Δίποδος ναζισμός…

Αδέσποτος, -η, -ο επίθ. [<αρχ. Αδέσποτος < α στερητ. + δεσπότης] ο χωρίς αφεντικό, ο χωρίς κύριο

(Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλος-Φυτράκης)

Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε άπαντες, στο σύμπαν ολάκερο κυριαρχεί μια ακαταμάχητη και απροσμέτρητη βία˙ τα πάντα έχουν ημερομηνία λήξεως και παρατηρείται μια αδιάλειπτη διαδικασία γέννησης και θανάτου. Το αυτό ισχύει και για τον μικρό μας πλανήτη, όπου (για να χρησιμοποιήσουμε τη θρησκευτική μυθολογία) ο «πάνσοφος» και «πανάγαθος» θεούλης (υπάρχουν και άλλα παρόμοια κολακευτικά προσωνύμια) έκρινε πως το πρέπον είναι να κυριαρχήσει το δόγμα «ο θάνατός σου η ζωή μου»˙ οι άθεοι και ασεβείς επιστήμονες κάνουν λόγο για «διατροφική αλυσίδα» (ή πυραμίδα), αλλά μακριά από εμάς οι βέβηλες σκέψεις -εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν, αμήν…

Αν παρατηρήσουμε τη λειτουργία του ζωικού βασιλείου (στο οποίο ανήκουν και τα «έλλογα» δίποδα), θα προσέξουμε ότι οι σχεδόν όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί βασίζουν την καθημερινότητά τους στα πρωτογενή τους ένστικτα κι έχουν ως βασικές τους προτεραιότητες την επιβίωση και την αναπαραγωγή. Επίσης, θα διαπιστώσουμε ότι νιώθουν (και το εκδηλώνουν) το αίσθημα του κορεσμού: χορταίνουν, ικανοποιούνται και αποσύρονται για ανάπαυση –δίχως να κυριαρχούνται από ανάγκη συσσώρευσης υλικών αγαθών ή περιουσιακών στοιχείων. Φυσικά, έχουμε να κάνουμε με καθυστερημένα όντα (κοινώς, χαϊβάνια) τα οποία αγνοούν το φως το αληθινό –ήτοι, τις λογής εξουσιαστικές και ιδιοκτησιακές ανάγκες…

Έτσι, η «πολιτισμένη» και «προηγμένη» ανθρωπότητα, στην απέλπιδα (όσο κι ευήθη) προσπάθειά της να καθυποτάξει τη φύση, έχει αυτοανακηρυχθεί κυρίαρχη παρουσία και χρησιμοποιεί (κυριολεκτικώς) τα υπόλοιπα είδη κατά το δοκούν. Ο άνθρωπος, όχι μόνο βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής πυραμίδας (με απλά λόγια, είναι άχρηστος ως τροφή για τα υπόλοιπα είδη), αλλά έχει αναπτύξει ένα πολυπλόκαμο και πολυσχιδές εμπόριο που βασίζεται στην απροκάλυπτη εκμετάλλευση οιουδήποτε έμβιου όντος: οικόσιτα ζώα για την κάλυψη βιοτικών αναγκών, ζώα για συντροφιά (όχι μόνο γάτες ή σκύλοι, αλλά και ερπετά ή ψάρια –μέσω αγοραπωλησιών σε ειδικευμένα καταστήματα), ζώα στο τσίρκο (υπό τον βούρδουλα και τη φαρμακευτική καταστολή του θηριοδαμαστή), ζώα στα κελιά του ζωολογικού κήπου, κλπ.

Προς τι ο μακροσκελής πρόλογος; Αφορμή στάθηκε ρεπορτάζ (υπογράφει κάποιος Δημ. Χατζηευθυμίου) που δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» (Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011), με τίτλο «93χρονη Αγγλίδα στειρώνειτα αδέσποτα στον Τύρναβο». Ο συντάκτης στάζει μέλι για το συγκεκριμένο εγχείρημα και το χαρακτηρίζει πράξη αγάπης: «Λεφτά δεν υπήρχαν... Τουλάχιστον όχι για τα αδέσποτα ζώα του Τυρνάβου. Υπήρχε όμως αγάπη και ευαισθησία. Αρκετή για να κάνει το θαύμα της […]». Μας πληροφορεί ο ενθουσιώδης ρεπόρτερ ότι κάποιοι κάτοικοι του Τυρνάβου και της Λάρισας «[…] θέλησαν να δώσουν λύση στο μόνιμο πρόβλημα όλων των ελληνικών πόλεων: αυτό των αδέσποτων ζώων […]», αλλά το κόστος τους φάνηκε δυσθεώρητο. Για καλή τους τύχη, οι φιλοδοξίες τους συγκίνησαν «[…] μια 93χρονη φιλόζωη, η οποία, μαζί με τον εθελοντισμό μερικών ντόπιων, αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη για να υλοποιηθεί ένα ευρύ -το πρώτο στην περιοχή- πρόγραμμα στείρωσης αδέσποτων ζώων […] Η απλοχεριά της παρόμοια με τη σεμνότητά της. Χρηματοδότησε το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος, έστειλε με δικά της έξοδα τρεις συμπατριώτισσές της, δύο κτηνιάτρους και μια νοσοκόμα για ζώα, ενώ η ίδια παρέμεινε διακριτική, επιζητώντας την ανωνυμία. Με τη συνδρομή και του δήμου, ο οποίος παραχώρησε μια αίθουσα για να χρησιμοποιηθεί ως κτηνιατρείο, το πράγμα προχώρησε. Επί ένα μήνα οι τρεις τους δούλευαν αφιλοκερδώς, βοηθώντας μια ώς χθες άγνωστη σε εκείνους μικρή ελληνική κοινωνία. Οι ντόπιοι εθελοντές έβαλαν το δικό τους λιθαράκι, εντοπίζοντας και «συλλαμβάνοντας» τα αδέσποτα, τα οποία μεταφέρονταν στο κτηνιατρείο. Η επιλογή γινόταν με επιστημονικό τρόπο. Έτσι, ζώα με χαμηλό αιματοκρίτη ή υποψία ασθένειας αποκλείονταν, καθώς η απαιτούμενη νάρκωση θα έθετε σε κίνδυνο την υγεία τους. Όταν η... αγγλική βοήθεια αποχώρησε, 42 σκυλιά και 40 γατάκια (κυρίως αρσενικά) είχαν στειρωθεί, με τους εθελοντές να βάζουν 12ωρα δουλειάς, αλλά και χρήμα, καθώς κάλυπταν από την τσέπη τους τα έξοδα των επεμβάσεων […]».

Απλά πράγματα: ο ισχυρότερος επιβάλλεται στον αδύναμο και του καθορίζει τη ζωή (ή και τον θάνατο) σε μεγάλο βαθμό. Και, αφού τα πάσης φύσεως αδέσποτα (τετράποδα, δίποδα, έρποντα, έντομα, αμφίβια, κλπ.) ευθύνονται για άπαντα τα δεινά της καθημερινότητας, δικαιούμεθα να συμπεριφερόμαστε ως ελέω θεού (;) αφεντάδες και να αποφασίζουμε ποιος (και πώς) θα ζήσει –αν ζήσει. Στη φωτογραφία που συνοδεύει το ρεπορτάζ, η «σεμνή και ανιδιοτελής» αγγλίδα γραία (παλαιόθεν, με ειδικότητα στους πάσης φύσεως ευνουχισμούς τα εγγλεζάκια) είναι σκυμμένη επάνω από το «πρόβλημα» (δε σηκώνει κεφάλι, το θηρίο…), ενώ οι δύο χαριτόβρυτες βοηθοί ορθώνουν τους αντίχειρες (ένδειξη ότι το θεάρεστο εγχείρημα βρίσκεται σε καλό δρόμο…) με περισσό ενθουσιασμό. Άρον, άρον, στείρωσον αυτά!!! (χριστιανικώ τω τρόπω, όπως πάντα…), για να αναδειχθεί επιτέλους το αισθητικό μεγαλείο του νεοελληνικού άστεως –το τόσο ταιριαστό με το φυσικό περιβάλλον. Εμπρός για νέες κατακτήσεις, πολιτισμένη ανθρωπότητα!!! Επιτέλους, να σταματήσει ο πολλαπλασιασμός των αδέσποτων που καταστρέφουν τη φύση και διεξάγουν διαρκώς ολέθριους πολέμους. Να κάνουμε πράξη την προσταγή του εβραϊκού θεού: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις· και τα πετεινά ας πληθύνωνται επί της γης…» (Γένεσις, 1.22). Και, όπως ισχυρίζεται και ο συντάκτης στην κατακλείδα του ρεπορτάζ, «στον Τύρναβο σήμερα τα ζώα περνούν καλύτερα...». Ρε, ουστ!!!

Υ.Γ. Και γι’ αυτήν την «ομορφιά» τα αδέσποτα ευθύνονται!!!