Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Τα κάλαντα του ραγιά…



Είναι γνωστό πως κανένα καθεστώς (απροκαλύπτως δικτατορικό ή τύποις «δημοκρατικό») δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ, βασιζόμενο μονάχα στην καταστολή και στην επιβολή˙ έτσι, βασικός παράγοντας ο οποίος συντελεί με αποφασιστικό τρόπο στην πολιτική επιβίωση και μακροημέρευση των λογής εξουσιαστικών μηχανισμών, είναι η ανοχή και η συνενοχή ικανής (από αριθμητική άποψη) μερίδας του πληθυσμού. Διαβάσαμε ότι, τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013, κάποιοι σύλλογοι («πολιτιστικοί» και άλλοι) έψαλαν τα κάλαντα στον εντολοδόχο (της διεθνούς εκμεταλλευτικής και τοκογλυφικής κυριαρχίας) ψευδοπρωθυπουργό της κατεχόμενης Ψωροκώσταινας˙ το εν λόγω πανηγυράκι είναι μια καθιερωμένη σαχλαμάρα η οποία επαναλαμβάνεται με κάθε ευκαιρία κι έχει ως αποδέκτες διάφορους υψηλούς (με υψηλό βιοτικό επίπεδο) ταγούς (και τράγους) της πολιτικής (δηλαδή, παρασιτικής) ζωής. Έτσι, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, «τα κάλαντα έψαλαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, η μπάντα της Προεδρικής Φρουράς, η παιδική χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και η Δημοτική Φιλαρμονική της Αμφιλοχίας. Στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Βενιζέλο έψαλαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στις 11 το πρωί τα παιδιά των Αστυνομικών και στις 12 το μεσημέρι οι Πρόσκοποι…». Πάντως, στη σαμαρική γελοιότητα έλαβαν μέρος η Εύξεινος Λέσχη Ποντίων Νάουσας και τα παιδιά του Ιδρύματος Χατζηκώνστα˙ εμείς θα επικεντρωθούμε στις μαντινάδες που αφιέρωσε ο Όμιλος Βρακοφόρων Κρήτης, δια στόματος του προέδρου Στέλιου Καγιαδάκη και παραθέτουμε το δυσώδες έμεσμα που εκστόμισε ο «λεβέντης κρητίκαρος» -συνοδευόμενος από πλουμιστές κλώσες και κορδωμένα πετεινάρια: «Αν είχε Αντώνη Σαμαρά νωρίτερα η χώρα, δεν θα ΄χε το κατάντημα που είχε μέχρι τώρα. Από την Κρήτη ήρθαμε δυο λόγια να σας πούμε, μαζί με σας, πρωθυπουργέ, κι εμείς καρδιοχτυπούμε. Πετύχατε η χώρα μας ορθή να παραμείνει στη διεθνή τη λαίλαπα, στης κρίσης το καμίνι. Όμως, τ’ αποτελέσματα θα πρέπει να φανούνε, να μην υπάρχουν άστεγοι, παιδάκια που πεινούνε. Η συνταγή της τρόικα έχει πολύ αλάτι κι αν δεν αλλάξει η συνταγή θα χάσει τον "πελάτη". Χρόνια πολλά, πρωθυπουργέ, από τους βρακοφόρους, χαράτσι τέρμα της ΔΕΗ κι απ’ τον Στουρνάρα φόρους…». Και, για να έχουμε καλύτερη ενημέρωση, μαθαίνουμε ότι «οι βρακοφόροι της Κρήτης δώρισαν στον κ. Σαμαρά μία μεταξοτυπία με θέμα την αρπαγή της Ευρώπης και στη σύζυγό του ένα βιβλίο με την ιστορία της Κρήτης». Εμείς θα κάνουμε μόνο ένα σχόλιο: ο ακροδεξιός Μεσσήνιος παριστάνει τον άτεγκτο και αδέκαστο «εξυγιαντή», αλλά δέχτηκε ασμένως την τιμωρία που επέβαλε το Κολέγιο Αθηνών (απόλυση μετά από 21 χρόνια εργασίας) και την επικύρωσε το Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Κ.Υ.Σ.Δ.Ε.) εις βάρος της καθηγήτριας Ευφροσύνης Μπουλούτα˙ το έγκλημα της καθηγήτριας ήταν ότι, την Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012, στη διάρκεια των ενδοσχολικών προαγωγικών εξετάσεων της Γ’ Γυμνασίου, μονόγραψε την κόλα του πρωθυπουργικού τσογλανοφυντανιού -το οποίο επιχειρούσε απροκαλύπτως (αγνοώντας τις επανειλημμένες συστάσεις της) να αντιγράψει από τους γύρω του, στο μάθημα της Χημείας. Το θέμα έφερε στην επικαιρότητα το περιοδικό "Hot Doc" (τεύχος 30, Ιούνιος 2013), αλλά ο μνημονιακός συρφετός των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης «έθαψε» το ζήτημα. Λεπτομέρεια: πρόεδρος του εν λόγω κολεγίου (όπου δεν φοιτούν γόνοι «κοινών θνητών») είναι ο Αλέξανδρος Σαμαράς, αδελφός του δωσίλογου ψευδοπρωθυπουργού. Καλή χρονιά και φουρνέλο σε όλες τις εξουσίες!!!






Πληροφορίες για τα γλοιώδη κάλαντα αντλήσαμε (ενδεικτικώς) από τις ηλεκτρονικές σελίδες των εφημερίδων «Το Ποντίκι» και «Έθνος» 

Ενδεικτικές αναφορές για το θέμα της Ευφροσύνης Μπουλούτα:
  • Εφημερίδα «Εποχή» [Κυριακή 1.12.2013]
  • Περιοδικό Unfollow 


Αριστερή αμβλυωπία…



Στο ολοκληρωτικό στάδιο του καπιταλισμού αντιστοιχεί ένας τύπος μισοολοκληρωτικού κράτους που συνοπτικά αποδίδεται με τον όρο του ολοκληρωτικού κοινοβουλευτισμού. Το ολοκληρωτικό κράτος χαρακτηρίζεται από τον απόλυτο έλεγχο όλων των τομέων της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης και της ιδιωτικής ζωής. Βασικές μορφές ολοκληρωτικού κράτους στον καπιταλισμό αποτελούν ο βοναπαρτισμός, ο φασισμός, ο ναζισμός, η στρατιωτική δικτατορία. Στο στάδιο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού έχει εμφανιστεί και είναι υπό εξέλιξη ολοκληρωτικής μορφής κράτος (ο κοινοβουλευτικός λεγόμενος ολοκληρωτισμός), όχι όμως και ολοκληρωμένης μορφής. Κυριαρχεί βέβαια το υπεραυταρχικό ολοκληρωτικό στοιχείο, αλλά διατηρούνται θεσμοί της αστικής δημοκρατίας (κοινοβούλιο, σύνταγμα κ.ά.), αν και με συρρικνωμένο και στρεβλωμένο περιεχόμενο. Στον ολοκληρωτικό κοινοβουλευτισμό το κοινοβούλιο διατηρείται και δεν καταργείται όπως στους άλλους ολοκληρωτισμούς. Ουσιαστικά όμως οι εξουσίες του έχουν απορροφηθεί από την εκτελεστική εξουσία, η οποία κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις, διοικητικές εγκυκλίους. Στην εκτελεστική εξουσία υποτάσσεται, παρά τη σχετική αυτοτέλεια της και η δικαστική εξουσία. Επιπλέον, και η ίδια η εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση) υπερσυγκεντρώνεται στα χέρια του πρωθυπουργού και των πολυπληθών συμβούλων του. Παράλληλα, οι εκλογές για την ανάδειξη του κοινοβουλίου ευτελίζονται με την τεράστια αποχή, τα καλπονοθευτικά συστήματα, τη χειραγώγηση της ψήφου, την πλήρη αναντιστοιχία κυβερνητικής πολιτικής και προεκλογικού προγράμματος, την ομηρία των βουλευτών από τα κόμματα τους. Το αστικό σύνταγμα, ιδίως στην περίοδο των μνημονίων, παραβιάζεται κατάφωρα και συστηματικά. Οι πολιτικές ελευθερίες συρρικνώνονται και καταστέλλονται (απαγόρευση διαδηλώσεων, βίαιη αντιμετώπιση τους, πολιτική επιστράτευση κ.ά.). Το εργατικό δίκαιο, κατάκτηση πολύχρονων αγώνων, έχει σχεδόν πλήρως καταργηθεί. Η έκτακτη νομοθεσία (εγκληματική οργάνωση, τρομονόμος, απαγόρευση απεργιών) χρησιμοποιείται ουσιαστικά εναντίον της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος. Ασκείται άγρια καταστολή, οι πάντες παρακολουθούνται από την ΕΥΠ, ενώ οι καπιταλιστές και οι οργανώσεις τους επεμβαίνουν άμεσα για να χειραγωγήσουν το κράτους υπέρ των συμφερόντων τους. Επίσης, άνθρωποι της ολιγαρχίας (Παπαδήμος, Στουρνάρας) τοποθετούνται σε κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις χωρίς λαϊκή ετυμηγορία

Δημήτρης Γρηγορόπουλος: «Ο φασισμός στο νέο στάδιο» (εφημερίδα «Πριν», φύλλο 1159, Κυριακή 3.11.2013)


Είναι γνωστό πως, τα τελευταία χρόνια, τα πάσης φύσεως Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης έχουν ξεπεράσει κάθε όριο χυδαιότητας στην προσπάθειά τους να πείσουν το αποχαυνωμένο κοπάδι για τις αγαθές προθέσεις των κυβερνώντων και για την αναγκαιότητα της περαιτέρω εξαθλίωσης όλο και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Έτσι, βρέθηκαν πολλοί «έγκυροι» καλοθελητές (π.χ. «επιστήμονες» και «διανοούμενοι») να υποστηρίζουν ότι η εναντίωση στην επίσημη εξουσία (ακόμη και με φάσκελα ή γιαουρτώματα) τρέφει και αναδεικνύει τους εγχώριους ναζί και προσβάλει τη δημοκρατία (ποια;), καθώς και ότι μόνο η «συντεταγμένη Πολιτεία» (δηλαδή, όσοι εξέθρεψαν και ανέδειξαν τους ναζί) μπορεί να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της ακροδεξιάς. Πάντως, οι φυλλάδες και τα ηλεκτρονικά μέσα προπαγάνδας (ιδιοκτησίας εθνικών εργολάβων και κάθε είδους μεγαλολαμογιών) δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και ανθρώπους με σεβαστές περγαμηνές και αγωνιστικό παρελθόν. Επιπλέον είναι ακόμη πιο θλιβερό φαινόμενο, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι (αξιοσέβαστοι, δίχως αμφιβολία) δέχονται να παίξουν τον ρόλο του «πλυντηρίου» και να φτύσουν κατάμουτρα όσους υφίστανται τις πάγιες (αλλά και τις έκτακτες) αυθαιρεσίες του «δημοκρατικού» (δηλαδή, επαγγελματικώς αντιπροσωπευτικού) καθεστώτος. Έτσι, μεγάλη απογοήτευση νιώσαμε όταν διαβάσαμε συνέντευξη της Άλκης Ζέη στο «Έθνος της Κυριακής» [26.10.2013]. Ο υπέρτιτλος του δημοσιεύματος είναι χαρακτηριστικός και προϊδεάζει για το περιεχόμενο: «Όταν ακούω πως έχουμε χούντα και Κατοχή, θυμώνω!» Ας δούμε κάποιες ερωτήσεις και απαντήσεις από την εν λόγω συνέντευξη:

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το να ξαναθυμηθεί αυτή την υπέροχα ταραγμένη εποχή, αν και τα πιο τραγικά βέβαια έχουν γραφτεί στην «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα», επανατοποθετείται και στη δική μας αλλόκοτη και ταραγμένη εποχή; Κυρία Ζέη, ζήσατε δύσκολα και πολλά, Εμφύλιο, Δεκεμβριανά, πολιτική προσφυγιά... σε σχέση με εκείνες τις εποχές πώς βλέπετε και κρίνετε την εποχή μας;
Όχι! Δεν τη συγκρίνω εκείνη την εποχή με τη δική μας καθόλου! Δεν έχουν καμία σχέση οι δυο εποχές, δεν υπάρχει καμία σύγκριση! Ούτε πόλεμο έχουμε, ούτε Κατοχή, ούτε πείνα, ούτε χούντα! Είναι δύσκολη, πολύ δύσκολη και η δική μας εποχή αλλά τελείως διαφορετική από κείνη! Και το λέω συνέχεια! Το επαναλαμβάνω αυτό κι όταν ακούω να λένε πως έχουμε χούντα και έχουμε Κατοχή, θυμώνω!
Ποια ήταν η... Χρυσή Αυγή εκείνης της εποχής και ποιες συνθήκες γέννησαν τη δική μας;
Μα και τότε υπήρξε ζωντανός ο φασισμός! Ήταν ο Χίτλερ, ήταν ο Μουσολίνι! Υπήρχαν οι φούρνοι, όλα αυτά τα εγκλήματα που δεν τα ξέραμε ακόμη! Εκ των υστέρων τα μάθαμε κι εμείς! Τότε τα ζούσαμε, βέβαια, αλλά το τι ακριβώς συνέβαινε δεν το ξέραμε ακόμα!
Στις μέρες μας ποιους έχει ή τι έχει ως αντιστάθμισμα το κακό και πού έγκειται το κακό; Ο «εχθρός» ποιος είναι τελικά στις μέρες μας;
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, ότι δεν ξέρουμε σήμερα ποιος είναι ο εχθρός! Τότε ήταν δύσκολα αλλά και φωτεινά, είχαμε όραμα και συμμετείχαμε κι εμείς σ' εκείνο το όραμα! Σήμερα είναι όλα τόσο πολύ μπερδεμένα! Δεν υπάρχει ούτε συγκεκριμένος εχθρός, ούτε συγκεκριμένο πια όραμα, τα παιδιά και οι νέοι είναι πια τόσο μπερδεμένοι! Όλοι είναι μπερδεμένοι!
Και εν τέλει αυτή η εμπειρία, πως και «αυτό πέρασε», σας κάνει σήμερα πιο αισιόδοξη;
Με κάνει αισιόδοξη ναι, θα περάσει, αυτό είναι βέβαιο, φτάνει να μην καθόμαστε κι εμείς με τα χέρια σταυρωμένα! Το κακό βέβαια είναι ότι και οι πολιτικοί μας αλλά κι εμείς προσπαθούμε να πάμε παρακάτω, να λύσουμε τα προβλήματα με τρόπους φθαρμένους, με όσα ήδη ξέραμε! Κι αυτό το καινούργιο που υπάρχει με ανησυχεί, γιατί θέλει και τρόπους αντιμετώπισης άλλους, καινούργιους!
Κυρία Ζέη, πώς βλέπετε την εποχή μας σε σχέση με αυτή την παλιά επίσης σκοτεινή εποχή; Και πώς αντιμετωπίζετε βέβαια και το αύριο;
Η πρώτη μας σκέψη και η πρώτη φροντίδα είναι το πώς θα απαλλαγούμε από τη Χρυσή Αυγή! Η πρώτη μας έννοια, ο φασισμός, πρέπει να είναι! Κι αυτό οφείλουμε να κάνουμε και όταν πηγαίνουμε στα σχολεία, να συζητάμε με τα παιδιά για τον φασισμό!



Αντί σχολίων:
  • «Ιδιώνυμο: Ο όρος αναφέρεται στο "ιδιώνυμο" (ειδικό) αδίκημα όπως περιγράφεται σε νόμο που ψηφίστηκε το 1929 (N. 4229) μετά από πρόταση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Επρόκειτο για νόμο "Περί μέτρων προστασίας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών". Ο στόχος του ήταν η ποινικοποίηση των "ανατρεπτικών" ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων. Ο Νόμος αυτός προέβλεπε ποινή φυλάκισης πάνω από έξι μήνες για όποιον, κατά το άρθρο 1, "επιδιώκει την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της επικράτειας ή ενέργεια υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμού" […] Η κυβέρνηση Ι. Μεταξά δεν πρόσθεσε τίποτε επί της σχετικής νομοθεσίας, περιοριζόμενη δια του Α.Ν. 117/1936, μόνο στην εντατικοποίηση του ελέγχου των πολιτικών φρονημάτων, ειδικότερα στη στρατολόγιση, θεσπίζοντας γενικότερα τις περίφημες "δηλώσεις μετανοίας". Αντίθετα μετά την απελευθέρωση, και συγκεκριμένα το 1947 ψηφίσθηκε ο Αναγκαστικός Νόμος 509/1947 όπου δια του άρθρου 2 το αδίκημα αυτό υπάχθηκε στη δικαιοδοσία των στρατοδικείων...» (Από τη Βικιπαίδεια)
  • «[…] Στην ψήφιση της τροπολογίας που ποινικοποιεί τη δράση ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα προχώρησε χτες στη Βουλή η συγκυβέρνηση. Προχωρώντας σε μια αλλαγή που δεν αναιρεί τον επικίνδυνο χαρακτήρα της τροπολογίας, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χ. Αθανασίου, αφαίρεσε την πρόβλεψη για δίωξη όσων παραβιάζουν αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά διατήρησε τη δίωξη για παραβίαση αποφάσεων της ΕΕ. Παράλληλα, άλλαξε την προβλεπόμενη ποινή, από "φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών" σε "φυλάκιση μέχρι 2 χρόνια". Η απαράδεκτη και επικίνδυνη τροπολογία προβλέπει συγκεκριμένα ότι: "Μετά το άρθρο 458 του Ποινικού Κώδικα προστίθεται άρθρο 458Α με τίτλο ‘Παραβάσεις αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και κανονισμών της ΕΕ’ που έχει ως ακολούθως: Όποιος με πρόθεση παραβιάζει κυρώσεις ή περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί σε βάρος κρατών ή οντοτήτων ή οργανισμών ή φυσικών ή νομικών προσώπων, με αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ή με κανονισμούς της ΕΕ τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών εκτός αν από άλλη διάταξη προβλέπεται βαρύτερη ποινή. Οι διατάξεις του προηγούμενου εδαφίου εφαρμόζονται και όταν οι προβλεπόμενες σε αυτό πράξεις δεν είναι αξιόποινες κατά τους νόμους της χώρας στην οποία τελέστηκαν…». (εφημερίδα «Ριζοσπάστης», Παρασκευή 25.10.2013). Για το ίδιο θέμα: «Ούτε λίγο ούτε πολύ με τη νέα προσθήκη στον Ποινικό Kώδικα, όλοι οι αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στους πολέμους που εξαπολύει, ενάντια στη λεηλασία της χώρας μας από το μονοπωλιακό κεφάλαιο, ενάντια στην τρόικα, κατά της κυριαρχίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού, θεωρούνται πλέον από την κυβέρνηση του Σαμαρά - Bενιζέλου, αξιόποινες και κολάσιμες πράξεις. Η κατάπτυστη ποινικοποίηση του αγώνα, κατά της ξένης εξάρτησης και όλου του θεσμικού της πλαισίου (EE, Kομισιόν, EKT, KAΠ, ΔNT, NATO, HΠA, OHE, αρχηγοί κρατών, θεσμικοί υπάλληλοι, κ.λπ., κ.λπ.), δείχνει ανάγλυφα την αγωνιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να φιμωθούν με τη μέθοδο της καταστολής, οι εκδηλώσεις αντιϊμπεριαλιστικών αισθημάτων του λαού μας. Εξ άλλου, κατά καιρούς, η Kομισιόν έθεσε ζήτημα ποινικοποίησης ιδεών, πολιτικών, απόψεων, οι οποίες διαφοροποιούνται από τις επίσημες κατοχυρωμένες με Aποφάσεις, Mνημόνια και Kανονισμούς των θεσμικών οργάνων της EE, τοποθετήσεις για ιστορικά ζητήματα…» (εφημερίδα «Λαϊκός Δρόμος»).
  • «Στις Σκουριές Χαλκιδικής διώκεται η ελευθερία της γνώμης. Η ελεύθερη έκφραση της άποψης. Δεν είναι μόνο ο Τόλης Παπαγεωργίου, ο πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, που διώκεται για την άποψή του. Υπάρχει και μία γυναίκα, έγκυος, η οποία, σύμφωνα με την Αστυνομία, παρανομεί επειδή αναρτά κείμενα κατά της εξόρυξης χρυσού στο Διαδίκτυο. Γι' αυτό είναι μέλος της "εγκληματικής οργάνωσης" που δεν θέλει την επένδυση υπέρ του εθνικού συμφέροντος. Και αυτό η Αστυνομία το κρίνει. Η Αστυνομία αποφασίζει πότε μια επένδυση είναι υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Η διαφορά με τον Τόλη Παπαγεωργίου είναι ότι θεωρείται από την Αστυνομία "ιδρυτής της εγκληματικής οργάνωσης"». Και η Αστυνομία, που γνωρίζει τόσο καλά τι είναι και τι δεν είναι εθνικό συμφέρον, θεωρεί ενοχοποιητικό υλικό τις συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους! Παρά τα "αδιάσειστα" ενοχοποιητικά στοιχεία σε βάρος του, ο Τ. Παπαγεωργίου συνεχίζει να μιλάει σε δημοσιογράφους. Σε αυτή τη συνέντευξη μιλάει για την Αστυνομία που διώκει τους κατοίκους, αλλά "χρηματοδοτείται από την Ελληνικός Χρυσός", όπως λέει, επικαλούμενος ολοσέλιδη καταχώριση στο περιοδικό "Μεταλλευτικά Νέα", που εκδίδει η εταιρεία, και στην οποία αναφέρεται ότι παρέχει υλικοτεχνική υποδομή και καύσιμα στα Σώματα Ασφαλείας στην περιοχή. "Αυτό δείχνει σε ποια ανεξαρτησία και ισονομία λειτουργεί η Αστυνομία. Ίσως γι' αυτό τα ΜΑΤ προστάτευαν τα μηχανήματα που ξερίζωναν το δάσος στον Λάκκο Καρατζά και έριχναν δακρυγόνα σ' εμάς που θέλαμε να σταματήσουμε την παρανομία τους", λέει. […] "Μας παρακολουθούν συνεχώς. Έχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, γιατί ξέρουμε ότι οι συνομιλίες μας καταγράφονται. Δεν υπάρχει ίχνος ιδιωτικής ζωής", προσθέτει. Όχι μόνο οι δικές του. "Όσοι μίλησαν μαζί μου, όσοι έχουν μιλήσει με κατοίκους της περιοχής που αντιδρούν στην εξόρυξη, έχουν μαγνητοφωνηθεί. Όποιος μιλάει μαζί μας, καταγράφεται. Και οι συνομιλίες μπαίνουν σε μια δικογραφία που μας κατηγορεί για μέλη εγκληματικής οργάνωσης", τονίζει. Αυτό του θυμίζει άλλες εποχές. "Αισθάνομαι απαίσια σαν πολίτης. Δεν πίστευα ότι θα φτάσει στην Ελλάδα μια στιγμή που θα μιλάς στο τηλέφωνο και θα σε καταγράφει ένας ασφαλίτης. Αισθάνομαι σαν υπόδουλος. Όχι σαν ελεύθερος Έλληνας πολίτης". Η όλη πρακτική τού θυμίζει άλλες εποχές. "Μας γυρνάνε χρόνια πίσω. Τέτοια πίεση και τέτοια σκλαβιά μόνο με τη χούντα μπορούν να συγκριθούν. Παρακολουθείται κάθε κουβέντα μας. Υπάρχουν 14 δικογραφίες στις οποίες φέρονται ως εμπλεκόμενοι 210 κάτοικοι. Και κάθε μέρα οι αστυνομικοί περνάνε από τα σπίτια και μοιράζουν νέες κλήσεις". Η συμπεριφορά της Αστυνομίας έχει αντίκτυπο και στα παιδιά. Είδαν την εισβολή των ΜΑΤ και των ΟΠΚΕ στο χωριό τους, είδαν τα δακρυγόνα να πέφτουν στο σχολείο, είδαν τις νυχτερινές επιδρομές των ΟΠΚΕ και τις συλλήψεις ανθρώπων στις 3 τα ξημερώματα. "Τις απόκριες τα παιδιά συνηθίζουν να παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Πέρσι, κανένα παιδί δεν ήθελε να κάνει τον αστυνόμο. Η έννοια της Αστυνομίας τούς είναι απεχθής", καταλήγει.». [«Μαύρη κατοχή στις Σκουριές», ρεπορτάζ του Σάκη Αποστολάκη, «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 26.10.2013]

Εν κατακλείδι, έχει μέγα δίκαιο η κυρία Ζέη: «Ούτε πόλεμο έχουμε, ούτε Κατοχή, ούτε πείνα, ούτε χούντα!…» και «δεν ξέρουμε σήμερα ποιος είναι ο εχθρός…»…