Η στιγμή της (χθεσινής) ημέρας...

Όποιος δε θέλει να ζυμώσει...

 

Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, 14 μήνες μετά τη βιτριολική επίθεση (23.12.2008) στην Kuneva, καμία απολύτως πρόοδος δεν έχει σημειωθεί στις (ουσιαστικά, ανύπαρκτες) έρευνες για τον εντοπισμό των (ηθικών και φυσικών) δραστών. Βέβαια, η Kuneva (η οποία πέρασε ολόκληρο το 2009 στον «Ευαγγελισμό») δεν είναι μεγαλοβιομήχανος Μυλωνάς, ούτε εφοπλιστής Παναγόπουλος (οι αναφορές είναι τυχαίες και απολύτως ενδεικτικές) για να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός και να λυθεί το «μυστήριο» αυθωρεί και παραχρήμα. Και, φυσικά, το ζήτημα δεν εξαντλείται στην επίθεση εναντίον της γενναίας συνδικαλίστριας, αλλά έχει να κάνει και με το πολυπλόκαμο καθεστώς των εργολαβιών, το χυδαίο σκλαβοπάζαρο ενοικίασης και υπενοικίασης εργαζομένων, που εισήγαγε (νόμος 2956/2001, επί υπουργίας Δημήτρη Ρέππα) ο «εκσυγχρονιστής» Σημίτης – ο οποίος, σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα, απεδείχθη και κοινός απατεώνας της «δημιουργικής λογιστικής». Το ίδιο νομικό πλαίσιο διατήρησαν άθικτο οι επίγονοι του Σημίτη - ο «μεταρρυθμιστής» Κωστάκης (κληρονόμος του ονόματος του θείου του) και ο διαδικτυακός Γιωργάκης (κληρονόμος της θέσης του παππού και του πατέρα του). Στο επικοινωνιακό πεδίο, ο Χουντοχοϊδης (υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ., γαρ) επικήρυξε τους δράστες για 1.000.000 ευρώ, αποδεικνύοντας (σύμφωνα με τα λόγια του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Κώστα Παπαδάκη) «το αδιέξοδο και την αδυναμία των διωκτικών αρχών να αναζητήσουν με αξιώσεις τους δράστες...» - και την απροθυμία τους, θα προθέταμε.... Ενδεικτικό της προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίστηκε η υπόθεση, παρά τις κοινωνικές διαστάσεις που έλαβε, είναι το σκεπτικό με το οποίο το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας (με βούλευμα στις 11.11.2009) διατάσσει να συνεχιστεί η ανάκριση κάνοντας δεκτό ένα από τα τρία σκέλη της σχετικής εισαγγελικής εισήγησης και αναφέροντας: «Δεδομένης της ιδιαίτερα σοβαρής και αποδοκιμαστέας εγκληματικής ενέργειας που δέχθηκε σε βάρος της η παθούσα, ένεκα της οποίας τέθηκε σε κίνδυνο η ίδια της η ζωή, των εκτεταμένων και μόνιμων σωματικών βλαβών που της προκάλεσε, καθώς και των κοινωνικών προεκτάσεων που κάθε τέτοια επίθεση λαμβάνει, επιβάλλεται να της δοθεί η δυνατότητα να καταθέσει συμπληρωματικά ό,τι άλλο θεωρεί πως μπορεί να συμβάλει ουσιωδώς στη διαλεύκανση της επίθεσης και στην εξακρίβωση των δραστών. Η βελτίωση της υγείας της και η πιο νηφάλια πλέον ψυχική της κατάσταση είναι πιθανόν να τη βοηθήσουν να αξιολογήσει ακριβέστερα τις περιστάσεις και τους λόγους της επίθεσης και να καταθέσει για πρόσωπα και γεγονότα που παρέλειψε να αναφέρει...». Προηγουμένως, ο 13^ος τακτικός ανακριτής Ελευθέριος Γεωργίλης είχε επιστρέψει τη δικογραφία στην εισαγγελία (αφού την είχε κρατήσει τυπικά για μερικούς μήνες, διενεργώντας κάποιες διεκπεραιωτικές και ανούσιες ανακριτικές ενέργειες), με την υπόδειξη να τοποθετηθεί στο αρχείο – επειδή δεν είχαν βρεθεί οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονικής απόπειρας. Ο θόρυβος που προκάλεσε η προσπάθεια κουκουλώματος, ανάγκασε τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών να αναθέσει την υπόθεση στον εισαγγελέα Χαράλαμπο Λακαφώση˙ ο Λακαφώσης έστειλε και πάλι τη δικογραφία στον Γεωργίλη, ο οποίος (σημειωτέον, εκείνη την εποχή, είχε αποφασίσει την παράταση της προφυλάκισης του Θοδωρή Ηλιόπουλου, οδηγώντας τον στο έσχατο μέσο της απεργίας πείνας) επέστρεψε εκ νέου τη δικογραφία στην εισαγγελία – υποστηρίζοντας ότι η ποινική διερεύνηση της υπόθεσης είχε ήδη ολοκληρωθεί. Με το βούλευμα της 11^ης Νοεμβρίου, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών (το οποίο κλήθηκε να λύσει τη διαφωνία μεταξύ του ανακριτή και του εισαγγελέα) επιχείρησε να προσπεράσει αυτόν τον σκόπελο και να δείξει «πρόσωπο» προς τα έξω, κάνοντας έναν ελιγμό που δείχνει (τουλάχιστον) πολιτική πονηριά˙ δεν έκλεισε την υπόθεση, αλλά απέρριψε την πρόταση του εισαγγελέα, εκτός από ένα σημείο: τη λήψη συμπληρωματικής κατάθεσης από την Kuneva. Επίσης, δεν έλαβε καθόλου υπόψη του το υπόμνημα των συνηγόρων της Kuneva, το οποίο τόνιζε τις κραυγαλέες παραλείψεις τόσο της αστυνομικής προανάκρισης όσο και της κύριας ανάκρισης, καθώς και τον εξαρχής λάθος προσανατολισμό της έρευνας και ζητούσε συγκεκριμένες ανακριτικές πράξεις. Έτσι, ο ανακριτής μπορούσε να πάρει μια συμπληρωματική κατάθεση από την Kuneva και να ξανακλείσει την υπόθεση, ενώ ο Χρυσοχοΐδης είχε τη δυνατότητα να καμαρώνει για την επικήρυξη - χωρίς οι ασφαλίτες του να κάνουν τίποτα, αφού δεν είχαν λάβει σχετική δικαστική εντολή. Είναι χαρακτηριστικό το πώς υποδέχτηκαν τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. τις σχετικές ειδήσεις: μετέδιδαν ότι δεν κλείνει ο «φάκελος Kuneva» και ότι έχουν επικηρυχθεί οι δράστες. Ετσι, ο κόσμος που δε γνώριζε λεπτομέρειες είχε την ψευδαίσθηση ότι αυτή η κυβέρνηση ήταν αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να αποδώσει δικαιοσύνη. Στη συμπληρωματική της κατάθεση (30.11.2009, στον «Ευαγγελισμό») η Kuneva τονίζει μεταξύ άλλων: «[...] Αυτός που μου έκλεισε το δρόμο, ώστε ένας δεύτερος άντρας να μου ρίξει το οξύ στο πρόσωπο, ήταν ντυμένος μοντέρνα-αθλητικά και το πρόσωπό του είχε σκούρο χρώμα, σαν γύφτος. Ο άλλος που μου έριξε το οξύ ήταν λευκός και δεν μπόρεσα να δω το πρόσωπό του [...] Δέκα ημέρες πριν από την επίθεση είχα επισκεφθεί τα γραφεία της εταιρείας ως εκπρόσωπος της Π.Ε.Κ.Ο.Π. και είχα διαμαρτυρηθεί επειδή, όπως με είχαν ενημερώσει οι εργαζόμενοι, τους έδινε ως δώρο Χριστουγέννων λιγότερο ποσό από αυτό που έπρεπε, ενώ τους έβαζε να υπογράφουν ότι έλαβαν όλο το ποσό. Επίσης τους έβαζαν να υπογράφουν και διάφορα άλλα έγγραφα άγνωστου περιεχομένου... Κάθε φορά που πήγαινα στην εταιρεία έτρεχαν να κρύψουν κάποια έγγραφα και γενικά ένιωθαν φόβο όταν με έβλεπαν [...] Μία εβδομάδα πριν δεχθώ την επίθεση κάθε βράδυ είχα παρατηρήσει ότι ένας άνδρας με παρακολουθούσε και με ακολουθούσε στο τρένο, όταν έφευγα. Πάντα έμπαινε μαζί μου στο βαγόνι. Ηταν ηλικίας 50-60 ετών, φορούσε σακάκι, με ύψος 1,70 και ήταν ψαρομάλλης [...] επειδή δεν φοβόμουν και διαμαρτυρόμουν, δεν είχαν καλή άποψη για μένα και οι εκπρόσωποι της εταιρείας είχαν ενημερώσει ψευδώς τους εργαζόμενους που δεν μιλούσαν ελληνικά (κυρίως μαύρους) ότι εγώ ήθελα να κλείσω την εταιρεία [...]». Έτσι, έδωσε το πλαίσιο εντός του οποίου έπρεπε να κινηθεί η ανάκριση, αλλά ο Γεωργίλης βιάστηκε να περατώσει (εντός δύο μηνών) την αγγαρεία που του ανέθεσαν – χωρίς, φυσικά, να στραφεί προς την "OIKO.M.E.T." και τις άλλες δουλεμπορικές εταιρείες: είπαμε, τα ιερά και τα όσια δεν τα αγγίζουμε!!! Έτσι, η δουλεμπορική εταιρεία του Οικονομάκη εμφανίζεται ως αθώα περιστερά και ο Χαράλαμπος Αραπατσάκος (διευθύνων σύμβουλος του Η.Σ.Α.Π.) βρήκε την ευκαιρία να αθετήσει τον λόγο του (έχουν και λόγο τιμής τα λαμόγια;) για εκδίωξη της "OIKO.M.E.T." από τον Η.Σ.Α.Π. και την προκήρυξη διαγωνισμού για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού καθαριότητας, μέσω Α.Σ.Ε.Π. – όπως είχε συμφωνήσει στις 2 Απριλίου 2009. Για τον Αραπατσάκο, η εν λόγω εταιρεία είναι «απολύτως νόμιμη, πλέον τηρεί την εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις...» (προσέξτε το «πλέον») - μάλιστα το πιστοποιούν η Επιθεώρηση Εργασίας και το Ι.Κ.Α. (τον καθαρισμό των κτιρίων του Ι.Κ.Α. έχει αναλάβει η "OIKO.M.E.T." – σύμπτωσις!!!). Έτσι, ο συγκεκριμένος εργολάβος θα παραμείνει στον Η.Σ.Α.Π. τουλάχιστον (προσέξτε το «τουλάχιστον») μέχρι τη λήξη της σύμβασης (Απρίλιος 2011) και ο αγώνας της Kuneva (και της Π.Ε.Κ.Ο.Π.) μένει αδικαίωτος...

Σε άλλη παράμετρο του επικοινωνιακού παιχνιδιού προσπάθησε να διαπρέψει έτερος γελοίος πασόκος, ο γνωστός και μη εξαιρετέος λιμοκοντόρος Λοβέρδος. Αρχές Νοέμβρη του 2009, με μπόλικες φανφάρες και τις τηλεοπτικές κάμερες επί ποδός, ο Λοβέρδος παρέδωσε στη μητέρα της Kuneva τα κλειδιά του σπιτιού που της παραχώρησε ο Ο.Ε.Κ. (Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας), χωρίς να μνημονεύσει ότι η εξασφάλιση κατοικίας υπήρξε απόφαση (την υπέγραψε η Πετραλιά, με βαριά καρδιά) της προηγούμενης κυβέρνησης – όχι από την αγαθή της θέληση, αλλά κατόπιν ασφυκτικών κι επίμονων πιέσεων του κινήματος συμπαράστασης. 

Σε συνέντευξή της στην «Ελευθεροτυπία» (13.02.2010), η Kuneva τόνισε: «Αφού δεν έχει χάσει κανένας την εταιρεία του, δεν τιμωρήθηκε κανένας εργοδότης για παραβιάσεις εργατικής νομοθεσίας, αυτόματα σημαίνει ότι είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Δεν χρειάζεται να είναι σωστός, αφού κανείς δεν του ζητάει λογαριασμό. Άρα συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Να παρανομεί...». Στην ίδια συνέντευξη, η πρόεδρος της Π.Ε.Κ.Ο.Π. (Παναττική Ενωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού) Βλασία Δημητρακοπούλου, δηλώνει: «Έχω πάει στον εισαγγελέα τρεις συμβάσεις έργου για καθαριότητα. Τα στοιχεία λένε ότι οι εργολάβοι παραβιάζουν τη σύμβαση έργου, ότι εισφοροδιαφεύγουν και ότι γίνεται σπατάλη δημόσιου χρήματος. Πρόκειται για τις συμβάσεις στον Η.Σ.Α.Π., στο Δαφνί και στον Ευαγγελισμό. Ποια είναι η εξέλιξη; Με κάλεσε ο εισαγγελέας, κατέθεσα για το έργο του Η.Σ.Α.Π. και πρότεινα μάρτυρες, εργαζόμενους που είχαν εργατικές διαφορές, 17 εκ των οποίων είχαν κινηθεί δικαστικά, για να δώσουν κι αυτοί στοιχεία και να αποδειχθεί ότι παραβιάζεται η εργατική νομοθεσία και η σύμβαση έργου. Τίποτα δεν έγινε. Πήραν τον φάκελο άρον άρον, τον έστειλαν στον Πειραιά και δεν δέχτηκαν καν να εξετάσουν τους μάρτυρες. Είπαν: θα δούμε πότε θα σας καλέσουμε...». Η ίδια συνδικαλίστρια, έλεγε σε προηγούμενη συνέντευξή της («Ελευθεροτυπία», 02.12.2010): «[...] Μεταθέτουν ορισμένους για να μην καταγγείλουν, να μην καταθέσουν όσα τους έχουν συμβεί. Όποιες κατέθεσαν σε δικαστήρια, μπήκαν σε μαύρες λίστες και δεν ξαναβρήκαν δουλειά. Αρκετές γυναίκες δέχονται επιθέσεις από εργοδότες. Εργοδότες εκδηλώνουν απρεπείς συμπεριφορές στο έπακρο. Υπάρχουν και περιπτώσεις που, εμμέσως, προϊστάμενοι τις προωθούν να "κρατούν συντροφιά" σε στελέχη επιχειρήσεων, των οποίων καθαρίζουν το χώρο. Όλα αυτά προσπαθούμε ν' αλλάξουμε και δεχόμαστε επιθέσεις με στόχο να μη μιλήσουμε [...] Οι εργοδότες-εργολάβοι με απειλούσαν στο παρελθόν και συνεχίζουν. Ακόμη και μέσα στο δικαστήριο κάποιος είχε το θράσος να με απειλήσει ότι "αν καταθέσεις, θα σου σπάσω τα πόδια". Δέχομαι πολλά τηλεφωνήματα ανώνυμα -και πρόσφατα επώνυμα- που μου λένε πως "αν δεν σταματήσεις μόνη σου, θα σε σταματήσουμε εμείς". Δέχτηκα πολλές απειλές για τη ζωή μου. Μου ζητούν να κλείσω το σωματείο. Νιώθω τον κίνδυνο, αλλά δεν θα σταματήσω. Πήγα στον εισαγγελέα, στην Αστυνομία, όπου αλλού μπορούσα και το κατήγγειλα.». Δεν είναι η πρώτη φορά που εκδηλώνονται τέτοιες απειλές˙ σε δηλώσεις της στο «Έθνος» (15.11.2009), η Βλασσία Δημητρακοπούλου κατήγγειλε ότι δέχτηκε τηλεφώνημα από εργοδότη, ο οποίος με απειλητικό ύφος της ζήτησε να μην πάει σε εκδήλωση για τις εργολαβίες του Α.Π.Θ. (άλλος γνωστός δουλεμπορικός φορέας) που θα γινόταν στη Θεσσαλονίκη, να «προσέχει» και να σταματήσει να κάνει ό,τι κάνει «γιατί δεν γνωρίζει ποια θα είναι τα αποτελέσματα και οι συνέπειες». Μετά από δέκα λεπτά, της τηλεφώνησε συνδικαλιστής-πρόεδρος σωματείου καθαριστών από τη βόρεια Ελλάδα και «με κακό ύφος» της ζήτησε γραπτή δέσμευση ότι δεν θα συμμετείχε στη συγκεκριμένη εκδήλωση. Είναι αυτό που λέμε: «το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο...». 

Οι εργολάβοι ανήκουν στην κατηγορία των «ανέγγιχτων» της εποχής μας. Τα περιστατικά αυθαιρεσίας εκ μέρους των είναι αμέτρητα, καθημερινά και βαρβάτα. Μέσα στον Νοέμβριο του 2009, ο εργολάβος καθαριότητας του Τμήματος Γεωπονίας του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας (στον Βόλο) απέλυσε τις 5 από τις 6 καθαρίστριες, επειδή στις 13 Νοεμβρίου απαίτησαν τα δεδουλευμένα του Οκτωβρίου – δηλαδή, του προηγούμενου μήνα! Τη μέρα εκείνη, οι εργαζόμενες προχώρησαν σε αποχή από την εργασία τους και παρέδωσαν γραπτή καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Ο εργολάβος, όταν απέτυχε να τις πείσει να μην κινητοποιηθούν προσφέροντάς τους κάποιο ποσό έναντι των δεδουλευμένων, τους κοινοποίησε τις απολύσεις. Όλα αυτά, με την ανοχή της Πρυτανείας και του κοσμήτορα της Γεωπονικής Σχολής, οι οποίοι παριστάνουν τους ανήξερους για τη συμπεριφορά του εργολάβου. Όμως, σύμφωνα με τις εγκυκλίους του υπουργείου Εργασίας, είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τον εργολάβο υπό τον όρο ότι αυτός τηρεί τις διατάξεις της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας. Και βέβαια, γνώριζαν τα πάντα, διότι είχε ξαναγίνει κινητοποίηση εργαζόμενων και οι πανεπιστημιακές αρχές είχαν δεσμευθεί ότι οι καθαρίστριες θα πληρώνονται κανονικά μέχρι τη 10^η ημέρα κάθε μήνα. Τρεις φορές ο συγκεκριμένος εργολάβος έχει αποφύγει να πληρώσει εμπρόθεσμα τις καθαρίστριες, αλλά οι πρυτανικές αρχές αρνούνται να τον κηρύξουν έκπτωτο, όπως έχουν υποχρέωση. (πηγή: εφημερίδα «Κόντρα», 21.11.2009, φύλλο 577) 

Άλλο παρόμοιο περιστατικό, στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο όπου οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και στην τροφοδοσία βρέθηκαν άνεργοι, μόλις άρχισαν να αμφισβητούν τις δουλεμπορικές πρακτικές. Πρόκειται για εργαζόμενους που δούλευαν στις συγκεκριμένα θέσεις επί σειρά ετών, σε διάφορους εργολάβους. Οι εργολάβοι άλλαζαν, αλλά οι εργαζόμενοι παρέμεναν, υπογράφοντας σ’ ένα λευκό χαρτί - χωρίς να γνωρίζουν πόσες ώρες θα δούλευαν ή πόσα χρήματα θα έπαιρναν. Δούλευαν όσες ώρες χρειάζονταν για να βγει η δουλειά και αμείβονταν με 630 ευρώ, ενώ υπέγραφαν για 1.100 μικτά. Κάποια στιγμή αντέδρασαν και είπαν στους εκπροσώπους της εταιρίας "Abnorr Cleaning" πως δεν θα ξαναϋπογράψουν ότι παίρνουν παραπάνω. Πήγαν και στην Επιθεώρηση Εργασίας, όπου τους είπαν: «Αφού υπογράφατε, δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα...». Η εταιρία, βλέποντας ότι αρχίζουν να κινητοποιούνται, αποφάσισε να τους παγιδεύσει˙ τους έβαλε να υπογράψουν παραίτηση, για να προσληφθούν από μια νέα εταιρία, από την οποία όμως δεν πληρώθηκαν ποτέ. Μετά από έναν μήνα, η "Abnorr Cleaning" ξαναπήρε την εργολαβία και απέλυσε τους 28 από τους 42 εργαζόμενους με το επιχείρημα ότι είχαν παραιτηθεί νωρίτερα. Το αποτέλεσμα ήταν να μη πάρουν ούτε την πενιχρή αποζημίωση, ενώ δεν δικαιούνται ούτε επίδομα ανεργίας. (πηγή: εφημερίδα «Κόντρα», 21.11.2009, φύλλο 577) 

Στις δουλεμπορικές δραστηριότητες οι «ναοί της γνώσης και της μάθησης» συγκαταλέγονται στους πλέον δραστήριους μπροστάρηδες. Εκτός από το Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας και το Α.Π.Θ., και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου συμπεριφέρεται αναλόγως. Μόνο που ο πρύτανής του (Ανδρέας Τρούμπης – γνωστός και ως «τρόμπας»), στην προσπάθειά του να δείξει προς τα έξω «αντιεργολαβική» εικόνα, το μόνο που κατάφερε να αποδείξει ήταν το μέγεθος της κουτοπονηριάς του. Συγκεκριμένα, έδιωξε την εργολαβική εταιρεία, αναθέτοντας την καθαριότητα στις ίδιες τις καθαρίστριες. Μέχρι εδώ, όλα καλά, τουλάχιστον φαινομενικά˙ διότι, η ανάθεση έγινε με σύμβαση έργου που μετέτρεπε το προσωπικό καθαριότητας σε ελεύθερους επαγγελματίες-αυτοαπασχολούμενους. Στο άρθρο 1 της σύμβασης αναφέρεται (σε άψογα νεοελληνικά-κορακίστικα) πως «δεν προκύπτει εξαρτημένη εργασία και το έργο που θα εκτελεσθεί θα γίνει με την ιδιότητα του ελεύθερου επαγγελματία ...». Στο άρθρο 3, ορίζεται πως η σύμβαση «δεν υποκρύπτει εξαρτημένη εργασία, δεν καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες της υπηρεσίας...», με σκοπό να μην υπάρξει δυνατότητα μελλοντικής διεκδίκησης συμβάσεων αορίστου χρόνου. Η αμοιβή ορίζεται στις 13.284 ευρώ ετησίως (1.107 μηνιαίως), από τα οποία ένα μέρος θα πάει στο Τ.Ε.Β.Ε. («δεν υφίσταται υποχρέωση του εργοδότη για ασφάλιση σε οποιονδήποτε φορέα, κύριας ή επικουρικής ασφάλισης...»), ένα άλλο (20%) θα το παρακρατήσει η εφορεία (και, ίσως, θα το επιστρέψει την επόμενη χρονιά μετά την εκκαθάριση της φορολογικής δήλωσης) και ένα άλλο ποσό θα ξοδευτεί σε υλικά καθαριότητας. Στη σύμβαση αναφέρεται ρητά πως οι εργαζόμενοι καθαριότητας δε δικαιούνται δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, ούτε και επίδομα αδείας, ενώ υποχρεούνται να προσέρχονται (πέρα από το καθημερινό επτάωρο) ακόμη και Σάββατο ή Κυριακή – αν χρειαστεί. Ας δοκιμάσει ο εν λόγω (τζάμπα μάγκας) πρύτανης να εργαστεί ένα διάστημα ως «μπλοκάκιας»... (πηγή: εφημερίδα «Κόντρα», 11.07.2009, φύλλο 562) 

Σε όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί και η προσπάθεια εκφοβισμού της συνδικαλίστριας Βενετίας Μανωλοπούλου, στη Θεσσαλονίκη. Η Μανωλοπούλου εργάζεται ως καθαρίστρια σε εργολαβική εταιρεία (ISS Facility Services Α.Ε.) στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» και δραστηριοποιείται στο «Σωματείο Εργολαβικών Καθαριστών και Φυλάκων Κεντρικής Μακεδονίας». Μαζί με άλλες συναδέλφισσές της έχουν κάνει προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας καταγγέλλοντας ότι καταπατούνται τα εργασιακά δικαιώματά τους και, την 1^η Δεκεμβρίου 2009, ζήτησε να ενημερωθεί για τους όρους της ατομικής σύμβασης εργασίας που έχει υπογράψει - έχει υπογράψει ατομική σύμβαση, χωρίς να γνωρίζει το περιεχόμενό της, σύμφωνα με την οποία αμείβεται με 6,19 ευρώ την ώρα, ενώ η ίδια παίρνει μόνο 3,75 ευρώ. Την ίδια εργαζόμενη, η εταιρεία την εμφανίζει αμειβόμενη με 633 ευρώ (και 21 ημερομίσθια) τον ένα μήνα και 295 ευρώ τον άλλο μήνα (πάλι με 21 ημερομίσθια). Το απόγευμα της ίδιας μέρας συμμετείχε σε εκδήλωση του σωματείου, στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και, κατά την επιστροφή της στο σπίτι της στην Κάτω Τούμπα, διαπίστωσε ότι στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου της υπήρχε εμφανής διάβρωση από καυστικό υγρό. Ούτε από αυτήν την υπόθεση περιμένουμε να δούμε χαΐρι, δεδομένου ότι οι απανταχού δουλέμποροι απολαμβάνουν ασυλίας και προστασίας άνωθεν. Ένα ακόμη μελανό σημείο στη συγκεκριμένη περίπτωση, η άκρως ειρωνική δήλωση του αδίστακτου πατριδοκάπηλου και χαραμοφάη Καρατζαφύρερ από τα έδρανα του χαμαιτυπείου της Πλατείας Συντάγματος: «Θέλω να εκφράσω κι εγώ τη συμπάθειά μου στην καθαρίστρια, τη συνδικαλίστρια, γι’ αυτό που έγινε στο αυτοκίνητό της. Βέβαια, όταν μιλάμε για κρίση στην οικονομία και μία καθαρίστρια έχει ένα αυτοκίνητο αρκετά ακριβό, δείχνει ότι ίσως δεν υπάρχει τόση κρίση στα φτωχότερα στρώματα! Νομίζω ότι βιτριόλι στο αυτοκίνητο δεν δικαιολογεί να της χαριστεί ένα τριάρι! Μία γκαρσονιέρα ίσως!...». Η Μανωλοπούλου απάντησε (πολύ ευγενικά και ψύχραιμα) ως εξής: «Δουλεύω 7 χρόνια στο αεροδρόμιο και τα δύο τελευταία χρόνια καθάριζα και μια τράπεζα, αλλά δεν άντεξα άλλο. Έφευγα από το σπίτι πριν από τις 5 το πρωί και γύριζα στις 7.30 μ.μ. Έτσι έπαιρνα 900 ευρώ το μήνα και αγόρασα ένα μεταχειρισμένο SEAT Ibiza του 2002, με τις οικονομίες και δάνειο 3.500 ευρώ. Έχω 115 ευρώ να δίνω για την εξόφληση του δανείου. Νομίζω ότι είχε κακή πληροφόρηση ο κ. Καρατζαφέρης...». Σύμφωνα με το «πόθεν έσχες» (δηλαδή, την απλή καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων, χωρίς να ελέγχεται η προέλευσή τους και ο τρόπος απόκτησής τους) του 2009, ο καλός αυτός χριστιανός και αξεπέραστος πατριώτης διαθέτει: 13.000 τ.μ. βοσκοτόπων (εκ των οποίων, 8.500 τ.μ. στην Αρκαδία, 500τ.μ. στο Σοφικό Κορινθίας,  393τ.μ. στην Κηφισιά και αλλαχού), τέσσερις θέσεις στάθμευσης (εισπράττει ενοίκια;), έκταση 230,89 τ.μ. (όπου οικοδομεί) δίπλα στην κατοικία του (διαμέρισμα 144 τ.μ.) στο Παλαιό Φάληρο, εισοδήματα 91.229,74 ευρώ από τη βουλευτική «αποζημίωση» (άραγε, ποιος τον ζημίωσε και πώς;), και 9.264 ευρώ από άλλες (;) «πηγές», διαμέρισμα 83τ.μ. στην οδό Βασιλέως Κωνσταντίνου στην Αθήνα, άλλα τρία διαμερίσματα (73τ.μ, 82τ.μ. και 172τ.μ. αντίστοιχα) στην Καλλιθέα, οικία στην Κερατέα (135τ.μ.), οικία (291τ.μ.) στους Λιβανάτες Φθιώτιδας, βοσκότοπο και οικόπεδο 250τ.μ. στην Αρκαδία, κλπ. Δήλωσε καταθέσεις 26.500 ευρώ (!!!) και η σύζυγός του (η οποία διαθέτει ανάλογη ακίνητη περιουσία) δήλωσε καταθέσεις 30.500 ευρώ (!!!). Ο ίδιος δήλωσε ότι διαθέτει αυτοκίνητο 4.600 κ.ε. και η σύζυγός του αυτοκίνητο 3.700 κ.ε. (εδώ, αδικείται η κυρία...). Αυτά είναι μόνο τα δηλωθέντα, δηλαδή τα φανερά. Ζαλίστηκε κανείς, ή να ζαλιστούμε όταν υπολογίσουμε (πρόχειρα) και τα αφανή υπάρχοντα του εν λόγω γλοιώδους εθνονταβατζή; 

 

Περί ισονομίας...

Διαβάζουμε στην «Ελευθεροτυπία» (στα πολύ ψιλά), στις 19.02.2010:  Σε φυλάκιση 28 μηνών καταδίκασε το Εφετείο Ναυπλίου τον ιδιοκτήτη του τηλεοπτικού σταθμού «Αντέννα» Μίνωα Κυριακού για υπόθεση που αφορά πολεοδομικές παραβάσεις στον Αγιο Αιμιλιανό στο Πόρτο Χέλι. Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει ήδη επιδοθεί στον κ. Κυριακού και κλητήριο θέσπισμα προκειμένου να δικαστεί στις 9 Δεκεμβρίου από Τριμελές Πλημμελειοδικείο για «ψευδή βεβαίωση» και «απόπειρα απάτης επί δικαστηρίω» για την υπόθεση της προβλήτας στην ίδια περιοχή.

Να υπενθυμίσουμε ότι ο εν λόγω «κύριος» (εξακολουθεί να) είναι, επίσης, ιδιοκτήτης του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου (σε κάθε εκδήλωση του Π.Γ.Σ., φροντίζουν να παρευρίσκονται αρκετοί πολιτικάντηδες στο πλάι τού Κυριακού, στα πλαίσια της τηλεοπτικής δη μοκρατίας), Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας. Τον Φεβρουάριο του 2007, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ναυπλίου (ο Κυριακού δεν είχε παραστεί στη δίκη του για λόγους «υγείας») του επέβαλε ποινή  φυλάκισης 48 μηνών χωρίς αναστολή και χρηματική ποινή 15.000 ευρώ για αυθαίρετες κατασκευές στο εξοχικό του κτήμα στον Άγιο Αιμιλιανό στο Πόρτο Χέλι Αργολίδας - κατασκευή λιμανιού, με καταπάτηση όχι μόνο του χειμέριου κύματος αλλά και επέκταση της ακτής, δηλαδή μπάζωμα με τσιμέντο και προέκταση ακόμη και μέσα στη θάλασσα. Υπέβαλε έφεση και κλήθηκε να καταβάλει χρηματική εγγύηση 100.000 ευρώ εώς ότου γίνει η δίκη σε δευτερο βαθμό. Τα αδικήματα για τα οποία καταδικάστηκε ο Κυριακού διεπράχθησαν το 2004, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που το πρωτοβάθμιο δικαστήριο του Ναυπλίου τον δικάζει για τα ακίνητά του στο Πόρτο Χέλι της Ερμιόνης. Από το 1993, οπότε και άρχισε η κατασκευή μαρίνας μπροστά από το εξοχικό του, πολλές μηνύσεις έφτασαν στο ακροατήριο και κατέληξαν σε καταδίκη του, τουλάχιστον στον πρώτο βαθμό – και καμία, μέχρι στιγμής, χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Να μπουζουριαστεί ο Κυριακού στη φυλακή δε θα είχε νόημα – άλλωστε, κανείς δε θα τολμούσε να λάβει μια τέτοια απόφαση. Βέβαια, τους φτωχοδιάβολους της καθημερινότητας τους στοιβάζουν χωρίς δεύτερη κουβέντα στα κολαστήρια που φέρουν τον εξωραϊστικό τίτλο «σωφρονιστικό ίδρυμα». Άλλωστε, ο Κυριακού μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να χρησιμοποιήσει (κυριολεκτικά) προς όφελός του τις αλλόφρονες ορδές των κρανοφόρων πραιτόρων – όπως συνέβη στο Πεδίο του Άρεως την πρωταπριλιά του 2007: ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος (δηλαδή, ο Κυριακού) καταπάτησε 5 στρέμματα από το δημόσιο πάρκο (το οποίο ανήκει στην αρμοδιότητα της Υπερνομαρχίας Αθηνών), για να χτίσει αθλητικές εγκαταστάσεις˙ όταν τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα για την Προστασία του Πεδίου του Αρεως φύτεψαν δεντράκια έξω από την παράνομη είσοδο της καταπατημένης έκτασης, αντιμετώπισαν τη βία των Μ.Α.Τ.ατζήδων, οι οποίοι εκτός από τις συλλήψεις (5 παραπομπές στο αυτόφωρο για «απείθεια κατά της αρχής» και «διακεκριμένη φθορά περιουσίας») δεν παρέλειψαν να ξεριζώσουν και τα δεντράκια. Επίσης, αστείες «χρηματικές ποινές», όπως αυτές που του επιβλήθηκαν, λειτουργούν ως συγχωροχάρτι και δίνουν τη δυνατότητα στον αυθαιρετούντα να συνεχίσει την πορεία που έχει ήδη χαράξει. Ποια ποινή θα είχε νόημα και ουσιαστικό αποτέλεσμα; ίσως καμία, δεδομένου ότι ο Κυριακού είναι ένας πραγματικός ευπατρίδης, από τους βασικούς στυλοβάτες του συστήματος και ένας από τους διαπρεπέστερους άρχοντες (πραγματικό ιερό τέρας, με ανεκτίμητη κοινωνική προσφορά) της πολυπλόκαμης και πολυκέφαλης (τύφλα να ’χει η Λερναία Ύδρα!!!) διαπλοκής στην τρισένδοξη ψωροκώσταινα. Δηλαδή, τι θέλετε; να καταρρεύσει ο υπέροχος κόσμος μας;

Gary McKinnon

Gary McKinnon, Σκωτσέζος "hacker", γεννηθείς το 1966 στη Γλασκώβη. Συνελήφθη το 2002 και κατηγορείται, από την κυβέρνηση των Η.Π.Α., ότι διέπραξε τη «μεγαλύτερη επίθεση όλων των εποχών σε στρατιωτικά πληροφοριακά συστήματα» (97 υπολογιστές με ηλεκτρονικά αρχεία του Πενταγώνου, της N.A.S.A. και όλων των ενόπλων δυνάμεων των Η.Π.Α.), κατά τη χρονική περίοδο μεταξύ Φεβρουαρίου 2001 και Μαρτίου 2002, αν και ο ίδιος ισχυρίζεται πως το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να βρει στοιχεία για τη συγκάλυψη υποθέσεων U.F.O. «Δεν έψαχνα για πράσινα ανθρωπάκια και ιπτάμενους δίσκους, δεν είμαι τόσο αφελής. Αναζητούσα αποδείξεις για την ύπαρξη αεροσκαφών εξωγήινης τεχνολογίας, μηχανική την οποία χρησιμοποιεί ο στρατός των Η.Π.Α., αφήνοντας τον υπόλοιπο κόσμο στο σκοτάδι της άγνοιας...», δήλωσε αργότερα. Η διείσδυση στα (υποτίθεται) «επτασφράγιστα» αρχεία, δεν υπήρξε δύσκολη υπόθεση: «Βρήκα στο διαδίκτυο ένα πρόγραμμα, το οποίο επιτρέπει στον χρήστη να βλέπει ποιοι υπολογιστές χρησιμοποιούν λογισμικό Windows και ποιοι από αυτούς προστατεύονται από κωδικό πρόσβασης. Κανένας από τους υπολογιστές των αμερικανικών υπηρεσιών δε διέθετε κωδικό ασφαλείας [...] Το ίδιο το Πεντάγωνο, σε επίσημη αναφορά του, παραδέχεται πως οι ετήσιες συνήθεις παραβιάσεις από hackers είναι περίπου 250.000. Είναι σαφές ότι με βλέπουν σαν τον αποδιοπομπαίο τράγο [...]». Όσο για τις προθέσεις του, είναι αφοπλιστικά ειλικρινής: «Δεν έκανα κάτι κακό. Κάποια στιγμή, μάλιστα, σκέφτηκα πως αφού με ανακάλυπταν (άλλωστε, ήθελα να με βρουν), ίσως να ήθελαν να με αξιοποιήσουν στις υπηρεσίες τους˙ συνήθως αυτό γίνεται με τους πολύ καλούς hackers...». 

Οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι των Η.Π.Α. υποστηρίζουν ότι οι δραστηριότητες του McKinnon προκάλεσαν ζημίες 700.000 δολαρίων και πως η ηλεκτρονική του εισβολή στη ναυτική βάση Earle (στο New Jersey), λίγο μετά την 11^η Σεπτεμβρίου, έθεσε εκτός λειτουργίας 300 υπολογιστές – εκθέτοντας, έτσι, σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια. Μετά από δικαστικό μαραθώνιο που ξεκίνησε το 2006, η Βουλή των Λόρδων ανακοίνωσε (στις 30.07.2008) πως η έκδοσή του στις Η.Π.Α. είναι εφικτή. Η υπεράσπισή του, προσπαθώντας να ακυρώσει την έκδοση (που θα είχε ως πιθανότατη συνέπεια κάθειρξη 60-70 ετών στο Guantánamo και χρηματικό πρόστιμο 2 εκατομμυρίων δολαρίων, δεδομένου ότι χαρακτηρίζεται «τρομοκράτης»), επικαλέστηκε τη διάγνωση (της ψυχιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου του Cambridge, υπογεγραμμένη από τον καθηγητή ψυχοπαθολογίας Simon Baron-Cohen) ότι ο McKinnon πάσχει από το σύνδρομο Asperger - μορφή αυτισμού. Στις 26.11.2009, το υπουργείο Εσωτερικών του «Ηνωμένου Βασιλείου» ανακοίνωσε πως επιτρέπει την έκδοση. Επόμενη κίνηση (και, ίσως, τελευταία ελπίδα) των υπερασπιστών του McKinnon θα είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. 

 

Ο Gary McKinnon δεν είναι κάποιος φλογερός επαναστάτης, ούτε καν ένας ανυπάκουος αντιρρησίας˙ ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως "computer nerd" (κάτι σαν «σπασικλάκι μανιακό με τους υπολογιστές») και είναι ένας, μάλλον, «απολίτικος» άνθρωπος. Οι ενέργειές του, όσο κι αν φαντάζουν «αντισυστημικές», στερούνται πολιτικού υπόβαθρου ως προς τα κίνητρα. Παρά ταύτα, ένας από τους συλλογισμούς που μπορούμε να κάνουμε, είναι και ο εξής: από τη στιγμή που χιλιάδες hackers καταφέρνουν και παραβιάζουν τα «κλειδωμένα» κιτάπια κάποιων μηχανισμών (οι οποίοι θέλουν να αυτοπροβάλλονται ως απρόσβλητοι και πανίσχυροι), γιατί να μη θεωρήσουμε πως οι ίδιοι μηχανισμοί δεν είναι άτρωτοι γενικά (δηλαδή, και στα λοιπά πεδία); Ο McKinnon δεν πολυενδιαφέρθηκε να καλύψει τα ίχνη του και, γι’ αυτό, παγιδεύτηκε σχετικά εύκολα. Δε συμβαίνει, όμως, το ίδιο και με κάποιους αποφασισμένους, οι οποίοι διακινδυνεύουν διαρκώς την ίδια τους την υπόσταση για να καταφέρουν ταπεινωτικά πλήγματα (γοήτρου, κυρίως) στους τερατώδεις εξουσιαστικούς μηχανισμούς. Βέβαια, οι προσκυνημένοι επαΐοντες, οι δηλωσίες της καθημερινότητας, έχουν ήδη αποφανθεί εδώ και καιρό: πίσω από κάθε έμπρακτη (κυρίως βίαιη) αμφισβήτηση της εξουσίας κρύβονται έμμισθοι πράκτορες, χειραγωγούμενοι προβοκάτορες και τα συναφή. Τις θεωρίες αυτές, τις προωθεί και τις αναπαράγει, ασμένως και με προθυμία, η δωσίλογη καθεστωτική «αριστερά» και δη το περίφημο «κώμα του λαού»... 

Enric Duran και συντροφία...

 

Είναι Καταλανός, ονομάζεται Enric Duran i Giralt και είναι γνωστός με την προσωνυμία «Ρομπέν των τραπεζών». Ακτιβιστής, μέλος της συλλογικότητας "Temps de re-voltes" («Η εποχή των ταραχών») και "Infoespai" («Πεδίο πληροφόρησης»). Στις 17.09.2008, δημοσιεύθηκε η είδηση πως, στα πλαίσια πολιτικής δράσης, υπεξαίρεσε 492.000 ευρώ από 39 τράπεζες (μέσω 68 δανείων), με σκοπό να καταγγείλει το «αδηφάγο καπιταλιστικό σύστημα...» και να χρηματοδοτήσει διάφορα κοινωνικά αντικαπιταλιστικά συστήματα. «Λήστεψα αυτούς που μας ληστεύουν, για να τους καταγγείλω και να συμβάλω στην οικοδόμηση εναλλακτικών κοινωνιών, και δε σκοπεύω να τα επιστρέψω......», δήλωσε μεταξύ άλλων. Με τα χρήματα της απαλλοτρίωσης προχώρησε στην έκδοση δύο δωρεάν εφημερίδων: την "Crisi", με 200.000 αντίτυπα τα οποία διανέμουν εθελοντές σε ολόκληρη την επικράτεια της Καταλονίας, έντυπο στο οποίο θίγονται ζητήματα τα οποία αποσιωπούνται από τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (όπως η δημιουργία αεριτζήδικου χρήματος από τα χρέη, οι στενοί δεσμοί μεταξύ των μεγαλοτραπεζιτών και των κέντρων πολιτικής εξουσίας, κ.ά.) και την "¡Podemos! (vivir sin capitalismo)" («Μπορούμε! να ζήσουμε χωρίς καπιταλισμό»), σε 350.000 φύλλα που διανέμονται από εθελοντές σε ολόκληρη την Ισπανία, έκδοση στην οποία προτείνονται εναλλακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που επιφέρει το καπιταλιστικό σύστημα. Παράλληλα, διατηρεί και την προσωπική του ιστοσελίδα στην καταλανική γλώσσα. Η ιδεολογία του Duran έχει τις ρίζες της στην πολιτική ανυπακοή (όπως την πρωτοδιατύπωσε ο Henry David Thoreau) και στις ένοπλες απαλλοτριώσεις τραπεζών (σύμφωνα με την ιερή παρακαταθήκη των Buenaventura Durruti, Francesc Sabaté Llopart, Salvador Puig Antich, και άλλων). Ο καρπός της σύζευξης αυτών των δύο στοιχείων ονομάστηκε «αλληλέγγυα υπεξαίρεση» (estafa solidaria) ή «οικονομική εξέγερση» (insumisión financiera), αλλά χωρίς τη χρήση βίας.

Αμηχανία και μούδιασμα ήταν οι πρώτες αντιδράσεις μετά τη δημοσιοποίηση της δράσης του Duran. Κάποιες τράπεζες δήλωσαν πως τα ποσά ήταν μικρά και ασήμαντα, άλλες περίμεναν από την Εισαγγελία της Καταλονίας να ενεργήσει τα δέοντα και η Εισαγγελία ανακοίνωσε πως θα ξεκινούσε τις διαδικασίες μόνο αν υπήρχαν καταγγελίες. Η πρώτη καταγγελία προήλθε από την αλυσίδα "Carrefour", γεγονός που οδήγησε τους συνεργάτες του Duran να καλέσουν σε μαζικό μποϊκοτάζ της εν λόγω εταιρείας. 

Έναν μήνα μετά, στις 17.10.2008, ωθούμενος από τη μη ύπαρξη δίωξης εναντίον του, ο Duran εξέδωσε μια ανακοίνωση με τίτλο «Αφού αποδείχθηκε ποιοι είναι αυτοί που κλέβουν, σύντομα θα επανέλθω στη δημόσια δράση», στην οποία αναρωτιόταν μήπως οι εμπλεκόμενοι οργανισμοί ήθελαν να «κουκουλώσουν» την υπόθεση ώστε να ξεχαστεί, και κατακεραύνωνε τη χρηματοδότηση (με δημόσιο χρήμα) του τραπεζικού τομέα από τις Η.Π.Α. και την Ευρωπαϊκή Ένωση: «[...] αποδείχθηκε πως πολιτικοί και τραπεζίτες προχωρούν χέρι-χέρι, για να σφετεριστούν τον δημόσιο πλούτο. Πολιτικοί και τραπεζίτες αλληλοχρηματοδοτούνται [...]», έγραφε μεταξύ άλλων. Την ίδια μέρα, δημοσιεύθηκε πως 18 τράπεζες τον κατήγγειλαν για οφειλές, ενώ κάποιες άλλες τον είχαν ήδη ενημερώσει γραπτώς για χαριστική ρύθμιση των χρεών του και για την καταχώριση του ονόματός του στο αρχείο κακοπληρωτών που διατηρεί η Εθνική Ένωση Χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων (Asociación Nacional de Establecimientos Financieros de Crédito – AS.N.E.F.). 

Ο Duran συνελήφθη στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, στις 17.03.2009, από την καταλανική αστυνομία, την ίδια ημέρα που πρωτοκυκλοφόρησε η νέα εφημερίδα "¡Podemos! vivir sin capitalismo". Δύο ημέρες μετά, δικαστήριο της Βαρκελώνης τον προφυλάκισε χωρίς δυνατότητα καταβολής εγγύησης. Σήμερα, βρίσκεται εκτός φυλακής και συνεχίζει απτόητος την αντικαπιταλιστική προπαγάνδα. Τελευταίο του πόνημα, το διαδικτυακό μανιφέστο "¡Queremos vivir sin capitalismo!" («Θέλουμε να ζήσουμε χωρίς καπιταλισμό!). Επίσης, εξηγεί με σαφήνεια την κατάσταση, σε video του Δεκεβρίου 2008.

Υ.Γ.₁: Patrizia Keezer, διευθυντικό στέλεχος της τράπεζας "Citizens Bank" στην πόλη Manchester (100 χιλιόμετρα από το Detroit, στο Michigan των Η.Π.Α.), καταδικάστηκε (στα 53 της χρόνια) σε φυλάκιση ενός έτους, για υπεξαίρεση 340.000 δολαρίων. Η Keezer, αρχής γενομένης το 2000, αφαιρούσε χρήματα από την τράπεζα και τα έδινε σε άπορες οικογένειες και σε δανειολήπτες για να ξεπληρώσουν χρέη και υποθήκες – χωρίς να καρπωθεί ούτε πεντάρα. Η ομοσπονδιακή δικαστής Marianne Battani της επέβαλε την ελάχιστη ποινή, τονίζοντάς της πως «ο καιρός του Robin Hood έχει παρέλθει προ πολλού...» - ήτοι, δεν επιτρέπονται ηρωισμοί πλέον...

Υ.Γ.₂: Pasquale D'Angelo, ήταν 37 ετών όταν συνελήφθη, τον Φεβρουάριο του 2008, στην ιταλική πόλη Rimini, όπου μοίραζε χαρτονομίσματα των 50 ευρώ στους θαμώνες ενός bar. Τα χρήματα (3.500 ευρώ) τα είχε αποσπάσει από το ταμείο της τράπεζας "Banca Nazionale del Lavoro", χρησιμοποιώντας ψεύτικο πιστόλι. Είχε προηγηθεί άλλη ληστεία, με τον ίδιο τρόπο, με λεία 1.900 ευρώ – τα οποία μοίρασε στους άστεγους πέριξ του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης...