ΠΑΡΑΔΙΑΦ(Θ)ΟΡΟΙ...

Την 30ή ημέρα του παρελθόντος Οκτωβρίου, ο "καταλληλότερος" κήρυξε την «έναρξη των εργασιών της παγκόσμιας συνδιάσκεψης κατά της διαφθοράς» την οποία συνδιοργάνωσαν το "Διεθνές Συμβούλιο της Συνδιάσκεψης κατά της Διαφθοράς" / IACC Council και η οργάνωση "Διεθνής Διαφάνεια" / "Transparency International" (αμάν! ζαλίστηκα). Η συνδιάσκεψη (ή συνέδριο, ή μάζωξη, ή όπως αλλιώς αγαπάτε) έλαβε χώρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (πού αλλού; στο φτωχικό ενός από τους πέντε νταβατζήδες, στους οποίους είχε κηρύξει πόλεμο – κάποτε) ο φέρελπις "επανιδρυτής του κράτους" (εννοούσε της δεξιάς). Από το βήμα του (αξιόπιστου, παρακαλώ) ομιλητή, ο ανιψιός του "εθνάρχη" (ή, καλύτερα, του εθναρχίδη) δήλωσε με πάσα βεβαιότητα (υποτίθεται, επικαλούμενος τα ετήσια στοιχεία της οργάνωσης "Transparency International" ("Διεθνής Διαφάνεια") πως (κρατηθείτε!) «(…) η Ελλάδα έχει περάσει από την υποχώρηση και τη στασιμότητα, στη σταδιακή βελτίωση του δείκτη αντίληψης της διαφθοράς και ανεβάζει, χρόνο με τον χρόνο, την αξιολόγησή της (…)». Ε, ρε γλέντια! που έλεγε και ο Καραγκιόζης. Πάντως τα στοιχεία της εν λόγω οργάνωσης κατατάσσουν, για το έτος 2008, την Ελλάδα 57η ανάμεσα σε 180 χώρες του πλανήτη ως προς την αντίληψη των πολιτών για τη διαφθορά του δημόσιου βίου (με δείκτη αξιολόγησης 4,7 – δηλαδή ούτε τη βάση του 5), ενώ το 2007 βρισκόταν στην 56η θέση (με δείκτη 4,6). Βέβαια, ο μπούλης δεν πτοείται από τις γκάφες του και προσπαθεί να τα μπαλώσει με τη συνήθη παπαρολογία στην οποία αρέσκεται το πειθήνιο κοπάδι των νοικοκυραίων: «(…) δεν έχουμε ακόμη τα αποτελέσματα που θέλουμε. Οφείλω να υπογραμμίσω ότι δέσμευσή μας είναι να συνεχίσουμε με εντατικότερους ρυθμούς (…) Μετατρέψαμε σε κακούργημα τις πράξεις διαφθοράς που εκδηλώνονται σε βάρος του Δημοσίου. Θεσπίσαμε αυστηρές διατάξεις για την αντιμετώπισή της στον ιδιωτικό τομέα. Προωθούμε συγκροτημένο σχέδιο για την ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης. Ενισχύουμε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Σε ό,τι αφορά την οικονομική δραστηριότητα και τα δημόσια οικονομικά: καθιερώσαμε διαφανείς διαδικασίες για τις αναθέσεις έργων και τις προμήθειες του Δημοσίου. Βάλαμε σε εφαρμογή πλέγμα ασφαλιστικών δικλίδων για τη διαφανή λειτουργία των Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών. Ενσωματώσαμε τους Ειδικούς Λογαριασμούς στον Γενικό Προϋπολογισμό». Αυτά ισχυρίστηκε ο μπόμπος, αλλά οι εχθροί της επανίδρυσης και της ανοικοδόμησης του κράτους πασχίζουν να τον διαψεύσουν. Έτσι, μέσα στον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα πανελλαδικής έρευνας που διεξήγαγε εταιρεία δημοσκοπήσεων κατά παραγγελία της Μ.Κ.Ο. "Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς". Βέβαια, τέτοιου είδους έρευνες (με ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη) δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, μιας και η πραγματικότητα είναι γνωστή σε όλους μας. Ο αργόμισθος πρωθυπουργός της "μηδενικής ανοχής" βεβαιώνει πως η κατάσταση βελτιώνεται και γινόμαστε πιο "Ευρωπαίοι". Ας δεχθούμε πως αγνοεί περιπτώσεις όπως αυτή του βαρήκοου Σαρακατσάνου υπουργού με την εντελώς παράτυπη βιλάρα (ε, ναι, δεν προλαβαίνει να ενημερωθεί – ασχολείται με το play station) και τις χαριστικές εργολαβίες που ανέθετε στον μηχανικό του χωρίς διαγωνισμό, αν και τον κάλυψε πλήρως. Ας συναινέσουμε πως δεν είναι υποχρεωμένος να κατατάξει στις περιπτώσεις διαφθοράς τις "παρτούζες" της οικογένειας του υπουργού-επιχειρηματία Βουλγαράκη με την ιλιγγιωδώς αυξανόμενη περιουσία με τους βατοπεδινούς ρασοφόρους (τα ίδια ισχύουν και για την περίπτωση Ρουσόπουλου).

Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή ("Ελευθεροτυπία", 08.09.2008)

Ας παρακάμψουμε το εγχώριο χαμαιτυπείο και ας κοιτάξουμε προς την Εσπερία: πρόσφατα, ο ευρωβουλευτής Robert Galvin (επικεφαλής της ομάδας εσωτερικού οικονομικού ελέγχου του Ευρωκοινοβουλίου) συνέταξε έκθεση, σύμφωνα με την οποία: οι ευρωβουλευτές προβαίνουν σε συστηματικές καταχρήσεις και εκμετάλλευση του συστήματος αποδοχών/βοηθημάτων που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με αποτέλεσμα (μέσω διαφόρων τεχνασμάτων) να εξασφαλίζουν επιπλέον αφορολόγητα έσοδα που ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο ευρώ στη διάρκεια της πενταετούς θητείας τους. Τόσο (κι ακόμη περισσότερο) αδιάφθορα και αθεράπευτα ευρωλιγούρηδες!!!

«Η διαφθορά είναι καλή, ταΐζει πολλά στόματα», ολόφρεσκο σκίτσο του "EL ROTO" από τη σημερινή "El País"

ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ ΣΤΗ ΦΑΚΑ!

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ

Παγίδες της ζωής της τέχνης παγίδες

Τρέμιζε το μαντίλι στις άκρες των χεριών μήνυμα νεκρών (που χάθηκαν για πάντα)˙ βγήκες στα όνειρα ρωτώντας πού είναι το ξέφωτό τους, αν ξημέρωσαν ποτέ - ψεύτη κόσμε! Ένα ποτήρι νερό ήταν η ζωή και το ’πιες, γιατί πάλι αδιάλλακτος ελπίζεις; Ένα λουλούδι στο βάζο, σε λίγο ένα τίποτε˙ οριστικά λοιπόν λησμόνησέ τα, εσύ γνωρίζεις, δεν πιάνουν άλλο τα παιχνίδια. Φύγε! Από τις άκριες τώρα, να βρεις νερά που υπόσχονται το ψάρι του ερημίτη, μια καλύβα να σε προφυλάξει από τον χειμώνα, ας πούμε άλλες ώρες να βρεις άλλες μέρες – όσες απόμειναν πια. Έτσι κι αλλιώς, ίσκιος σε πάτησε νωρίς, δεν γλυτώνεις. Ακόμα και στο στόμα του λύκου είναι φωλιά βολική (έτσι θαρρείς)˙ Δίχως αυγές και τα παρόμοια (και χωρίς λαχανιασμένα σκυλιά πισώπλατα) στη σπηλιά κοιμήσου˙ αμφίστομος αλληλούιος ψαλμός: μπρος γκρεμός και πίσω αίμα.

Μάρκος Μέσκος

Το "πράσινο" κουτόχορτο θέριεψε και πάλι. Σχεδόν 20 χρόνια μετά το ρεζιλίκι με την επωνυμία "Οικολόγοι-Εναλλακτικοί", φύτρωσαν οι "Οικολόγοι-Πράσινοι" ("πράσινα κοράκια" τους χαρακτήρισα παλαιότερα) και προβάλλουν «18+2 θέσεις για μια πράσινη συμφωνία» (όπως τις παρουσίασε η "Ελευθεροτυπία", προ ημερών). Τόσες "θέσεις", απλώς και μόνο για να επιτευχθεί (;) ένα αμφίβολο και αμήχανο φτιασίδωμα του κυρίαρχου κοινωνικοπολιτικοοικονομικού συστήματος. Οι συγκεκριμένοι πολιτευτές επιδιώκουν ένα κομμάτι από την ευρω-εξουσιαστική "πίτα" και, μάλλον, θα το γευθούν (δεδομένης της αυξανόμενης δυσαρέσκειας): πάντα υπάρχουν αφελείς, εύπιστοι ή, απλώς, καλοπροαίρετοι ψηφοδότες. Βέβαια, το γεγονός ότι στις «18+2 θέσεις» δεν υπάρχει τίποτα το ρηξικέλευθο ή ριζοσπαστικό (π.χ. καμία αναφορά σε διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, καμία πρόταση για εγκατάλειψη του υπερκαταναλωτικού προτύπου ζωής), ίσως να οφείλεται και στο ότι γνωρίζουν πολύ καλά ποιο είναι το ποιόν του συμφύρματος που (αυτό)αποκαλείται "κυρίαρχος λαός" (κατά πως έλεγε και ο "αείμνηστος" με το ζιβάγκο).

ΗΛΙΑΣ ΔΕΚΟΥΛΑΚΟΣ

Αναδρομική έκθεση με έργα του Ηλία Δεκουλάκου (1929-1998) της περιόδου 1968-1978, φιλοξενεί το Μ.Ι.Ε.Τ. Θεσσαλονίκης (29.01.2009 - 15.03.2009, Βασ. Όλγας 108). Η έκθεση περιλαμβάνει έργα από δύο εκθέσεις του δημιουργού: "Ζωγραφική, 1968-1973" και "Πλαστικό Σύνολο, 1976-1978". «Έβλεπα όσα γίνονταν και βυθιζόμουν σε απογοήτευση. Τα αισθητικά προβλήματα δεν με συγκινούσαν πια. Θα σταματούσα να ζωγραφίζω ή θα έβρισκα έναν τρόπο να καταγράψω την πίκρα μου, την αγανάκτηση που ένιωθα. Για μένα η ζωγραφική ήταν η μόνη αντίσταση που άντεχα. Ήθελα να καταγγείλω κάθε μορφή βίας. Μορφή βίας ήταν και η δικτατορία (...) Η δουλειά μου της πενταετίας 1969-1973, αναφερόταν στα προβλήματα βίας, όπως εμφανίζονται κάτω από το πολιτικό κλίμα της εποχής, με τους ανάλογους πλαστικούς προβληματισμούς και τις διατυπώσεις (...)», έλεγε. Η έξοδος από τη χώρα του απαγορευόταν λόγω πολιτικών φρονημάτων. Επιλέγει ως "πιστόλι" τον αερογράφο («μια εύχρηστη συσκευή ψεκασμού χρώματος, που λειτουργεί με πεπιεσμένο αέρα») και πυροβολεί από απόσταση στην επιφάνεια του τελάρου, διατυπώνοντας ξεκάθαρα πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα. Ορισμένοι από τους πίνακες της πρώτης σειράς, που επρόκειτο να εκτεθούν το 1973 στην "Γκαλερί Αθηνών-Χίλτον", θεωρήθηκαν ακατάλληλοι μετά από επεισόδιο που δημιούργησε μια δασκάλα, επειδή παρίσταναν γυμνά και «προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ». Έτσι, ύστερα από την άρνηση του ζωγράφου να τους αποσύρει, αποκαθηλώθηκαν πριν από τα εγκαίνια της έκθεσης, η οποία ωστόσο παρουσιάστηκε αργότερα στην γκαλερί "Νέες Μορφές" με μεγάλη απήχηση. Μέσα από τα εικονιζόμενα θέματα (ανθρώπινα μέλη, αρχιτεκτονικά μέλη, τοπία, αντικείμενα και φρούτα), ο Ηλίας Δεκουλάκος αντιπαρατίθεται με τον δικό του τρόπο στους εικαστικούς μηχανισμούς των συνταγματαρχών και καταγγέλλει την πολιτική καταπίεση εκείνης της εποχής στην Ελλάδα. Η δεύτερη σειρά περιλαμβάνει έργα της περιόδου 1976-1978, μαζί με σπουδές της πενταετίας 1974-1978, που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 1979 στην γκαλερί "Δεσμός". Πλέον, αμφισβητεί την ανάπτυξη της τεχνολογίας, παρατηρώντας την παραχάραξη των φυσικών στοιχείων, τη στρέβλωση της εικόνας του κόσμου και την επερχόμενη από το καπιταλιστικό σύστημα απειλή κατά της φύσης και του ανθρώπου. Ο Δεκουλάκος, παραμένοντας πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης, στρέφεται πλέον στη «βία του ανθρώπου προς τη φύση», καταγγέλλοντας προφητικά την εξουσία των τεχνολογικών στοιχείων, την επερχόμενη σύγκρουση με τα φυσικά στοιχεία, τον εκφυλισμό, την ύπουλη συνήθεια. «Η δουλειά μου της περιόδου 1974-1978, έρχεται ως εξελικτική συνέχεια της προηγούμενης (πλαστικά-αισθητικά-ιδεολογικά) και αναφέρεται στην αντίθεση της παρεξηγημένης "τεχνολογικής ανάπτυξης" και της φύσης γενικά. Της τεχνοκρατικής-τεχνολογικής ανάπτυξης, όπως προάγεται, εξουσιάζεται και χρησιμοποιείται (έμμεσα κι ελκυστικά, άμεσα και βίαια) από μια οικονομική ιδεολογία, με σκοπό την παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας της (...)».

"Ανάπαυσις", 1969

"Πρόσοψη κατοικίας", 1969

"Natura Morte", 1971

"Χειρονομία", 1971

"Άτιτλο", 1972

"Σπουδή", 1972

"Το μέγα ους", 1972

"Ύπαιθρον", 1972

Ένστολοι προλετάριοι...

Σκίτσο του Γιάννη Δερμεντζόγλου ("Γαλέρα", τεύχος 41, Φεβρουάριος 2009)

Τα μαντρόσκυλα της εξουσίας αποφάσισαν, επιτέλους, να αλληλοεξοντωθούν και να διευκολύνουν το έργο αποφασισμένων ομάδων όπως η «Σέχτα Επαναστατών». Πάντως, πρέπει να τραβάνε μεγάλο ζόρι, κάτι που φαίνεται από τις πρόσφατες (εκ)δηλώσεις τους. Στις 15.01.2009, σε δημόσια συγκέντρωσή τους, οι ένστολοι διαδήλωσαν εναντίον της βίας (γενικώς και αορίστως), λέγοντας με θράσος πως «η βία κατά της Αστυνομίας είναι βία κατά της κοινωνίας και στρέφεται κατά της δημοκρατίας». Στη συγκεκριμένη συγκέντρωση-συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος, έγινε λόγος για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα και για την τελευταία επίθεση του «Επαναστατικού Αγώνα» στα Εξάρχεια – για τη χρόνια πρωτογενή αστυνομική βία, ούτε κουβέντα. Ομοίως, λουφάζουν όταν βλέπουν να επωάζεται το ακροδεξιό αυγό του φιδιού στον χώρο τους (χρυσαυγίτες δεν υπάρχουν στην ΕΛ.ΑΣ. - το λέει και η σχετική Ε.Δ.Ε.), όταν συνάδελφοί τους κάνουν νταηλίκια (τα οποία αποκαλύπτονται τυχαία), όταν οι "δικοί" τους δρουν ως κοινοί μαφιόζοι, όταν...

Με αφορμή και την επίθεση της «Σέχτας Επαναστατών», οι ομοσπονδίες αστυνομικών ζήτησαν συνάντηση με την ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών, προκειμένου να προωθήσουν το αίτημά τους «(…) η Ελληνική Αστυνομία να μην είναι το μακρύ χέρι της εκάστοτε κυβέρνησης, ως κατασταλτικός μηχανισμός, ούτε πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων. Η Ελληνική Αστυνομία, για να εκπληρώσει την αποστολή της, πρέπει επειγόντως να οργανωθεί σε επιστημονική βάση, μακριά από τα πρότυπα του παρελθόντος, σεβόμενη τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών και προφανώς σεβόμενη και τους δικούς της ανθρώπους, τους χιλιάδες ένστολους υπαλλήλους της που χυδαία κάποιοι θέλουν, δυστυχώς, να είναι "μπάτσοι" για να τους λοιδορούν και να τους δολοφονούν, εξυπηρετώντας άνομα και σκοτεινά συμφέροντα». Μάλιστα…

Ας δούμε, εν συντομία, τα επιτεύγματα των πραιτόρων μέσα στο τρέχον έτος – τουλάχιστον, αυτά που έγιναν γνωστά. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 3ης Ιανουαρίου, μετανάστης 30 ετών από το Μπαγκλαντές βρέθηκε ημιθανής (υπέκυψε στα τραύματά του κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο) σε ρέμα, σε απόσταση περίπου 700 μέτρων από τη διεύθυνση Αλλοδαπών της ΕΛ.ΑΣ. (Στο ίδιο σημείο, στις 26.10.2008, χάνει τη ζωή του νεαρός Πακιστανός, μετά από καταδίωξη ένστολων. Το γνωστό "ανθρώπινο" και "συμπονετικό" πρόσωπο της ΕΛ.ΑΣ. αντίκρισαν οι μετανάστες και στις 28.11.2008). Στις 5 Ιανουαρίου, στην Πτολεμαΐδα, συλλαμβάνονται τέσσερα άτομα που συμμετείχαν σε «συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην κρατική βία». Στις 9 Ιανουαρίου, οι ροπαλοκρανοχημικοφόροι επιτίθενται με λύσσα εναντίον των διαδηλωτών στο πρώτο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της χρονιάς. Στις 26 Ιανουαρίου, επιτέθηκαν εναντίον των κατοίκων της Κυψέλης, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την κοπή 44 δέντρων (εκ των οποίων, τα 12 ήταν υπεραιωνόβια πεύκα), κατόπιν εντολής του γελοίου Κακλαμάνη. Τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου, επί διήμερο, έβγαλαν όλο τους το μένος εναντίον των αγροτών από την Κρήτη που συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά. Παράλληλα, άλλη μία υπόθεση "ζαρντινιέρας" οδεύει προς αρχειοθέτηση (κάπως έτσι θα καταλήξει και η "ζαρντινιέρα" της Πάτρας), αλλά η αξιότιμη κυρία Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου προτείνει ιδιώνυμο για κουκουλοφόρους διαδηλωτές (απαγόρευση της συμμετοχής σε διαδηλώσεις ατόμων με πρόσωπο καλυμμένο ή αλλοιωμένο, με πρόβλεψη ποινής φυλάκισης δύο μηνών μέχρι ενός έτους για τους παραβάτες). Ευκαιρία είναι, να υπαχθούν σε σχετικό νόμο και οι Ε.Κ.Α.Μ.ίτες.

Το κερασάκι στην τούρτα, όπως πάντα, προστίθεται από πρόσωπα που προσπαθούν εναγωνίως να ακυρώσουν την προσφορά τους και να απαρνηθούν το "αμαρτωλό" παρελθόν τους. Ο Περικλής Κοροβέσης, σε κείμενό του ("Ελευθεροτυπία" 06.02.2009), υποστηρίζει: «(...) Η Αστυνομία θεωρητικά θα έπρεπε να ήταν μια "ουδέτερη" δημόσια υπηρεσία, όπως είναι το ταχυδρομείο ή οι συγκοινωνίες. Δηλαδή να εξυπηρετούν όλο τον κόσμο. Αλλά δεν είναι. Κάνει πάντα κυβερνητική πολιτική. Όπου αποτυγχάνει η κυβερνητική πολιτική, έρχονται τα ΜΑΤ για να τη διορθώσουν με τη βία και τον χημικό πόλεμο εναντίον πολιτών που ασκούν ένα συνταγματικό τους δικαίωμα. Υπεύθυνοι γι' αυτή τη βία είναι η πολιτική ηγεσία της Αστυνομίας και οι εισαγγελείς. Και αυτό είναι και το παράπονο των αστυνομικών. Τη βία εναντίον των διαδηλωτών δεν την αποφασίζουν οι ίδιοι. Εκτελούν εντολές και όποιος δεν υπακούσει θα τιμωρηθεί, θα μπει στον φάκελό του. Υπάρχει βέβαια και ο δρόμος της παραίτησης. Αλλά κανείς δεν αφήνει μια σίγουρη και μόνιμη δουλειά για να οδηγηθεί οικειοθελώς στην ανεργία. Η ανεργία τούς έσπρωξε στο Σώμα. Η στολή κρύβει κάποιον προλετάριο. Κανένας τραπεζίτης ή βιομήχανος δεν στέλνει το γιο του στην Αστυνομία (...)». Είδαμε, επιτέλους, το φως το αληθινό: οι μπασκίνες είναι ζηλωτές προλετάριοι και για τη βίαιη συμπεριφορά τους ευθύνονται οι εντολείς τους - και μόνον αυτοί. Έτσι, μπορούμε να δικαιολογήσουμε και να αθωώσουμε όσους στελέχωσαν και στελεχώνουν όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς όλων (ανεξαιρέτως) των καθεστώτων. Τη δουλειά τους κάνουν όλοι, το ψωμί τους βγάζουν, την οικογένειά τους θρέφουν. Δόξα και τιμή στους δοσίλογους της κατοχής, στους βασανιστές της χούντας, στους π(ρ)εζοναύτες των Η.Π.Α. και, γενικά, σε όλους τους ένστολους (και μη) σκληρά εργαζόμενους "προλετάριους". Επίσης, μια ταπεινή συγγνώμη προς τους εγχώριους ένστολους προλετάριους για την αδικαιολόγητη παρεξήγηση τόσων ετών...

Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝΩ...

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟΣ ΘΕΑΤΗΣ

Τώρα είναι απλός θεατής Ασήμαντος ανθρωπάκος μέσα στο πλήθος Τώρα πια δε χειροκροτεί, δε χειροκροτείται Ξένος περιφέρεται στων οδών το κάλεσμα.

Έρχονται από μακριά οι νέοι σαλπιγκτές Των επιλέκτων κλάσεων του μέλλοντος Οι κραυγές τους γκρεμίζουν τα σαθρά τείχη Τήκουν τη λάσπη σε φωτεινούς ρύακες, Έρχονται οι αγνοί, οι ανυπόκριτοι, Οι βιαστές, οι αμέτοχοι, οι παρθένοι, Οι πονηροί συνδαιτυμόνες, οι αθώοι Οι ληξίαρχοι των ημερών μας Έρχεται το μεγάλο παρανάλωμα Μέσα στους πίδακες των πρόσχαρων νερών. Έρχονται οι τελευταίες προγραφές.

Μα, τώρα, αυτός είναι απλός θεατής Ανώνυμος ανθρωπάκος μέσα στο πλήθος Με τα χέρια στο στήθος σαν έτοιμος νεκρός Τώρα πια δε χειροκροτεί, δε χειροκροτείται.

Να ξέρεις πάντα το πότε και το πώς

Μανώλης Αναγνωστάκης,

από τη συλλογή "Η Συνέχεια 3" (1962)

Στην "Ελευθεροτυπία" της 10ης Ιανουαρίου 2009, υπάρχει ολοσέλιδη καταχώρηση ξένης δημοσίευσης με τίτλο "ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ". Το κείμενο προαναγγέλλει «παρέμβαση στη συζήτηση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων κατά της Siemens, την Τρίτη και 13 Ιανουαρίου 2009, στα Δικαστήρια της οδού Ευελπίδων». Όπως δηλώνουν οι συμμετέχοντες, «(...) Η συλλογική απαξίωση των πολιτικών κομμάτων από το "σκάνδαλο Siemens" πλήττει την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και δημιουργεί προϋποθέσεις ευκαιριών ουσιαστικής εκτροπής. Η απάθεια που φαίνεται να μας χαρακτηρίζει, παρά την αυξανόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό προσωπικό και το πολιτικό σύστημα, την τρέχουσα πιστωτική και οικονομική κρίση και την επερχόμενη κοινωνική κρίση, είναι έγκλημα σε βάρος δικό μας, έγκλημα σε βάρος των παιδιών μας. Τα πολιτικά κόμματα και τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων διαθέτουν άμεσο ηθικό έννομο συμφέρον να παρέμβουν στην παρούσα διαδικασία (...) Για να μάθουμε ποιους, ανεξάρτητα πολιτικού χώρου, μπορούμε να εξακολουθούμε να ψηφίζουμε. Ό,τι μαζί δεν κάνουμε, κοστίζει περισσότερο στα παιδιά μας από ό,τι ο καθένας μόνος του δεν θα κερδίσει (...)». Οι συμμετέχοντες (υπογράφουν περισσότεροι από 700) στην κίνηση αυτή, κατέθεσαν (στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών) ασφαλιστικά μέτρα εις βάρος των "Siemens A.G." και "Siemens Α.Ε.", ζητώντας την κατάθεση όλων των εγγράφων που αποδεικνύουν τον χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών. Το δικαστήριο αφουγκράσθηκε τους πληρεξούσιους δικηγόρους των δύο πλευρών κι επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή του εν καιρώ...

Συναγερμός!!! Κινδυνεύει το Σύστημα, ο υπερπολύτιμος κοινοβουλευτισμός μας το ζην δι αντιπροσώπου εν γένει. Απλά πράγματα: όσοι εμπλέκονται στην "υπόθεση (ή σκάνδαλο, ή όπως αλλιώς) Siemens", αυτοί και μόνον αυτοί είναι ανάξιοι της ψήφου μας, ήτοι, ανίκανοι να διαχειριστούν τη ζωή μας την ίδια. Ως φαίνεται, η "υπόθεση (ή σκάνδαλο, ή όπως αλλιώς) Siemens" είναι η μοναδική αθλιότητα ή το βαρύτερο αμάρτημα της λερναίας ύδρας που μας διαφεντεύει, της διαρκώς ανανεούμενης συμμορίας που μας λεηλατεί καθ’ υπόδειξιν του αδηφάγου κεφαλαίου. Γι’ αυτό θα ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι και θα "επιλέξουμε" έντιμους και καθαρούς εξουσιαστές, άφθαρτους και μη διεφθαρμένους (τουλάχιστον, όχι ακόμη, αλλά ας τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα στη διαφθορά), ενάρετους και ηθικούς νταβατζήδες, οι οποίοι θα συνεχίσουν: να συντηρούν και να αναπαράγουν τα ήδη υπάρχοντα (καθώς και να θεμελιώνουν νέα) "πολιτικά τζάκια" (δηλαδή, κλίκες και κολλητηλήκια), να χρησιμοποιούν κατά βούληση τον δημόσιο πλούτο (με τον οποίον χρηματοδοτούν και τα μαγαζάκια τους), να κυβερνούν παρασκηνιακά (και να πληροφορούμαστε το ελάχιστο δυνατόν των ουσιαστικών πεπραγμένων – ως κατώτατοι πληβείοι), να αποφασίζουν για τα πάντα ερήμην μας (για δημοψηφίσματα ούτε σκέψη, πόσω μάλλον λόγος), και πολλά άλλα θεάρεστα. Με τον τρόπο αυτόν, οι υπογράφοντες φρονούν πως φροντίζουν για το μέλλον των τέκνων τους. Του έδειχναν το φεγγάρι και ο ηλίθιος κοίταζε το δάχτυλο...

Όπως έλεγε και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας σε κάποια ταινία, «άει στο διάολο, από ‘δω μέσα!!!» (με πολλή έμφαση και ακόμη μεγαλύτερο στόμφο)...

"Healing", video εγκατάσταση της Ελευθερίας Ρούσου