Σύμπνοια υποτελών…

Η δολοφονική επίθεση του ναζισιωνιστικού στρατού κατοχής εναντίον του "Freedom Flotilla" (με απολογισμό εννέα νεκρούς ακτιβιστές, επιβαίνοντες στο τουρκικό πλοίο "Mavi Marmara"), αποτέλεσε ένα ακόμη βδελυρό ανοσιούργημα (ατιμώρητο, όπως πάντα) του εγκληματικού ψευδοκράτους (συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια) και, από την άλλη, απέδειξε την περίτρανη γύμνια και δουλοπρέπεια της εγχώριας (αλλά και της κυπριακής) διπλωματίας.

 Σκίτσο του Carlos Latuff

Τρεις ημέρες μετά τη σιωνιστική πειρατεία, ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού επισκέφτηκε το Tel Aviv, για να εισπράξει τα συγχαρητήρια του υπουργού Πολέμου (και αντιπροέδρου της «Σοσιαλιστικής» Διεθνούς!!!) Ehud Barak –ο οποίος εξέφρασε την ευαρέσκειά του «για τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η Κύπρος και για την υπευθυνότητα που επέδειξε η χώρα αυτή, πριν από την αναχώρηση του στολίσκου…». Βέβαια, μπορεί ο Χριστόφιας να χαρακτήριζε (υποκριτικά, για «ξεκάρφωμα) «εγκληματική πράξη» τη ναζισιωνιστική επίθεση, αλλά ο υπουργός του επί των Εξωτερικών δέχθηκε ασμένως τα συγχαρητήρια που του απένεμε ο αρχιδολοφόνος Barak –δίνοντας την ευκαιρία στη ναζισιωνιστική κυβέρνηση να διακηρύξει ότι τουλάχιστον μία κυβέρνηση στάθηκε (εμπράκτως) στο πλευρό της. Ένα εικοσιτετράωρο αργότερα, ο Χριστόφιας ανακοίνωσε ότι ο Κυπριανού είχε μεταβεί στο Tel Aviv για να διεκπεραιώσει κοινή πρωτοβουλία των Χριστόφια-Παπανδρέου σχετικά με τη διερεύνηση τρόπων αύξησης της ροής ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας –ζήτημα για το οποίο δεν υπάρχει καμία επίσημη ενημέρωση.

 Σκίτσο του Carlos Latuff

Στην Αθήνα, η δωσίλογη κυβέρνηση των πράσινων λακέδων, ακόμη και τώρα, δεν τολμά να απαιτήσει την επιστροφή των ελληνικών καραβιών που έκλεψαν οι ναζισιωνιστές πειρατές -κάτι που έχει ζητήσει (για να τηρήσει τα προσχήματα) ακόμη και ο παντελώς αναξιόπιστος Ο.Η.Ε. με σχετικό ψήφισμά του. Εν συντομία, το χρονικό της δωσιλογικής συμπεριφοράς της ελληνικής κυβέρνησης έχει ως εξής: Το πρωί της 31.05.2010, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας δήλωσε (μετά τη συνάντησή του με τον πρέσβη του σιωνιστικού ψευδοκράτους) ότι «δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η χρήση τέτοιας έκτασης βίας…». Έτσι, επικεντρώνοντας τη χλιαρή κριτική του στο μέγεθος της βιαιότητας και όχι στην ουσία, έδωσε μια πρώτη επικύρωση στο σιωνιστικό έγκλημα, αναγνωρίζοντας στο Ισραήλ το δικαίωμα να επεμβαίνει πειρατικά στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου και να λεηλατεί οποιοδήποτε πλεούμενο. Λίγο αργότερα, ο Γρηγόρης Δελαβέκουρας (εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠ.ΕΞ.) επανέλαβε το ίδιο τροπάριο και περιορίστηκε απλώς να υπενθυμίσει «την υποχρέωση του Ισραήλ να προστατέψει την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών…». Την ίδια ημέρα, ο Δρούτσας μίλησε στη Βουλή για «τραγικό και θλιβερό συμβάν…», καταδικάζοντας «την υπέρμετρη βία που ασκήθηκε από τις ισραηλινές δυνάμεις…» (προφανώς, αν δεν υπήρχαν νεκροί και τραυματίες, δε θα είχε κανένα πρόβλημα) και δεν είπε κουβέντα για επιστροφή των καραβιών. Ανάλογη στάση τήρησε ο Δελαβέκουρας όταν έκανε δηλώσεις στο αεροδρόμιο (1^η Ιουνίου 2010, καθώς επέστρεφαν οι έξι πρώτοι απελαθέντες), κάνοντας λόγο μόνο για «επαναπατρισμό το συντομότερο δυνατό…», χωρίς αναφορά για επιστροφή των πλοίων. Την επομένη (02.06.2010), τη σκυτάλη των δηλώσεων πήρε ο Ιωάννης Ζέππος (γενικός γραμματέας του ΥΠ.ΕΞ.), λέγοντας ότι κάλεσε τον πρέσβη του Ισραήλ και του είπε ότι «περιμένουμε την άμεση απελευθέρωση των Ελλήνων πολιτών που βρίσκονται στο Ισραήλ και την επιστροφή τους στην Αθήνα…». Στις 3 Ιουνίου, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Θοδωρή Δρίτσα (ο οποίος, επίσης δεν υπέβαλε αίτημα για επιστροφή των καραβιών), ο Δρούτσας παραδέχθηκε για πρώτη φορά ότι «η στρατιωτική επιχείρηση διεξήχθη στα διεθνή ύδατα από το Πολεμικό Ναυτικό του Ισραήλ…» και ότι «η χρήση βίας δεν μπορεί να δικαιολογηθεί και είναι καταδικαστέα…». Στις 7 Ιουνίου, σε επίκαιρη ερώτησή του, ο Τάσος Κουράκης (έτερος βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) έθεσε τρία ερωτήματα στον υπουργό Εξωτερικών: «1. Σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί το Υπουργείο Εξωτερικών και η ελληνική κυβέρνηση για την ταχύτερη επιστροφή των δύο πλοίων και της ανθρωπιστικής βοήθειας που φέρουν (οικοδομικά υλικά, αναπηρικά αμαξίδια, μονάδες αφαλάτωσης νερού, γεννήτριες κ.ά.) στην Ελλάδα προκειμένου να παραδοθούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους; 2. Θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να παραδοθούν τα παρανόμως κατακρατηθέντα προσωπικά είδη, καθώς και τα διαβατήρια και τα ναυτικά φυλλάδια; 3. Θα κινήσει η ελληνική κυβέρνηση τη προβλεπόμενη νομική διαδικασία επιβολής κυρώσεων στο ισραηλινό κράτος και καταβολής αποζημιώσεων;». Ιδού τι απάντησε (μεταξύ άλλων) ο Δρούτσας: «[…] βασικός γνώμονας όλων των ενεργειών μας υπήρξε η μέριμνα για τον Έλληνα πολίτη. Αυτός ήταν ο βασικός οδηγός τόσο των πολιτικών πρωτοβουλιών που ανέλαβε η Κυβέρνηση, όσο και των διαβημάτων που έγιναν στην Αθήνα και στο Τελ Αβιβ. Αυτό για εμάς σήμαινε την προστασία της σωματικής ακεραιότητας των Ελλήνων πολιτών, την άμεση απελευθέρωσή τους από τις Ισραηλινές αρχές και βεβαίως τον ασφαλή επαναπατρισμό τους […] πρέπει το Ισραήλ να αποδώσει στους Έλληνες πολίτες τα προσωπικά τους είδη. Το Υπουργείο Εξωτερικών είναι σε επαφή με κάθε έναν από τους Έλληνες πολίτες που συμμετείχαν και έχουμε ζητήσει από όσους συμμετείχαν να καταγράψουν ακριβώς αυτά τα προσωπικά τους είδη, προκειμένου να χρησιμοποιήσουμε τα στοιχεία αυτά έναντι των ισραηλινών αρχών. Πρέπει, επίσης, να επιστρέψουν τα δύο πλοία ελληνικών συμφερόντων. Αυτό έχει επισημανθεί μετ’ επιτάσεως στον εδώ ισραηλινό πρέσβη, καθώς και στις επικοινωνίες μας με την πολιτική ηγεσία του Ισραήλ. Και σ’ αυτό, βεβαίως, θα επιμείνουμε […] Πρέπει, τέλος, να διερευνηθούν πλήρως οι συνθήκες, υπό τις οποίες εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα. Αυτή είναι και η απαίτηση της Διεθνούς Κοινότητας, αλλά και δική μας απαίτηση. Υπήρξαν καταγγελίες από ορισμένους Έλληνες για κακομεταχείριση και κανένα ευνομούμενο κράτος δεν μπορεί να ανεχθεί να μείνουν τέτοιες καταγγελίες αδιευκρίνιστες. Για να μη μείνει καμία σκιά, πρέπει να δοθούν όλες οι απαραίτητες εξηγήσεις και για το θέμα αυτό βρισκόμαστε σε συντονισμό και με τους Ευρωπαίους εταίρους μας -πολίτες των οποίων, επίσης, εθίγησαν- και εργαζόμαστε και στην κατεύθυνση να γίνει και από την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτού του είδους το διάβημα […] Οι Ισραηλινοί ανακοίνωσαν ότι το ανθρωπιστικό υλικό που προοριζόταν για τη Γάζα θα περιέλθει στους διεθνείς οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και αυτό θα το παρακολουθήσουμε στενά. Πρέπει, όμως, πιστεύω να αναζητήσουμε και εμείς τρόπους για να ενισχύσουμε τη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα […] κορυφαία μας προτεραιότητα είναι η διαφύλαξη της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή. Σίγουρα, τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας θα την επιβαρύνουν. Νομίζω ότι δεν υπάρχουν εδώ ψευδαισθήσεις. Δεν πρέπει, όμως, να αφήσουμε τις εικόνες της βίας να πνίξουν αυτήν την ειρηνευτική διαδικασία, διότι μόνο από τις συνομιλίες μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων μπορεί να προκύψει πραγματική λύση στο παλαιστινιακό και βιώσιμη ειρήνη στη Μέση Ανατολή […] Αναφερθήκατε, στο ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έκανε πριν την αποστολή στη Γάζα ό,τι χρειαζόταν για την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών. Νομίζω, ότι αδικείτε την Κυβέρνηση, κύριε Κουράκη. Νομίζω ότι ήμασταν σε συνεχή επαφή από την πρώτη στιγμή με όλους -και εσάς και τους συναδέλφους σας προσωπικά- όπου συζητήσαμε το θέμα, αναλύσαμε το θέμα, όλοι μας γνωρίζαμε τους κινδύνους και εσείς τους γνωρίζατε. Ό,τι ήταν δυνατόν να γίνει έγινε από την Ελληνική Κυβέρνηση, όπως και απευθείας επαφές με την Ισραηλινή Κυβέρνηση, για να προειδοποιήσουμε και εμείς γι’ αυτό το θέμα. Είχα και εγώ τηλεφωνική επικοινωνία, δύο τρείς μέρες πριν ξεκινήσουν τα πλοία, με τον Υπουργό Άμυνας του Ισραήλ, κ. Μπαράκ, όπου του μετέφερα βεβαίως, με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο τις δικές μας θέσεις. Απλώς, θα ήθελα να τονίσω σ’ αυτό το σημείο, ότι στις επαφές που είχαμε και με εσάς και με τους διοργανωτές, είχαμε τονίσει και εδώ, με κατηγορηματικό και απόλυτο τρόπο, να μην γίνει αφορμή αυτή η αποστολή στη Γάζα, ώστε να τεθούν σε κίνδυνο και άλλα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κυπριακή Δημοκρατίας, σε ό,τι αφορά τα κατεχόμενα και ιδιαίτερα ο κίνδυνος που υπήρχε, αναγνώρισης των κατεχομένων, λόγω του απόπλου κάποιων καραβιών από λιμάνι των κατεχομένων. Και αυτό νομίζω, είναι ένα σημαντικό στοιχείο και σημείο το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε. Τέλος, θα ήθελα να τονίσω και κάτι ακόμα. Η άρση αποκλεισμού της Γάζας βεβαίως -και το τονίζω αυτό- είναι ο στόχος μας. Η προσπάθεια που κάνουμε από κοινού με την Κυπριακή Δημοκρατία, έχει ως στόχο να πέσει αυτή η όξυνση που υπάρχει και να μην δώσουμε τη δυνατότητα σε κανέναν να εκμεταλλευτεί την οποιαδήποτε όξυνση που μπορεί να δημιουργηθεί. Πρώτιστο μέλημα μας είναι η σταθερότητα στην περιοχή και βεβαίως η ροή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, αυτό ως ένα πρώτο βήμα. Και αυτό, πιστεύουμε ακράδαντα, ότι μπορεί και να συνεισφέρει και να συμβάλει και να βοηθήσει πάρα πολύ στον απώτερο στόχο της αυτονόητης άρσης του αποκλεισμού της Γάζας […]». Εν ολίγοις, όσοι απήχθηκαν και ληστεύτηκαν θα εμπλακούν σε μια χρονοβόρα νομικίστικη και γραφειοκρατική διαδικασία (για να περνάει ο καιρός χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού η καταγραφή των αντικειμένων δεν εγγυάται και την επιστροφή τους), ενώ η κυβέρνηση των πράσινων ζητιάνων δε διανοείται να επιβάλει ούτε κάποιες στοιχειώδεις κυρώσεις εις βάρος του Ισραήλ –προσπαθώντας, απλώς, να κερδίσει χρόνο και να μετριάσει την πολιτική πίεση και καταγγελία και αναγνωρίζοντας τους ναζισιωνιστές πειρατές ως αξιόπιστους και αξιοσέβαστους συνομιλητές. Ο Δρούτσας «λησμονεί» πως οι ελληνικές αρχές καθυστέρησαν τον απόπλου του πλοίου «Ελεύθερη Μεσόγειος», με διάφορα νομικίστικα προσκόμματα ή επιδρομές του Λιμενικού˙ επίσης, ενώ οι ναζισιωνιστές απειλούσαν ευθέως με επέμβαση στα πλοία κι επεδείκνυαν στα Μ.Μ.Ε. το στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν ετοιμάσει στο λιμάνι του Ashdod, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε καν την ευαισθησία να ακυρώσει την κοινή αεροπορική άσκηση με το Ισραήλ, που άρχισε την ημέρα του απόπλου των πλοίων και διακόπηκε (αλλά δεν ματαιώθηκε) μετά το δολοφονικό ρεσάλτο. Εκ των υστέρων, οι δωσίλογοι διαχειριστές της εγχώριας πολιτικής εξουσίας, προσπάθησαν να εμφανιστούν ως απελευθερωτές των ομήρων, αλλά δεν τα κατάφεραν: η (χωρίς δίκη) απέλαση ήταν αναγκαστική επιλογή των σιωνιστών (ήθελαν να απαλλαγούν από ένα ενοχλητικό βάρος) και η κυβέρνηση του ΓΑΠ (Γελοίο Ανδρείκελο Παπαρολόγος) απλώς διευκόλυνε το σιωνιστικό ψευδοκράτος στέλνοντας αεροπλάνο κι επιδιώκοντας να αμβλύνει τις αλγεινές εντυπώσεις που προκάλεσε η κατάπτυστη στάση της…