Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Πρωτοχρονιάτικο...



Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.

Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα) καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι ἀπὲ ρεβάμενοι βαθιὰ ξαπλώσανε στὸ τζάκι,
κι ἀβάσταγες ἐνιώσανε φαγοῦρες στὸ μπατζάκι.

Ὄξ᾿ ὁ κοσμάκης φώναζε: «Πεινᾶμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι καὶ γερόντισσες, παιδάκια καὶ μητέρες
κ᾿ οἱ τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν σφιχτοὶ νοικοκυρέοι
ἀνοῖξαν τὰ παράθυρα καὶ κράξαν: «Εἶστε ἀθέοι».


Κώστας Βάρναλης, «Πρωτοχρονιάτικο»

Ετικέτες

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Τρεις γενεές περιττώματα…


«[…] φαινόταν από μακριά τούτος ο κακομοίρης, πως του ‘φταιγε ολόκληρο το σύμπαν, είχε χρέος η κοινωνία ολόκληρη απέναντί του, που τον είχαν υποχρεώσει να κάνει αυτή την άχαρη δουλειά, αντί να του ‘χουν αναθέσει τη γενική διεύθυνση των τελωνείων της χώρας, αφού δεν μπορούσαν να τον κάνουν υπουργό. Κι έτσι όποτε του δινόταν η ευκαιρία να νιώσει και να συμπεριφερθεί σαν να διοικούσε απόσπασμα καταδίωξης λαθρεμπόρων, την άδραχνε. […] Υπήρχε όμως μια απλούστερη εξήγηση της συμπεριφοράς αυτού του υπαλλήλου. Οι μόλις πρόσφατες εκλογές είχαν αναδείξει νέα κυβέρνηση κι ο άνθρωπός μας παραζαλισμένος έδινε εξετάσεις στην καινούργια κατάσταση. Λίγες μέρες πριν, επικεφαλής τσούρμου Κεντρώων, διψασμένων για χρήμα και εξουσία, τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου είχε κερδίσει ο γενάρχης της παπανδρεϊκής πατριάς, αρχηγέτης ενός καρκινώματος που τα επόμενα πενήντα χρόνια θα εξαπλωθεί πάνω σε ολόκληρη την κοινωνία υλοποιώντας την επιθυμία της να ενισχυθούν τα θεμέλια ενός γενικευμένου αμοραλισμού, μιας πολιτικής πανώλης που θα εκφραστεί με παραδειγματικό τρόπο απ’ αυτή την πολιτική οικογένεια στη διάρκεια του μισού αιώνα που θ’ ακολουθήσει […]».



Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το νέο μυθιστόρημα του Δημήτρη Νόλλα «Το ταξίδι στην Ελλάδα» [εκδόσεις «Ίκαρος»]. Σχετική παρουσίαση δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» [φύλλο 169, Τετάρτη 5.6.2013], σε κείμενο του σκηνοθέτη και συγγραφέα Λάκη Παπαστάθη. Προσυπογράφουμε τους χαρακτηρισμούς του συγγραφέα για τη συγκεκριμένη οικογένεια χαραμοφάηδων και λακέδων (έχουμε ασχοληθεί και σε παλαιότερη ανάρτηση), η οποία (όπως όλα τα εγχώρια πολιτικά «τζάκια» και οι λογής αυτόκλητοι «σωτήρες») πέρασε ως αδηφάγος βιαστής επάνω από το άγουρο και πολλαπλώς κακοποιημένο κορμί μιας χώρας με προδιαγεγραμμένη μοίρα, χώρα η οποία υπήρξε (από γεννησιμιού της) αλυσοδεμένη χειροπόδαρα και υποθηκευμένη σε διάφορους επιτήδειους. Ο «γενάρχης της παπανδρεϊκής πατριάς, αρχηγέτης ενός καρκινώματος», όπως πολύ γλαφυρά τον χαρακτηρίζει ο Νόλλας, χρημάτισε (με την επαγγελματική έννοια του ρήματος) δοτός πρωθυπουργός-μαριονέτα των Άγγλων και ήταν από τους βασικούς υπεύθυνους για τη σφαγή των Δεκεμβριανών του 1944 στην Αθήνα. Αργότερα, έχοντας περιορίσει τον «ερυθρό κίνδυνο», δεν δίστασε να υιοθετήσει ακόμη και το Ε.Α.Μ.ικό σύνθημα περί «λαοκρατίας» και να την υποσχεθεί από το προεκλογικό μπαλκόνι στον «λαό των Αθηνών» -στην ουσία, όμως, υπήρξε πάντοτε ένας πρόθυμος και γλοιώδης υπηρέτης των κυρίαρχων τάξεων. Παρεμπιπτόντως, όπως μας θύμισε και ο Γιώργος Μπέρτσος (δημοσιογράφος που έχει ασχοληθεί σε βάθος με τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη), ο «γέρος της Δημοκρατίας» ήταν εκείνος ο οποίος (με προσωπική του παρέμβαση) φρόντισε να δοθεί χάρη στον μετέπειτα δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο για τη δολιοφθορά σε στρατόπεδο Πυροβολικού του Έβρου, τον Ιούνιο του 1965. Ο τότε αντισυνταγματάρχης είχε ρίξει ζάχαρη σε ρεζερβουάρ στρατιωτικών οχημάτων, ενέργεια την οποία απέδωσε σε «κομουνιστική δολιοφθορά και διείσδυση εις Ενόπλους Δυνάμεις» και ο «γεροανένδοτος» απήλλαξε τον δολοπλόκο «κομμουνιστοφάγο» (ο οποίος, εν τω μεταξύ, είχε συκοφαντήσει και βασανίσει ανίδεους φαντάρους), ενώ θα έπρεπε να τον αποτάξει με ταπεινωτικό τρόπο [πηγή: «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», περιοδικό «Έψιλον», 19.05.2013]. Φυσικά, το ίδιο ανενόχλητοι έδρασαν άπαντες οι συνωμότες καθ’ όλη τη διάρκεια των μετεμφυλιακών χρόνων έως και το πραξικόπημα του 1967. Ακολούθησε ο βορειοαμερικανοθρεμμένος υιός, ο δήθεν αντικαπιταλιστής και αντιιμπεριαλιστής, ο μέγας παπατζής και αεριτζής. Σε σχετικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το Ποντίκι» [«Η χαμένη τιμή της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη 1974»], φαίνεται η χαώδης ασυνέπεια μεταξύ λόγου και πράξης που χαρακτήριζε τον κορυφαίο δημαγωγό και λαοπλάνο που γνώρισε η ελληνική επικράτεια. Ο εν λόγω αδίστακτος απατεώνας, ενεργούμενο των βορειομαερικανικών και Ν.Α.Τ.Ο.ικών συμφερόντων, υπήρξε και ο απόλυτος διαφθορέας των εν Ελλάδι συνειδήσεων: μοίρασε με απλοχεριά εξουσίες και αξιώματα σε ανθρώπους απαίδευτους και πρόθυμους να βουτήξουν στον ωκεανό της διαφθοράς (τέτοιοι ήταν οι περισσότεροι από τους στενούς του συνεργάτες, όσο και οι στρατιές των αφιονισμένων «πρασινοφρουρών»), δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε λογής ξελιγωμένα λαμόγια να λιγδώσουν τα έντερά τους και να πνίξουν τη χώρα στα περιττώματά τους. Η ενορχηστρωμένη ψυχική εκπόρνευση της μεγάλης πλειονότητας των νεοελλήνων και ο μιθριδατισμός στη συστηματική διαφθορά, κορυφώθηκαν από τον «εκσυγχρονιστή» διάδοχο του δεύτερου «αείμνηστου» της δυναστείας, με τα γνωστά αποτελέσματα. Το τρίτο παρτάλι της δυναστείας, ο ρουφιάνος αρχιδωσίλογος ΓΑΠ, ο πλέον ατάλαντος και άχρηστος σκερβελές, ήταν εκείνος που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην ήδη καθημαγμένη χώρα, παραδίδοντάς την ασμένως στα πτωματοφάγα όρνεα της διεθνούς τοκογλυφίας. Ο συγκεκριμένος λιγδιάρης δηλώνει ξεδιάντροπα πως ανυπομονεί να επανέλθει στο προσκήνιο, υπενθυμίζοντάς μας πως δεν έχουμε ξεμπερδέψει μ’ ετούτη τη σκατοφάρα. Άλλωστε, το γεγονός ότι υπό το ίδιο επώνυμο δραστηριοποιούνται άλλα δύο τέκνα του παπατζή καθώς και διάφοροι άλλοι μελλοντικοί διάδοχοι, αποδεικνύει πως τα παράσιτα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά μόνο με ουσιαστικό και σε βάθος ξερίζωμα…

Ετικέτες ,

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Passe-partout…


Τη Δευτέρα 27 Μαΐου 2013, στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΛ.ΑΣ., αναρτήθηκε το εξής Δελτίο Τύπου της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής: «Συνελήφθη προχθές (25-5-2013) το απόγευμα στα Πετράλωνα, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Προστασίας Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, 40χρονος ημεδαπός, ο οποίος νωρίτερα, προσποιούμενος τον αστυνομικό, προσέγγισε ανήλικη ημεδαπή και προέβη σε ασελγείς πράξεις σε βάρος της. Όπως διαπιστώθηκε από την αστυνομική έρευνα, ο συλληφθείς εντόπιζε ανήλικες μαθήτριες, ηλικίας 8 έως 14 ετών την ώρα που έφευγαν από το σχολείο τους, μετά την λήξη των μαθημάτων. Στη συνέχεια τις ακολουθούσε, κινούμενος με μοτοσυκλέτες διαφόρων τύπων και φορώντας πάντα προστατευτικό κράνος, μέχρι την είσοδο των πολυκατοικιών στις οποίες διέμεναν. Στη συνέχεια εισέρχονταν μαζί τους στις πολυκατοικίες και προσποιούμενος τον αστυνομικό, επιδεικνύοντας κάποια έγγραφα από το πορτοφόλι του, τις παραπλανούσε ότι διενεργεί έρευνα για κλοπή στο σχολείο ή για ναρκωτικά και τις οδηγούσε σε απόμερο κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας, όπου προέβαινε σε ασελγείς πράξεις σε βάρος τους. Από την μέχρι τώρα αστυνομική έρευνα έχει διαπιστωθεί ότι, κατά την τελευταία πενταετία, έχει ενεργήσει ασελγείς πράξεις σε βάρος είκοσι ένα (21) ανήλικων κοριτσιών σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Σημειώνεται ότι ο δράστης τη δεκαετία 1995 - 2005 είχε συλληφθεί δύο (2) φορές, για αδικήματα τα οποία στρέφονται κατά της γενετήσιας ελευθερίας και αξιοπρέπειας ανηλίκων κάτω των δώδεκα (12) ετών, για τα οποία έχει καταδικασθεί και φυλακισθεί. Σε βάρος του 40χρονου σχηματίσθηκε σχετική ποινική δικογραφία και οδηγήθηκε στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.». Σχετική ανακοίνωση ακολούθησε και την Πέμπτη 30 Μαΐου, με την οποία ανακοινώθηκαν τα στοιχεία του συλληφθέντος και δημοσιεύθηκαν πέντε φωτογραφίες του (ανφάς και προφίλ): «[…] Δίνονται στη δημοσιότητα, κατόπιν σχετικής Διάταξης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, τα στοιχεία ταυτότητας και φωτογραφίες του 40χρονου ημεδαπού, ο οποίος συνελήφθη στις 25-05-2013, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Προστασίας Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, για αποπλάνηση και ασελγείς πράξεις σε βάρος ανηλίκων κοριτσιών (Σχετικό το από 27-05-2013 Δελτίο Τύπου). Πρόκειται για τον Γεωργιάδη Στυλιανό του Βασιλείου και της Δωροθέας, που γεννήθηκε το 1973 στη Νέα Ιωνία Αττικής και κατοικεί στα Πετράλωνα. Η συγκεκριμένη δημοσιοποίηση, χρονικής διάρκειας έξι μηνών, σύμφωνα με τη σχετική Εισαγγελική Διάταξη, αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων. Στο πλαίσιο αυτό, παρακαλούνται οι πολίτες να επικοινωνούν με τον τηλεφωνικό αριθμό […]». Όπως διαβάζουμε στον Τύπο [«Εφημερίδα των Συντακτών», φύλλο 164, Πέμπτη 30.5.2013], ο εν λόγω λίγδας «δήλωσε στις Αρχές ότι είναι τόσο πολλά τα θύματά του που… δεν τα θυμάται όλα […]», ενώ «τα αδικήματα που αντιμετωπίζει, μέχρι στιγμής, είναι αποπλάνηση παιδιών κάτω των 12 ετών, κατά συρροή, ληστεία κατά συρροή και αντιποίηση αρχής […]».


Δεν έχουμε σκοπό να αναλωθούμε σε περιττούς αφορισμούς περί της γλοιώδους δραστηριότητας του υποκειμένου στο οποίο αποδόθηκε το προσωνύμιο «δράκος των Πετραλώνων», αλλά θα εστιάσουμε σε κάποιο σημείο το οποίο θεωρούμε σημαντικό για την υπόθεση αυτή. Το γεγονός ότι ο δράστης προέβαινε σε «αντιποίηση Αρχής» (σύμφωνα με το κατηγορητήριο) για να στριμώξει τα θύματά του, μόνο τυχαίο δεν είναι. Αν παρακάμψουμε την όποια αφέλεια ή ευπιστία μπορεί να χαρακτηρίζει τα άτομα νεαρής ηλικίας (και, δη, τα ανήλικα), η εξουσιαστική ιδιότητα την οποία επικαλούταν ο Γεωργιάδης χρησίμευε ως αντικλείδι γενικής χρήσης. Άραγε, οι κορασίδες που τον ακολουθούσαν τι είχαν ακούσει από τους γονείς τους; ότι πρέπει να σεβόμαστε τις Αρχές, τους θεσμούς και την εξουσία εν γένει; ότι όλοι όσοι στελεχώνουν τις «Αρχές» είναι άνθρωποι αδαμάντινου χαρακτήρα και άμεμπτης ηθικής και ξημεροβραδιάζονται στις επάλξεις φροντίζοντας για την ασφάλειά μας; Πάντως, ακόμη και αν δεν τα έχουν ακούσει από τους κηδεμόνες τους, φροντίζει η τηλεοπτική προπαγάνδα (κυρίως η βορειοαμερικανική, αλλά και η εγχώρια πιθηκίζουσα) να πείσει τους έντρομους ιθαγενείς ότι οι «εκπρόσωποι του Νόμου και της Τάξης» είναι ανθρώπινα όντα με βαθιά και ουσιαστικά συναισθήματα, ήρωες που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για το «κοινό καλό», γι’ αυτό και πρέπει να τους εμπιστευόμαστε χωρίς δισταγμό. Και αν αποτύχει και η πλύση εγκεφάλου των διαφόρων μέσων (έντυπων και ηλεκτρονικών), το τροπάριο αλλάζει και ακολουθεί το «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος»: με απλά λόγια, ακόμη και κάποιος που θα διαμαρτυρηθεί με απολύτως ήπιο τρόπο προσπαθώντας να υπερασπιστεί στοιχειωδώς την αξιοπρέπειά του, κινδυνεύει να υποστεί σωματική κακοποίηση και να τυλιχθεί σε μια κόλλα χαρτί (με διαχρονικές κατηγορίες, όπως «απείθεια» και «αντίσταση κατά της Αρχής») ώστε να τον παραλάβει κάποιος πρόθυμος ανακριτής για τα περαιτέρω. Παρά τον ψευδεπίγραφο εκδημοκρατισμό της, η Ψωροκώσταινα παραμένει μια χώρα φοβική και αστυνομοκρατούμενη (με την έννοια της απόλυτης ελευθερίας και ασυλίας που απολαμβάνουν οι μπασκίνες για να στήνουν καραμπινάτες σκευωρίες), στρατοκρατούμενη (ακόμη και τώρα ο στρατός ξηράς εκπαιδεύεται για το ενδεχόμενο ν’ αντιμετωπίσει τον «εσωτερικό εχθρό») και με μια Δικαιοσύνη απολύτως αυθαίρετη και ταξική. Όταν όλες ανεξαιρέτως οι «Αρχές» είναι ταγμένες στην υπηρεσία του ταξικού συστήματος και βασικός τους προορισμός είναι η καταστολή και η τρομοκράτηση του «εσωτερικού εχθρού», λογικό είναι η «αντιποίηση Αρχής» ν’ αποτελεί ένα βολικό πασπαρτού για κάποιους. Αφιερωμένο σε όσους ενοχικούς και «νουνεχείς» θεωρούν πως αιτία της ελληνικής κακοδαιμονίας είναι η περιφρόνηση προς τους νόμους και η (εγγεγραμμένη στα γονίδια του Έλληνα) απειθαρχία…

Ετικέτες ,