Συνεργασία ρατσιστών...

«Το Ιράν είναι απειλή για την ειρήνη». 

Σκίτσο του Carlos Latuff.

Στις 24.05.2010, στην αγγλική εφημερίδα "The Guardian", υπήρξε δημοσίευμα (υπογράφει ο Chris McGreal) με τίτλο «Αποκαλυπτικό: πώς το Ισραήλ προσφέρθηκε να πουλήσει πυρηνικά όπλα στη Νότια Αφρική / Αποκλειστικό: Μυστικά έγγραφα της εποχής του apartheid δίνουν μια πρώτη επίσημη μαρτυρία για το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ». Το άρθρο αναφέρεται στην (προσφάτως δημοσιευθείσα σε βιβλίο στις Η.Π.Α.) έρευνα του βορειοαμερικανού ακαδημαϊκού Sasha Polakow-Suransky με τίτλο "The Unspoken Alliance: Israel’s secret alliance with apartheid South Africa" («Η αναίσχυντη συμμαχία: Η μυστική συμμαχία του Ισραήλ με το απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής»). Στο βιβλίο παρατίθενται επίσημα και απόρρητα νοτιοαφρικανικά έγγραφα, τα οποία αποδεικνύουν ότι το Ισραήλ προσφέρθηκε να πουλήσει πυρηνικές κεφαλές στο ρατσιστικό καθεστώς του απαρτχάιντ, 35 χρόνια πριν. Τα εν λόγω έγγραφα δόθηκαν στον συγγραφέα (κατόπιν αιτήματός του, για να πραγματοποιήσει τη συγκεκριμένη μελέτη) από τις κυβερνήσεις που προέκυψαν μετά την κατάρρευση του ρατσιστικού καθεστώτος (1994) και αναφέρουν επίσημη διμερή συνάντηση (31.03.1975), στην οποία Σιωνιστές αξιωματούχοι προσφέρθηκαν επισήμως να πουλήσουν στη Νότια Αφρική πυραύλους τύπου «Ιεριχώ»-οι οποίοι μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Κάποια από τα επίμαχα έγγραφα (τα οποία αποδεικνύουν την ύπαρξη του σιωνιστικού πυρηνικού οπλοστασίου, για την οποία οι εκάστοτε κυβερνήσεις του ψευδοκράτους τηρούν αποπροσανατολιστική «σιγή ιχθύος») είχαν δημοσιευθεί στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας (23.05.2010), σε άρθρο με τίτλο «Τα πρακτικά και τα μνημόνια που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ισραηλινού πυρηνικού οπλοστασίου». Στα πλαίσια της συνάντησης μεταξύ των δύο βδελυρών καθεστώτων, ο αρχηγός του νοτιοαφρικανικού στρατού, στρατηγός R.F. Armstrong, συνέταξε ένα υπόμνημα (χαρακτηρίστηκε «άκρως απόρρητο» και του δόθηκε η κωδική ονομασία "Chalet") στο οποίο παρουσίαζε την πλεονεκτική θέση στην οποία θα βρισκόταν η Νότια Αφρική αν αποκτούσε πυραύλους «Ιεριχώ» -αλλά μόνο αν αυτοί διέθεταν πυρηνικές κεφαλές. Λίγο αργότερα, στις 4 Ιουνίου 1975, συναντήθηκαν στη Ζυρίχη ο τότε ισραηλινός υπουργός Άμυνας και νυν σιωνιστής πρόεδρος Shimon Peres (Nobel Ειρήνης 1994!!!) με τον νοτιοαφρικανό ομόλογό του Pieter Willem Botha. Στη συνάντηση αυτή, ο Peres ενημέρωσε τον Botha ότι το φορτίο διατίθεται σε τρία μεγέθη κεφαλών: συμβατικές, χημικές και πυρηνικές –εκ των οποίων, μόνο οι τελευταίες απουσίαζαν από το νοτιοαφρικανικό οπλοστάσιο. Τελικά, η συμφωνία για τους πυραύλους «Ιεριχώ» με πυρηνικές κεφαλές δεν ολοκληρώθηκε, αλλά τα επόμενα χρόνια, αναπτύχθηκε πολύ στενή στρατιωτική συνεργασία ανάμεσα στα δύο ρατσιστικά καθεστώτα˙ έτσι, στην εκπνοή εκείνης της δεκαετίας, η Νότια Αφρική ήταν ο καλύτερος πελάτης ισραηλινών οπλικών συστημάτων και, για αντάλλαγμα, χορηγούσε στους σιωνιστές μεγάλες ποσότητες συμπυκνωμένου ουρανίου -απαραίτητο για τα πυρηνικά οπλικά συστήματα. Σχετικά με τις προσπάθειες των ναζισιωνιστών να εμποδίσουν τη δημοσιοποίηση των εγγράφων, ο συγγραφέας αναφέρει: «Το ισραηλινό υπουργείο Άμυνας προσπάθησε να εμποδίσει την πρόσβασή μου στη συμφωνία Secment, με τη δικαιολογία ότι πρόκειται περί ευαίσθητου υλικού. Οι Νοτιοαφρικανοί δεν έδωσαν σημασία˙ μαύρισαν μερικές γραμμές και μου παρέδωσαν το υλικό. Όπως φαίνεται, η κυβέρνηση του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου δεν ενδιαφέρεται να καλύψει τις βρόμικες δουλειές των παλιών συμμάχων του καθεστώτος του apartheid…».

Shimon Peres, Nobel Ειρήνης 1994.  

Σκίτσο του Carlos Latuff.

Όλα αυτά, επιβεβαιώνουν και τους ισχυρισμούς του ισραηλινού πυρηνικού μηχανικού Mordechai Vanunu, ο οποίος, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "The Sunday Times" (δημοσιεύθηκε στις 05.10.1986), σχετικά με το πυρηνικό οπλικό πρόγραμμα του Ισραήλ. Ο Vanunu, αμέσως μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης, απήχθη στην Ιταλία από πράκτορες της μαφιόζικης Mossad (είναι γνωστό πως τα τσιράκια του σιωνιστικού ψευδοκράτους «αλωνίζουν» όπου κι αν βρίσκονται, στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποίησαν ως δόλωμα ένα «πρόθυμο» θηλυκό), μεταφέρθηκε στο Ισραήλ και πέρασε 18 χρόνια (εκ των οποίων, τα 11 σε πλήρη απομόνωση) έγκλειστος και αποφυλακίστηκε (υπό όρους) το 2004. Προσφάτως, φυλακίστηκε εκ νέου (για τρεις μήνες), με την κατηγορία ότι παραβίασε έναν τους όρους που του είχαν τεθεί όταν αποφυλακίστηκε: να έχει καμία επαφή με ξένους -συνελήφθη σε ξενοδοχείο της Ιερουσαλήμ να συνομιλεί με μια Νορβηγίδα…