Ανοχή, ανέχεια, συνενοχή

«Σαν να μην έχουμε περάσει χούντα, σαν να μην ξέρουμε ποια φρίκη περιμένει όσους αντιστασιακούς πέφτουν στα χέρια των διωκτών τους, η χώρα μας φέρεται με απάνθρωπη τσιγκουνιά στη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Δεκάδες κυνηγημένοι άνθρωποι που φτάνουν ύστερα από χίλια μύρια βάσανα και κινδύνους, απλώνουν τα χέρια τους και ζητούν άσυλο. Κι εμείς, αντί να τα σμίξουμε με τα δικά μας χέρια, να τους δώσουμε κουράγιο, τους περνάμε χειροπέδες και στέλνουμε τους ικέτες πίσω στην πατρίδα τους, από την οποία έφυγαν για να σωθούν και όχι για τουρισμό. [...] Μέμφεται τώρα την Ελλάδα η Κομισιόν. Αφενός έχει αρχίσει εις βάρος της χώρας μας προδικαστική διαδικασία για τις συνθήκες υποδοχής και διαβίωσης των μεταναστών, αφετέρου την κατηγορεί ότι απορρίπτει σχεδόν όλες τις υποβαλλόμενες αιτήσεις χορήγησης ασύλου - άλλωστε τα ποσοστά είναι εφιαλτικά: Το 2006 έγινε αποδεκτό το 0,05% των αιτημάτων, ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά αποδείξαμε ότι έχουμε τη φοβερή ικανότητα να μικραίνουμε ακόμα και το μηδέν, αφού από το 0,05% πέσαμε στο 0,04%. [...] Δεν έγινε γνωστό αν απεσταλμένοι της Κομισιόν, μεταμφιεσμένοι ίσως, πέρασαν από την Άρτα, το λιμάνι της Πάτρας ή την Ηλεία, να δουν με τα μάτια τους τα πάθη των ξένων, που δουλεύουν για κάτι παραπάνω από ένα κομμάτι ψωμί από ήλιο σε ήλιο. Δεν έγινε γνωστό αν έπεσαν στα χέρια τους τίποτε φιλμάκια από αστυνομικά τμήματα, με τους ένστολους να διασκεδάζουν βάζοντας τους ξένους κρατούμενούς τους να αλληλοδέρνονται. Δεν έγινε επίσης γνωστό αν έχουν υπόψη τους μιαν άλλη μορφή βαρβαρότητας που "ανθεί" στα μέρη μας: την άρνηση του κράτους μας να δώσει την ελληνική ιθαγένεια σε παιδιά μεταναστών τα οποία γεννήθηκαν εδώ, πήγαν εδώ στο σχολείο, έμαθαν τη γλώσσα μας σαν γλώσσα τους, κάποιοι από αυτούς, οι πιο μεγάλοι, παντρεύτηκαν εδώ, ίσως με Έλληνα ή Ελληνίδα, και απέκτησαν ήδη τα παιδιά τους, που απαρτίζουν την τρίτη γενιά μεταναστών. [...]».

Παντελής Μπουκάλας ("Καθημερινή", 11.04.2008).

Στις 3 Απριλίου 2009, Ο Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ, Κούρδος 29 ετών, βρέθηκε στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Όπως και πολλοί άλλοι πρόσφυγες, προσπαθούσε (για μία ακόμη φορά) να επιβιβαστεί λαθραία σε κάποιο πλοίο με προορισμό την Ιταλία. Εκεί, όμως, έγινε αντιληπτός από τους "άντρακλες" του Λιμενικού Σώματος οι οποίοι τον "περιποιήθηκαν" εγκάρδια: ξυλοκοπήθηκε ανηλεώς και, όπως κατέθεσαν οι συγγενείς του και άλλοι μετανάστες, του χτυπούσαν το κεφάλι στο τσιμέντο μέχρι που έμεινε στα χέρια τους. Λόγω της σοβαρότητας του τραυματισμού του (σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και ενδοεγκεφαλικά αιματώματα), διακομίστηκε αρχικώς στο Κέντρο Υγείας Φιλιατών, εν συνεχεία στο νοσηλευτικό ίδρυμα Χατζηκώστα στα Ιωάννινα και τελικώς στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου "Γ. Παπανικολάου" στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, οι λιμενικοί αρχικά δήλωσαν ότι ο μετανάστης έπασχε από επιληψία, έπαθε κρίση και έπεσε μόνος του στο έδαφος χτυπώντας το κεφάλι του στο τσιμέντο. Οι Λιμενικές Αρχές της Ηγουμενίτσας και η ηγεσία του Υπουργείου Ε.Ν.Α.Ν.Π. (Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής) καθυστέρησαν 16 ολόκληρες ημέρες να διατάξουν τη διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης για τη διερεύνηση της υπόθεσης, αν και υπάρχουν καταγγελίες από αυτόπτες μάρτυρες για άμεση εμπλοκή "ανδρών" των ειδικών δυνάμεων του Λιμενικού Σώματος. Κάτι τέτοιο κατέστη εφικτό μόνο ύστερα από την παρέμβαση των συγγενών του θύματος (ζουν στη Σουηδία) και τη δημοσιοποίηση του γεγονότος στα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. Στις 21.04,2009, η ιατροδικαστής Ελένη Ζαγγελίδου εξέτασε τον 29χρονο Κούρδο και διαπίστωσε «[...] εικόνα συμβατική με πτώση σε αμβλεία επιφάνεια...» και συμπλήρωσε: «[...] ο μηχανισμός των κακώσεων δείχνει ότι οφείλονται σε επίδραση βίας. Αυτό σημαίνει ότι ή έπεσε με το πρόσωπο στο έδαφος ή τον χτύπησαν σε αμβλεία επιφάνεια. Σημάδια ξυλοδαρμού, που προκλήθηκε από μπουνιές και κλοτσιές, δεν είχε κατά την εισαγωγή του στο Νοσοκομείο Φιλιατών [...] Τα εξωτερικά τραύματα εξαφανίστηκαν και υπάρχουν μόνο μετεγχειρητικά. Αναζητούμε τον μηχανισμό που προκάλεσε τις κακώσεις [...]». Στις 23.04.2009, ο Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ βυθίστηκε σε κώμα. Στις 16.07.2009, ο Παπαληγούρας δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου: «[…] δεν είναι η έκβαση που περίμενα […]» και ζήτησε από τον αρχηγό του Λιμενικού Θ. Ρετζεπέρη να διατάξει νέα Ε.Δ.Ε., από αρχαιότερο αξιωματικό. Βέβαια, δεν έδωσε στη δημοσιότητα την πρώτη Ε.Δ.Ε., για να μη φανεί το αυτονόητο: πως ήταν φτιαγμένη έτσι ώστε οι εμπλεκόμενοι λιμενικοί να μπορούν να "βγουν λάδι". Προφανώς, ήταν τόσο εμφανής η συγκάλυψη που προσφέρθηκε στους δολοφόνους, που δεν μπόρεσε να την ανεχθεί ούτε ο πολιτικός τους προϊστάμενος. Οι περιπτώσεις διαφθοράς λιμενικών (χρηματισμός, λαθραία διακίνηση μεταναστών, συμμετοχή σε κυκλώματα "προστασίας" και διακίνησης σκληρών ναρκωτικών, βιαιοπραγίες εναντίον προσφύγων, κ.ά.) είναι απειράριθμες και συναγωνίζονται τις αντίστοιχες "επιδόσεις" των στεριανών ομολόγων τους. Ο Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ εξέπνευσε στις 27.07.2009, στο νοσοκομείο "Παπανικολάου" της Θεσσαλονίκης, μετά από 114 οδυνηρής και άνισης μάχης. Είναι ο πρώτος νεκρός (επισήμως...) από τότε που διακηρύχτηκε η περίφημη «μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση» - ουσιαστικά, πρόκειται για την ελληνική προσαρμογή στην εντολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λειτουργήσει η Ελλάδα ως ανάχωμα στην εισροή προσφύγων προς τη Δύση. Φυσικά, το διευθυντήριο των Βρυξελλών συμπεριφέρεται (και στην περίπτωση αυτή) με τρόπο αντιφατικό (αν και ξέρει πολύ καλά τι πράττει): από τη μία, ζητά από την Ελλάδα να αναλάβει την απόκρουση των προσφυγικών κυμάτων προς τις χώρες της Ε.Ε. και, από την άλλη, την ψέγει για τις (πραγματικά, άθλιες και απάνθρωπες) συνθήκες κράτησης και αντιμετώπισης των εξαθλιωμένων προσφύγων. Ας μη λησμονούμε πως, οι περισσότεροι εξ αυτών, προέρχονται από χώρες που έχει καταστρέψει (και λεηλατεί ακόμη) η "πεπολιτισμένη" Δύση και η περιβόητη "συμμαχία των προθύμων". Όταν, λοιπόν, χώρες όπως η Αγγλία, η Ιταλία, η Γαλλία, η Γερμανία, κ.ά., έχουν συμβάλλει τα μέγιστα (συμπράττοντας με τις πάντα ετοιμοπόλεμες Η.Π.Α.) στην απόγνωση αυτών των ανθρώπων (εισβολές σε Ιράκ, Αφγανιστάν, κ.α.), δίκαιο είναι να εισπράξουν και το αντίτιμο αυτών των επιλογών...

Σκίτσο του Στάθη Σταυρόπουλου ("Ελευθεροτυπία", 21.04.2009)

Από επιφυλλίδα του Νίκου Κωνσταντάρα ("Καθημερινή", 11.04.2008): «[...] Ενώ αναγνωρίζεται η δύσκολη γεωγραφική θέση της Ελλάδας, η αγανάκτηση άλλων χωρών βασίζεται στην καθολική άρνηση της Αθήνας να δώσει άσυλο και στις συνθήκες στις οποίες ζουν οι αιτούντες. Από τους 20.000 που έχουν ζητήσει άσυλο, παρέχεται στέγαση σε ξενώνες (συχνά σε ανεπαρκείς συνθήκες) σε μόλις 800. Πέρυσι, μόνο το 0,04% των αιτήσεων έλαβε θετική απάντηση. Η τακτική αυτή είναι αποτέλεσμα της γενικής κακοδιαχείρισης και αδιαφορίας του κρατικού μηχανισμού ή είναι μέρος ενός κυνικού σχεδίου να μην περιμένει κανένας πρόσφυγας τίποτα από την Ελλάδα και έτσι να προχωρεί προς άλλες χώρες; Οποία από τις δύο περιπτώσεις και αν ισχύει, δεν τιμάει ούτε το παρελθόν ούτε το παρόν μας.».