Πέμπτη 31 Μαΐου 2007

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΕΣ

«Γιατί θυσιάζεις την καριέρα για την πολιτική; / Τρεις τριαντάρηδες, υποψήφιοι για... υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., απαντούν στα ερωτήματα της "Ε"», τιτλοφορείται η ολοσέλιδη (σελίδα 6) καταχώριση στην "Ελευθεροτυπία" την Τρίτη 29 Μάη 2007. Δύο γιατροί και μία δικηγόρος, που φιλοδοξούν να είναι βουλευτές στην επόμενη Βουλή (έχουν καταθέσει αιτήσεις να συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ), απαντούν στις ερωτήσεις του Πάνου (Πα)Σώκου.

Παπαρολογίας το ανάγνωσμα: «(...) να εκπροσωπήσω τη γενιά μου σε έναν τομέα όπου οι νέοι δεν έχουν ίσες ευκαιρίες συμμετοχής, πιστεύοντας ότι μπορώ να προσφέρω στον τόπο μου και στη χώρα μου», δηλώνει η μανταμίτσα χωρίς να προσδιορίζει ποιους νέους εννοεί. Μήπως, τους κομματικούς νεολαίους; «Η πολιτική παίρνει αξία από τη συμμετοχή σε αυτή (...)», ισχυρίζεται ο ακτινολόγος, αλλά μας αφήνει με την απορία: συμμετοχή κάθε τετραετία χωρίς κανένα δημοψήφισμα (όπως οι καθυστερημένοι δυτικοευρωπαίοι); «Κίνητρο η αφύπνιση, αλλά και συνάμα η δικαίωση μιας γενιάς με τεράστια εφόδια, λίγες ευκαιρίες και ακόμα μικρότερη δυνατότητα παρέμβασης στα κέντρα λήψης αποφάσεων (...)». Σαφής ο οδοντίατρος: θέλει να αποφασίζει (για τους άλλους). «(...) όταν το θέλουμε πολύ, μπορούμε να αλλάζουμε την κοινωνία και τον κόσμο μας. Και αυτό δεν γίνεται από την ασφάλεια του παρασκηνίου, πρέπει να έχεις το θάρρος να εκτεθείς στην πρώτη γραμμή!», ξιφουλκεί η κυρα-νομικός και δηλώνει ευθαρσώς (ή "ευθρασσώς") τη λαχτάρα της για δημοσιότητα και προβολή. «(...) να αποκατασταθούν οι αξίες μιας κοινωνίας που κινδυνεύει να χάσει την προοπτική της εξαιτίας της ακραίας ιδιωτικοποίησής της» Ναι, κύριε Κωνσταντινόπουλε, αλλά για τα προαναφερθέντα ευθύνονται και ο φορέας στον οποίον έχετε ενταχθεί. «(...) τέλος στους "επαγγελματίες πολιτικούς" και στην "πολιτική των διασυνδέσεων"» Σειρά έχουν οι κλίκες των ερασιτεχνών. «(...) να προχωρήσει η ανανέωση οι παλιοί έμπειροι παίκτες ν' αρχίσουν να μοιράζουν μπαλιές στους νεότερους, γιατί διαφορετικά οι ομάδες γερνούν και χάνουν τα πρωταθλήματα» Μίλησε κανείς για εξουσιολαγνεία; «(...) Με φρέσκο πρόσωπο, σταθερές αξίες και σεβασμό στην ιστορική προσφορά του στον τόπο, το ΠΑΣΟΚ αναγεννάται, ανανεώνοντας την εμπιστοσύνη του με τον ελληνικό λαό» Ήγουν, συγχωροχάρτι σε όλους για όλα.



Αν οι λογής υποψήφιοι για θεσμικούς θώκους ήταν έστω και στοιχειωδώς ειλικρινείς, θα έδιναν μια και μοναδική απάντηση: Θέλουμε να γευτούμε το μεθυστικό πιοτό της εξουσίας, να βρισκόμαστε "μέσα στα κόλπα", να εκμεταλλευθούμε τις αφελείς ελπίδες των εύπιστων κορόιδων, να ζήσουμε σαν άρχοντες - διότι αυτό μας αξίζει, βρε αδελφέ! Αντί γι' αυτό, όμως, προτιμούν την πεπατημένη, δηλαδή, την ανέξοδη μπουρδολογία και τις (αποδεδειγμένα) ανεφάρμοστες φανφάρες. Ανάλογη φρασεολογία χρησιμοποιούν πάντοτε οι εκάστοτε "σωτήρες" και "μεσσίες". Το μυστικό είναι απλό: όταν η πλέμπα θεωρεί απαραίτητο το "ζην δι' αντιπροσώπου", το έδαφος είναι απολύτως πρόσφορο για να καρπίσει ο μεσσιανικός δογματισμός.



Υ.Γ. Προ ημερών επήλθε ο (προδιαγεγραμμένος) βιολογικός θάνατος της Αμαλίας Καλυβίνου, της 30χρονης κοπέλας που βίωσε (στο κορμί της και στην ψυχή της) την ανεξάντλητη μοχθηρία και αναλγησία του χυδαίου κοινωνικοπολιτικού συστήματος που έχει επικρατήσει εν Ελλάδι. Και, όταν μιλάμε για συστήματα, να μη λησμονούμε πως πρόκειται για ανθρώπινες κατασκευές και όχι για φυσικούς νόμους. Συστήματα που αναδεικνύουν ποταπούς θεσμούς και χαμερπείς μηχανισμούς, που βασίζονται σε μικρές και μεγάλες εξουσίες, συστήματα ανθρωποβόρα που συντηρούν κάποιοι όπως οι "Ιφιγένειες" που μας απασχόλησαν σήμερα και τα γρανάζια τους "λαδώνονται" με αίμα - αίμα ψυχής, από τα μόνιμα θύματα αφαίμαξης που δεν ανταμείβονται ποτέ...





Free Web Counter

Free Counter

Τετάρτη 30 Μαΐου 2007

Andrés Rábago Garcίa, "El Roto"

Andrés Rábago Garcίa, ισπανός σκιτσογράφος, ευρύτερα γνωστός με το ψευδώνυμο "El Roto" από τους πλέον αγαπημένους του παρόντος ιστολογίου. Γεννήθηκε στη Μαδρίτη, το 1947. Κατά τη διάρκεια της φρανκικής τυραννίας εικονογραφούσε χρησιμοποιώντας το παρωνύμιο "Ops". Δεν του αρέσουν οι χαρακτηρισμοί "γελοιογράφος" ή "χιουμορίστας", προτιμά να δηλώνει πως εξασκεί τη σάτιρα στην οποία το χιούμορ κατέχει θέση ισοβαρή με πολλά άλλα στοιχεία. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τη μεγαλύτερη εφημερίδα της Ισπανίας, την "EL PAίS". Τα σκίτσα του είναι λιτά και μαυρόασπρα. Τα σχόλιά του εύστοχα, ιοβόλα και διεισδυτικά. Σφάζει ανελέητα "με το βαμβάκι" και η ευχέρειά του να σχολιάζει ευρύτατη θεματολογία δείχνει άνθρωπο με διευρυμένο ορίζοντα. Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά δείγματα (ή, μήπως, δήγματα;) από το έργο του:





«Όμως, τι βοήθεια είναι αυτή που πάντα μετατρέπεται σε χρέος;»




«Το φυσικό φως δεν είναι και πολύ έξυπνο: φωτίζει εξίσου τους πάντες»




«Πριν, δεν είχαμε τίποτα. Τώρα έχουμε αυτοκίνητο, σαλέ κι ένα χρέος 100.000»




- «Τι υπέροχη έρημος!»

- «Έπρεπε να το είχες δει πριν δυο χρόνια, όταν ακόμη ήταν δάσος»





«Στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του, από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του» σύμφωνα με τη μαρξιστική θεωρία. Ο "EL ROTO" παίζει με τις λέξεις "ανάγκη" (ισπανιστί, necesidad) και "ικανότητα" / "δυνατότητα" (ισπανιστί, capacidad) και τοποθετεί (στην πινακίδα κυκλοφορίας του τροχοφόρου του πλουτοκράτη) τη φράση: «Στον κάθε έναν ανάλογα με την αρπακτικότητά του (rapacidad)».




Free Web Counter

Free Counter

Τρίτη 29 Μαΐου 2007

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ ΚΙ ΕΞΑΣΚΗΣΕ ΤΗΝ...

Η είδηση φαντάζει παρήγορη και ανακουφιστική: «Αστυνομικός της Θεσσαλονίκης, που κατηγορείται ότι συμμετείχε στον άγριο ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή τον περασμένο Νοέμβριο, είχε εμπλακεί και σε άλλο παρόμοιο περιστατικό βίας το 2001 στην Άνω Τούμπα, για το οποίο η Ελλάδα καταδικάστηκε χθες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε αποζημίωση 20.000 ευρώ» ("Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 25 Μάη 2007). Η φωτογραφία δείχνει τον Αυγουστίνο Δημητρίου περιτριγυρισμένο από ασφαλίτες - ζαρντινιέρες (οι οποίοι τον έχουν "περιποιηθεί" όπως μόνο αυτοί γνωρίζουν). Στην άκρη δεξιά διακρίνεται ασφαλίτης - κουκουλοφόρος έτοιμος για προβοκάτσια (ή μετά την τέλεση αυτής). Όλα αυτά, το βράδυ της 17ης Μάη 2006. Η εικόνα (και η δράση) του ασφαλίτη - κουκουλοφόρου γεννά κάποια εύλογα ερωτήματα, όπως: πόσες και ποιες πράξεις βίας προέρχονται από αντιεξουσιαστικές ομάδες και πόσες από εντεταλμένους λακέδες με σκοπό την πρόκληση της "αγανάκτησης" των "νοικοκυραίων" και την απαίτησή τους για ασφυκτική αστυνομοκρατία και καταστολή; γιατί "θάφτηκαν" αμέσως και ξεχάστηκαν άδοξα κραυγαλέες περιπτώσεις όπως του Κ.Υ.Π.ατζή πολυπράκτορα Ντάνου Κρυστάλλη και του βομβιστή της Λέσβου Μιχάλη Παυλή; Απορίες αφελούς...

Παράλληλα, το κλίμα των ημερών κάθε άλλο παρά ευνοϊκό είναι για τα "λουλούδια" της ΕΛ.ΑΣ. «Μπάτσοι, "βαρόνοι", εκβιαστές... ΕΛ.ΑΣ. ένα απέραντο διαφθορείο. Αστυφύλακας με κοκαΐνη, υποδιευθυντής για εκβίαση, απάτη» ("Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 18 Μάη 2007). Δύο μόνο από τις πολλές περιπτώσεις (η πλειονότητα των οποίων δε γνωστοποιείται ποτέ).¨Άνθρωποι είναι και αυτοί, έχουν πάθη και αδυναμίες και πασχίζουν "για τον επιούσιο". Και εις ανώτερα!!!









Free Web Counter

Free Counter

Παρασκευή 25 Μαΐου 2007

ΓΕΛΟΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ !!!

Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

ΚΑΙ ΑΠΟΨΗΝ ΕΧΟΜΕΝ !!!

Σκίτσο του Βούλγαρου Rumen Dragostinov



Την Τρίτη 15 Μαΐου 2007, η "Διαρκής Ιερά Σύνοδος" (ΔΙΣ, αρκτικόλεξο που παραπέμπει και σε κάτι άλλο), μέσω κειμένου που συνέταξε ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, δημοσιεύει Δελτίο Τύπου "Αναφορικά εις την Γνώμη της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής για την προγεννητική και προεμφυτευτική διάγνωση και τη μεταχείριση του εμβρύου". Διαβάζουμε στο κείμενο της Δ.Ι.Σ.: «Πριν από λίγες μέρες, η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, ύστερα από επανειλημμένες συνεδριάσεις, διετύπωσε την τελική της Γνώμη για την "ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΜΦΥΤΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ". Επειδή το συγκεκριμένο κείμενο εγνώρισε τη δημοσιότητα και προκάλεσε ποικίλα σχόλια και συζητήσεις, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος θεωρεί ότι είναι υποχρεωμένη να καταθέσει τις επί του θέματος απόψεις της. 1) Χωρίς να μπορούμε να δικαιολογήσουμε, κατανοούμε τη δυσκολία γονέων να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση μιας εγκυμοσύνης, στις περιπτώσεις που αυτή συνοδεύεται από δυσμενή προγεννητική διάγνωση. Είναι όμως πρωτάκουστη η υπό μιας Επιτροπής Βιοηθικής, μάλιστα Εθνικής, διατυπωμένη επίσημη Γνώμη ότι "η αποδοχή της γέννησης παιδιών με σοβαρές βλάβες στην υγεία τους... κατά κανόνα ελέγχεται ηθικά", μάλιστα δε "αν αυτή βασίζεται σε συγκεκριμένες μεταφυσικές αντιλήψεις (και όχι σε απλό εγωισμό) του μελλοντικού γονέα, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι παραγνωρίζει ανεπίτρεπτα την ποιότητα της μελλοντικής ζωής ενός νέου ανθρώπου". Είναι η πρώτη φορά που ένα επίσημο κείμενο θεωρεί, όχι νομικά επιτρεπτή, αλλά ηθικά επιβεβλημένη την άμβλωση. Επί πλέον δε, υποστηρίζει ως μη ηθικό το να αρνηθούν κάποιοι γονείς τη διακοπή της κύησης σε περίπτωση διάγνωσης παθολογικού εμβρύου. 2) Αν είχαμε τη δυνατότητα να διαγνώσουμε προγεννητικά την συγγενή κώφωση η την τύφλωση η τον αυτισμό η τη διανοητική υστέρηση η άλλες συναφείς παθήσεις, θα ήταν ηθικό κατά την προτεινόμενη αντίληψη να διακόψουμε την κύηση και «ανεπίτρεπτο η ελεγχόμενο ηθικά» να την συνεχίσουμε; Ποιές είναι οι σοβαρές παθήσεις που επιβάλλουν την διακοπή της κύησης και ποιές αυτές που δεν την δικαιολογούν; Αυτό δεν είναι καθαρή ευγονική λογική; 3) Αν με τη λογική της Εθνικής Επιτροπής δικαιούμαστε να παρατείνουμε "φιλεύσπλαγχνα" την "νόμιμα" επιτρεπτή περίοδο διακοπής της κύησης από τις 12 στις 16 η 18 εβδομάδες, με ποιά λογική δεν θα έπρεπε "ηθικά" να διακόψουμε την κύηση στις 25 η 30 εβδομάδες για αδιάγνωστες σήμερα αλλά πιο σοβαρές παθήσεις; Και αν αυτό κάποτε επιτραπεί, ποιό επιχείρημα μας πείθει ότι είναι ηθική η άμβλωση ενός παθολογικού εμβρύου στον τέταρτο η έκτο μήνα και μη ηθική η θανάτωση ενός νεογέννητου με περισσότερα προβλήματα, την πρώτη μέρα που θα δει το φως της ζωής; 4) Ένα άτομο με σύνδρομο Down ή μεσογειακή αναιμία ή λαγόχειλο σίγουρα παρουσιάζει κάποια προβλήματα, στην πρώτη όμως περίπτωση δεν υποφέρει το ίδιο αλλά ενδεχομένως το περιβάλλον του. Ποιά επιτροπή βιοηθικής και με ποιά κριτήρια μπορεί να ζυγίσει την αξία της ζωής σ' αυτές τις περιπτώσεις και να αρνηθεί το δικαίωμα σ' αυτήν; Υπάρχουν συνάνθρωποί μας με μεσογειακή αναιμία που παρά τη δυσκολία και τον αγώνα τους ομολογούν τη χαρά τους για τη ζωή. Ποιός θα είχε το δικαίωμα αυτή να τη στερήσει; 5) Αυτή η "νεο-ηθική" γνώμη, που παράλληλα ομολογεί "ότι δεν αναιρεί την κατηγορηματική καταδίκη των οποιωνδήποτε δυσμενών διακρίσεων απέναντι σε συνανθρώπους μας που από τυχαίους λόγους γεννήθηκαν και ζουν με σοβαρά προβλήματα υγείας", πως μπορεί να πείσει για την ειλικρίνειά της, όταν η υπόλοιπη επιχειρηματολογία της αποδεικνύει το αντίθετο; Όταν αντικρύζουμε τους συνανθρώπους μας που πάσχουν από μεσογειακή αναιμία η έχουν σύνδρομο Down πως από δω κι εμπρός μπορούμε να τους πούμε ότι λυπούμαστε για τη δοκιμασία τους, αλλά χαιρόμαστε την ύπαρξή τους; Η Εκκλησία μας καταδικάζει αυτόν τον κρυπτο-ρατσισμό, τιμά το αγαθό της ζωής ως ιερό μυστήριο ακόμη και μέσα από αναπηρίες, ατέλειες η σοβαρές ασθένειες, αγκαλιάζει τους πάσχοντες συνανθρώπους μας ως αδελφούς και προτρέπει τις κοινωνίες μας σε εκστρατεία αγάπης, καλωσύνης, συμπόνοιας, ανάπτυξης κέντρων και μονάδων θεσμοθετημένης φιλανθρωπίας. Ο πόνος γεννά την αγάπη, όχι η καλοπέραση του ευγονικού σχεδιασμού. Η ταπείνωση της αναπηρίας αναδεικνύει τον πολιτισμό της ευγενούς ηθικής, όχι οι γνώμες του σύγχρονου βιοηθικού ορθολογισμού».

Αυτό είναι το πλήρες κείμενο που εκφράζει τις θέσεις της "Εκκλησίας της Ελλάδος" αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα. Δε θα προχωρήσουμε σε ανάλυση (τουλάχιστον, όχι τώρα) των θέσεων που (υπο)στηρίζουν οι ρασοφόροι τιμητές των πάντων. Θα παραθέσουμε έναν απλό (και γι' αυτό ουσιαστικό και ακανθώδη) γενικόλογο προβληματισμό: κάθε άνθρωπος που αποκτά βιολογική υπόσταση έχει ήδη υποστεί κάτι ερήμην του και αυτό συνιστά την αναπόδραστη αρχή του τέλους. Ακολούθως, σε όλη τη διάρκεια του βίου του, έχει να αντιμετωπίσει κάθε είδους καταναγκασμό και να λογοδοτήσει σε διάφορα εξουσιαστικά παράσιτα που κάνουν τα πάντα για να συντηρήσουν το μαγαζάκι τους και να δικαιολογήσουν την λαίμαργη ύπαρξή τους. Κάπως έτσι (μάλλον, με μεγαλύτερη ένταση), η Εκκλησία κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο, να έχει γνώμη (και μάλιστα, επιτακτική) για όλα, να παρεμβαίνει παντού και να έχει άποψη για τη ζωή του καθενός. Βεβαίως, οι εξουσίες της θεσμικής εκκλησίας πηγάζουν από την ανασφάλεια, την κακομοιριά και τη δουλοπρέπεια του "ποιμνίου της". Οι "νοικοκυραίοι" και οι "σώφρονες" χρειάζονται τον νταβατζή τους, τον καθοδηγητή τους, το "φως εν τη σκοτία". Σιχτίρ πια, τα πρόβατα και οι πορνοβοσκοί τους.



Σκίτσο του Ιρανού Mohsen Nouri Najafi

Τρίτη 15 Μαΐου 2007

ΣΤΟΜΑΧΙΚΟΣ ΙΛΙΓΓΟΣ

Σκίτσο του Αργεντινού Joauίn Salvador Lavado (Quino)


«Ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης εμφανιζόταν κατηγορηματικά αντίθετος στην εφαρμογή της και δήλωνε πως "καμία τάξη δεν μπορεί να αποφασίζει από μόνη της τις μισθολογικές αυξήσεις". Χθες όμως στη συνάντηση με τους εκπροσώπους δικαστών και εισαγγελέων- παρουσία Παπαληγούρα- υποχώρησε (...) οι μεν δικαστικοί λειτουργοί υποχώρησαν από τη διεκδίκηση αναδρομικών από το 2000 και θα λάβουν αναδρομικά αυξήσεις από το 2003, που θα τους χορηγηθούν σταδιακά σε ορίζοντα πενταετίας (...) η κυβέρνηση αποδέχθηκε να προχωρήσει στην κατάρτιση νέου μισθολογίου για τους δικαστικούς λειτουργούς, με βάση την απόφαση που είχε εκδώσει το Μισθοδικείο τον περασμένο Νοέμβριο υπό την προεδρία του προέδρου του Αρείου Πάγου Ρωμύλου Κεδίκογλου. Με την απόφαση αυτή ανοίγει ο δρόμος για αύξηση έως και 61,3% στις αποδοχές των προέδρων των τριών Ανωτάτων Δικαστηρίων, ώστε να εξομοιωθούν με τις αποδοχές του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών- αύξηση που με τη σειρά της θα συμπαρασύρει αναλογικά προς τα πάνω και τις αποδοχές των υπόλοιπων δικαστικών λειτουργών, αλλά και των βουλευτών, η αποζημίωση των οποίων επίσης συνδέεται με τις αποδοχές του προέδρου του Αρείου Πάγου» ("ΤΑ ΝΕΑ", Σαββατοκύριακο 12-13 Μάη 2007).



«(...) ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομίας Γ.Κουρής, αύξησε και τα εισοδήματά του απ' τη βασική του δουλειά στο υπουργείο. Πριν από ενάμιση μήνα (23 Μαρτίου) αναπροσάρμοσε -με βάση τη δημοσιονομική πολιτική του 2007- και τις δικές του αμοιβές. Πλέον ο βασικός μισθός του ανέρχεται στα 4.092 ευρώ έναντι 3.686 που ήταν τον Μάρτιο του 2004 (ενώ σ' αυτά προστίθεται κι ένα ειδικό επίδομα του υπουργείου Οικονομικών, το ύψος του οποίου κυμαίνεται γύρω στα 3.000 ευρώ). Μια "ελαφρά" ώθηση προς τα πάνω πήραν, όμως, και τα λοιπά επιδόματα που τον αφορούν, όπως αυτά προσδιορίστηκαν με κοινή υπουργική απόφαση των Πρ. Παυλόπουλου και Π. Δούκα τον Δεκέμβριο του 2004: α) Επίδομα θέσης ευθύνης 350 ευρώ (έναντι 264 τον Μάρτιο του 2004) β) Πάγια αποζημίωση για απασχόληση χωρίς ωράριο 450 ευρώ (έναντι 208 επίσης προ τριετίας) γ) Έξοδα παράστασης (440 ευρώ) και έξοδα κίνησης (440 ευρώ) διατηρήθηκαν ακριβώς στα ίδια επίπεδα με το παρελθόν δ) Κι αφού πρώτα κατοχύρωσε σύνταξη (συμψηφίζοντας και τα χρόνια του στον Ο.Ο.Σ.Α.) και αυξήσεις για τον εαυτό του, πήρε και (υπερ)εξουσίες για να μοιράζει κονδύλια και σε άλλους. Από τις πρώτες υπουργικές πράξεις της "γαλάζιας" διακυβέρνησης ήταν η μεταβίβαση στον Γ. Κουρή της εξουσίας υπογραφής "με εντολή υφυπουργού" για τον καθορισμό αποζημίωσης μελών συλλογικών οργάνων του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών (...)» ("Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 13 Μάη 2007).


Δύο πολύ χαρακτηριστικά δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε και άλλα (π.χ. σχετικά με την υπόθεση του άπορου κανακάρη του αρχιαρεοπαγίτη), δεν είναι όμως απαραίτητο. Οι ιθαγενείς γνωρίζουν πολύ καλά ποιος τους ξεσκίζει καθημερινά (και, μάλιστα, χωρίς λιπαντικό), γνωρίζουν για την αποκαλούμενη Generation 700 (τους πλείστους όσους νέους πτυχιούχους που επιβιώνουν με όχι περισσότερα από 700 ευρώ μηνιαίως), έχουν ακούσει για το σκλαβοπάζαρο των "ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας" και την "ενοικίαση εργαζομένων" - άλλωστε, και τα τέκνα πολλών τα υφίστανται όλα αυτά. Όλα τα γνωρίζει ο "κυρίαρχος λαός", αλλά είναι μεγαλόψυχος και συγχωρεί. Και στην επόμενη υποχρεωτική - δικαιωματική ψηφοφορία θα πράξει το εθνικό του καθήκον: τα πρόβατα θα εκλέξουν τους κατάλληλους λύκους για να τα φυλάνε... Μπεεεε!!!



Κυριακή 13 Μαΐου 2007

ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΕΤΖΗΣ (1906 - 2003)

"Η Αντίσταση στα βουνά, 1942 - 1944" τιτλοφορείται η έκθεση φωτογραφίας που φιλοξενείται στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, στα πλαίσια της 19ης Διεθνούς Φωτογραφικής Συγκυρίας. Ο Μελετζής έγινε ο επίσημος φωτογράφος της Εθνικής Αντίστασης και άρχισε να φωτογραφίζει διάφορα γεγονότα που πραγματοποιούνταν από τις πολιτικές και στρατιωτικές οργανώσεις, με κυριότερες την ίδρυση της Π.Ε.Ε.Α. (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης - "Κυβέρνηση του Βουνού"), το Γενικό Στρατηγείο, τη Σχολή της Ρεντίνας, τα διάφορα νοσοκομεία και ιατρεία και σκηνές από τις εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου στις Κορυσχάδες.



Πέρα από την ξεχωριστή καλλιτεχνική και ιστορική αξία του έργου του Σπύρου Μελετζή, ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στους αντάρτες και τις αντάρτισσες που έκαναν σπίτι τους τα άγρια και αδάμαστα βουνά κι εναντιώθηκαν στον Γολιάθ της εποχής, αρνούμενοι να υποταχθούν και να συνθηκολογήσουν - όπως έπραξαν οι περισσότεροι "σώφρονες και ρεαλιστές νοικοκυραίοι". Τέλος, ας μη λησμονούμε ποιοι στελέχωσαν τον "εθνικό κορμό" του μεταπολεμικού και μετεμφυλιακού κράτους: οι δωσίλογοι, οι χίτες, οι ταγματασφαλίτες, οι καταδότες, οι μαυραγορίτες, οι... Αντιθέτως, διώχθηκαν ανηλεώς όσοι την περίοδο της γερμανικής κατοχής συμπεριφέρθηκαν "χωρίς φρόνηση και λογική"...


Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΦΡΑΠΕ


Τη φωτογραφία δημοσίευσε το Associated Press την παρελθούσα εβδομάδα. Διακρίνονται δύο περιπολικά της ΕΛ.ΑΣ. σταθμευμένα (σε στροφή και σε διάβαση πεζών), ενώ το πλήρωμά τους απολαμβάνει την ελληνοπρεπέστατη φραπεδιά κάτω από πολύχρωμες ομπρέλες. Εις εκ των ένστολων φέρει λοξώς τη χαρακτηριστική λευκή λωρίδα του ρυθμιστή κυκλοφορίας οχημάτων (ονομάζεται και τροχονόμος). Σαφέστατα κι έχουν οι εν λόγω κύριοι δικαίωμα στην ανάπαυλα και την ανεμελιά. Όμως, πληρώνονται τακτικά από τον δημόσιο κορβανά για συγκεκριμένο λόγο. Αμείβονται για να επιβλέπουν αν εφαρμόζεται ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και όχι για να τον καταστρατηγούν. Σε μια χώρα όπου η απόλυτη τυραννία του αυτοκινήτου έχει επιβληθεί και στην τελευταία επαρχιακή πόλη, στη γη του κτηνώδους ατομικισμού και του λεβέντικου "δε βαριέσαι", στην πατρίδα του "κάνω ό,τι γουστάρω", ακόμη και οι "φρουροί της ευταξίας" συμβάλλουν στην άμεση και καθημερινή κατάλυσή της. Και δε μιλάμε για τυφλή λατρεία του δόγματος "Νόμος και Τάξη", αλλά για βασικούς και απαραίτητους κανόνες συνύπαρξης και αλληλοσεβασμού. Τον ρόλο των λογής ένστολων τον έχουμε αναλύσει και παλαιότερα: προέρχονται από τη συγκεκριμένη κοινωνία, έχουν τη νοοτροπία της πλειονότητας, επαγγελματίες είναι και όχι ανώτερα όντα ή ευσυνείδητοι θεματοφύλακες.

Πέμπτη 10 Μαΐου 2007

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ EX CATHEDRA

Σκίτσο του Ιρανού Jamal Rahmati



Έληξε και η δεύτερη (Εφετείο) δίκη για την υπόθεση της "Ε.Ο. 17Ν". Η ετυμηγορία μπορεί να χαρακτηριστεί αναμενόμενη - όπως και στην πρώτη δίκη. Ανεξάρτητα από τη γνώμη που μπορεί να έχει ο καθένας για τις οργανώσεις ένοπλης βίας, αυτές οι δύο δίκες είχαν κάποια κοινά βασικά χαρακτηριστικά. Επίσης, οι προθέσεις των λογής διωκτών του αντάρτικου πόλης φάνηκαν αμέσως μετά την έκρηξη του μηχανισμού στα χέρια του Σάββα Ξηρού στον Πειραιά. Κατ' αρχάς από το τέλος του Ιουλίου 2002 και για αρκετούς μήνες οι διωκτικές αρχές σε αγαστή συνεργασία με τα Μ.Μ.Ε. επιδόθηκαν σε ένα όργιο παραπληροφόρησης, παραφιλολογίας, διασυρμού προσώπων, εξευτελισμού κάθε έννοιας προσωπικών δεδομένων και τεκμηρίου αθωότητας. Υπήρχε έκδηλη επιθυμία διαπόμπευσης και κατακρεούργησης των "εχθρών", ενώ οι λογής ενορχηστρωμένες σκηνοθεσίες και τα κουτσομπολίστικα σενάρια γνώρισαν μέρες δόξας. Η υπόθεση σοβάρεψε περισσότερο, όταν ελήφθη η απόφαση να γίνει δίκη χωρίς ενόρκους. Ονομάστηκε "Η Δίκη του Αιώνα", αλλά εξελίχθηκε μια κακόγουστη παράσταση από όπου παρήλασαν κραυγαλέοι ψευδομάρτυρες και συντόνιζαν δικαστές διατελώντες εμφανώς σε διατεταγμένη υπηρεσία. Αποφασίστηκαν εξοντωτικές καταδίκες, ουσιαστικά χωρίς επαρκείς αποδείξεις, για ένα έγκλημα που χαρακτηρίστηκε "διαρκές" (ενώ η επταετής δικτατορία χαρακτηρίστηκε "στιγμιαίο") κι έτσι, έπεσε η αυλαία της πρώτης παρωδίας. Χθες, Τετάρτη 10 Μαΐου 2007, έπεσε η αυλαία και της δεύτερης φαρσοκωμωδίας. Το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων του Κορυδαλλού επέδειξε αυξητικές τάσεις στον επιμερισμό των ποινών για τους 12 καταδικασθέντες ως μέλη της "Ε.Ο. 17Ν" σε σχέση με την εισαγγελική πρόταση (39 ισόβια και 6.604 χρόνια) ανακοινώνοντας 39 ισόβιες και 6.796 χρόνια (συνολικής) κάθειρξης για τη δράση της οργάνωσης. Ίσως, η πλέον τραγική περίπτωση είναι του ισοβίτη Ηρακλή Κωστάρη (κατηγορείται για τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη) παρά το γεγονός ότι αθωώθηκε σε πρώτο βαθμό για 17 από τις 22 κατηγορίες που αντιμετώπιζε (τον κατεδίωξε το μητσοτακέικο, οπότε δεν είχε ελπίδες). Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως το δικαστήριο δεν καταδέχθηκε να ανακοινώσει το σκεπτικό της απόφασής του, παραβιάζοντας ευθέως τόσο το άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όσο και το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος, βάσει των οποίων το δικαστήριο υποχρεούται να απαγγείλει δημόσια και προφορικά το σκεπτικό και την αιτιολογία της απόφασης που έλαβε. Το "αποφασίζωμεν και διατάσσομεν" κυριαρχεί πανηγυρικά...



Σκίτσο του Ιρανού Amir Dehghani

Κυριακή 6 Μαΐου 2007

ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΗΘΟΣ

Η "Ακαδημία Αθηνών" είναι ένας θεσμός στον οποίον οι πολλοί αναφέρονται με δέος και σεβασμό, δεδομένου πως είναι ο υψηλότερος την τάξη φορέας έρευνας στην Ελλάδα. Στην επίσημη ιστοσελίδα μαθαίνουμε πως «H Aκαδημία Aθηνών είναι Nομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και εποπτεύεται από το Yπουργείο Eθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. H λειτουργία της διέπεται από τον Iδρυτικό της Nόμο 4398/1929, με τον οποίο κυρώθηκε η από 18 Mαρτίου 1926 Συντακτική Aπόφαση περί Oργανισμού της Aκαδημίας Aθηνών. Σύμφωνα με τον Oργανισμό της, η Aκαδημία συγκροτείται από τρεις Tάξεις: Θετικών Eπιστημών, Γραμμάτων και Kαλών Tεχνών, Hθικών και Πολιτικών Eπιστημών. Kύριος σκοπός της Aκαδημίας Aθηνών είναι η καλλιέργεια και η προαγωγή των Eπιστημών, των Γραμμάτων και των Kαλών Tεχνών και η επιστημονική έρευνα και μελέτη. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, η Aκαδημία ενισχύει την επιστημονική έρευνα, συμμετέχει σε διεθνείς επιστημονικούς οργανισμούς, χορηγεί υποτροφίες, πραγματοποιεί εκδόσεις, απονέμει βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Σήμερα στην Aκαδημία Aθηνών λειτουργούν 13 Ερευνητικά Κέντρα και 10 Γραφεία Ερευνών με εξειδικευμένες βιβλιοθήκες, καθώς και κεντρική Βιβλιοθήκη υπό την επωνυμία "Bιβλιοθήκη Iωάννης Συκουτρής". Aπό το 2002 υπό την εποπτεία της Aκαδημίας Aθηνών λειτουργεί το Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών».



Σκίτσο του ιρανού Mehdi Alibeygi


Στις 8 Απριλίου, στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", η δημοσιογραφική ομάδα "Ιός" (www.iospress.gr) δημοσίευσε έρευνα με τίτλο «Μην ενοχλείτε την Ακαδημία / Ιστορία και λογοκρισία στο πνευματικό ίδρυμα». Στην έρευνα, αναφέρονται αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του Κωνσταντίνου Τσάτσου (Πρόεδρος της Δημοκρατίας 1975 – 1980) με τίτλο «Λογοδοσία μιας ζωής». Εκεί, ο Τσάτσος (μέλος της Ακαδημίας από το 1961), δηλώνει πως «Οι Ακαδημίες παντού αποτελούν μια κορυφαία ενσάρκωση του κατεστημένου και είναι υπερβολή να ζητάμε από αυτές πρωτοποριακά τολμήματα». Αυτά γράφτηκαν σαν υπεράσπιση της Ακαδημίας Αθηνών, που «κατηγορείται, και δικαίως, ότι δεν εξέλεξε τον Σικελιανό και τον Καζαντζάκη ως μέλη της» (σελίδες.385 - 386). Σχετικά με τα χρόνια της χούντας αναφέρει ότι το ίδρυμα «συμμορφώθηκε» με τους επίσημους εορτασμούς της 21ης Απριλίου, εξυμνώντας τελετουργικά την κατάλυση της Δημοκρατίας, έστω και «κατά τρόπο που κυριολεκτικά εξευτέλιζε το θεσμό». Η επιβράβευση ήταν ο «σεβασμός» του από τη χούντα: «Σε καμιά περίπτωση δεν επενέβησαν οι δικτάτορες στην εκλογή ακαδημαϊκού, ούτε εμμέσως, και πάντα εκύρωναν τις εκλογές που έκανε η Ακαδημία και ποτέ δεν της αρνήθηκαν πιστώσεις για τη λειτουργία της» (σελίδα 395). Ακόμη πιο ενδεικτικά είναι τα αποσπάσματα που παρατίθενται από τα επίσημα «Πρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών»: «Η ημέρα αύτη αποτελεί ασφαλώς ορόσημον εις την ιστορίαν της Νεωτέρας Ελλάδος. Αι προσπάθειαι της Εθνικής Κυβερνήσεως εις πλείστους τομείς έσχον αξιόλογα και εν πολλοίς σωτήρια αποτελέσματα, ώς της Παιδείας με την αποσόβησιν του κινδύνου ανεπανορθώτου εξανδραποδισμού της Ελληνικής νεότητος. Η Ακαδημία Αθηνών εύχεται εις τάς αόκνους προσπαθείας της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και της ενσαρκούσης το πνεύμα ταύτης Κυβερνήσεως καλήν μέχρι τέλους επιτυχίαν εις τους σκοπούς αυτής επ’ αγαθώ του Έθνους και του λαού», διακηρύσσει στις 2 Μαΐου 1968 για την 21η Απριλίου ο πρόεδρος της Ακαδημίας Ερρίκος Σκάσσης (μέλος από το 1955). «Σήμερον εορτάζομεν μίαν νέαν επέτειον εις την δολιχοδρομίαν του Ελληνικού Έθνους, του παλαιοτέρου ιστορικού έθνους επί του εδάφους της Ευρώπης και ενός εκ των δύο ή τριών παλαιοτάτων εθνών επί του πλανήτου. Είναι η επέτειος της 21ης Απριλίου. Πιστεύομεν όλοι, όσοι εζήσαμεν το χάος της αναρχίας μόλις πρό ενός έτους, ότι απεφύγομεν την τελευταίαν στιγμήν τα στυγερά επακόλουθα του οκρυόεντος εμφυλίου πολέμου. Όλοι υπήρξαμεν μάρτυρες των καθημερινών σκηνών του πεζοδρομίου. Όλοι οι έμποροι ενθυμούνται ότι ημέραν πάρ’ ημέραν ήσαν αναγκασμένοι να κλείουν τα καταστήματά των. Όλοι ημείς οι καθηγηταί ενθυμούμεθα ότι τα μαθήματα και τα καθήκοντά μας δεν ηδυνάμεθα να τα ασκήσωμεν, όταν δεν το ήθελον ωρισμένοι φοιτηταί και ούτω καθ’ εξής. Ιδού διατί η Πανελλήνιος ανακούφισις, όταν η 21η Απριλίου έθεσε τέρμα εις την αβεβαιότητα και την αγωνίαν της επαύριον (…) Εις την ιδεώδη δημοκρατίαν, έλεγεν ο Πιττακός, ούτε εις τους πονηρούς επιτρέπεται το άρχειν, ούτε εις τους καλούς το μη άρχειν. Εδώ και πάλιν διασταυρούται η σοφία των προγόνων μας προς την γεννεσιουργόν αιτίαν της 21ης Απριλίου (…) Η μορφή και το τυπικόν όνομα των καθεστώτων δεν έχει μεγάλην σημασίαν. Υπήρξαν πανάθλιαι δημοκρατίαι εξαχρειώσασαι τους λαούς και υπήρξαν δεσποτείαι δημιουργήσασαι χρυσούν αιώνα δια τους λαούς. (…) Το καθεστώς της 21ης Απριλίου αποτελείται από άνδρας φιλοκινδύνους, άνδρας αγαθούς, άνδρας φιλοπάτριδας. Απέδειξαν ήδη από της πρώτης ημέρας οι άνδρες ούτοι οι περιβληθέντες πάσας τάς εξουσίας, ότι είναι καλοί γνώσται των σοφών αρχών του άλλοτε Αρχιδάμου της Σπάρτης, διακηρύττοντος ότι προτιμότερον να νικώμεν με την φρόνησιν μάλλον παρά με την ισχύν. Δεν πιστεύω να υπάρχει ο δυνάμενος να αμφισβητήση την χρηστήν φρόνησιν και την χρηστήν μετριοπάθειαν των πρωτεργατών της 21ης Απριλίου» Σπύρος Μαρινάτος (μέλος από το 1955) στις 2 Μαΐου 1968. «Από τον κίνδυνον εκ της αναρχίας και του ελλοχεύοντος κομμουνισμού επροστάτευσεν την χώραν την 21ην Απριλίου 1967 ο ελληνικός στρατός, ο οποίος αποτελεί την σταθεράν εγγύησιν δια την ελευθερίαν και ανεξαρτησίαν της Πατρίδος», διαπιστώνει ο Γεώργιος Μέγας (νέο μέλος τη χρονιά εκείνη) στις 3 Μαΐου 1970.




Σκίτσο του ιρανού Amin Moayedi


Από την Ακαδημία Αθηνών πέρασαν σημαντικές προσωπικότητες της νεώτερης ελληνικής Ιστορίας (Κωστής Παλαμάς, Παύλος Νιρβάνας, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Ηλίας Βενέζης, Στρατής Μυριβήλης, κ.ά.), ανθρωπάρια όπως ο Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Γ.Αθάνας), μέλος της Ακαδημίας από το 1955 και προσωρινός πρωθυπουργός της "κυβέρνησης των αποστατών" μετά τα "ιουλιανά" του 1965, καθώς και υπερεκτιμημένοι "αείμνηστοι" όπως ο προαναφερθείς Κ.Τσάτσος. Πάντως, οι διατελέσαντες μέλη την περίοδο 1967 – 1973 αποδείχθηκαν ολίγιστοι και βολεμένοι θεσιθήρες. Διότι, η Ακαδηµία Αθηνών, κατά τον Οργανισµό της, έχει σκοπό «την δια γνωµοδοτήσεων, προτάσεων, αποφάσεων και κρίσεων διαφώτισιν και καθοδήγησιν εις τα σχετικά έργα αυτών της Κυβερνήσεως και των άλλων Αρχών και εν γένει την εξυπηρέτησιν των σχετικών προς την αρµοδιότητα αυτής δηµοσίων και ιδιωτικών αναγκών του τόπου». Εκτός αν δεχθούμε πως τα μέλη της Ακαδημίας διέπονται από αξεπέραστη σοφία και γνωρίζουν τι είναι επωφελές και αναγκαίο για τα εκατομμύρια των κατοίκων μιας χώρας. Μόνο τότε μπορούμε να πούμε πως οι εκάστοτε αποφάσεις τους βρίσκονται στο απυρόβλητο και πως κανείς δε δικαιούται να τους χαρακτηρίζει ματαιόδοξα και δειλά ανθρωπάκια που παρασιτούν και αυτοπροβάλλονται ανέξοδα…

Τετάρτη 2 Μαΐου 2007

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ

Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή στην "Ελευθεροτυπία" (Σάββατο 21 Απριλίου 2007)

(…) Και εισήλθεν ο Ιησούς εις το Ιερόν του Θεού, και εξέβαλε πάντας τους πωλούντας και αγοράζοντας εν τω Ιερώ, και τας τραπέζας των κολλυβιστών κατέστρεψε και τας καθέδρας των πωλούντων τας περιστεράς, και λέγει αυτοίς: γέγραπται, ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται. Υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών. (Κατά Ματθαίον, κα’ 12-13)



Και το όνομα αυτής "Αλληλεγγύη". Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της οργάνωσης (www.solidarity.gr), «H Mη Kυβερνητική Oργάνωση "Αλληλεγγύη" ιδρύθηκε το 2002 με πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλου, με σκοπό την υποστήριξη των κοινωνικά αδύναμων ομάδων ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκεύματος. Είναι αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, που συγκροτείται από δύο νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου: το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος και την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. H ομάδα της "Αλληλεγγύης" αποτελείται από νέους, κοινωνικά ευαίσθητους ανθρώπους, οι οποίοι συμβάλλουν ενεργά στον ανθρωπιστικό σχεδιασμό της Εκκλησίας της Ελλάδος. Είμαστε η "άμεση δράση" του ανθρωπισμού στην Ελλάδα. Πάντα στην πρώτη γραμμή, με δύναμη, ταχύτητα και αλτρουϊσμό, υλοποιούμε ανθρωπιστικό έργο σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Η Εκκλησία της Ελλάδος, ως ο αρχαιότερος φορέας ανθρωπιστικού έργου στη χώρα, μας υποστηρίζει με το τεράστιο δίκτυο των εθελοντών που συσπειρώνει και με την πολύτιμη εμπειρία που έχει συγκεντρώσει από το μεγάλο κοινωνικό της έργο έως σήμερα. Με «φρέσκια» ματιά και πρωτοποριακές ιδέες, με σύγχρονη, τεχνοκρατική παιδεία, αλλά και κοινωνική ευαισθησία, συμβάλλουμε στη δημιουργία μιας νέας αντίληψης για τον ανθρωπισμό. Τον ανθρωπισμό ως μια τεράστια αγκαλιά για όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, σε παγκόσμιο επίπεδο. Σας καλούμε να μας γνωρίσετε και να γίνετε συμμέτοχοι στο όραμά μας για έναν κόσμο πιο δίκαιο, πιο αρμονικό, πιο χαρούμενο, για εμάς και τα παιδιά μας. Σας καλούμε να αγκαλιάσετε μαζί μας τον κόσμο!» Έτσι, με περισσή ταπεινοφροσύνη και σεμνότητα, αυτοπροσδιορίζεται και αυτοπροβάλλεται αυτή η "Μ.Κ.Ο." των φιλάνθρωπων εν Χριστώ αδελφών.

Γιατί, όμως, ασχολούμαστε με την εν λόγω οργάνωση του Χρυσόδουλου; Διαβάσαμε ένα ρεπορτάζ στην "Καθημερινή" (Κυριακή 29 Απριλίου 2007) με τίτλο «Αλλοιωμένη βοήθεια... 7 εκατ. ευρώ / Η "Αλληλεγγύη" ξέχασε επί μήνες στα ψυγεία τα κοτόπουλα που έπρεπε να στείλει στο Ιράκ». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «(…)Οι 340 τόνοι ακατάλληλων κοτόπουλων (τα κατεψυγμένα πουλερικά ήταν ταγκισμένα και είχαν σαλμονέλα) που ανακάλυψε η Νομαρχία Πειραιά στα ψυγεία "Αλάσκα" την προηγούμενη εβδομάδα ήταν μόνο μέρος της ποσότητας που η μη Κυβερνητική Οργάνωση "Αλληλεγγύη", είχε αναλάβει να διαθέσει στο Ιράκ ως επισιτιστική βοήθεια. Άλλοι 2.310 τόνοι κατεψυγμένων κοτόπουλων περιμένουν στη σειρά από τον Σεπτέμβριο του προηγούμενου χρόνου στα ψυγεία των πτηνοτρόφων, ενώ με ανυπομονησία αναμένουν οι πτηνοτρόφοι να διαθέσουν τις υπόλοιπες ποσότητες κοτόπουλων και να λάβουν τα ανάλογα χρήματα. Επειδή όμως τα κοτόπουλα βρίσκονται πάνω από ένα χρόνο στην κατάψυξη –από την εποχή της κρίσης της γρίπης των πτηνών– είναι φυσικό κάποια στιγμή να αλλοιωθούν (…) Η ιστορία με τα κοτόπουλα ξεκινάει τουλάχιστον 16 μήνες πριν. Ήταν κοτόπουλα που σφάχθηκαν και καταψύχθηκαν την περίοδο της κρίσης της αγοράς από τη γρίπη των πουλερικών, κυρίως δηλαδή το χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο έως και τον Μάρτιο του 2006. Τα περιοριστικά μέτρα, ο φόβος για εξάπλωση της νόσου στη χώρα μας, το πέρασμα του ιού στην Τουρκία και την Ευρώπη, τα ρεπορτάζ στην τηλεόραση είχαν ως αποτέλεσμα μια γενικευμένη υστερία και την πτώση της κατανάλωσης κατά 80%. Οι πτηνοτρόφοι έστειλαν μεγάλες ποσότητες στην κατάψυξη. Έως τον Απρίλιο του 2006, περίπου 25.000 τόνοι κοτόπουλων είχαν πάρει το δρόμο προς τις αποθήκες–ψυγεία εφόσον δεν μπορούσαν να απορροφηθούν από την κατανάλωση. Πολλές πτηνοτροφικές επιχειρήσεις αντιμετώπισαν τεράστια οικονομικά προβλήματα, κάποιες μάλιστα έκλεισαν. Τότε η κυβέρνηση δεσμεύθηκε για την παροχή οικονομικής βοήθειας ύψους 12.000.000 ευρώ. Ωστόσο, τα χρήματα δεν μπορούσαν να δοθούν απευθείας στους πτηνοτρόφους, καθώς κάτι τέτοιο θεωρείται παρέμβαση στους κανόνες της αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι τα κοτόπουλα θα δίνονταν ως επισιτιστική βοήθεια και οι πτηνοτρόφοι θα έπαιρναν τα χρήματα. (…) Τον Σεπτέμβριο του 2006 το υπουργείο Οικονομικών «μετέφερε» 7.000.000 ευρώ στο υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο στη συνέχεια (συγκεκριμένα στις 27 Σεπτεμβρίου 2006) υπέγραψε σύμβαση με την μη κυβερνητική οργάνωση της Εκκλησίας "Αλληλεγγύη" για τη διάθεση ποσοτήτων σε τρίτες χώρες. Σύμφωνα με τη σύμβαση, η "Αλληλεγγύη" αναλάμβανε την υποχρέωση να διαθέσει 2.650 τόνους κατεψυγμένων κοτόπουλων έως τις 26 Μαρτίου 2007 στον δοκιμαζόμενο λαό του Ιράκ ως επισιτιστική βοήθεια. Η οργάνωση παρέλαβε 7.000.000 ευρώ εκ των οποίων τα 5.300.000 εκατομμύρια θα δίδονταν στους πτηνοτρόφους (ποσότητα 2.650 τόνων με 2 ευρώ το κιλό) και τα υπόλοιπα 1.700.000 θα ήταν το κόστος της "Αλληλεγγύης" για να συγκεντρώσει αυτά τα προϊόντα από τις διάφορες πτηνοτροφικές επιχειρήσεις, να τα αποθηκεύσει σε ψυγεία που αυτή θα θεωρούσε κατάλληλα και στη συνέχεια να τα μεταφέρει στο Ιράκ και να τα μοιράσει στον κόσμο. (…)Όμως, τα κατεψυγμένα κοτόπουλα δεν έφυγαν ποτέ για το Ιράκ. Παρέμειναν στοιβαγμένα σε 22.059 κούτες στα ψυγεία «Αλάσκα» έως ότου την προηγούμενη εβδομάδα τα ανακάλυψε αλλοιωμένα η Νομαρχία Πειραιά. Μάλιστα ο έλεγχος δεν πραγματοποιήθηκε τυχαία αλλά έγινε ύστερα από καταγγελία. (…) Ενώ οι πτηνοτρόφοι είχαν παραδώσει 371 τόνους στα ψυγεία "Αλάσκα" βρέθηκαν 337 τόνοι. Οι υπόλοιποι 34 τόνοι είχαν δοθεί για τα δείπνα Αγάπης των Εορτών σε διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα, όπως παραδέχεται και η "Αλληλεγγύη". Απλά και χριστιανικά: ενώ ο πλανήτης είναι τρομοκρατημένος από τη "γρίπη των πτηνών" και επιβάλλονται περιορισμοί στην κατανάλωση πουλερικών, οι εν Ελλάδι φθηνοί βλέπουν μακριά κι επενδύουν επωφελώς. Αποθηκεύουν τα κατεψυγμένα πουλερικά, αφού πρώτα έχουν εισπράξει την επιχορήγηση των 7.000.000 ευρώ από τα υπουργεία, δεν πληρώνουν στο ακέραιο τους πτηνοτρόφους (οι οποίοι, ως γνήσιοι επαγγελματίες, πωλούν τα αμφισβητήσιμα πουλερικά) και προορίζουν το "πράμα" για τα στομάχια των αναξιοπαθούντων "τριτοκοσμικών" (και ιθαγενών, όπως αποδείχθηκε), οικοδομώντας έτσι το φιλανθρωπικό τους προσωπείο. Η οργάνωση, για το θέμα αυτό, δίνει την εξής απάντηση: «Σχετικά με το ζήτημα της κατάσχεσης από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Νομαρχίας Πειραιά 340 τόνων ακατάλληλων προς βρώση πουλερικών που είχε αγοράσει για λογαριασμό της Μ.Κ.Ο. της Εκκλησίας της Ελλάδος "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ" η εταιρεία ΚΑΤΣΑΜΠΕΚΗΣ Κ. – Ε. ΦΙΛΗΣ & ΣΙΑ Ο.Ε. ανακοινώνονται τα ακόλουθα:Κατόπιν συνεννόησης των αρμόδιων υπηρεσιών της Μ.Κ.Ο. της Εκκλησίας της Ελλάδος "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ" με τις υπηρεσίες της Νομαρχίας Πειραιά, οι τελευταίες προχώρησαν στον επανέλεγχο περίπου 340 τόνων πουλερικών, των οποίων και πιστοποίησαν την ακαταλληλότητα, προχωρώντας στις δέουσες ενέργειες. Διευκρινίζεται προς κάθε κατεύθυνση και προς αποφυγή παρερμηνειών και άδικων κρίσεων ότι οι έλεγχοι καταλληλότητας πάσης φύσεως τροφίμων που είναι μέρος ανθρωπιστικής βοήθειας που η "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ" αποστέλλει προς ποικίλους αποδέκτες ανά τον κόσμο, αποτελούν πάγια πρακτική και αδιαπραγμάτευτη αρχή της Μ.Κ.Ο. της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι έλεγχοι διενεργούνται κατόπιν συνεννόησης με τις αρμόδιες υπηρεσίες των κατά τόπους Νομαρχιών, με τις οποίες η Μ.Κ.Ο. "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ" βρίσκεται σε σταθερή και αγαστή συνεργασία. Οι αρμόδιες υπηρεσίες της "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ" ερευνούν ήδη διεξοδικά το όλο θέμα ώστε να εξακριβωθεί ποιες ήταν οι αιτίες της πρόωρης αλλοίωσης και να αποδοθούν οι ανάλογες ευθύνες, καθώς οι 340 τόνοι πουλερικών που βρέθηκαν αλλοιωμένοι είχαν ημερομηνία λήξης την 31η Δεκεμβρίου 2007».

Την ίδια ημέρα, στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", σε δημοσίευμα με τίτλο «Αλληλεγγύη με ξένα κόλλυβα», η συγκεκριμένη οργάνωση χαρακτηρίζεται «γίγαντας που απορροφά τη μερίδα του λέοντος από τις επιχορηγήσεις του υπουργείου Εξωτερικών -και όχι μόνο- εκτοπίζοντας κάθε άλλον φορέα»

Εν κατακλείδι, η "Εκκλησία της Ελλάδος" με την τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία, έχει ανάγκη από τη χρηματική ενίσχυση από τον δημόσιο κορβανά για να ενισχύσει τους άπορους όπου γης; Όχι βέβαια, απλώς, οι εκπρόσωποι του "πανάγαθου" δε θέλουν να δώσουν από τα "δικά τους" (ας μη λησμονούμε πως τα περισσότερα εξουσιαστικά προνόμια και οι εκτάσεις γης είχαν δοθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία από τον Σουλτάνο, για να κρατά τον πληθυσμό υπόδουλο στην Υψηλή Πύλη). Οι ίδιοι οι "φιλάνθρωποι" δηλώνουν με κάθε ευκαιρία πως τους ενδιαφέρει να συγκινήσουν και να κινητοποιήσουν τους πάντες στη φιλανθρωπία – εξ ου και οι πολλοί χορηγοί της "Αλληλεγγύης"…