Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Η πατρίς ευγνωμονούσα…

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ 
Αρ. Φύλλου 210 
31 Αυγούστου 2007 

ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ΄ ΑΡΙΘ. 169 
Κωδικοποίηση σε ενιαίο κείμενο, με τον τίτλο «Κώδικας Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων» των διατάξεων που ισχύουν για την απονομή των πολιτικών και στρατιωτικών συντάξεων. 

[…] 

ΑΡΘΡΟ 40
Υπολογισμός χρόνου υπηρεσίας στο διπλάσιο


Άρθρο 40, παρ. 1, εδ. Πρώτο, Α.Ν. 1854/51.

1. Ο χρόνος υπηρεσίας των στρατιωτικών του άρθρου 25 παρ. 2 και 3, καθώς και των αδελφών νοσοκόμων του άρθρου 27 περ. β΄ υπολογίζεται διπλάσιος κατά τη διάρκεια της εμπόλεμης κατάστασης του κράτους, εφόσον διανύθηκε στη ζώνη των επιχειρήσεων, όπως αυτή θα καθορίζεται κάθε φορά με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας ύστερα από πρόταση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας.

Άρθρο 40, παρ. 1, εδ. δεύτ., Α.Ν. 1854/51, όπως αντικ. από το άρθρο 3, παρ. 6 Ν.3408/05
Επίσης λογίζεται διπλάσιος ο χρόνος υπηρεσίας των παραπάνω που διανύθηκε στην Κορέα, καθώς και στην Κύπρο κατά τα χρονικά διαστήματα που ορίζονται στις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 21 του Ν. 2641/1998 (ΦΕΚ 211 Α).

Άρθρο 40 παρ. 1, εδ. τέταρτο Α.Ν. 1854/51.
Η εμπόλεμη κατάσταση που άρχισε στις 28 Οκτωβρίου 1940 θεωρείται για την εφαρμογή του Κώδικα αυτού ότι έληξε την 1η Μαΐου 1941.

Άρθρο 40 παρ. 2, Α.Ν. 1854/51, όπως αντικ. με άρθρ. 1 παρ. 2 Ν. 4448/64.
2. Επίσης λογίζεται αυξημένος στο διπλάσιο ο χρόνος υπηρεσίας αυτών που αναφέρονται παραπάνω εφόσον αυτοί:
α) Έλαβαν μέρος στον αγώνα κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών και για όσο χρόνο διατέλεσαν στη ζώνη επιχειρήσεων. Ο χρόνος υπηρεσίας καθενός στη ζώνη των επιχειρήσεων βεβαιώνεται από την αρμόδια Διεύθυνση του οικείου Γενικού Επιτελείου ή του Αρχηγείου της χωροφυλακής, της Αστυνομίας πόλεων και του Πυροσβεστικού Σώματος. Η διάρκεια του αγώνα κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών ορίζεται από την 1η Απριλίου 1946 μέχρι την 31η Οκτωβρίου 1949, με τη διατήρηση της ισχύος της παρ. 1 του άρθρου 2 του Ν.Δ. 2704/1953.

Άρθρο 1 παρ. 2, περ. στ΄ Ν. 4448/64, όπως αντικ. με άρθρ. 1 Ν.Δ. 34/1973.
στ) Υπηρέτησαν στα Σώματα Ασφαλείας στην Ελλάδα, το πυροσβεστικό και το Λιμενικό Σώμα από 2 Μαΐου 1941 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1944.



 

Ετικέτες

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Κουπί στη γαλέρα…

Σκίτσο του Βραζιλιάνου Carlos Latuff

Είναι ξεδιάντροπα δωσίλογοι και ανυπόφορα κομπορρήμονες, είναι εντελώς ρουφιάνοι και αθεράπευτα ξιπασμένοι. Ο κατ’ ευφημισμόν υπουργός Εργασίας (ουσιαστικά, παραγωγός ανεργίας, ανέχειας και περαιτέρω εργασιακής εκμετάλλευσης), ο γνωστός και μη εξαιρετέος Λοβέρδος, πραγματοποίησε (προχθές, 20.07.2010, στο χαμαιτυπείο της πλατείας Συντάγματος) χυδαίο και απροκάλυπτο πραξικόπημα με το οποίο καταφέρθηκε ευθέως εναντίον πρόσφατων αποφάσεων του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, βάσει των οποίων εγκρίθηκαν μισθολογικές αυξήσεις (από 0,5% μέχρι και 2%, πλέον εκείνων που προβλέπει το Μνημόνιο) σε κάποιους κλάδους του ιδιωτικού τομέα -προσέφυγαν 36 επαγγελματικοί κλάδοι και, με τη μεσολάβηση του Ο.ΜΕ.Δ., έχουν υπογραφεί μετά την κύρωση του Μνημονίου 11 αποφάσεις, εκ των οποίων 2 προέκυψαν από Μεσολάβηση και 9 από Διαιτησία, και αφορούν σε ξεναγούς, εργαζομένους σε κινηματογραφικές επιχειρήσεις, εκπαιδευτικούς ιδιωτικών Ι.Ε.Κ., τεχνικούς ραδιοφώνου και τηλεόρασης, εργαζόμενους σε ταχυμεταφορές, εργαζομένους στην ποτοποιία και σε εμφιαλωτήρια νερού, καθώς και συντάκτες ηλεκτρονικού και περιοδικού Τύπου. Ο γελοίος υπουργίσκος της δωσίλογης ψευδοκυβέρνησης επιχείρησε να δικαιολογήσει την εμετική στάση του λέγοντας ότι «[...] Δεν μπορεί να υπάρχουν αποφάσεις που δεν λαμβάνουν υπ' όψιν την εθνική προσπάθεια και τις διεθνείς υποχρεώσεις. Δεν μπορεί να δημιουργούν προβλήματα στη χώρα. Οι αποφάσεις αυτές είναι ξεκάθαρα εκτός πλαισίου […] από τη στιγμή που ψηφίσαμε το νόμο που μετέφερε το Μνημόνιο στην ελληνική έννομη τάξη και ενώ υπήρχαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις οι οποίες αφορούσαν την εισοδηματική πολιτική στο χώρο του ιδιωτικού τομέα, υπάρχουν αποφάσεις του Ο.ΜΕ.Δ. που δίνουν αυξήσεις -μετά τις 5 και 6 Μαΐου, οπότε και ψηφίστηκε ο νόμος- 1,5% και μάλιστα σε μία περίπτωση, η οποία αποτελεί και κραυγαλέο παράδειγμα, δεύτερη αύξηση για το 2010, 3% […] σε αυτό το πλαίσιο των μεγάλων δυσκολιών και του αγώνα που κάνουμε με αυταπάρνηση δεν μπορούν κάποιοι πονηροί να επιφυλάξουν για τον εαυτό τους τον ρόλο του καλού και να δείχνουν τους άλλους σαν τους κακούς της ιστορίας. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του […] εμείς ως πολιτεία έχουμε υποχρέωση να περιφρουρήσουμε όσα έχουμε συμφωνήσει και την επόμενη εβδομάδα θα φέρουμε νομοθετική παρέμβαση, ώστε να καταργήσουμε αυτού του είδους τις αποφάσεις που αντιστρατεύονται τις συλλογικές προσπάθειες […]» -όπως λέει και η θεία Περσεφόνη, «από κώλους μόνο πορδές περιμένεις ν’ ακούσεις…». 
Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή 
(«Ελευθεροτυπία», 07.07.2010)
Κι ενώ τα δωσίλογα ανδρείκελα του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου επιβάλλουν τις κατευθύνσεις των πατρώνων τους και στον ιδιωτικό τομέα (ήδη έχουν προικοδοτήσει τους εργοδότες με ουσιαστικές διευκολύνσεις, όπως η αύξηση του ποσοστού απολύσεων, η καθιέρωση του εξευτελιστικού μισθού «μαθητείας» και άλλα «καλούδια») τα στοιχεία που δημοσίευσε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) για το τρίμηνο Απρίλιος-Ιούνιος 2010 δείχνουν το σταδιακό (αλλά ταχύτατο και απρόσκοπτο) πέρασμα της εργασίας σε καθεστώς μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης. Συγκεκριμένα, κατά το εν λόγω χρονικό διάστημα, 6.092 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν (οι 20 μονομερώς κατόπιν απόφασης μόνο της εργοδοσίας, οι υπόλοιπες «συναινετικά» κατόπιν εκβιαστικών διλημμάτων) σε συμβάσεις μερικής (οι 4.768) ή εκ περιτροπής απασχόλησης (οι 1.324), ενώ κατεγράφησαν 64.755 προσλήψεις μερικής απασχόλησης και 15.831 προσλήψεις εκ περιτροπής απασχόλησης. Δικαιώνεται, λοιπόν, το «μεταρρυθμιστικό» έργο (ελαστικοποίηση των πάντων) του μέγα «εκσυγχρονιστή» Σημίτη…
Στον οχετό των ημερών αξίζει να συμπεριληφθεί και η τριετής Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.) στην οποία κατέληξαν (15.07.2010) από κοινού οι περίφημοι «κοινωνικοί εταίροι» (Γ.Σ.Ε.Ε., Σ.Ε.Β., Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε.) την προηγούμενη εβδομάδα. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (Π.Α.Σ.Κ.Ε. και Δ.Α.Κ.Ε.) χαρακτήρισε τη Σύμβαση «πράξη ευθύνης» και ο πασόκος εργατοπατέρας Παναγόπουλος δήλωσε: «[…] Είχαμε τρεις σοβαρούς στόχους να καλύψουμε με τη φετινή σύμβαση. Πρώτον αν θα διατηρήσουμε ζωντανό, εν ισχύ και λειτουργώντα τον θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων. Με τη σύμβαση αυτή αποδείξαμε ότι μπορεί να συνάπτονται συλλογικές συμφωνίες που να έχουν κύρος και ισχύ και να δώσουμε το έναυσμα και στις άλλες συλλογικές διαπραγματεύσεις που εκκρεμούν ώστε να προχωρήσουν. Διατηρήσαμε και περισώσαμε με άλλα λόγια τον θεσμό των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων που και από το πνεύμα του μνημονίου με το πάγωμα που θέτει, ετίθετο εν αμφιβόλω. Το δεύτερο ήταν να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια δικαίου για τα λεγόμενα δώρα και το επίδομα αδείας. Είναι γνωστό ότι με αλλεπάλληλες δηλώσεις οι εκπρόσωποι της Τρόϊκα και ο Στρός Καν ο διευθυντής του ΔΝΤ, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας έχουν θέσει στο στόχαστρο τον 13ο και 14ο μισθό και στον Ιδιωτικό Τομέα όπως έχει περικοπεί στο Δημόσιο Τομέα. Πετύχαμε τη μέγιστη δυνατή διασφάλιση με ρητές αναφορές στα δώρα αυτά όπου συνομολογείται ότι δεν αποτελούν δώρα αλλά τακτικές αποδοχές. Θα ήθελα εδώ να διατυπώσω την δική μου προσωπική θέση. Η μέγιστη διασφάλιση, θα ήταν ο επιμερισμός αυτών των δώρων στους 12 μισθούς, έτσι ώστε να παραμείνουν αμετάβλητα τα ετήσια εισοδήματα των εργαζομένων. Όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό αφενός μεν γιατί σε κάποιες εργοδοτικές οργανώσεις υπήρχαν αντιρρήσεις (αλλά οφείλω να ομολογήσω και από τις παρατάξεις εντός του Συνδικάτου) και το τρίτο που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν η πολιτική αυτή που σκιάζει τα πάντα και έχει οδηγήσει στο χαμηλότατο επίπεδο την ψυχολογία για την ανάπτυξη, για το εισόδημα για το τι μέλει γενέσθε. Εκτιμώ ότι από τη στιγμή που υπογράψαμε την ΕΓΣΣΕ και αυτές τις αυξήσεις πάμε κόντρα στη λογική του μνημονίου που ήθελε το πάγωμα […]». Πανηγυρική ανακοίνωση εξέδωσε και η Γ.Σ.Ε.Ε., στην οποία ανέφερε μεταξύ άλλων: «[…] Σε όποιες χώρες έγινε παρέμβαση δανειστών, είτε από την τρόικα είτε από το Δ.Ν.Τ., εκείνο που επέβαλαν (μεταξύ άλλων) είναι η δραματική μείωση αποδοχών εργαζομένων και συνταξιούχων και βέβαια η αναστολή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για όλο το διάστημα της περιόδου δανεισμού (από 3 έως 10 χρόνια!) […] Σε καμία απολύτως ευρωπαϊκή χώρα (Ιρλανδία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Λετονία) ή στην Τουρκία, Αργεντινή, δεν υπογράφηκε Σ.Σ.Ε. και όχι μόνο δεν δόθηκαν αυξήσεις στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, αλλά απεναντίας έγιναν δραματικές μειώσεις από 5 έως 25%. Είμαστε η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα, η μοναδική Συνδικαλιστική οργάνωση που μέσα σε τέτοιες συνθήκες δανεισμού, διεκδικήσαμε, ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΜΕ και ΥΠΟΓΡΑΨΑΜΕ Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Επιβάλαμε τη διατήρηση και ΙΣΧΥ της ΕΓΣΣΕ και τον καθορισμό μισθών και ημερομισθίων με συλλογική σύμβαση. Κατακτήσαμε την ΕΓΣΣΕ και επιβεβαιώσαμε για μία ακόμα φορά, τον ιστορικά, προοδευτικό, ταξικό και πολιτικό ρόλο των Συνδικάτων και της ΓΣΕΕ, ενάντια και κόντρα στις απαιτήσεις και απαγορεύσεις της Τρόικα και των δανειστών. Εξασφαλίσθηκε και διατηρήθηκε ο 13ος και 14ος μισθός με τον πλέον ισχυρό νομικό τρόπο και έγινε ο πρώτος όρος της ΕΓΣΣΕ που εξασφαλίζει με ισχύ Νόμου ΣΣΕ (για πρώτη φορά) τις ετήσιες τακτικές αποδοχές των 14 μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα μέσα από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ανατράπηκε και ξεπεράστηκε η απαίτηση και η απαγόρευση για ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ για την 3ετία 2010, 2011, 2012 με ένα έστω μικρό ποσοστό αυξήσεων στο ύψος του πληθωρισμού της ευρωζώνης του 2010 και 2011 αλλά με μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ σημασία και με αυξήσεις για μεν το 2011 στο υπολογιζόμενο σήμερα ποσοστό 1,5% και το 2012 στο 1,7% ακυρώνοντας την απαγόρευση της Τρόικας και των δανειστών […]». Η Γ.Σ.Ε.Ε. πανηγυρίζει για τις εξής αποφάσεις: οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που αμείβονται με τον βασικό μισθό δε θα λάβουν καμία αύξηση αποδοχών το 2010 και το πρώτο εξάμηνο του 2011, από 1η Ιουλίου 2011 θα υπάρξει αύξηση 1,5% (όσο ο επίσημος πληθωρισμός της ευρωζώνης για το 2010) και από 1η Ιουλίου 2012 θα λάβουν άλλο 1,7% αύξηση (όσο ο αναμενόμενος πληθωρισμός της ευρωζώνης για το 2011). Στην Ελλάδα, ο επίσημος πληθωρισμός οδεύει προς το 7% (και ανεβαίνει διαρκώς, μετά τις νέες αυξήσεις του Φ.Π.Α. και των ειδικών φόρων κατανάλωσης, ενώ όλο και περισσότερα είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης μεταφέρονται στον συντελεστή του 23%) και, σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας και τη διαρκή υπονόμευση της εργασίας (υποαπασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, μερική απασχόληση, και άλλες πρακτικές που εξανεμίζουν το εργατικό εισόδημα), εξευτελίζει ακόμη περισσότερο την ήδη μίζερη καθημερινότητα. Όσο για τις θριαμβολογίες περί «κατοχύρωσης του 13ου και 14ου μισθού», πρόκειται περί απάτης διότι μόνο στο προοίμιο (δηλαδή, το ευχολόγιο) της Σύμβασης αναφέρεται ότι: «Πρωταρχικής σημασίας θέμα συμφωνήθηκε ότι αποτελεί η διασφάλιση των επί δεκαετίες παρεχομένων επιδομάτων εορτών και άδειας (που είναι γνωστά ως 13ος και 14ος μισθός) και η ρητή αποδοχή από τους συμβαλλόμενους ότι τα αποδέχονται ως τακτικές αποδοχές…» -άρα, και αυτό εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη. Βέβαια, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι οι επαγγελματίες εργατονταβατζήδες, «κάναμε ό,τι μπορούσαμε…» και, γι’ αυτό, ας είμαστε ευγνώμονες και για το ξεροκόμματο που καταδέχθηκαν να μας ρίξουν τα αφεντικά –εν μέσω «κρίσης»…
Όπως δήλωσε και ο πρώην εργατοπατέρας Χρήστος Πολυζωγόπουλος (νυν πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής –οι πιστοί λακέδες δεν πηγαίνουν χαμένοι…), «Χαιρετίζω την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ ως πράξη ευθύνης που λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της χώρας και της κοινωνίας. Η συμφωνία θα συμβάλλει στο άθροισμα προσπαθειών, δυνάμεων και δυνατοτήτων, ώστε να βγει η χώρα από την πολύπλευρη κρίση και να προστατευθούν τα συμφέροντα και του κόσμου της μισθωτής εργασίας…».

Ετικέτες , ,

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Κακοπέραση…

[…] Εδώ και αρκετά χρόνια, εκλεκτοί φίλοι και καλεσμένοι του Γ. Παπανδρέου, από όλο τον κόσμο, με αφορμή το «Σύμης Συμπόσιο», συναντιούνται στα μέσα Ιουλίου σε κάποιο νησί της Ελλάδας. Μαζί τους έρχονται σύζυγοι και παιδιά, για να γνωρίσουν ένα καινούριο νησί και να απολαύσουν την ελληνική φιλοξενία. Πέρα από τη σταθερή εδώ και χρόνια παρέα, κάθε φορά προστίθενται και κάποια νέα πρόσωπα, ανάλογα με τα θέματα που έχουν επιλεγεί για το ετήσιο συνέδριο που πήρε το όνομά του λόγω του πρώτου συμποσίου που έγινε στη Σύμη πριν από 13 χρόνια και τελεί υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου. Η βασική παρέα όμως, που αποτελείται από καθηγητές, πολιτικούς και στελέχη ΜΚΟ, είναι σχεδόν κάθε χρόνο η ίδια: Τζ. Στίγκλιτς, Ρ. Πάρκερ, Λ. Παγκρότσκι, Κ. Οζντεμίρ, Κ. Ναϊντού, Μ. Μεντίς, Γκ. Λέιπολντ, Μ. Κάρλσον, Μ. Κάλντορ, Ρ. Χάιφετζ, Μ. Γκλένι, Κ. Ντερβίς, Α. Μπαρνέτ, Λ. Αγιάλα και Ι. Βεσβόντα και Α. Ρόντο […] Κάποιοι από την «παρέα της Σύμης», όπως αποκαλούνται, έχουν αναλάβει να τον συνδράμουν και στα κυβερνητικά του καθήκοντα. Ο αμερικανός καθηγητής του Χάρβαρντ Ρ. Πάρκερ και ο σουηδός πρώην υπουργός Λ. Παγκρότσκι είναι και μέλη της «Επιτροπής Σοφών» που συνέστησε ο Γ. Παπανδρέου για «τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας της κυβέρνησης». Ο καθηγητής -επίσης- του Χάρβαρντ Ρ. Χάιφετζ, που έρχεται στο «Σύμης Συμπόσιο» από το 1998, είναι ο καθηγητής στον οποίο ο πρωθυπουργός έχει αναθέσει να κάνει «φροντιστήριο» στους υπουργούς για θέματα διαχείρισης κρίσεων […] Στον Πόρο, βρέθηκαν επίσης όλα τα αδέλφια του πρωθυπουργού μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους. Αρχικά η ιδέα για το συμπόσιο ήταν να διοργανώνεται κάθε χρόνο στη Σύμη. Στη συνέχεια όμως ο Γ. Παπανδρέου σκέφτηκε ότι, μιας και το πρόγραμμα περιλαμβάνει και την ψυχαγωγία, θα ήταν πιο ενδιαφέρον αν οι καλεσμένοι του γνώριζαν κι άλλα νησιά. Έτσι το επόμενο έγινε στην «καταπράσινη και κοσμοπολίτικη Κέρκυρα με τους σμαραγδένιους κόλπους» όπως ανέφεραν οι ανακοινώσεις του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου, το τρίτο στις Σπέτσες όπου «οι συμμετέχοντες πέρασαν εκεί ήσυχες βραδιές, απολαμβάνοντας το φρέσκο ψάρι και το τοπικό κρασί στις ταβέρνες», το τέταρτο στην Ολυμπία όπου «οι μετέχοντες είχαν άφθονο χρόνο για να απολαύσουν τις γειτονικές παραλίες και το τοπίο». Τα επόμενα συμπόσια διοργανώθηκαν στη Σάμο, στην Κω, στο Ρέθυμνο, στην Πάρο, στην Ουρανούπολη και στη Σκιάθο. Καινούργιο πρόσωπο φέτος ήταν η εκπρόσωπος της Ε.Ε. για την εξωτερική πολιτική, βαρόνη Κάθριν Αστον και το θέμα του Συμποσίου ήταν «Γρήγορα προς τα εμπρός: Προοδευτικές ιδέες για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο». Η βαρόνη Αστον δεν είχε να συνεισφέρει κάτι όσον αφορά τις προοδευτικές ιδέες που θα προχωρήσουν τον κόσμο γρήγορα μπροστά, ήταν όμως το σημαντικότερο πολιτικό πρόσωπο μεταξύ των καλεσμένων και έδειχνε να το απολαμβάνει (πετάχτηκε και στην Ύδρα). Καινούριες ιδέες ή προτάσεις δεν ακούστηκαν, άλλωστε στο «Σύμης Συμπόσιο» γίνεται μια χαλαρή κατάθεση απόψεων που συνήθως δεν καταλήγει σε συγκεκριμένες προτάσεις […]

«Νέα πρόσωπα σε παλιά παρέα» 
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 18.07.2010)


Παράδεισος!!! Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα… Χαλάλι σας, ρε αετονύχηδες!!! Αφού βρήκατε τα κορόιδα (συγγνώμη, «εθελοντές» είναι η πολιτικώς ορθή λέξη) που φροντίζουν για την ευδαιμονία σας… Να σημειώσουμε ότι, όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα, το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου (μην ανησυχείτε, υπάρχουν και ανάλογα Ιδρύματα προς τιμήν του «εθνάρχη» Καραμανλή, του «εκσυγχρονιστή» Σημίτη, ακόμη και του ακατονόμαστου εκ Χανίων βρικόλακα) αυτοχαρακτηρίζεται «κοινωφελές ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα…» (χρηματοδοτείται τόσο από τον κρατικό προϋπολογισμό, όσο και από την Ε.Ε.) κρατικοδίαιτο, φυσικά) και σκοπός του είναι «η συμβολή στην ποιοτική αναβάθμιση της πνευματικής και πολιτικής ζωής της Ελλάδας, με κύριο γνώμονα τις ποικίλες προσεγγίσεις που αφορούν την οικονομία, την κοινωνία, και τον πολιτισμό, τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο με επίκεντρο τον Πολίτη…». Βέβαια, η οικογενειοκρατία είναι εμφανής στη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου, ενώ στην ενότητα «Διεθνές Επίτιμο Διοικητικό Συμβούλιο» υπάρχει και το όνομα του ναζισιωνιστή Shimon Peres. Άντε, και του χρόνου!!!

Ετικέτες , , ,

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Κηδείες με ξένα κόλλυβα...

Από τη μία, τα ζημιογόνα σαπρόφυτα του πολιτικού εσμού (η δωσίλογη ψευδοκυβέρνηση, η γιαλαντζί αντιπολίτευση, οι φασίστες πατριδοκάπηλοι και η βδελυρή μητσοτάκαινα) ζητούν όλο και περισσότερες θυσίες από όσους υφίστανται (εφ’ όρου ζωής) διαρκείς αφαιμάξεις κι επανειλημμένες ταπεινώσεις, καταδικασμένοι σε μια σισύφεια και αγχώδη επιβίωση. Οι αποδοχές των εργαζομένων μειώνονται ή «παγώνουν», οι εργασιακές σχέσεις «ελαστικοποιούνται» περαιτέρω (για το χατίρι της κεφαλαιοκρατικής χρησιμοθηρίας), η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο άνυδρη, ο φόβος κυριαρχεί, οι άνθρωποι αφυδατώνονται με ταχείς ρυθμούς και μετατρέπονται σε αναλώσιμο εμπόρευμα. Από την άλλη, τα ασπόνδυλα που κατοικοεδρεύουν στο χαμαιτυπείο της πλατείας Συντάγματος απομυζούν όλο και περισσότερο μέρος του δημόσιου πλούτου και φροντίζουν σταθερά για την επιβίωση και την ενίσχυση των παρασιτικών κομματικών συμμοριών –δηλαδή, το ίδιο τους το σπίτι. Έτσι, για το σωτήριο έτος 2010, οι πέντε κοινοβουλευτικές σπείρες θα εισπράξουν από τον κρατικό προϋπολογισμό (χρήματα προερχόμενα από τη φορολογία, δηλαδή από τη συστηματική καταλήστευση των υπηκόων της Ψωροκώσταινας) συνολικά 48.800.000 ευρώ. Η απόφαση δημοσιεύτηκε στις 14.07.2010 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και ορίζει ως καταβλητέο το συγκεκριμένο χρηματικό ποσόν, το οποίο είναι μεν μειωμένο σε σχέση με το 2009, αλλά δεν είναι εκείνο που είχε ανακοινωθεί τον περασμένο Μάρτιο, όταν αποφασίστηκαν οι περικοπές στον δημόσιο τομέα. Βέβαια, μπροστά στα δυσθεώρητα νούμερα που εξανεμίζονται καθημερινά, το εν λόγω ποσό μπορεί να φαντάζει μικρό και ασήμαντο –αυτό, όμως, θα ισχυρίζονταν τα χρυσοκάνθαρα λαμόγια και όχι οι άνθρωποι που παλεύουν για την καθημερινή επιβίωση. Οι γραβατοφορεμένες ύαινες μιλούν για «νοικοκύρεμα» των δημόσιων οικονομικών και περιορισμό των περιττών εξόδων. Την ίδια στιγμή, τέσσερις από τις πέντε κοινοβουλευτικές συμμορίες είναι χρεωμένες σε τράπεζες και, μάλιστα, οι δύο μεγαλύτερες χρωστούν και στην Αγροτική –την οποία προσπαθούν να ξεπουλήσουν ως «ζημιογόνα» και «προβληματική»…


Φυσικά, το θράσος και η ξεδιαντροπιά δεν είναι αποκλειστικά χαρακτηριστικά των ηγεμονίσκων (εκλεγμένων και μη) του Yunanistan. Στη χθεσινή «Ελευθεροτυπία» δημοσιεύθηκαν κάποιες από τις απαντήσεις που έδωσε ο Jerzy Buzek (ο Πολωνός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) σε Έλληνες φοιτητές, σε συζήτηση που έλαβε χώρα στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα. Εκστόμισε, λοιπόν, μεταξύ άλλων, και τις εξής παπαρολογίες: «[…] Έχω μάθει να παλεύω. Και τώρα μέσα στην κρίση χρειάζονται προσπάθειες όλων, θυσίες, υπευθυνότητα κυβερνώντων και πολιτών. Δεν ζούμε και την καλύτερη εποχή. Θα μάθουμε να ζούμε με περισσότερη δουλειά, λιγότερα λεφτά, λιγότερες διακοπές ίσως. Όχι να καταναλώνουμε όσα είχαμε συνηθίσει ώς τώρα. Να σφίξουμε τα ζωνάρια [...] Μας άνοιξε τα μάτια η ελληνική κρίση. Όλοι ζήσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας. Ακόμη και οι Γερμανοί [...] Να, λοιπόν και η άλλη οπτική του προβλήματος. Η θεραπεία μπορεί να είναι οδυνηρή, αλλά η αγωγή είναι απαραίτητη, κι όλοι θέλουμε να είμαστε υγιείς […] Είναι πραγματικά ηράκλειος ο άθλος σας. Αλλά μια και ο Ηρακλής ήταν επίσης Έλληνας, δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι θα τα καταφέρετε […]». Σοφόν το σαφές: ο εξασφαλισμένος (χαραμοφαϊκώ τω τρόπω) δεν ανησυχεί για τίποτε, αφού τίποτε δεν τον θίγει προσωπικά. Όπως λέει και ο δωσίλογος ψευδοπρωθυπουργός του Ελλαδιστάν, «θλίβομαι και υποφέρω, αλλά δε γίνεται αλλιώς…» -τουτέστιν, θα σας ξεσκίσω διότι έτσι γουστάρουν οι «αγορές»…

Ετικέτες ,

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Δυναστεία βρικολάκων...

«Θα με αναγνωρίσεις από ένα λουλούδι που θα στολίζει το κεφάλι μου…». 
Σκίτσο του Bernardo Erlich.

Θα δούμε και θ’ ακούσουμε πολλά ακόμη, υπομονή και κουράγιο να έχουμε…
Όσο και να προσπαθήσουμε να σνομπάρουμε το μητσοτακέϊκο, τελικά υποκύπτουμε στον πειρασμό και ασχολούμαστε με την καταραμένη φάρα. Τώρα, μάλιστα, που η θυγατέρα του ακατονόμαστου βρικόλακα αυτομόλησε και σήκωσε δικό της μπαϊράκι, προσπαθώντας να μας πείσει ότι εκπροσωπεί το «νέο αίμα» (μπρρρρ) και τις «φρέσκες ιδέες», θα τη φάμε στη μάπα κατά κόρον. Έτσι, λοιπόν, στα πλαίσια της οικοδόμησης εκσυγχρονιστικού και φιλολαϊκού προσωπείου, η σιχαμερή μητσοτάκαινα (χαρακτηριστική περίπτωση πτώσης του μήλου ακριβώς κάτω από τη μηλιά…) προέβη σε δύο (πυροτεχνηματικού χαρακτήρα) παρεμβάσεις την παρελθούσα εβδομάδα. Αρχικά, χαρακτήρισε τα σημερινά πολιτικά κόμματα «πεπαλαιωμένους μηχανισμούς» (προαναγγέλλοντας, ουσιαστικά, τη δημιουργία κόμματος από την ίδια), λέγοντας ότι «Πρέπει να μπούμε σε κοινωνία των πολιτών, με επαφή άμεση χωρίς διαμεσολαβητές. Είναι δύσκολο το εγχείρημα γιατί είναι απαιτητικός κόσμος του Διαδικτύου […] Αυτό το μεγάλο κράτος δεν έγινε τυχαία, δημιουργήθηκε για λόγους πελατειακούς […]». Την επομένη, κατήγγειλε την αύξηση της χρηματοδότησης των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό, τονίζοντας ότι «το ελάχιστο που έχουν να κάνουν τα κόμματα είναι άμεσα να αρνηθούν την αύξηση της χρηματοδότησής τους και αντί αυτού να την καταθέσουν στον λογαριασμό της Βουλής για τη μείωση του δημόσιου χρέους της χώρας. Την ώρα που οι Έλληνες πολίτες, και κυρίως τα μεσαία στρώματα και οι συνταξιούχοι, καλούνται να κάνουν μεγάλες και επώδυνες θυσίες προκειμένου η Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία, αποτελεί πρόκληση η απόφαση της κυβέρνησης, αλλά και η συναίνεση των πολιτικών κομμάτων, για αύξηση κατά 30% της ετήσιας χρηματοδότησής τους…». Για την οικοδόμηση του πελατειακού κράτους (το οποίο οικτίρει πλέον η γκιόσα) εργάστηκε άοκνα τόσο ο μέντοράς της (ο πατερούλης της, ντε) όσο και η ίδια –άλλωστε, δεν είναι χθεσινή στο κουρμπέτι. Τις πεπαλαιωμένες μεθόδους που δήθεν κατακεραυνώνει, η οικογένειά της (από τις πλέον ρουσφετολογικές εν Ελλάδι) τις μετέρχεται ευλαβικά και σταθερά (τα «δώρα» που έλαβαν από τη Siemens είναι ένα μόνο παράδειγμα) –άλλωστε, η ίδια πολιτεύτηκε «κληρονομικώ δικαίω», όπως και πολλοί ακόμη. Όσο για τους λεονταρισμούς της σχετικά με τη χρηματοδότηση των κομμάτων, της είναι εύκολο και αδάπανο να ξιφουλκεί τώρα που δεν ανήκει σε κάποιο κόμμα. Τόσα χρόνια που στεγαζόταν στο μαντρί της επίσημης Δεξιάς, ουδέποτε είχε αμφισβητήσει σχετικές αυξήσεις -η ίδια, όπως και όλοι οι υπόλοιποι λιγούρηδες του χαμαιτυπείου της πλατείας Συντάγματος, υπερψήφιζε με χέρια και πόδια και την ετήσια αύξηση στις  (ήδη υπερτροφικές) αποδοχές των βο(υ)λευτών. Ρε, άντε σιχτίρ, ξεδιάντροπη μουλάρα…

Ετικέτες ,