Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

ΕΛΑ εφοπλιστή…

Σαν σήμερα, 31 Ιουλίου 1982, βράδυ Σαββάτου, ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας (Ε.Λ.Α.) επισκέπτεται τα γραφεία της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και αφήνει τα διαπιστευτήριά του. Παραθέτουμε το σχετικό κείμενο της οργάνωσης, επίκαιρο ακόμη και σήμερα:


Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας - ΕΛΑ - Αθήνα Σάββατο 31 Ιούλη 1982
ΝΑ ΧΤΥΠΑΜΕ ΒΙΑΙΑ-ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΙΜΠΕΡΙΑΛ1ΣΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ
ΝΑ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Σήμερα χτυπήσαμε το ιδιόκτητο κτίριο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, που το χρησιμοποιεί για γραφεία της, ανάμεσα στους δρόμους Μητροπόλεως και Πετράκη στην Αθήνα τοποθετώντας στο εσωτερικό του εκρηκτική βόμβα.
Αυτή η ενέργεια είναι ένα βίαιο-δυναμικό χτύπημα ενάντια στους εφοπλιστές, που έχουν συμβάλει αποφασιστικά στο στέριωμα και την ανάπτυξη του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού καθεστώτος στην Ελλάδα, με την επίσημη-νόμιμη εγκληματική συμπεριφορά τους ενάντια στους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους και με την άμεση συνεργασία τους με όλες τις αστικές κυβερνήσεις και με την τελευταία και "αλλαγμένη κυβέρνηση" της 18 Οκτώβρη 1981.

Οι εφοπλιστές στην Ελλάδα στήριγμα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού καθεστώτος    
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο δημιουργήθηκε στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και εδραιώθηκε παίζοντας σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και τη στήριξη του νέου ελληνικού αστικού κράτους μετά το 1821. Έτσι βοηθούμενο και από τη φυσιολογία του ελληνικού χώρου, (μεγάλες θαλάσσιες εκτάσεις), ανέλαβε την εκμετάλλευση του συνόλου των πόρων και του εργατικού δυναμικού του νέου κράτους. Κανένας τομέας βιομηχανικός ή τραπεζιτικός ή άλλος δεν μπόρεσε να αποδώσει, τόσα και άμεσα υπερκέρδη, πού ή εκμετάλλευση των παγκόσμιων και τοπικών πολέμων, ο μαυραγοριτισμός, το παραεμπόριο και η παρασιτική δράση τους σαν μεσάζοντες, έδιναν και δίνουν στο εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι το πρώτο πολυεθνικής και μονοπωλιακής μορφής κεφάλαιο. Οι εφοπλιστές δεν έχουν εθνικότητα και όλα τα κράτη φτιάχνουν νόμους που τους δίνουν εκπληκτικά προνόμια. (Π.χ. δεν πληρώνουν φόρους. Χαρακτηριστικό για την Ελλάδα είναι το έξης γεγονός: Ή σημερινή κυβέρνηση, ζαλισμένη από την εκλογική της νίκη, ζήτησε από τη Χριστίνα Ωνάση να πληρώσει φόρους. Εκείνη τους διαολόστειλε και αναγκάστηκαν να της ζητήσουν συγνώμη). Μπορούν να αλλάζουν σημαία (εθνικότητα) στα καράβια τους όποτε θέλουν, πράγμα που το χρησιμοποιούν σαν μέσο εκβιασμού. (Ό Καραγιώργης στις 7 Ιουλίου 1982 σε δηλώσεις του είπε: «θα πάρουμε τα καράβια μας και θα φύγουμε και θα ξαναγυρίσουμε υστέρα από 40 χρόνια»).
Οι εφοπλιστές στην Ελλάδα έχουν κάνει στρατιωτικές συμφωνίες με το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ. Τους κουβαλάνε στρατιωτικά υλικά όπου θέλουν, για να εξυπηρετήσουν τα επίσημα-νόμιμα εγκληματικά τους σχέδια σε βάρος των λαών. Δραστηριοποιούνται όταν έτσι τους συμφέρει καλύτερα, φανερά ενάντια στην "υποτιθέμενη" χώρα καταγωγής τους. Τα κέρδη νάναι μεγάλα. (Π.χ. μετά τις 24 Ιούλη 1974 σε περίοδο "εθνικής κρίσης" με την Τουρκία, ο Λάτσης και άλλοι κουβάλαγαν καύσιμα για στρατιωτική χρήση στην Τουρκία, ενώ στο ελληνικό κράτος υπήρχε έλλειψη από καύσιμα, όπως λέγαν οι ίδιοι οι υπάλληλοι τους, της τότε κυβέρνησης).
Οι εφοπλιστές στην Ελλάδα στήριξαν οικονομικά καί πολιτικά όλες τις κυβερνήσεις. Στην περίοδο της χούντας κατάφεραν να επεκτείνουν την κεφαλαιοκρατική-εκμεταλλευτική τους δράση. Ή χούντα τους έκανε όλα τα χατίρια τους άφησε ακόμα ν’ αρπάξουν τεράστιες εκτάσεις γης (όπως π.χ. στα Μέγαρα). Κι αυτοί ανταπέδιναν τις εξυπηρετήσεις. Τόσο μάλιστα στενά συνδεδεμένοι ήταν, ώστε μετά την κυβερνητική αλλαγή στις 24 Ιούλη 1974, προσέλαβαν σαν υπάλληλους-χαφιέδες όλους σχεδόν τους ΕΣΑτζήδες και τους βασανιστές και για να τους ανταμείψουν και γιατί είχαν εκτιμήσει τα προσόντα τους, που σήμερα τα χρησιμοποιούν ενάντια στους προλετάριους εργάτες τους. Με τους ΕΣΑτζήδες και τους βασανιστές σχημάτισαν και διατηρούν χαφιέδικες ομάδες και μηχανισμούς για την προστασία των συμφερόντων τους και των ίδιων των εαυτών τους.  
Οι εφοπλιστές στην Ελλάδα κάνουν συμφωνίες με όλα τα καπιταλιστικά-ίμπεριαλιστικά κράτη και επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους και σ’ άλλους τομείς, όπως π.χ. διυλιστήρια, ναυπηγεία, τεχνικές εταιρίες, εταιρίες πετρελαιοπαραγωγών, τουρισμός, οικοδομές, κ.λπ. (π.χ. Λάτσης στις αραβικές χώρες, Γουλανδρής στη Σύρα με τους Ρώσους, Ωνάση με την Αγγλία και τη Σ. Ένωση κ.λπ.). Δραστηριοποιούνται ιδιαίτερα και έντονα όταν ξεσπούν πόλεμοι που γι' αυτούς είναι ευκαιρίες για μεγάλα κέρδη. Αν τα κέρδη τους δεν είναι όσο υπέρογκα θέλουν, παραπονιούνται ότι τάχα περνάνε κρίση (π.χ. δήλωσαν στις εφημερίδες ότι ο πόλεμος στα νησιά Φώκλαντ και το Λίβανο, δεν ανέβασε τις τιμές στις ναυλοφορτώσεις στα ύψη πού περίμεναν). Οι Παλαιστίνιοι σφάζονται κι αυτοί διαμαρτύρονται στην κυβέρνηση γιατί ή διπλωματία της, στη συγκεκριμένη στιγμή και περίπτωση, σημαίνει κάποιες δυσκολίες για τα καράβια τους, που πηγαίνουν στο Ισραήλ.
Οι εφοπλιστές στην Ελλάδα χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο σαν μέσο πολιτικής προβολής σε συνδυασμό φυσικά με τα κέρδη που έχουν από την εκμετάλλευση των "ποδοσφαιρο-έταιριών" τους και με την παράλληλη προσπάθεια για τον κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο δια μέσου του ιδεολογικού και πολιτικού αποπροσανατολισμού των προλετάριων και της εκτόνωσης τους σε ακίνδυνες για το καθεστώς διεξόδους. Γι' αυτό ανακατεύονται άμεσα και προσωπικά με τις ποδοσφαιροεταιρίες (Βαρδινογιάννης, Νταϊφάς, Γουλανδρής και άλλοι).
Οι εφοπλιστές στην Ελλάδα είναι από τους βασικούς υπεύθυνους για τη σοβαρή μόλυνση του περιβάλλοντος από τα πετρέλαια και τις άλλες βρομιές πού σκορπίζουν με τα καράβια τους όπου νάναι, οπού τους βολεύει, όταν τα καθαρίζουν ή όταν τα βουλιάζουν ή όταν τα παρατάνε στα διαλεγμένα άγκυροβόλια-λιμάνια (π,χ. Γαλαξείδι, Ιτέα, Ιθάκη, Σαλαμίνα, Μήλο, κ.λπ.). Ό πιο πρόσφατος υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας σε συνεννόηση με τους εφοπλιστές ανέθεσε στον εξειδικευμένο οργανισμό "Σάλβατζ ασοσιέσιον" τον εντοπισμό και άλλων λιμανιών και ορμών για να γίνουν τόποι αποθήκευσης των καραβιών τους ή, όπως τα λένε, αγκυροβόλια αργούντων σκαφών. Με τις βρομιές που σκορπάνε τα καράβια τους μολύνουν τη θάλασσα, βρομίζουν τις ακτές και αφαιρούν από τους προλετάριους τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν και τις ελάχιστες ελεύθερες παραλίες.
Οι εφοπλιστές στην Ελλάδα κατέχουν τρία παγκόσμια ρεκόρ: 1. Δημιουργούν τα περισσότερα ανθρώπινα θύματα κάθε χρόνο. 2. Έχουν τις περισσότερες νεκροφόρες-σαπιοκάραβα. 3. Έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή σε απώλειες καραβιών (π.χ. το 1979 βούλιαξαν 263 καράβια, από τα όποια 104 ανήκουν σε έλληνες εφοπλιστές. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για να πάρουν την ασφάλεια πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένας πνιγμένος. Πράγμα πού το τακτοποιούν συνήθως με τον καπετάνιο, πού είναι το πιο άμεσο και καλοπληρωμένο όργανο τους μέσα στο καράβι).

Τα πρωτοφανή προνόμια πού έχουν στο ελληνικό κράτος
Οι εφοπλιστές στην Ελλάδα σε σχέση με τους εργαζόμενους στα καράβια τους έχουν και διατηρούν μια σειρά από προνόμια πού τους κάνουν "προνομιούχους" σχετικά ακόμα και με άλλους καπιταλιστές, σε άλλους τομείς.
Οι σχέσεις εργασίας στα καράβια είναι στρατιωτικής δομής. Ό καπετάνιος έχει δικαιώματα σχεδόν ζωής και θανάτου πάνω στο πλήρωμα. Το ίδιο ισχύει ως ένα βαθμό και για τους ανώτερους αξιωματικούς. Ό μόνος αποτελεσματικός τρόπος του πληρώματος να αντιμετωπίσει την αυθαιρεσία των οργάνων των εφοπλιστών μέσα στα πλοία, είναι η απεργία. Όμως ή απεργία θεωρείται στάση και τιμωρείται ανάλογα. (Π.χ. Ό αγώνας των ναυτεργατών του "Αιόλιαν γουίντ", πού μπροστά στον κίνδυνο να πνιγούν με το σαπιοκάραβο και τις άθλιες συνθήκες διατροφής κατέβηκαν σε απεργία. Στις 31 Γενάρη 1977, ή διεθνής συνεργασία των εκμεταλλευτών έστειλε τις αστυνομικές δυνάμεις της φασιστικής βραζιλιανής χούντας και συλλάβανε όλο το πλήρωμα. Τους φυλάκισαν και τους βασάνισαν για βδομάδες με τις ευλογίες του έλληνα πρόξενου. Όταν τελικά γύρισαν στην Ελλάδα ή "αστική δικαιοσύνη" τους περίμενε και τους τιμώρησε με νέες εξοντωτικές ποινές. Μάλιστα ο αγωνιστής Λιβιεράτος παλεύοντας ενάντια όχι μόνο στους εφοπλιστές αλλά και στην κυβέρνηση και τούς δημοκρατικούς δικηγόρους του Πειραιά και τον αριστερό δικηγόρο Βρεττό, πού εκπροσωπούσε τους εφοπλιστές, φτάνει σε τέτοιο σημείο απελπισίας που αυτοπυρπολείται).
Η πρόσληψη (ναυτολόγηση), σημαίνει και ταυτόχρονη υπογραφή μιας σειράς χαρτιών πού δένουν χειροπόδαρα το ναυτεργάτη και προσδιορίζουν τις σχέσεις εργασίας, σε σχέσεις αφέντη-δούλου.
Έχουν ένα ιδιαίτερο υπουργείο του κρατικού μηχανισμού, το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, πού για να τους εξυπηρετήσει διατηρεί πλήρεις φακέλους για όλους τους ναυτεργάτες, πού ενημερώνονται καθημερινά (συμπεριφορά, πολιτικές απόψεις, συμμετοχή σε αγώνες κ.λπ.) Είναι χαρακτηριστικό ότι η "αλλαγμένη κυβέρνηση" όχι μόνο δεν τους καταστρέφει, όπως δεν κατέστρεψε και δε θα καταστρέψει κανέναν, αλλά τους ενημερώνει κανονικά.
Έχουν κάνει, με τη συνεργασία της κάθε φορά κυβέρνησης, διμερείς συμβάσεις με άλλα καπιταλιστικά κράτη, για τη δυνατότητα πρόσληψης αλλοδαπών ναυτεργατών. Το ποσοστό των αλλοδαπών ναυτεργατών στα καράβια φτάνει μέχρι 90% του πληρώματος. Μ' αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν:
α) Να βρίσκουν προσωπικό πού επειδή πεινάει στη χώρα του δέχεται τις οποίες συνθήκες εργασίας, με πολύ χαμηλούς μισθούς.
β) Να αντιμετωπίσουν τις αντιδράσεις των ελλήνων ναυτεργατών, όσο λίγες κι αν είναι, για τις συνθήκες δουλειάς τους.
γ) Να δημιουργήσουν τεχνητή ανεργία (20.000 άνεργοι), έτσι ώστε να μπορούν να καταπνίγουν άμεσα και προληπτικά τις υπάρχουσες αντιδράσεις των ναυτεργατών.
δ) Να καλλιεργούν το "ρατσισμό" καινά εκμεταλλεύονται τις φτιαγμένες από αυτούς αντιθέσεις πάνω στην εργασία και να φορτώνουν με θρασύτητα και υποκρισία τις αίτιες της άθλιας αυτής κατάστασης στους αλλοδαπούς.
Ελέγχουν το μοναδικό φτιαχτό κρατικό εργοδοτικό συνδικαλιστικό όργανο των ναυτεργατών, την ΠΝΟ (Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία). Από τα 20.000 μέλη της οι 14.000 είναι πλοίαρχοι και μηχανικοί. Όμως οι 110.000 ναυτεργάτες, όταν ναυτολογούνται, υπογράφουν υποχρεωτικά ό,τι τους αντιπροσωπεύει ή ΠΝΟ (ή ΠΝΟ στη διάρκεια της χούντας όχι μόνο έκανε παραγωγή συγχαρητηρίων τηλεγραφημάτων, αλλά ενίσχυε οικονομικά με δωρεές την ΕΣΑ και τούς πεζοναύτες). Σήμερα ακόμα, η ΠΑΣΟΚική κυβέρνηση ενώ σ' όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις άλλαξε ή προσπάθησε ν' αλλάξει τους εγκάθετους πού είχε η ΝΔ, με δικούς της εγκάθετους, τη μόνη κρατικοσυνδικαλιστική ομοσπονδία πού δεν πείραξε είναι ή ΠΝΟ. (Η ΠΝΟ ήταν η πρώτη που υπέγραψε την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας με χειρότερες παραχωρήσεις κι από 'κείνες που η κυβέρνηση θα ανεχόταν έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος της επίσημης υποχώρησης και από τα άλλα κρατικοσυνδικαλιστικά όργανα και η όρεξη των εργοδοτών να μην παραχωρήσουν ούτε και αυτοί αυτά πού η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί στους εργαζόμενους).            
Ελέγχουν το NAT (Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο), πού είναι από τα πιο πλούσια ταμεία. Πώς συμβαίνει τότε οι ναυτεργάτες να παίρνουν συντάξεις πείνας; Συμβαίνει γιατί ελέγχεται και διοικείται από εκπροσώπους των εφοπλιστών και λειτουργεί σαν δανειστικό ταμείο για τους εφοπλιστές, πού έτσι ξαναληστεύουν τους ήδη ληστευμένους μισθούς των ναυτεργατών.
Ελέγχουν το Ταμείο Ανεργίας των ναυτεργατών. Εκεί εφαρμόζουν το έξης κόλπο: Όποιος ναυτεργάτης εμφανιστεί του... βρίσκουν αμέσως δουλειά σ' ένα γνωστό σαπιοκάραβο. Όταν φυσικά αρνηθεί, χάνει το δικαίωμα του Ταμείου Ανεργίας. Γι' αυτό και μπορεί ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών να δηλώνει: «Ανεργία δεν υπάρχει. Στο Ταμείο Ανεργίας μόλις 800 είναι δηλωμένοι και έχουν τα νόμιμα πιστοποιητικά να θεωρούνται άνεργοι». Τώρα, πόσοι πραγματικά ναυτεργάτες είναι άνεργοι, δηλαδή χωρίς μισθό, δεν τους απασχολεί καθόλου.

Οι συνθήκες δουλειάς που επιβάλλουν οι εφοπλιστές στους ναυτεργάτες 
Οι εφοπλιστές στην Ελλάδα είναι υπεύθυνοι για τις τραγικές συνθήκες δουλειάς και τις φοβερές επιπτώσεις πού έχουν πάνω στους ναυτεργάτες. Στην προσπάθεια τους να βγάλουν μεγαλύτερα κέρδη τους επιβάλλουν:
- Μακρόχρονη απουσία από τον τόπο που μένουν, με όλες τις συνέπειες πού έχει και φέρνει αυτό το γεγονός.
- Ανεξέλεγκτη διάρκεια παραμονής στη θάλασσα, απότομη αλλαγή κλιματολογικών συνθηκών, προσέγγιση σε λιμάνια σε εμπόλεμες καταστάσεις, πολύμηνες κρατήσεις του καραβιού και του πληρώματος στα λιμάνια για χρέη των εφοπλιστών (50 παραδείγματα έγραφαν τα "Νέα" στις 16 Ιούλη 1982).
- Καθεστώς στρατιωτικού νόμου πάνω στο καράβι, προπηλακισμοί, βαναυσότητες, χαφιεδισμός, εκβιασμοί, τρομοκρατία.
- Έλλειψη κάθε κοινωνικής ζωής, μονοτονία, επανάληψη των ίδιων πραγμάτων κάθε μέρα στον ίδιο στενό χώρο με τους ίδιους ανθρώπους, έλλειψη κάθε πρόβλεψης για την ψυχαγωγία του πληρώματος. Σκοπός τους είναι ή αποβλάκωση και ρομποτοποίηση του πληρώματος για να μην αντιδρά. (Το πόσο σημαντικό είναι αυτό φαίνεται και από την αντίδραση των εφοπλιστών στο σχετικό νόμο πού πήγε να ψηφιστεί και που προέβλεπε ότι «κανένα καράβι δεν μπορεί να φύγει αν δεν έχει εφοδιαστεί με τα κατάλληλα και αναγκαία μέσα για την ψυχαγωγία του πληρώματος»).
- Διαφοροποίηση ανώτερου-κατώτερου πληρώματος, όχι μόνο στους μισθούς αλλά και τις σχέσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι απαγορεύονται οι σχέσεις παρέας "ανώτερων" με "κατώτερους" και μέσα και έξω από το καράβι. Διαφοροποίηση και στη διατροφή κ.λπ.
- Εξαναγκασμός σε πρόσθετες εργασίες, άσχετες με την ίδια τη "συλλογική σύμβαση εργασίας" και με γελοίες αμοιβές. Αποτέλεσμα είναι να δουλεύουν 60 με 70 ώρες τη βδομάδα, χωρίς νάχουν καθορισμένες και σταθερές μέρες και ώρες ξεκούρασης.
- Έλλειψη κάθε μέτρου προστασίας με αποτέλεσμα συχνά ατυχήματα, πού πάντα ο καπετάνιος με την τρομοκρατία καταφέρνει να τα παρουσιάσει ότι οφείλονται σε λάθος του ναυτεργάτη.
- Έλλειψη γιατρού και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Λίγο πριν πεθάνουν πιθανόν να τους μεταφέρουν στη στεριά. Τα ελικόπτερα είναι ακριβά, ή ζωή του ναυτεργάτη πάμφθηνη.

Η συνεργασία των εφοπλιστών με την τωρινή κυβέρνηση
Το ότι ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου τρέχουν στις δεξιώσεις των εφοπλιστών ίσως να μην αποδεικνύει τίποτε. (Άλλωστε πέρσι πήγε και ο Φλωράκης. Τα ναυπηγεία της Σύρου και τα ρώσικα πλοία κάποια σχέση θάχουν). Όμως η τωρινή κυβέρνηση: Στις 12-13 Μάη τον 1982 στέλνει στο Λονδίνο τον υπουργό Ναυτιλίας να συναντήσει τους εφοπλιστές και όπως γράψει ή COMITTE, στα μέλη της εφοπλιστές, συμφώνησαν:
α) Ότι δεν πρόκειται να θιγούν τα θεσμικά πλαίσια πού ισχύουν σήμερα για τη ναυτιλία.
β) ότι δεν πρόκειται να αλλάξει το σύστημα φορολογίας,
γ) ότι οι διμερείς συμβάσεις (για τους αλλοδαπούς), θα έπαναξεταστούν σε συνεργασία με τους εφοπλιστές (και άρα σε όφελός τους),
δ) ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει σύσταση επιτροπών στα καράβια (η ΠΝΟ νάναι καλά),
ε) ότι δεν πρόκειται να δοθεί το δικαίωμα απεργίας εκτός Ελλάδας στους ναυτεργάτες,
στ) ότι θα δοθούν εντολές στους πρόξενους λιμενάρχες να δείχνουν "κατανόηση" στα θέματα (δηλαδή στις ελλείψεις των ελληνικών καραβιών) δηλαδή να είναι πιστά και αφοσιωμένα όργανα των εφοπλιστών.
Αμέσως μετά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό στις αρχές Ιούλη '82, επειδή άλλαξε ο υπουργός Ναυτιλίας, ο καινούριος, σαν πρώτη του δουλειά, συναντάει τους εφοπλιστές και επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω.
- Στον καινούριο 330 πού έφτιαξε, φρόντισε να εξαιρέσει τους ναυτεργάτες από το "δικαίωμα" της απεργίας, έστω και αυτό το θλιβερό "δικαίωμα" πού μεγαλόψυχα παραχώρησε στους άλλους εργαζόμενους αρκεί βέβαια να μην το χρησιμοποιούν όπως οι ίδιοι θα θέλανε και θα αποφασίζανε.
 - Στον καινούριο νόμο για την κρατική εκπαίδευση πού έφτιαξε, φρόντισε να εξαιρέσει τους σπουδαστές των ναυτικών σχολών, πού τους αφήνει στην πλήρη και άμεση δικαιοδοσία και έλεγχο των εφοπλιστών και των οργάνων τους.
- Στην προσπάθεια της να καταλάβει και να ελέγχει όλες τις συνδικαλιστικές ενώσεις με δικαστήρια, και διορισμένες διοικήσεις, δε συμπεριλαμβάνει την ΠΝΟ. (Ο Μ. Σαΐτης, χουντικός γραμματέας της ΠΝΟ, που ήτανε μέχρι τις 18/10/81 γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ, παραμένει σαν γραμματέας της ΠΝΟ).
Ο EOT ανέλαβε υποχρέωση να προωθήσει τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου (δάνεια και διαφήμιση) στον τομέα του τουρισμού (ο Καρράς-Χαλκιδική δεν είναι αρκετά για τον τουρισμό και τους εφοπλιστές).
- Δε δέχτηκε να καταστρέψει τους φακέλους των ναυτεργατών πού υπάρχουν στο Υπουργείο Εμπορικής. Ναυτιλίας («θα συνεχίσουμε να τους ενημερώνουμε, αλλά δε θα τους... χρησιμοποιούμε», είπε με θρασύτητα και πονηριά ο σχετικός υπουργός).
- Χαιρέτησε (και ακολούθησαν χαιρετώντας και οι "αυτόνομοι" δήμοι), με ενθουσιασμό την ίδρυση της "Ένωσης Προστασίας θαλασσίου Περιβάλλοντος" από τους εφοπλιστές. Αυτό σημαίνει ότι δε χρειάζεται πια να ασχοληθεί η κυβέρνηση με το θέμα, μια και βρίσκεται σε καλά χέρια. Άλλωστε η "Ένωση" μπορεί να χρηματοδοτηθεί και με το τρομακτικό ποσόν των 500 δολαρίων από κάθε καράβι (πράγμα πού θα τους επιτρέψει να απαλλαγούν και από τα, έτσι κι αλλιώς, γελοία πρόστιμα).

Η αληθινή πολιτική διάθεση και θέληση της κυβέρνησης                     
Το καθεστώς προσπαθεί να παρουσιάσει τη φάση ανάπτυξης-εξέλιξης-ολοκλήρωσής του, σαν "κοινωνική αλλαγή" και μάλιστα "σοσιαλιστική". Χρησιμοποιεί σαν φορέα τη σημερινή κυβέρνηση για να πετυχαίνει ταυτόχρονα μια άλλη επιδίωξη του, που είναι ο ιδεολογικός και πολιτικός έλεγχος πάνω στους προλετάριους.
Όμως η αληθινή πολιτική διάθεση και θέληση της κυβέρνησης εκφράστηκε συγκεκριμένα με την πολιτική της:
α) Με τα κίνητρα στους βιομηχάνους για επενδύσεις.
β) Με τη θέση της για την ανάγκη αύξησης της παραγωγικότητας (δηλαδή την ένταση του ρυθμού εκμετάλλευσης των προλετάριων).
γ) Με το σταμάτημα κάθε "παροχής" στους εργαζόμενους.
δ) Με τον πλήρη και ξεκάθαρο έλεγχο των κρατικο-συνδικαλιστικών οργάνων, και τη χρησιμοποίηση τους σαν άπεργοσπαστικών μηχανισμών (απεργία στις τράπεζες),
ε) Με τη διατήρηση και εξομάλυνση των σχέσεων και με την ουσιαστική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ. (Συμφωνία για είσοδο της Ισπανίας και συμμετοχή στα γυμνάσια πού γίνονταν για εκφοβισμό των Παλαιστινίων, κατά τη διάρκεια της σφαγής τους).
στ) Με την ουσιαστική ανάπτυξη της συμμετοχής στην ΕΟΚ και την προσπάθεια να αλλάξει την εικόνα της στον ελληνικό λαό. (Από την τελευταία σύναξή της γύρισε ο Παπανδρέου κατενθουσιασμένος γιατί δήθεν όλη η Ευρώπη, επειδή θύμωσε του Ρήγκαν που αθέτησε τις συμφωνίες του, πήρε στροφή ιδεολογικοπολιτική και μάλιστα σοσιαλιστική).
Η λογοδιάρροια της κυβέρνησης για τους Παλαιστίνιους αποτελεί μια αναγκαία επιφάνεια, μια και ο ρόλος που καθόρισε ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός στο ελληνικό κράτος, για την εύρυθμη λειτουργία του, είναι να αποτελέσει το σκαλοπάτι για το κερδοσκοπικό εμπόριο βιομηχανικών προϊόντων και τεχνολογίας της Ευρώπης με τις αραβικές χώρες. (Το αίμα πού έδωσε ό ελληνικός λαός για τους Παλαιστίνιους είναι ακόμα στη Δαμασκό και περιμένει. Περιμένει, ίσως τους Παλαιστίνιους να πάνε εκείνοι να το βρουν, αφού τους διώξουν από το Λίβανο με τη συμπαιγνία όλων των "εχθρών" και "συμμάχων").
Η προοπτική της κυβέρνησης είναι να τακτοποιήσει και να ρυθμίσει νομικά τον ταξικό ανταγωνισμό. Είναι η νομοθέτηση και η καθιέρωση του "ήπιου πολιτικού κλίματος" που 3 χρόνια τώρα με ιδιαίτερη λύσσα και ιδεολογική τρομοκρατία (και άμεση καταστολή όταν τους χρειάζεται), όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις προσπαθούν να επιβάλουν.
Το ήπιο πολιτικό κλίμα έχει σα στόχο να εξασφαλίσει από τους προλετάριους την "κοινωνική συναίνεση" (δηλαδή την "πολιτική υποταγή"), που θα τους την αποσπάσουν αν πετύχουν ένα μόνιμο πολιτικό και οργανωτικό έλεγχο πάνω τους, που θα αποσκοπεί να καθιερώσει ακόμη και μέσα στην προσωπικότητα τον κάθε εργαζόμενου την αποδοχή του καθεστώτος και την ανοχή στο σύστημα της ιμπεριαλιστικής-καπιταλιστικής εξουσίας και κυριαρχίας.

Η προοπτική του Λαϊκού Επαναστατικού Κινήματος σήμερα          
Το λαϊκό και επαναστατικό κίνημα σήμερα χρειάζεται να βάλει σαν προοπτική του μια μόνιμη πολιτική προσπάθεια με κατάλληλο περιεχόμενο για να μπορέσει να αυτονομηθεί από την ιδεολογική κυριαρχία της αστικής τάξης και του ρεφορμισμού, από τον πολιτικό έλεγχο των πολιτικών και κομματικών φορέων του καθεστώτος και από το οργανωτικό μπλοκάρισμα από τους κάθε είδους επίσημους κομματικούς οργανισμούς και οργανώσεις. Αύτη η μόνιμη πολιτική προσπάθεια για αυτονόμηση από το καθεστώς δεν μπορεί να γίνει χωρίς την παράλληλη οργάνωση δυνάμεων με στόχο την έμπρακτη προώθηση της πολιτικής αντίληψης και πρακτικής της σύγκρουσης ενάντια στο καθεστώς με όλους τους τρόπους και σ' όλους τους τομείς, μαζί με τη σταθεροποίηση και τη διάδοση-ανάπτυξη της λαϊκής και επαναστατικής βίας.
Αυτή ή πολιτική αντίληψη και πρακτική, παρά τη λασπολογία, το θάψιμο, τη διαστρέβλωση και την άγρια επίθεση ενάντια της, υπάρχει σήμερα, έπειτα από 8 χρόνια συγκεκριμένης πρακτικής, γιατί είναι απαραίτητος και καθοριστικός παράγοντας της κοινωνικής σύγκρουσης και του ταξικού πόλεμου που προχωράει.
Έκλεισαν πια 8 χρόνια που υπάρχει και δρα ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας.
Η εξέλιξη του ταξικού πόλεμου, ή της πάλης των τάξεων όπως την ονομάζουν άλλες δυνάμεις, στη χώρα μας δεν πρέπει πια να καθορίζεται αποκλειστικά από τις πρωτοβουλίες και τα σχέδια των αφεντικών, ούτε από τους συμβιβασμούς και τη συνενοχή των ρεφορμιστών (κομμάτων και κομματίδιων) μαζί τους.
Χρειάζεται να αρχίσει και να μπορεί να καθορίζεται και από τις πρωτοβουλίες και την άμεση και οργανωμένη και βίαιη πρακτική, όλο και πιο πολλών αυτόνομα (από τον ίδεολογικό-πολιτικό και οργανωτικό έλεγχο των καθεστωτικών δυνάμεων και ενάντια σ' αυτές), οργανωμένων και οργανωνόμενων πολιτικών δυνάμεων του λαϊκού και επαναστατικού κινήματος, πού γεννιούνται μέσα στις ταξικές συγκρούσεις στους διάφορους κοινωνικούς χώρους και προβλήματα.

Η σημερινή ενέργεια συνέχεια των προηγουμένων    
Η σημερινή βίαια-δυναμική ενέργεια ενάντια στους εφοπλιστές, είναι συνέχεια όλων των προηγούμενων γιατί εξυπηρετεί το σκοπό και τη στρατηγική τον επαναστατικού λαϊκού αγώνα ενάντια στο καθεστώς, που είναι, από τη μια μεριά να δειχτεί ή κοινωνική αναγκαιότητα για την ανατροπή-καταστροφή του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού καθεστώτος και τη δημιουργία μιας πραγματικής και αληθινής επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας, και από την άλλη μεριά να καλλιεργηθεί έμπρακτα ότι αυτό το πράγμα είναι δυνατό και μπορεί να πραγματοποιηθεί, μέσα βέβαια από σκληρή, μόνιμη, μακρόχρονη σύγκρουση ενάντια στο καθεστώς του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, της οργανωμένης και μόνιμης εκμετάλλευσης πού δημιουργεί και όλων των συνεπειών τους που έχουν μετατρέψει τη ζωή όλων των προλετάριων, σε επιβίωση και την επιβίωση τους σε καθημερινή αθλιότητα.


Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας Σάββατο 31 Ιούλη 1982



Ετικέτες