Kυπριακό αγος...

Το ειρηνευτικό σχέδιο του Ισραήλ. 

Σκίτσο του Carlos Latuff.

Από τη μία η γενναία αποκοτιά των «απλών» ευαισθητοποιημένων ανθρώπων και, από την άλλη, η βδελυρή δειλία και η ισοπεδωτική λογική της «σώφρονος» διπλωματίας των σαλονιών. Τόσο πριν, όσο και μετά  την πρόσφατη δολοφονική ναζισιωνιστική επιχείρηση εναντίον του "Freedom Flotilla", το κυπριακό κράτος λησμόνησε ότι το 1/3 του εδάφους της χώρας είναι κατεχόμενο και συμπαρατάχθηκε με μια ανελέητη κατοχική δύναμη. Η κυπριακή κυβέρνηση αρέσκεται να δηλώνει ότι στο ζήτημα της Γάζας ακολουθεί «πολιτική αρχών», συμπληρώνοντας όμως ότι υπεράνω κάθε αρχής βρίσκονται τα εθνικά συμφέροντα της Κύπρου. Ποια είναι αυτά τα πρωτεύοντα ζητήματα; σύμφωνα με τον πρόεδρο Χριστόφια, «είναι η κατοχή της Κύπρου, είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε συνεχώς από διάφορες ενέργειες τις οποίες κάνει η Τουρκία προς την κατεύθυνση διαφόρων χωρών, μη εξαιρουμένου και του Ισραήλ. Ανεξαρτήτως του εάν αυτήν τη στιγμή η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με το Ισραήλ…». Πάντως, οι «κακές γλώσσες» λένε πως η Κύπρος επιδιώκει να οριοθετήσει με το Ισραήλ Κοινή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και ότι, συν τοις άλλοις, η ακροδεξιά κυβέρνηση του ναζισιωνιστικού ψευδοκράτους απείλησε τη Λευκωσία ότι θα εγκαινιάσει ακτοπλοϊκή σύνδεση της Χάιφας με την κατεχόμενη Αμμόχωστο. Βέβαια, ο «αριστερός» Χριστόφιας (του σταλινικού Α.Κ.Ε.Λ.) τα διαψεύδει όλα αυτά και ψέγει τους οργανωτές (επικεφαλής ήταν ο ευρωβουλευτής του Α.Κ.Ε.Λ. Κυριάκος Τριανταφυλλίδης) επειδή εμπλέκουν και την Κύπρο στα σχέδιά τους, λέγοντας συγκεκριμένα: «Δυστυχώς δεν μας έχουν σεβαστεί και λυπούμαι γι' αυτό. Θα μπορούσαν να ξεκινούσαν από άλλα λιμάνια και από χώρες που θα το επέτρεπαν. Ας μη φορτώνουμε στην κυβέρνηση τα αποτελέσματα ενεργειών και ακτιβιστών αλλά και κυβερνήσεων…». Να σημειωθεί ότι, το πρωί της 28^ης Μαΐου 2010, η κυπριακή κυβέρνηση επέβαλε απαγόρευση απόπλου στο (υπό κυπριακή σημαία) πλοίο που επρόκειτο να αποπλεύσει από τη Λεμεσό για να συναντήσει τον «Στόλο της Ελευθερίας». Στο πλοίο επέβαιναν οι βουλευτές Οδυσσέας Βουδούρης (ΠΑ.ΣΟ.Κ.), Τάσος Κουράκης (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), τρεις Ιρλανδοί, ένας Βούλγαρος, ένας Σουηδός των Πρασίνων, ο ευρωβουλευτής του Α.Κ.Ε.Λ. Κυριάκος Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφοι και ακτιβιστές. Όπως δήλωσε ο Τάσος Κουράκης, «η πολιτική της Κύπρου στο Παλαιστινιακό είναι ταυτισμένη με την πολιτική του Τελ Αβίβ. Όπως το Ισραήλ ξεχνάει το Ολοκαύτωμα και τις διώξεις των Εβραίων, επιβάλλοντας την ίδια πολιτική γενοκτονίας στους Παλαιστίνιους, με ανάλογο τρόπο η Κύπρος ξεχνάει τη δική της κατοχή από τον τουρκικό στρατό, μη αντιδρώντας με τον τρόπο της στην κατοχή της Παλαιστίνης από το κράτος του Ισραήλ….». Όμως, ακόμη και μετά το μακελειό, οι Κύπριοι αξιωματούχοι εξακολουθούν να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα κι επιδίδονται σε αγωνιώδεις προσπάθειες για να καλύψουν το κατ’ εξακολούθηση δολοφονικό ψευδοκράτος. Έτσι, ο Νίκος Αιμιλίου (γενικός διευθυντής του κυπριακού υπουργείου Εξωτερικών) δήλωσε ότι «τα ελικόπτερα βρίσκονταν εντός του F.I.R. Λευκωσίας, αλλά πέταξαν κάτω από συγκεκριμένο ύψος και δεν παραβίασαν τους διεθνείς κανόνες αεροπλοΐας. Όταν τα ελικόπτερα ίπτανται σε χαμηλό ύψος δεν χρειάζεται άδεια από το κράτος το οποίο ελέγχει το F.I.R.» και υπογράμμισεσε πως ο πρέσβης του Ισραήλ επέμεινε ότι οι Ισραηλινοί καταδρομείς βρίσκονταν σε αυτοάμυνα. Και, όπως σημειώνει ο Γιώργος Δελαστίκ («Έθνος», 01.06.2010), «[…] Νομίζει ο Κύπριος πρόεδρος ότι αυτό θα αργήσει πολύ να επηρεάσει τη στάση των Αράβων στο θέμα της αναγνώρισης του παράνομου κατοχικού καθεστώτος στο τουρκοκρατούμενο τμήμα της Κύπρου; Γιατί οι Άραβες να δείξουν αλληλεγγύη σε μια κυπριακή κυβέρνηση που δρα αντικειμενικά ως όργανο του Ισραήλ; Η δεύτερη συνέπεια της στάσης του Δ. Χριστόφια είναι ότι μετατρέπει σε εχθρούς της κυπριακής κυβέρνησης όλους τους προοδευτικούς και αριστερούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι επί δεκαετίες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της διεθνούς υποστήριξης προς τα δίκαια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλοι αυτοί όμως αισθάνονται έσχατη απέχθεια προς κάθε κυβέρνηση που συνεργάζεται με το αιμοσταγές Ισραήλ -πόσω μάλλον όταν αυτή η συνεργασία στρέφεται εναντίον των Παλαιστινίων! Η Λευκωσία κατατάσσεται πλέον σε αυτή την κατηγορία κυβερνήσεων. Όπως θα διαπιστώσει, το πολιτικό αντίτιμο που θα καταβάλει θα είναι πολύ βαρύ […]».

 Ο μηχανισμός της ισραηλινής προπαγάνδας. 

Σκίτσο του Carlos Latuff.

 Εν τω μεταξύ, το ψευδοκράτος-τρομοκράτης ετοιμάζεται για μία ακόμη πειρατική επιδρομή. Δύο πλοία του "Freedom Flotilla" έμειναν πίσω λόγω τεχνικών προβλημάτων και θα επιχειρήσουν (εντός των ημερών) να σπάσουν τον αποκλεισμό: το "MV Rachel Corrie", ένα μετασκευασμένο μικρό φορτηγό πλοίο με σημαία Ιρλανδίας (με όνομα που παραπέμπει στην Αμερικανίδα ακτιβίστρια την οποία σύνθλιψε ισραηλινή μπουλντόζα στη Γάζα τον Μάρτιο του 2003) και το μικρό επιβατηγό "Challenger ΙΙ" με σημαία Η.Π.Α. Ο Matan Vilnai (ναζισιωνιστής υφυπουργός «Άμυνας»), διακατεχόμενος από πλήρη πολεμικό οίστρο, προειδοποίησε με στόμφο: «Δε θα επιτρέψουμε στα πλοία να φθάσουν στη Γάζα για να ανεφοδιάσουν την περιοχή αυτή που έγινε βάση τρομοκρατών και απειλεί την καρδιά του Ισραήλ…». Από την άλλη, ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Brian Cowen δήλωσε ότι «εάν συμβεί οτιδήποτε σε κάποιον από τους υπηκόους μας, θα υπάρξουν οι πλέον σοβαρές συνέπειες…», υπενθυμίζοντας το αυτονόητο: πως, στα διεθνή ύδατα (όπου δεν υφίσταται κανένα καθεστώς κυριαρχίας από οποιοδήποτε κράτος), κάθε πλοίο που φέρει μια συγκεκριμένη σημαία αποτελεί τμήμα της χώρας αυτής -άρα, κάθε επίθεση σημαίνει επίθεση στην επικράτεια της χώρας. Πάντως, μετά την κατακραυγή, οι σιωνιστές έχουν υποσχεθεί ότι το "Rachel Corrie" θα «δέσει» (συνοδευόμενο, φυσικά) σε ισραηλινό λιμάνι (μάλλον στο Ashdod) και το φορτίο του θα παραδοθεί στη Γάζα από τους Ισραηλινούς…

Παλαιστίνη-Ιρλανδία, κοινός αγώνας. 

Σκίτσο του Carlos Latuff.