μονομερή καταγγελία της σύμβασης. Τελικά, αποχώρησε μετά την είσοδο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στο μετοχικό κεφάλαιο της «Ασπίς Bank», εισπράττοντας και την αποζημίωση –πώς ζημιώθηκε, άραγε; Βέβαια, ο κατάλογος με τα αχόρταγα σαπρόφυτα δεν έχει τελειωμό˙ ο λόγος περί της Όλγας Ψωμιάδη (θυγατέρα του Παύλου Ψωμιάδη), η οποία έχει περί τις 250.000 ευρώ μεικτές ετήσιες αποδοχές, τη στιγμή που χρωστάει στην τράπεζα 1.100.000 ευρώ από αγορές μετοχών τις οποίες δεν είχε πληρώσει και προχώρησε σε διακανονισμό. Άλλα 10.000.000 και πλέον ευρώ χρωστούν στην Τ-Bank διάφορες εταιρείες (στα διοικητικά συμβούλια των οποίων συμμετείχε η εν λόγω «κυρία») από δάνεια που έχουν πάρει. Όλα αυτά τα προμελετημένα εγκλήματα καλύπτονται από τη συνηθισμένη omertá που χαρακτηρίζει τις σχέσεις μεταξύ χρυσοκάνθαρων αεριτζήδων. Επειδή, όμως, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο δεν είναι ιδιωτική εμπορική τράπεζα κι επειδή εισπράττει έκτακτες οικονομικές ενισχύσεις (δημόσιο χρήμα), οι διορισμένοι επικεφαλής του (ο πρόεδρος του Τ.Τ. Κλεάνθης Παπαδόπουλος και ο διευθύνων σύμβουλος της Τ-Bank Γιώργος Χατζηνικολάου) είναι απολύτως υπόλογοι…

Φυσικά, η υπαλληλική θέση των πολιτικάντηδων (υφιστάμενοι) απέναντι στους μεγαλοκαρχαρίες του χρήματος (προϊστάμενοι) δεν είναι φαινόμενο που απαντάται αποκλειστικά στην απέθαντη Ψωροκώσταινα. Στις 20.05.2010, η Γερουσία των Η.Π.Α. ενέκρινε (με ψήφους 59-39) το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας, αφήνοντας εκτός τις τροπολογίες που (θεωρητικά) θα εμπόδιζαν τις μεγάλες τράπεζες να συμπεριφέρονται με ασυδοσία και θα περιόριζαν την ανεξέλεγκτη κερδοφορία της Wall Street. Έτσι, παρακάμφθηκε ο περίφημος «κανόνας Βόλκερ» (άλλως, «τροπολογία Merkley-Levin»), σύμφωνα με τον οποίον οι εμπορικές τράπεζες δε θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα χρήματα των καταθετών για τα χρηματιστηριακά τους στοιχήματα (proprietary trading)˙ η συγκεκριμένη τροπολογία αποτέλεσε αντικείμενο ανταλλαγής με τροπολογία Ρεμπουπλικάνων που εξαιρούσε τους πωλητές αυτοκινήτων από την εποπτεία του νέου γραφείου προστασίας του καταναλωτή.