Ζαρντινιερούπολη…

[Ο τίτλος αναφέρεται στην πάντα φιλόξενη για τους παρακρατικούς και στιγματισμένη από διάφορες πολιτικές δολοφονίες «δημοκρατική συμπρωτεύουσα» -κι ας κλωτσήσουν ορισμένοι…]

Αυτό θα πει «σκληρή και παραδειγματική τιμωρία»: έξι αστυνομικοί τιμωρήθηκαν πειθαρχικά για την απρόκλητη και σκόπιμη ενοχοποίηση του 23χρονου φοιτητή Γιώργου Δημητρίου (χαρακτηρίστηκε ως ο «φοιτητής με τις πιτζάμες» και, όπως φαίνεται, το επώνυμο Δημητρίου αγριεύει τους μπασκίνες) τον Δεκέμβριο του 2009 στη Θεσσαλονίκη, κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Οι «εξοντωτικές» ποινές που επέβαλε το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΛ.ΑΣ. (μετά από συνεδρίασή του στο Αστυνομικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, στις 07.06.2010) είναι: αργία τριών μηνών σ' έναν ανθυπαστυνόμο και δύο μηνών σε τέσσερις αστυνομικούς (είχαν φορτώσει το σακίδιο με τη μολότοφ στον φοιτητή), καθώς και πρόστιμο 200-300 ευρώ στον αστυνομικό ο οποίος πέταξε στο έδαφος το κινητό τηλέφωνο με το οποίο μια αυτόπτης μάρτυρας κατέγραφε το περιστατικό. Ένας έβδομος αστυνομικός (για τον οποίο είχαν προκύψει ευθύνες από την Ένορκη Διοικητική Εξέταση που διενήργησε, πριν από τρεις μήνες, η Υποδιεύθυνση Διοικητικών Εξετάσεων της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης) απαλλάχθηκε. Βέβαια, η συγκεκριμένη απόφαση είναι πρωτοβάθμια (άρα, όχι οριστική) και αναμένεται προσφυγή (εντός συγκεκριμένης χρονικής προθεσμίας) στο δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΛ.ΑΣ. εκ μέρους είτε των αστυνομικών (οι οποίοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες, μιλώντας για λάθος και όχι για εσκεμμένη ενέργεια) είτε της διοίκησης της Γ.Α.Δ.Θ. Όσο για την ποινική διερεύνηση της υπόθεσης, αυτή έχει ακόμη δρόμο μπροστά της: μετά την ολοκλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης από πταισματοδίκη (!!!) της Θεσσαλονίκης η δικογραφία διαβιβάστηκε σε πταισματοδίκη (!!!) της Αθήνας για να εμπλουτισθεί και με άλλες καταθέσεις μαρτύρων και, τέλος, θα επιστραφεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Ο Γιώργος Δημητρίου κατηγορήθηκε για κατοχή εκρηκτικών υλών και οδηγήθηκε στον ανακριτή για να απολογηθεί. Όμως, για κακή τύχη των ασφαλιτορουφιάνων, στη δικογραφία συμπεριελήφθη οπτικό υλικό με ερασιτεχνικές εικονοληψίες διαδηλωτών που έδειχναν καθαρά ότι πριν τη σύλληψή του δεν είχε κανένα σακίδιο… 

Πάντως, η εμπειρία δείχνει πως, ακόμη κι αν δικαιωθούν (εν μέρει, πάντα), τα θύματα της μπασκίνικης αυθαιρεσίας υφίστανται ανηλεείς διώξεις και βιώνουν έναν ατέρμονο εφιάλτη. Στη συγκεκριμένη κατηγορία εντάσσεται και η κλασική (πλέον) «υπόθεση ζαρντινιέρα» -η εξέλιξη της οποίας κατέδειξε (για μία ακόμη φορά) τον άκρως εκδικητικό και χυδαίο χαρακτήρα των μηχανισμών καταστολής –«προστάτες του πολίτη», με ηγήτορα τον Χουντοχοΐδη. Η «υπόθεση ζαρντινιέρα» είναι γνωστή: στις 17.11.2006 (33^η επέτειος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου), στη Θεσσαλονίκη, κακοποιείται από μη ένστολους ασφαλίτες ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου. Αρχικά, οι θρασύδειλοι τσογλαναράδες (άξιοι επίγονοι του Γκοτζαμάνη και του Εμμανουηλίδη) ισχυρίζονται ότι ο νέος σκόνταψε σε μια ζαρντινιέρα του ξενοδοχείου «ABC» και τραυματίστηκε. Σύντομα, όμως, τους διαψεύδουν οι εικόνες (οι οποίες μεταδόθηκαν πανελλαδικώς) που δείχνουν τη βαναυσότητα των ασφαλιτοανδρείκελων σε όλο της το «μεγαλείο»: ένα τσούρμο ανθρωποειδών χτυπά (με γροθιές και κλωτσιές) σε όλο του το σώμα, έναν άοπλο και ανυπεράσπιστο άνθρωπο πεσμένο καταγής. Πρόσφατα (Μάρτιος 2010), το Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης του επιδίκασε ποσό 300.000 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη. Νωρίτερα, τον Δεκέμβριο του 2008, οκτώ φυσικοί αυτουργοί (και συνεργοί) του άγριου ξυλοδαρμού είχαν καταδικαστεί από το πρωτοβάθμιο Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης σε ποινές-χάδια: φυλάκιση από 15 έως 39 μήνες (με τριετή αναστολή), για τα αδικήματα της «πρόκλησης σωματικής βλάβης», της «έμπρακτης εξύβρισης» και της «απλής συνέργειας», κατά περίπτωση. Τον Οκτώβριο του 2010, θα δικαστούν σε δεύτερο βαθμό, μετά την έφεση που υπέβαλαν κατά της πρωτόδικης απόφασης. Στους τέσσερις από τους παραπάνω αστυνομικούς επιβλήθηκαν και πειθαρχικές κυρώσεις (από αργία έξι μηνών μέχρι χρηματικό πρόστιμο 1.000 ευρώ), ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις απαλλάχθηκαν. Τον Μάρτιο του 2010, με την απόφαση 819/2010, το Δ' Τμήμα του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης έκανε δεκτές «εν μέρει» τις αιτιάσεις του Αυγουστίνου Δημητρίου, ο οποίος με αγωγή που είχε υποβάλει εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου διεκδικούσε αποζημίωση ενός εκατομμυρίου ευρώ για «ηθική βλάβη». Το Ελληνικό Δημόσιο αναμένεται να ασκήσει έφεση, ούτως ώστε να εκδικαστεί η υπόθεση (σε δεύτερο βαθμό) στο Διοικητικό Εφετείο. Στις 12.04.2010, ο παθών Αυγουστίνος Δημητρίου εκλήθη να ερμηνεύσει τον ρόλο του θύτη, στο εδώλιο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, κατηγορούμενος για συμμετοχή στα επεισόδια που έγιναν στο πλαίσιο της 33ης επετείου του Πολυτεχνείου, στις 17.11.2006, στον ευρύτερο χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα, οι κατηγορίες που τον βαραίνουν είναι: «στάση», «διατάραξη κοινής ειρήνης», «διακεκριμένες φθορές», «απόπειρα πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης» και «αντίσταση κατά της αρχής». Η δίκη αναβλήθηκε για τις 14.03.2011, κατόπιν σχετικού αιτήματος του συνηγόρου του Αυγουστίνου Δημητρίου. Το περιεχόμενο του κατηγορητηρίου αποτελεί μνημείο ασφαλίτικης προπέτειας και συνιστά ανείπωτη προσβολή ενάντια στη στοιχειώδη λογική κάθε νοήμονος ανθρώπου, αφού υιοθετεί πλήρως την ασφαλίτικη εκδοχή και διαψεύδει όσα είδαμε από τηλοψίας. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι «εκσφενδόνισε επανειλημμένως τεμάχια μαρμάρων και σκυροδέματος κατά των αστυνομικών, οι οποίοι εκτελούσαν νόμιμη διατεταγμένη υπηρεσία, γεγονός που θα μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή τους λόγω των επικίνδυνων μέσων που χρησιμοποίησε για να τους πλήξει με αυτά σε ευπαθή σημεία και ακάλυπτα σημεία του σώματος, πλην όμως η πράξη του δεν ολοκληρώθηκε όχι με δική του θέληση, αλλά επειδή οι αστυνομικοί απέφυγαν τα χτυπήματα […] Έγινε αντιληπτός από αστυνομικούς της διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης και, όταν αυτοί επιχείρησαν να τον συλλάβουν, τους απώθησε με τα χέρια του και τους χτύπησε με γρονθοκοπήματα και με τα πόδια του, προκειμένου να τους εξαναγκάσει να μην πραγματοποιήσουν τη σύλληψη […]».

Το εκδικητικό μένος των ένστολων (και μη) ανθρωπόμορφων και θρασύδειλων ερπετών (αφού, δεν έχουν το ηθικό σθένος να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους) δεν περιορίζεται μόνο στη δίωξη του κακοποιημένου (σωματικά και ψυχικά) Κύπριου φοιτητή. Η πάγια τακτική των μπασκινορουφιάνων είναι η (παντί τρόπω) δίωξη και σπίλωση του καταγγέλοντος (ή, επίσης, και του μάρτυρα κατηγορίας), συνήθως εγκαλώντας τον (ή, μηνύοντάς τον) για «ψευδή καταμήνυση» και η προσπάθεια να μετατρέψουν τον κατήγορο σε κατηγορούμενο. Έτσι, ακριβώς μία εβδομάδα μετά τον Αυγουστίνο Δημητρίου, στις 19.04.2010, κάθισε στο εδώλιο του Γ' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτριος Χασάπης, έπειτα από μήνυση που υπέβαλε εναντίον του ένας απ' τους πρωταγωνιστές της υπόθεσης «ζαρντινιέρα», ο αρχιφύλακας Απόστολος Αποστολίδης. Την περίοδο εκείνη, ο Δ. Χασάπης ήταν επίκουρος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Α.Π.Θ. και υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της δημόσιας κακοποίησης του Κύπριου φοιτητή. Μαζί με άλλους επτά πανεπιστημιακούς κατέθεσαν (στις 20.11.2006) μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, με την οποία ζητούσαν τη δικαστική διερεύνηση του επεισοδίου, δηλώνοντας ότι ήταν όλοι τους αυτόπτες μάρτυρες. Σύμφωνα με το κλητήριο θέσπισμα, ο Δ. Χασάπης κατηγορείτο «ως υπαίτιος του ότι την 17.11.2006 ισχυρίστηκε σε βάρος του εγκαλούντα Α.Α., αρχιφύλακα, που υπηρετεί στην ΕΛ.ΑΣ. (Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Θεσσαλονίκης) και ο οποίος τη συγκεκριμένη ημέρα βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία τήρησης μέτρων τάξης για τις εκδηλώσεις της επετείου της 17ης Νοεμβρίου (Πολυτεχνείου) ενώπιον του αστυνόμου Ν.Π., των συναδέλφων του αστυνομικών (Π.Μπ., Ι.Λ.) και άλλων τρίτων προσώπων, που παρευρίσκονταν στο χώρο έμπροσθεν του ξενοδοχείου ABC τα ακόλουθα επί λέξει ψευδή και συκοφαντικά περιστατικά (απευθυνόμενος στον εγκαλούντα): "σε είδα προσωπικά να είσαι μέσα στα πανεπιστήμια, να σπας με το πόδι σου πέτρες και μάρμαρα και να τα πετάς σε τζαμαρίες μέσα στο χώρο των πανεπιστημίων και να τις σπας [...] εσείς είσαστε οι κουκουλοφόροι που βάζετε φωτιές στα πανεπιστήμια, εσείς είσαστε οι υπαίτιοι των επεισοδίων"…». Από την πλευρά του, ο Δ. Χασάπης δήλωσε: «Καλούμαι να δικαστώ για συκοφαντική δυσφήμηση ενός αστυνομικού-πρωταγωνιστή της γνωστής "υπόθεσης ζαρντινιέρας", ήδη καταδικασμένου για την υπόθεση αυτή, ο οποίος, πρωταγωνιστώντας σε παρόμοιες υποθέσεις κακοποίησης πολιτών, έχει προκαλέσει δύο καταδίκες της Ελλάδος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με τη δίκη αυτή μετατρέπομαι από βασικός μάρτυρας της αστυνομικής βίας σε κατηγορούμενο των πρωταγωνιστών της με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πρόκειται, επομένως, για μια δίκη με έντονο πολιτικό χαρακτήρα, αφού η απόφαση του δικαστηρίου θα σηματοδοτήσει τη στάση των αστυνομικών και δικαστικών αρχών απέναντι στους πολίτες οι οποίοι καταγγέλλουν την αστυνομική αυθαιρεσία, διεκδικούν την τήρηση της νομιμότητας και επιδιώκουν την απόδοση δικαιοσύνης…». Στην εν λόγω δίκη, ο Δημήτρης Χασάπης κρίθηκε αθώος επί της ουσίας –με απλά λόγια, το δικαστήριο δεν επείσθη από τους ισχυρισμούς του ασπόνδυλου μπασκίνα.

Στις 20.11.2006 (τρεις ημέρες μετά το επεισόδιο της «ζαρντινιέρας»), οκτώ καθηγητές του Α.Π.Θ. (Γιάννης Μυλόπουλος, Δημήτρης Χασάπης, Ελευθερία Καρνάβου, Γιάννης Κρεστενίτης, Γλυκερία Καλφακάκου, Ελένη Χοντολίδου, Γιώργος Διβάρης, Ευανθία Δούκα) κατέθεσαν στον αρμόδιο αντεισαγγελέα πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Χρήστο Καραγιάννη την ακόλουθη μηνυτήρια αναφορά προς τον εισαγγελέα πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης:

Την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2006 το βράδυ, μεταξύ 22.15 και 22.30 και καθώς επιστρέφαμε από τις εορταστικές εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ. και στον χώρο της Πολυτεχνικής Σχολής με αφορμή την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου, γίναμε μάρτυρες άγριου ξυλοδαρμού ενός νεαρού. Το περιστατικό συνέβη επί της οδού Αγγελάκη, λίγα μέτρα μετά το Ξενοδοχείο ABC. Ο νεαρός αιμόφυρτος και με χειροπέδες, κακοποιούταν βάναυσα από άτομα με πολιτικά ρούχα και μάσκες στο πρόσωπο, οι οποίοι μας δήλωσαν ότι ήταν αστυνομικοί. Ο άγριος ξυλοδαρμός συνέβη παρουσία ένστολων αστυνομικών και ενός τουλάχιστον αξιωματικού τους. Το βίαιο περιστατικό επιβεβαιώνουν οι εικόνες που μεταδόθηκαν σε τηλεοπτικές εκπομπές του Alpha (Δελτίο Ειδήσεων των 8 μ.μ. της 18/11/06), του Mega (Εκπομπή Mega-Σαββατοκύριακο, ώρα 8 π.μ. της 19/11/06), του ΣΤΑΡ (Δελτίο Ειδήσεων των 1 μ.μ. της 19.11.06) και άλλων τηλεοπτικών καναλιών. Δηλώσαμε στους αστυνομικούς τις ιδιότητές μας και διαμαρτυρηθήκαμε για το δημόσιο βασανισμό ενός κρατουμένου και μάλιστα υπό την επιτήρηση αξιωματικών της αστυνομίας, ζητώντας να τηρηθεί η νομιμότητα και να κληθεί ασθενοφόρο, καθώς ήταν φανερό ότι ο νεαρός αιμορραγούσε και καλούσε τους περαστικούς σε βοήθεια. Οι μασκοφόροι δράστες απάντησαν στη διαμαρτυρία μας με προπηλακισμούς, χυδαίο υβρεολόγιο και απειλητικό τρόπο, εκτοξεύοντας σεξιστικά υπονοούμενα εναντίον μας, καθώς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το επάγγελμά μας. Οι ένστολοι αστυνομικοί από την άλλη πλευρά προσπάθησαν να μας απωθήσουν και να μας απομακρύνουν, δηλώνοντας ότι δήθεν δεν συμβαίνει τίποτε κι ότι το επεισόδιο δεν μας αφορά. Όλοι οι παρευρισκόμενοι ένστολοι αστυνομικοί και οι αξιωματικοί, αρνήθηκαν να μας ανακοινώσουν το όνομά τους και δεν έφεραν κανένα στοιχείο από το οποίο θα μπορούσε να διαπιστωθεί η ταυτότητά τους. Στη συνέχεια οι μασκοφόροι επιβίβασαν τον τραυματία σε αυτοκίνητο με πινακίδες ΚΙΕ 4265 και απομακρύνθηκαν από το χώρο του επεισοδίου. Ζητήσαμε από παρευρισκόμενο ανώτερο αξιωματικό της αστυνομίας (επί των επωμίδων του ένα χρυσό αστέρι) να ενημερωθεί για το γεγονός ο Εισαγγελέας και η απάντησή του ήταν «δεν ξέρω τίποτα», ενώ ταυτόχρονα εισήλθε στο ισόγειο του Ξενοδοχείου ABC. Επιδιώξαμε επικοινωνία με τις εισαγγελικές αρχές, αρχικά τηλεφωνικά (τηλέφωνα 2310 507129, 2310 520138, 2310 520092, 2310 520 235) και, στη συνέχεια, μεταβαίνοντας στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τα τηλέφωνα δεν απαντούσαν και στο Δικαστικό Μέγαρο υπήρχαν μόνο οι φρουροί αστυνομικοί. Την Κυριακή το πρωί ορισμένοι από εμάς επισκεφτήκαμε και αναγνωρίσαμε τον τραυματία νεαρό στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς όπου νοσηλεύεται. Ο νεαρός είναι Κύπριος, λέγεται Αυγουστίνος Δημητρίου και κατά δήλωσή του έχει έρθει στην Ελλάδα για σπουδές εδώ και 10 ημέρες. Παρακαλούμε για τις δικές σας ενέργειες, ώστε να αποδοθούν οι ποινικές ευθύνες στους δράστες των παραπάνω πράξεων.

Σε εμπεριστατωμένο δημοσίευμα της δημοσιογραφικής ομάδας «Ιός», με τίτλο «Η αντεκδίκηση της «ζαρντινιέρας» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 11.04.2010), διαβάζουμε ότι σε δήλωσή του λίγες μέρες αργότερα, ο καθηγητής Χασάπης συνόψιζε τη δράση της αστυνομίας με τα εξής λόγια: «Είδαμε εκείνο το βράδυ να δρουν στη Θεσσαλονίκη, παράλληλα και σε συνδυασμό, τρεις δυνάμεις της Αστυνομίας, πέρα από εκείνη την Αστυνομία, την οργάνωση και λειτουργία τής οποίας ορίζουν οι νόμοι. Είδαμε ένα ένστολο αστυνομικό σώμα που παρακολουθούσε τα γεγονότα, αποτελούμενο από αστυνομικούς που, κατά δήλωσή τους, δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν και δεν είχαν όνομα. Είδαμε άνδρες με πολιτική περιβολή και μάσκες στα πρόσωπα, που δήλωναν αστυνομικοί, να πρωταγωνιστούν στον άγριο ξυλοδαρμό ενός νέου ανθρώπου, να προβαίνουν σε αναίτιες, εκτός χρόνου και χώρου, συλλήψεις νέων, και να επιβάλλουν ένα κλίμα τρομοκρατίας στους περί το πανεπιστήμιο χώρους σε βάρος φοιτητών και πανεπιστημιακών, που αποχωρούσαν από τις εκδηλώσεις που είχαν οργανωθεί μέσα στο πανεπιστήμιο. Είδαμε ένα σώμα κρούσης με πολιτική περιβολή και χωρίς κουκούλες, το οποίο δρούσε υπό την προστασία της ένστολης Αστυνομίας να πρωταγωνιστεί στην αναζωπύρωση και διόγκωση επεισοδίων μπροστά στην παλιά Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., που ήδη είχε κατευνάσει ο πρύτανης του Α.Π.Θ.». Το ρεπορτάζ επισημαίνει ότι τα λεγόμενα του Δ. Χασάπη τα επαληθεύει με τον πιο επίσημο τρόπο ο ίδιος ο (μετέπειτα μηνυτής) αρχιφύλακας Αποστολίδης ο οποίος, ουσιαστικά επιβεβαιώνει τον (γνωστό σε όλους) προβοκατόρικο τρόπο δράσης των ασφαλιτών κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Στο απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε στις 16.02.2007, αναφέρει μεταξύ άλλων: «[…] Ως εκτελούντες, εμείς και πολλοί άλλοι συνάδελφοί μου, καθήκοντα ασφαλείας στη συγκεκριμένη εκδήλωση και στον συγκεκριμένο χώρο και προκειμένου να μπορούμε να φέρουμε σε πέρας, με τον προσφιλέστερο τρόπο τις διαταγές των ανωτέρων μας, φορούσαμε πολιτική περιβολή και ήμασταν ενδεδυμένοι με τέτοιον τρόπο, ώστε να προσομοιάζουμε κατά το δυνατόν με αυτούς που θα διατασσόμασταν να συλλάβουμε και βεβαίως να μην τραβάμε την προσοχή […] Εκ προοιμίου επίσης, θέλω να τονίσω ότι ύστερα από ρητές διαταγές του επικεφαλής όλων των μέτρων ασφαλείας, δηλαδή του αστυνομικού διευθυντή κ. Ν. Παππά, εμείς και όλοι όσοι συνάδελφοι ήμασταν σε αντίστοιχες ομάδες σύλληψης και για λόγους ευνόητους, έχοντες μάλιστα σχέση και με τα όσα είχαν αναπτυχθεί τις ημέρες εκείνες (απόψεις, νομικό και συνταγματικό πλαίσιο του πανεπιστημιακού ασύλου κ.λπ.), μας είχε απαγορευθεί ρητά να οπλοφορούμε, μας είχε απαγορευθεί ρητά να φέρουμε επάνω μας οποιοδήποτε αποδεικτικό της ιδιότητάς μας έγγραφο (ταυτότητα κ.λπ.) και τέλος μας είχε απαγορευθεί ρητά να φέρουμε μαζί μας οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να αποδείξει με έμμεσο τρόπο την ιδιότητά μας ως αστυνομικών, π.χ. χειροπέδες, γκλομπ, ούτως ώστε να μπορούμε πιο εύκολα να συμμειγνυόμαστε με τις διάφορες ομάδες των ταραξιών χωρίς να αποδεικνύεται η ιδιότητά μας και έτσι να διατρέχουμε λιγότερο προσωπικό κίνδυνο σε περίπτωση που αποκοπτόμασταν από την ομάδα μας και πέφταμε για κάποιο λόγο στα χέρια των διαφόρων ταραξιών, κουκουλοφόρων κ.λπ. […] Μπορώ να προσθέσω για το θέμα της σύλληψης υπόπτου και τα όσα μου μεταβίβασαν με την πείρα τους οι κατά καιρούς εκπαιδευτές μας ακόμη κάτι, το οποίο συνοψίζεται στο εξής. Όταν ένα άτομο δεν θέλει ή αρνείται να συλληφθεί και για αυτό το λόγο προσπαθεί να ξεφύγει, μπορεί να ακινητοποιηθεί και να συλληφθεί μόνο με τη χρήση βίας και με κανέναν άλλο τρόπο […]». Για τη βάναυση κακοποίηση του Κύπριου φοιτητή, λέει: «[…] Βεβαίως ο Αυγουστίνος Δημητρίου φάνηκε ότι ξυλοκοπήθηκε αγρίως. Βεβαίως τον πήραν τα αίματα. Αυτό άλλωστε είναι αναμφισβήτητο από το υλικό αυτής της υποθέσεως. Μήπως όμως θυμάται κανένας από εμάς την ποσότητα αίματος που εξήρχετο από τη μύτη μας όταν για κάποιο λόγο στην παιδική μας ηλικία αιμορραγούσε αυτή; Είναι αποδεδειγμένο επίσης ότι έσπασε η μύτη του Δημητρίου κατά τη στιγμή που αυτός έχασε την ισορροπία του και συμπαρέσυρε με την πτώση του και τους δύο συναδέλφους που προσπαθούσαν να τον ακινητοποιήσουν […] Βεβαίως, βλέποντας τα βίντεο των διαφόρων τηλεοπτικών σταθμών, αναδύεται μια υπέρμετρη αγριότητα από την όλη αυτή φάση στην προσπάθειά μας να ακινητοποιήσουμε τον Αυγ. Δημητρίου, αλλά εάν παρακολουθήσει κανείς καρέ-καρέ τη ροή των γεγονότων, θα διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, όπως παρουσιάζονται […] Δικαιούμαι να πιστεύω ότι κάποια μερίδα της κυπριακής νεολαίας αφήνει το νησί της Κύπρου όχι για να προοδεύσει και να μεγαλουργήσει στο εξωτερικό, όπως κάνει η πλειοψηφία των συμπολιτών τους, αλλά μόνο για να προκαλέσει ζημιά, αναστάτωση και καταστροφή στη χώρα που τους φιλοξενεί […]». Να σημειωθεί πως, το όνομα του Αποστολίδη αναφέρεται σε δύο από τις προσφυγές του Ε.Π.Σ.Ε. (Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι) στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για περιπτώσεις αστυνομικής βίας –για αμφότερες έχει καταδικαστεί η Ελλάδα: πρόκειται για την Προσφυγή Ζελίλωφ (προσφυγή 17060/03, απόφαση 24.05.2007) και την Προσφυγή Γκαλότσκιν (προσφυγή 2945/07, απόφαση 14.01.2010). 

Άραγε, ποιον Γολγοθά θα ανηφορίσει ο έτερος Δημητρίου;