Ευρωλαμόγια…

Σε πλήρη σύμπνοια με το πνεύμα της εποχής (λιτότητα, περικοπή «περιττών» δαπανών, κλπ.), η Ευρωπαϊκή Ένωση διακηρύσσει ότι φιλοδοξεί να παρουσιάσει έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό για το 2011. Πώς θα επιτευχθεί το ποθητό αποτέλεσμα; με τον παραδοσιακό τρόπο: με μειώσεις των διαφόρων κονδυλίων –όπως αποφασίστηκε στη σχετική συζήτηση που διεξήχθη (στις 14.06.2010) στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εν ολίγοις, οι ευρωλιμοκοντόροι διαπίστωσαν ότι από τη στιγμή που οι οικονομίες των χωρών-μελών της Ε.Ε. (που συνεισφέρουν, αναλογικά, στον κοινοτικό προϋπολογισμό) βρίσκονται σε δυσχερή θέση, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο (έως αδύνατο) να συνταχθεί και να εφαρμοσθεί ένας «αξιοπρεπής» προϋπολογισμός από την Ε.Ε. Έτσι, αποφάσισαν ότι: μόνο το 8% τού υπό διαμόρφωση προϋπολογισμού θα χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, μόνο το 16% του προϋπολογισμού θα καταλήξει στην απασχόληση (όταν οι, επισήμως καταγεγραμμένοι, άνεργοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τουλάχιστον 23 εκατομμύρια –αριθμός που αυξάνεται κάθε μέρα), θα εφαρμοστούν δραστικές περικοπές στα κονδύλια που προορίζονται για τη νεολαία και για τα προγράμματα «δια βίου μάθησης», ακόμη περισσότερες περικοπές θα ισχύσουν για τον τομέα της ευρωπαϊκής γεωργίας, μάλλον δε θα δοθούν κονδύλια ενίσχυσης για τον αθλητισμό και τον τουρισμό, κλπ. Για να χρυσώσει το χάπι, η Κο(νο)μισιόν δήλωσε διατεθειμένη να υποστεί κάποιες «θυσίες»: να περικόψει τις δαπάνες των εξωτερικών της υπηρεσιών (διάφορα «έξοδα παραστάσεως») και να καταργήσει τα ταξίδια των στελεχών της στη διακεκριμένη αεροπορική θέση (V.I.P.). –όλα αυτά, στα πλαίσια μιας γλοιώδους επικοινωνιακής τακτικής… 

Όμως, αυτή ήταν η δεύτερη «δέσμη μέτρων» που έλαβε το Ευρωκοινοβούλιο και, μάλιστα, κατόπιν εορτής -διότι, οι ευρωχαραμοφάηδες είχαν επικυρώσει το δικό τους φαγοπότι έναν μήνα νωρίτερα. Συγκεκριμένα, περί τα μέσα Μαΐου 2010, οι 736 ευρωγραφειοκράτες ενέκριναν για την αφεντιά τους (διαθέτουν και αυτοί, όπως οι πένητες δικαστικοί, το δικό τους «μισθοδικείο») επιπλέον 13.400.000 ευρώ από τον κοινοτικό προϋπολογισμό (δηλαδή, από τα χρήματα που παρακρατούνται βιαίως από τους φορολογούμενους των κρατών-μελών της Ε.Ε.), για να καλυφθούν οι αμοιβές των 150 επιπλέον υπαλλήλων που θα προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες για να φέρουν εις πέρας (οι ευρωνταβατζήδες) το δύσκολο και θεάρεστο έργο τους –δηλαδή, να νομοθετούν υπέρ των διαφόρων lobbies. Έτσι, κάθε ευρωβο(υ)λευτής θα λαμβάνει μηνιαίο μισθό 7.400 ευρώ (χώρια οι διάφορες «ατέλειες», δηλαδή τα προνομιακά τζαμπατζιλίκια), επιπλέον 290 ευρώ για κάθε παρουσία του στις συνεδριάσεις του Ευρωκοινοβουλίου (άρα, προς τι οι πάγιες μηνιαίες αποδοχές;) και 19.040 ευρώ (μηνιαίως) για τις αποδοχές των βοηθών του. Οι 736 ευρωβολεμένοι (οι οποίοι, για να δικαιολογήσουν την απόφασή τους, ισχυρίζονται πως θα έχουν αυξημένο φόρτο εργασίας λόγω των «αρμοδιοτήτων συννομοθέτησης» με τις οποίες τους επιφόρτισε η Συνθήκη της Λισσαβόνας), μόνο για το 2010, θα κοστίσουν τουλάχιστον 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ στους Ευρωπαίους φορολογουμένους –αφού αποφάσισαν να αυξήσουν τη συγκεκριμένη επιβάρυνση, τη στιγμή που οι ίδιοι φροντίζουν να μειώνουν τα εισοδήματα των υπηκόων τους. Το επιπλέον υπαλληλικό προσωπικό κρίθηκε απαραίτητο να προσληφθεί για να επεξεργάζεται όλη τη νομοθεσία πριν από τις Συνόδους της Ολομέλειας και να οργανώσει τη συνεργασία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τα εθνικά Κοινοβούλια, στα οποία (σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας) προσδίδεται σπουδαιότερος ρόλος. Ρε άντε, σιχτίρ, σαπρόφυτα…