Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Οικογένεια δωσίλογων...



Η (με τη μαφιόζικη έννοια) οικογένεια όνειδος (αν και όχι η μοναδική, υπάρχει και το μητσοτακέικο…) ή, άλλως, τρεις γενιές δωσίλογων: 

ο παππούς (ο και «Γέρος της Δημοκρατίας» αποκληθείς), κερκόπορτα των άγγλων ιμπεριαλιστών για τη σφαγή των Δεκεμβριανών του 1944 κι ένθερμος συντηρητής πολλών τόπων εξορίας («παραθέριση» που είχε θεσπίσει έτερος «εθνάρχης», με ανάλογο ιδιώνυμο…),

ο πατήρ, γνωστός και ως ο «αείμνηστος σοσιαλιστής με το ζιβάγκο», από μικρός στο χαφιεδιλίκι (ένας από τους παθόντες και ο Καστοριάδης) για να γλιτώσει το άθλιο τομάρι του και να πάρει το πολυπόθητο συγχωροχάρτι από τον Μανιαδάκη, ώστε να υπηρετήσει ως νοσοκόμος στον στρατό της πραγματικής του πατρίδας (και της αμερικανοεβραίας μαμάς…),

ο υιός, ο φαιδρότερος και πλέον καταγέλαστος όλων, ο δωσίλογος της εποχής μας: Georgieboy ο τροϊκανός, «ο άνθρωπός μας (σ.σ. της Wall Street) στην Αθήνα…» (σύμφωνα με τη φυλλάδα-ευαγγέλιο των απανταχού αεριτζήδων "Financial Times"…).

Υ.Γ. Υπάρχουν, βέβαια, και οι λοιποί «αφανείς ήρωες» της αγίας οικογένειας…     

Ετικέτες

Οι θρασύδειλοι λακέδες των ξεφωνημένων δωσίλογων...