Δίκαια πράγματα…
Πριν από δώδεκα χρόνια ιδρύθηκε στη Ρώμη το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Φύσηξε τότε ένας δυνατός άνεμος ειρήνης, δικαιοσύνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων […] Ως γενικός γραμματέας του Ο.Η.Ε. έχω διαπιστώσει πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι το Δ.Π.Δ. αλλά και πόσο έχουμε προχωρήσει. Πριν από δέκα χρόνια ελάχιστοι πίστευαν ότι το Δικαστήριο θα βρισκόταν σήμερα σε πλήρη λειτουργία και θα δίκαζε τους υπαίτιους γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Το γεγονός αυτό αποτελεί ένα ιστορικό ορόσημο. Η εποχή της ατιμωρησίας έχει τελειώσει. Τη θέση της, αργά αλλά σταθερά, παίρνει μια νέα «εποχή λογοδοσίας» […] Αυτοί που νόμιζαν ότι το Δικαστήριο θα ήταν απλώς κάτι παραπάνω από μια «χάρτινη τίγρη» έκαναν λάθος. Αντιθέτως, το Δ.Π.Δ. κάνει την παρουσία του όλο και πιο αισθητή. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι αυτοί που διαπράττουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας να το φοβούνται. Το Δ.Π.Δ. παραμένει ωστόσο ένα δικαστήριο -έσχατο καταφύγιο, που παρεμβαίνει μόνο όταν τα εθνικά δικαστήρια δεν δρουν ή δεν μπορούν να δράσουν […]
Μπορεί ο γ.γ. του Οργανισμού Ηνωμένων Εχθρών να υπεραμύνεται της ύπαρξης και του ρόλου του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αλλά οι μη σιτιζόμενοι με κουτόχορτο γνωρίζουν πολύ καλά ότι, εδώ και έξι (και πλέον) δεκαετίες, το ψευδοκράτος-τρομοκράτης της Μεσογείου, εκτός από τη συστηματική γενοκτονία του παλαιστινιακού πληθυσμού, επιδίδεται σε πειρατείες πλοίων στα διεθνή ύδατα (μεταξύ Κύπρου και Λιβάνου, περιοχή την οποία οι ναζισιωνιστές έχουν βαφτίσει «διεθνή ισραηλινά ύδατα»!!!), δολοφονώντας ή απάγοντας επιβάτες (τους οποίους οδηγεί σε μυστικές φυλακές, και συχνά τους κρατά σε κατάσταση ομηρίας για χρόνια) και πλιατσικολογώντας τα φορτία των πλοίων, χωρίς να του έχει επιβληθεί η ελάχιστη κύρωση. Οι ναζισιωνιστές θεωρούν ότι δικαιούνται να διαπράττουν οποιοδήποτε έγκλημα, χάρη στην ατιμώρητα που τους εξασφαλίζει η μόνιμη ανοχή των Η.Π.Α. και της Ευρώπης. Να υπενθυμίσουμε ότι, στα διεθνή ύδατα, κάθε πλεούμενο αποτελεί κομμάτι συγκεκριμένης χώρας (αυτής της οποίας φέρει τη σημαία) και η εκτέλεση νηοψίας πρέπει να έχει την έγκριση του Ο.Η.Ε. Προσέτι, η ναζισιωνιστική κυβέρνηση απορρίπτει την πρόταση του Ban Ki-moon για σύσταση διεθνούς επιτροπής διερεύνησης για τη σφαγή στο τουρκικό πλοίο –φτύνοντας (για μία ακόμη φορά) την περίφημη «διεθνή κοινότητα» και τις θριαμβολογίες του γ.γ. του Ο.Η.Ε. Οι σιωνιστές επαναλαμβάνουν πως δεν πρόκειται να άρουν τον (από ξηράς, θαλάσσης και αέρος) αποκλεισμό της Γάζας, με το επιχείρημα ότι έτσι αποτρέπουν το λαθρεμπόριο όπλων και τον εξοπλισμό των «τρομοκρατών». Έτσι, μετά τη δολοφονία αμάχων στο τουρκικό επιβατικό "Mavi Marmara" (σε απόσταση 65 ναυτικών μιλίων από την ακτογραμμή), κατέλαβαν (με το γνωστό πειρατικό ρεσάλτο) και το ιρλανδικό "Rachel Corrie" –στο οποίο επέβαιναν 19 άοπλοι ακτιβιστές. Το σκάφος με το «επικίνδυνο» φορτίο (οικοδομικά υλικά, αναπηρικά καροτσάκια, φάρμακα και χαρτί) κατελήφθη τα ξημερώματα της 5ης Ιουνίου 2010, σε απόσταση 35 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Γάζας (πάντα σε διεθνή ύδατα, 20 μίλια πριν από τα όρια ζώνης του θαλάσσιου αποκλεισμού), ενώ είχε προηγηθεί η αχρήστευση των επικοινωνιακών συστημάτων του μέσω ηλεκτρονικών παρεμβολών. Οι επιβαίνοντες συνελήφθησαν χωρίς να προβάλουν αντίσταση και οδηγήθηκαν στο λιμάνι του Ashdod, όπου αρνήθηκαν (όπως και οι 682 της προηγούμενης εβδομάδας) να υπογράψουν τα σχετικά έγγραφα της σιωνιστικής υπηρεσίας μετανάστευσης (υπογραφή που θα ισοδυναμούσε με ομολογία παράνομης εισόδου στη χώρα, τη στιγμή που μεταφέρθηκαν εκεί χωρίς τη θέλησή τους) και παραιτήθηκαν από κάθε δικαίωμα προσφυγής στη σιωνιστική «Δικαιοσύνη».
Όπως δήλωσε η ακτιβίστρια Nilufer Cetin (επέβαινε στο "Mavi Marmara") «πυροβολούσαν ακόμα και ανθρώπους που κοιμούνταν˙ πέντε άνθρωποι πάνω στο σκάφος τραυματίστηκαν κατά την επίθεση και, παρά τις εκκλήσεις μας, οι Ισραηλινοί στρατιώτες δεν επέτρεψαν να τους δοθούν πρώτες βοήθειες. Περίμεναν τουλάχιστον μία ώρα. Είχαμε στο σκάφος χειρουργείο, 18 γιατρούς και δύο νοσοκόμους, όμως οι πέντε άνθρωποι πέθαναν…». Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν τα μέλη της αποστολής «Ένα καράβι για τη Γάζα», οι Μιχάλης Γρηγορόπουλος, Άρης Παπαδοκωστόπουλος, Δημήτρης Γελαλής και Θάνος Πετρογιάννης (από το πλήρωμα του σκάφους «Ελεύθερη Μεσόγειος»), είπαν μεταξύ άλλων: «Χτυπούσαν όποιον έβρισκαν. Ακόμα και τον Πολ, έναν μεσήλικα διαβητικό. Ιδιαίτερο μένος έδειξαν προς τον Πισσία, που κάποια στιγμή τον έδερναν δεκάδες άτομα. Μας κράτησαν σε εξευτελιστικές συνθήκες με πλήρη στέρηση των δικαιωμάτων μας. Δεν φάγαμε ούτε ήπιαμε τίποτα. Δεν επικοινωνήσαμε με κανέναν. Ζητούσαμε γιατρό και μας έστελναν κουκουλοφόρο. Το ηλεκτροσόκ σε όποιον αντιστάθηκε και οι πλαστικές σφαίρες ήταν η πάγια τακτική. Καθόμασταν κάτω με τα όπλα στον κρόταφο και όταν θέλαμε να πάμε στην τουαλέτα έπρεπε να σηκώνουμε το χέρι σαν τα μωρά. Μας υπέβαλαν συνέχεια σε εξετάσεις και μας ζητούσαν να υπογράψουμε χαρτιά στην εβραϊκή γλώσσα. Φυσικά αρνηθήκαμε…». Ο Μιχάλης Γρηγορόπουλος προχώρησε και σε μία ακόμη αποκάλυψη: όταν οι ναζισιωνιστές πεζοναύτες κατέλαβαν το πλοίο και συγκέντρωσαν βιαίως όλους τους επιβαίνοντες, ένας βαθμοφόρος έβγαλε έναν πολυσέλιδο πλαστικοποιημένο κατάλογο, στον οποίον υπήρχαν οι φωτογραφίες (συνοδεία ενός αντίστοιχου σύντομου βιογραφικού σημειώματος) όλων των μελών του πληρώματος και των επιβατών. Βάσει των φωτογραφιών, το ναζισιωνιστικό ραμποειδές ταυτοποιούσε τον καθένα από τους επιβαίνοντες. Πώς απέκτησαν οι ναζισιωνιστές τις συγκεκριμένες πληροφορίες; Το ερώτημα είναι ρητορικό, καθώς είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι μυστικές (αλλά και οι και φανερές) χαφιεδοϋπηρεσίες των κυβερνήσεων (που είναι πιόνια του υπερεθνικού και διεθνοποιημένου καπιταλισμού) συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού. Ανάλογες πληροφορίες είχε αποστείλει η Ε.Υ.Π. στις «αδελφές» ιταλικές χαφιεδοσυμμορίες το 2001, σχετικά με τους Έλληνες που είχαν σκοπό να μεταβούν στη Genova για τις διαδηλώσεις ενάντια στη σύνοδο G8. Επάγγελμα ρουφιάνος –με παχυλό μισθό και ασφάλιση...
Κάποιοι θα λένε πως το συγκεκριμένο θέμα πήρε δυσανάλογες διαστάσεις και πως οι Ισραηλινοί συνηθίζουν να επιδεικνύουν ανάλογη συμπεριφορά. Ίσως, αλλά αυτήν τη φορά, υπήρξαν δολοφονημένοι πολίτες ενός κράτους με το οποίο το Ισραήλ δε βρίσκεται σε ευθεία (δηλαδή, ένοπλη) αντιπαράθεση. Και είναι λυπηρό το ότι πρέπει να υπάρξουν (άοπλοι και άμαχοι) νεκροί για να συγκινηθεί (όσο, τέλος πάντων συγκινείται) η «διεθνής κοινότητα» ή για να λάβει την ανάλογη (αν και ποτέ δεν είναι αρκετή) δημοσιότητα το ζήτημα αυτό. Είναι γνωστό πως αυτή δεν ήταν η πρώτη απόπειρα ενάντια στον αποκλεισμό της Γάζας: προηγήθηκαν πέντε επιτυχημένα ταξίδια μέσα στο 2008 (23.08, 28.10, 08.11, 08.12 και 19.12), από το κίνημα "Free Gaza", μέχρι να αποφασίσουν οι ναζισιωνιστές να επιτεθούν. Έτσι, στις 27.12.2008, διεμβόλισαν το πλοίο "Dignity", ενώ δύο φορές (13.01.2009 και 30.06.2009) έβαλαν εναντίον του σκάφους «Αρίων» -το οποίο και παρακράτησαν ως λάφυρο οι αιώνιοι κλεφτικοτάδες. Όλες οι επιθέσεις συνέβησαν στην ανοιχτή θάλασσα (διεθνή ύδατα), όπου ισχύει η «ελευθερία ναυσιπλοΐας». Το ναζισιωνιστικό ναυτικό μονίμως καταπατά τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (U.N.C.L.O.S. –ψηφισθείσα το 1982 και σε ισχύ από τις 16.11.1994), βάσει της οποίας το μόνο κράτος που μπορεί να ασκήσει έλεγχο σε ένα πλοίο είναι το ίδιο το κράτος του οποίου τη σημαία φέρει το πλοίο. Βέβαια, το ψευδοκράτος-τρομοκράτης κουρελιάζει όλες τις (χλιαρές και ανώδυνες) αποφάσεις των διεθνών οργανισμών, πόσω μάλλον τις απλές συστάσεις και προτάσεις. Έτσι, η ναζισιωνιστική κυβέρνηση απέρριψε (δια χλεύης) την απόφαση του Ο.Η.Ε. για σύσταση πολυεθνικής επιτροπής που θα διερευνήσει τα τελευταία εγκλήματα των ναζισιωνιστών, αποφασίζοντας να συστήσει δύο (ισραηλινές) «επιτροπές έρευνας»: η πρώτη, αποτελούμενη από απόστρατους στρατηγούς έχει ως αντικείμενο τη σύνταξη πορίσματος αναφορικά με το επιχειρησιακό σκέλος˙ η δεύτερη, αποτελούμενη από νομικούς και πρώην υψηλόβαθμους διπλωμάτες, καλείται να γνωμοδοτήσει εάν «συνάδουν προς τα προβλεπόμενα του διεθνούς δικαίου» τόσο η επίθεση εναντίον του "Freedom Flotilla" όσο και ο ναυτικός αποκλεισμός της Γάζας. Τους απόστρατους της στρατιωτικής επιτροπής διόρισε ο αρχηγός Γ.Ε.ΕΘ.Α. στρατηγός Gabi Ashkenazi –ο οποίος, μαζί με τον πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu και τον υπουργό «Άμυνας» Ehud Barak είναι οι βασικοί εντολοδότες των εκάστοτε στρατιωτικών επιχειρήσεων. «Δικαιοσύνη» σιωνιστικώ τω τρόπω…
οκτώ φορτηγά με τρόφιμα και μερικά από τις εκατοντάδες αναπηρικά καροτσάκια που μετέφερε ο «Στολίσκος της Ελευθερίας» βρίσκονται ακινητοποιημένα στο μεθοριακό πέρασμα του Kerem Shalom (νοτιοανατολικά της Λωρίδας της Γάζας)
Ετικέτες Μέση Ανατολή, Παλαιστίνη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα