Ο θάνατός του(ς), η ζωή μας…

Η ρήση «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν» αποδίδεται στον Λουκιανό (περίπου 120-180 μ.Χ.) και απαντάται στο έργο του «Πώς δει ιστορίαν συγγραφείν» και θεωρείται συνώνυμη της φράσης «πολύ κακό για το τίποτα…». Στη συγκεκριμένη περίπτωση (διευρυμένη δωσιλογική ψευδοκυβέρνηση μνημονιακής υποταγής), ισχύει και το λαϊκό ρητό «άλλαξε ο Μανωλιός και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς…». Και αυτή η συμμορία γερμανοτσολιάδων και μνημονιακών λακέδων θα συνεχίσει να διαχέει τον φόβο και να σπέρνει το αίσθημα της συλλογικής ενοχής, προκειμένου να συνεχίσει το ισοπεδωτικό έργο που έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας οι εντεταλμένοι λακέδες του διεθνοποιημένου τοκογλυφικού σιναφιού. Όσο για τον διορισμένο αχυράνθρωπο Παπαδήμ(ι)ο, έγραψε πολύ εύστοχα ο Στάθης Σταυρόπουλος («Ελευθεροτυπία», Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011): […] Καθόλου «παρθενική» από απόψεως πρωτοτυπίας η ομιλία του νέου Πρωθυπουργού, κ. Παπαδήμου, στο Κοινοβούλιο. Επανέλαβε τα ίδια που έλεγε κι ο Γιωργάκης, απλώς με πιο καλά ελληνικά, επέμεινε στα ίδια που συνιστά και απαιτεί η Τρόικα, στην ίδια δηλαδή θανατηφόρα πολιτική που μας οδήγησε έως εδώ, στην Κόλαση, και θα μας πάει ακόμα παραπέρα στο βάθος της. Ο κ. Παπαδήμος επανέλαβε ακριβώς τα ίδια στερεότυπα με τον ίδιο νεοφιλελεύθερο δογματισμό, τόσον που είναι να απορεί κανείς για τον άλλαξαν με τον Γιωργάκη - που, στο κάτω κάτω, ήταν πιο μελό, πιο δικός μας εις όσα αφορούν τις μαλαγανιές και τις μπαρούφες. Η μόνη διαφορά των κλισέ Παπαδήμου απ' τα στερεότυπα Γιωργάκη βρίσκεται στο ύφος του νέου Πρωθυπουργού - πιο τεχνοκρατικό πιο άοσμο και άχρωμο. Όμως ομοίως άχρωμο και άοσμο είναι και το υδροκυάνιο! […] Μια απ' τα ίδια, όμως, για να μην αδικήσουμε τον κ. Παπαδήμο, εις ένα υπερέβαλε ο νέος Πρωθυπουργός τον απελθόντα: εξεβίασε φόρα παρτίδα τους 300 βουλευτές με το δίλημμα μέσα ή έξω απ' το Ευρώ η Ελλάδα - με βάση τις απαιτήσεις των εταίρων μας! Με ένα λόγο, το ανδρείκελο έπεσε, ζήτω το υποχείριο. Διότι ως υποχείριο των τοκογλύφων δανειστών μας μίλησε ο κ. Παπαδήμος στο Κοινοβούλιο. Με γλώσσα ήσυχη, νηφάλια, στεγνή, στυγνή, κοφτερή σαν το ξυράφι της γκιλοτίνας. Το ερώτημα για τον κ. Παπαδήμο, αν πρόκειται για Πρωθυπουργό της Ελλάδας ή για Φερέφωνο των Τραπεζών, απαντήθηκε απ' το πρώτο λεπτό της ομιλίας του έως το τελευταίο.

Σκίτσο του Ιταλού Francesco Tulio ("Altan")

Συγκυβέρνηση, λοιπόν, και οι ξενηλάτες φασιστόφρονες (επίγονοι των δωσίλογων της ναζιστικής κατοχής) από το (σπασμένο) παράθυρο σε τέσσερις υπουργικούς θώκους –να τσιμπολογήσουν κάτι και αυτοί οι καψεροί. Όπως γράφει ο Γιώργος Βότσης σε άρθρο με τίτλο «Ημέρες οργής και κατάντιας» («Ελευθεροτυπία», Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011), «[…] Καταμαρτυρείται ήδη στον Λουκά Παπαδήμο ότι, και με δική του ευθύνη, οι αθλιότητες συνεχίστηκαν στην πολιτική σκηνή, με δύο κραυγαλέα στοιχεία στη σύνθεση της μεταβατικής κυβέρνησης: 1. Τον εξωφρενικό αριθμό των υπουργών σε μια χώρα άγριας λιτότητας, με 1,5 εκατομμύριο ανέργους και υποαπασχολούμενους. Έφτασαν αισίως τους 49 (!) όταν η επίσης χειμαζόμενη Πορτογαλία έχει μόλις 11 υπουργούς και η ευημερούσα Δανία 22, οι περισσότεροι από τους οποίους πηγαίνουν στα γραφεία τους και στο Κοινοβούλιο χωρίς «φουσκωτούς» και με... ποδήλατο και όχι με "Λέξους" και "Μερσεντές". Και 2. Τέσσερις, σχεδόν, δεκαετίες μετά τη δικτατορία, την επάνοδο στην εξουσία (έστω με συγκυβέρνηση) της Ακροδεξιάς, χωρίς καν να ερωτηθεί ο λαός και χωρίς να το θέλει κανένας θεός [...]». Τα χονδρικά αριθμητικά δεδομένα του αναβαπτισμένου δωσιλογικού αχταρμά έχουν ως εξής: 15 υπουργεία με τον αντίστοιχο αριθμό υπουργών, 9 αναπληρωτές υπουργοί, 21 υφυπουργοί, 2 αντιπρόεδροι (πάλι τα δύο γνωστά παρασιτικά παχύδερμα), ένας υπουργός επικρατείας (δηλαδή, άνευ αντικειμένου) κι ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος (δηλαδή, απρόσωπος παπαγάλος) –ήτοι, 49 παρτάλια κι ένας επαγγελματίας τοκογλύφος δήθεν επικεφαλής.

«Δείχνουν ανταγωνιστικοί μεταξύ τους, για να αποκρύψουν την κρυφή τους ομοιότητα…».

Σκίτσο του Ισπανού Andrés Rábago García ("El Roto").

Καθώς όλες οι αποδοχές των αναλώσιμων και κοινών θνητών περνούν από διαδοχικές πριονοκορδέλες και τα χαράτσια πολλαπλασιάζονται (ούτε η οθωμανική αυτοκρατορία δεν εισέπραττε τόσα), τα έσοδα της παρασιτικής κάστας των εθνονταβατζήδων έχουν υποστεί ασήμαντες απώλειες –οι οποίες, άλλωστε, αναπληρώνονται από διάφορα τζαμπατζιλίκια. Όλοι όσοι έχουν καταδικάσει την πλειονότητα του πληθυσμού σε αβάσταχτες και ταπεινωτικές καταστάσεις (όπως: ευέλικτη κι ελαστική εργασία, υποαπασχόληση, ενοικιαζόμενη εργασία, εφεδρεία, διαρκώς ογκούμενη ανεργία, κλπ), αναγκάζοντας όλο και περισσότερους ανθρώπους αρκούνται στα αποφάγια της άρχουσας τάξης, έχουν φροντίζει στο ακέραιο για τα συμφέροντα του βδελυρού σιναφιού τους –προσπαθώντας να μας πείσουν (σε στυλ Marie-Antoinette) ότι δικαιούνται όλη αυτήν την καλοπέραση και ακόμη περισσότερη. Όσοι έχουν αναπτύξει στο έπακρο τη δουλόφρονα πλευρά της φύσης τους και αποφάσισαν να λειτουργούν ως μαριονέτες και ψηφοφόροι, αρκούμενοι στα λιγοστά ψίχουλα που τους πετούν κάτω από το τραπέζι οι εκάστοτε κρατούντες, ας ρίξουν μια ματιά στα όσα απολαμβάνουν οι εκλεκτοί τους πορνοβοσκοί –συμπεριλαμβανομένων και των βο(υ)λευτάδων της καθεστωτικής και συμβιβασμένης ψευδοαριστεράς, οίτινες στρογγυλοκάθονται σε πολυθρόνες που συνεπάγονται προκλητικότατα προνόμια.

Πίνακας βο(υ)λευτικών προνομίων, δημοσιευμένος στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 2ας Οκτωβρίου 2011.

Ο ίλιγγος ξεκινά, προσδεθείτε!!! Τα στοιχεία δημοσιεύθηκαν στην «Ελευθεροτυπία» της 7^ης Μαΐου 2011 και διατηρούν την αξία τους –δεδομένου ότι, έκτοτε, μονάχα οι αποδοχές των «πληβείων» διαρκώς συρρικνώνονται μέχρι τελικής εξαφάνισης. Την πλέον εξωφρενική αμοιβή εισπράττει ο αποκαλούμενος και «υπέρτατος θεσμός», ήτοι, το εκάστοτε ραμολιμέντο που ενδύεται τον τίτλο του προέδρου της «Δημοκρατίας»: αμείβεται (για ποιες υπηρεσίες, άραγε;) με καθαρές μηνιαίες αποδοχές (δηλαδή, κατόπιν φόρων και λοιπών κρατήσεων) 22.400 ευρώ συν 8.184 ευρώ για «έξοδα παραστάσεως» (κοινώς, αεριτζίδικα έσοδα), σύνολο 30.584 ευρώ (καθαρά!!!) και όλα τα έξοδα διαμονής και σίτισης καλυμμένα, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει –πόσους βαρκάρηδες θα πληρώσει το κνώδαλο; Και δεν είναι μονάχα ο νυν τρόφιμος του προεδρικού μεγάρου που αρμέγει την αγελάδα, αλλά και οι προηγούμενοι: ο σοφός και φιλεύσπλαχνος νομοθέτης (με απλά λόγια, κάποια παρτάλια του εξουσιαστικού σιναφιού) χορηγεί σε όσους έχουν κλωσήσει τον προεδρικό θώκο ισόβια μηνιαίο κονδύλιο «λόγω εξόδων παράστασης» (δια πάσαν νόσον η συγκεκριμένη δικαιολογία) ίσο με το 50% της μηνιαίας χορηγίας του εν ενεργεία Προέδρου της «Δημοκρατίας», χονδρικά 11.000 ευρώ (μετά τον παρακρατούμενο φόρο 20%) ή 132.000 ευρώ ετησίως. Και η πρόκληση συνεχίζεται με τα όσα ενθυλακώνουν: ο πρωθυπουργός περίπου 8.000 ευρώ μηνιαίως, κάθε υπουργός περίπου 7.000 (για καθαρά ποσά μιλάμε πάντα), ενώ έκαστο βο(υ)λευτικό παράσιτο παντελονιάζει περίπου 5.700 ευρώ μηνιαίως συν κάποιες εκατοντάδες ευρώ για «επίδομα γραφείου» (780 για Αθήνα ή 972 για αλλού) και ό,τι αρπάξουν (δηλαδή, 150 ευρώ τη φορά) από συμμετοχές (τρόπος του λέγειν) σε διάφορες «Επιτροπές» της πλάκας. Επίσης, απολαμβάνουν και κάποια καραμπινάτα τζαμπατζιλίκια, όπως: ατέλεια χιλίων (1.000) επιστολών μηνιαίως (π.χ. ευχετήριες κάρτες για την ονομαστική εορτή των χαϊβανοψηφοφόρων), δωρεάν τέσσερις σταθερές τηλεφωνικές γραμμές (έως 11.000 ευρώ ετησίως), δωρεάν κινητό τηλέφωνο έως 200 ευρώ το μήνα, δωρεάν μετακίνηση (Ο.Σ.Ε., Κ.Τ.Ε.Λ., πλοία) που περιλαμβάνει και τις συζύγους σε επίσημα ταξίδια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, δωρεάν διαμονή σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων στο εξωτερικό (στην περίπτωση αυτή «αποζημιώνονται» με 150 ευρώ ημερησίως), δωρεάν διαμονή σε αθηναϊκά ξενοδοχεία ή κάλυψη ενοικίου ακινήτου (έως 1.000 ευρώ), από 364 έως 810 ευρώ για «έξοδα κίνησης» (!!!), κονδύλιο για έξοδα γραφείου (π.χ. επίπλωση, εξοπλισμός, κλπ), κονδύλιο για τέσσερις (4) γραμματείς κι έναν σύμβουλο (ή, τρεις γραμματείς και δύο συμβούλους). Και, ενώ σε όλους τους «κοινούς θνητούς» έχει επιβληθεί (από το 1993 κι εντεύθεν) μία ενιαία σύνταξη, οι «πατρίκιοι» της κοινοβουλευτικής συμμορίας λαμβάνουν δύο (2) ανεξάρτητες κύριες συντάξεις –ενώ, όσοι θήτευσαν στο εθνονταβατζιλίκι έως το 2008, εξασφάλισαν συνταξιοδότηση σε μία μόλις τετραετία.

Πρέπει να επιμείνουμε με τον φόβο.

-Είναι ένα υπέροχο καύσιμο.

-Και δωρεάν.

-Και ανανεώσιμο.

(Σκίτσο του Αργεντινού Bernardo Erlich)

Τα εν λόγω προνόμια είναι απλώς ενδεικτικά (υπάρχουν και άλλα) και δεν απαντώνται μονάχα στις προαναφερθείσες κατηγορίες λαμόγιων. Το ζουμί της υπόθεσης είναι πως οι λίγοι χρυσοκάνθαροι που αποφασίζουν ερήμην των πολλών (το τονίζουμε αυτό, διότι το επιχείρημα περί «εκλεγμένων» δεν ευσταθεί διόλου…) καλοπερνούν και πλουτίζουν παρασιτώντας εις βάρος εκείνων οι οποίοι εξαναγκάζονται να πληρώνουν αλλεπάλληλα χαράτσια και να υφίστανται δριμύτατες φοροεπιδρομές, με σκοπό να ευημερούν και να διαβιούν πολυτελώς ακριβώς εκείνοι οι οποίοι αποφασίζουν για την ολοένα και μεγαλύτερη εξαθλίωση του πληθυσμού. Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουν οι εθελόδουλοι και ραγιάδες ψηφοφόροι (τουλάχιστον, όσοι δεν είναι λαμόγια με άμεσα συμφέροντα) ότι μονάχα η ανηλεής καταστροφή του παρόντος συστήματος μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για την πραγματική (και όχι υπόδουλη) ζωή;