Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Φωνάζει ο κλέφτης...

«Εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι», σύμφωνα με μια θυμόσοφη παροιμία. Η Σύγκλητος του Α.Π.Θ. συνεδρίασε εκτάκτως την προηγούμενη Πέμπτη (27 Μαρτίου) στο αμφιθέατρο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α. και αποφάσισε ότι θα επιχειρήσει να τερματίσει την πολυήμερη (από τα ξημερώματα της 16ης Μαρτίου) κατάληψη της πρυτανείας και του κτιρίου της διοίκησης, «με κάθε πρόσφορο και νόμιμο μέσο» (δηλαδή, με επέμβαση εισαγγελέα). Η Σύγκλητος εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία τονίζει ότι «(...) η συνεδρίαση έγινε παρουσία ομάδας ατόμων που εισέβαλε στο αμφιθέατρο και δημιούργησε πολλές δυσκολίες κατά τη διεξαγωγή της (...) εάν όλες οι προσπάθειες για την επίλυση του θέματος είναι ατελέσφορες, αποφασίστηκε να γίνει αποκατάσταση της παραβίασης του ασύλου που υφίσταται όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα και να της αποδοθεί το δικαίωμα πρόσβασής της στο κτίριο διοίκησης, ώστε να μπορεί να έχει ελευθερία διακινήσεως ιδεών και υποβολής σχετικών αιτημάτων, με κάθε πρόσφορο και νόμιμο μέσο που διαθέτει η ακαδημαϊκή κοινότητα και πολιτεία (...)». Επίσης, καλεί, στις 12 το μεσημέρι της Τρίτης, σε «συνέγερση και παράσταση αποτροπής της κατάληψης» (σα να μιλάει ο Βελόπουλος), τους φοιτητές, το προσωπικό και τα μέλη Δ.Ε.Π. Δεν έγινε γνωστό αν εκλήθησαν σε συστράτευση και οι "νοικιασμένοι" εργαζόμενοι που χρησιμοποιεί το Α.Π.Θ. Από κοντά και οι μαϊντανοί των "Πανσπουδαστικών Κινήσεων Συνεργασίας" (κνίτες φοιτητές) που κατηγορούν τις πρυτανικές αρχές ότι επιχειρούν να θέσουν θέμα ασύλου και τους καταληψίες για «επικίνδυνη και «καιροσκοπική δράση των δήθεν αντιεξουσιαστών και των δυνάμεων της Ε.Α.Α.Κ.».

Ανακοίνωση εξέδωσε και η Συνέλευση της κατάληψης, στην οποία καλεί σε συγκέντρωση στην Πρυτανεία στις 10:00 το πρωί, τονίζοντας: «Η δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η συνδικαλίστρια Κ.Κούνεβα ανέδειξε με τον πιο δραματικό τρόπο το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα (ελαστικές σχέσεις εργασίας, μισθοί πείνας κλπ.) και την τρομοκράτηση που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι. Αυτό το καθεστώς του σύγχρονου δουλεμπορίου, που γιγαντώνεται κάτω από τη βαριά σκιά της οικονομικής κρίσης, αποτυπώνεται εντός του Α.Π.Θ. με τον πιο έντονο τρόπο στο καθεστώς των εργολαβιών στο οποίο δουλεύει το εργατοϋπαλληλικό προσωπικό. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ξεκίνησε η κατάληψη στην πρυτανεία του Α.Π.Θ. από 16/3 καθώς και άλλες κινητοποιήσεις όπως η πορεία στις 19/3, με κεντρικό αίτημα την κατάργηση αυτού του εργασιακού καθεστώτος και τη μονιμοποίηση όλων των υπαλλήλων. Σε αυτές συμμετείχαν και στήριζαν οι φοιτητικοί σύλλογοι Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων, Βιολογικού και Γεωλογικού, το σωματείο εργαζομένων του Α.Π.Θ. (με ψήφισμα στήριξης από το Δ.Σ., 4ωρες στάσεις εργασίας, πορεία) και άλλα σωματεία σε Θεσσαλονίκη (π.χ. Σωματείο Βιβλίου-Χάρτου, Ο.Τ.Α.) και πανελλαδικά (τα 90 σωματεία μαζί με την Π.Ε.Κ.Ο.Π. το σωματείο της Κ. Κούνεβα). Είναι λοιπόν αντιληπτό, ότι το επιχείρημα του πρύτανη ότι η κατάληψη γίνεται από άτομα χωρίς ταυτότητα και ιδιότητα δεν ισχύει, αφού σε αυτή συμμετέχουν συλλογικότητες και συλλογικοί φορείς με αναγνωρισμένο, δημόσιο ρόλο και δράση. Όλο αυτό το διάστημα η διοίκηση του Α.Π.Θ., επέλεξε συστηματικά να αποσιωπήσει τις κινητοποιήσεις και μεθοδευμένα να αποφεύγει την οποιαδήποτε τοποθέτηση γύρω από τα αιτήματα αυτών. Στην τελευταία Σύγκλητο (στην οποία δεν προσκλήθηκαν οι εκπρόσωποι των φοιτητών και κάποιοι καθηγητές) στις 27/3 έσπασε τη σιωπή της αρνούμενη παρ όλ’ αυτά κάθε ευθύνη για το ζήτημα των εργολαβιών και επιλέγοντας να μετατοπίσει τη συζήτηση αλλού. Πιο συγκεκριμένα η Σύγκλητος ισχυρίστηκε ότι με την κατάληψη έχει παραλύσει η διοικητική και οικονομική λειτουργία του Πανεπιστημίου. Στην πραγματικότητα από την Πέμπτη 26/3 η κατάληψη της Πρυτανείας είχε ανακοινώσει στις πρυτανικές αρχές και, με ανακοίνωσή της έξω από την πρυτανεία, στους φοιτητές ότι θα λειτουργήσουν κανονικά οι γραμματείες των τμημάτων και η οικονομική υπηρεσία για τη μισθοδοσία των εργαζομένων. Η απάντηση του πρύτανη ήταν ότι όχι μόνο δε θα επιτρέψει σε αυτές τις γραμματείες να λειτουργήσουν, αλλά ότι θα κλείσει όλες τις γραμματείες του Α.Π.Θ. αποσκοπώντας στο να στρέψει το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας ενάντια στον αγώνα μας (…) Επιπλέον, ισχυριζόμενος ότι το άσυλο καταργείται από τους "καταληψίες", κάλεσε σε κίνηση ανακατάληψης της πρυτανείας από την πανεπιστημιακή "κοινότητα" και απείλησε με επέμβαση της αστυνομίας μέσα στο χώρο του ασύλου έτσι ώστε να "σπάσει" η κατάληψη σε μια προσπάθεια απαξίωσης και ποινικοποίησης των συλλογικών οργάνων, των αποφάσεων και των πρακτικών τους. Το πανεπιστήμιο όμως για εμάς δεν μπορεί να αποτελεί άσυλο για τις εργολαβίες και τις επιχειρήσεις (ούτε για τα ερευνητικά προγράμματα του Ν.Α.Τ.Ο., το σκάνδαλο με το πετρέλαιο), αλλά πραγματικό άσυλο των λαϊκών διεκδικήσεων και των κοινωνικών αγώνων. Το ίδιο το καθεστώς των εργολαβιών είναι αυτό που καταργεί το άσυλο μέσω της τρομοκρατίας που ασκείται στους εργαζόμενους και των επισφαλών εργασιακών σχέσεων (…) Το τελευταίο επιχείρημα της Συγκλήτου είναι ότι οι εργολαβίες είναι εκ του νόμου υποχρεωτικές για όλους τους δημόσιους φορείς, πράγμα το οποίο δεν αληθεύει καθώς ο νόμος 3584/2007 δεν υποχρεώνει κανένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου να προσλαμβάνει εργαζόμενους υπό το καθεστώς εργολαβιών, απλά τους δίνει το δικαίωμα να το επιλέξουν. Ειδικά στην περίπτωση του Α.Π.Θ., το αυτοδιοίκητο (δηλαδή η διοικητική και οικονομική του αυτοτέλεια) διασφαλίζει ότι το πανεπιστήμιο έχει τη δυνατότητα να καταργήσει τις εργολαβίες και να προσλάβει μόνιμο προσωπικό. Παράδειγμα αποτελεί η κατάργηση των εργολαβιών με πρωτοβουλία του πρύτανη στο πανεπιστήμιο Αιγαίου που αν και δεν ταυτίζεται με το αίτημα μας για καθεστώς μόνιμης και σταθερής δουλειάς για τους εργαζόμενους με εργοδότη το ίδιο το πανεπιστήμιο (και στην ουσία το δημόσιο) αποδεικνύει τη δυνατότητα της διοίκησης του Α.Π.Θ. να πάρει πρωτοβουλίες (…)».

Το Α.Π.Θ. είναι ένας μόνο από τους πολλούς (περίπου 150) δημόσιους/κρατικούς φορείς που βοηθούν τις εργολαβικές εταιρείες να εφαρμόσουν το (άκρως επωφελές γι’ αυτές) σύγχρονο εργασιακό δουλεμπόριο. Ειδικά στον κλάδο της καθαριότητας, δραστηριοποιούνται περίπου 70 εταιρείες, οι οποίες μοιράζονται ετησίως μια "πίτα" της τάξεως των 200.000.000 ευρώ. Μία από τις εταιρείες αυτές είναι και η, περιβόητη πλέον ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ., στο δυναμικό της οποίας ανήκε η Kuneva όταν δέχθηκε τη δολοφονική επίθεση με το καυστικό υγρό. Η ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. δημιουργήθηκε το 2000 από τον Νικήτα Οικονομάκη (πρώην υπάλληλος του Ολυμπιακού Σταδίου και μέλος διαφόρων αθλητικών ομοσπονδιών, "σοσιαλιστής" προερχόμενος από την Π.Α.Σ.Κ.Ε.), ο οποίος δήλωσε για την Kuneva: «(...) ήταν καλή υπάλληλος και η συνδικαλιστική δραστηριότητά της κατανοητή από εμένα (...)». Από την άλλη, ο νομικός εκπρόσωπος του σωματείου της Π.Ε.Κ.Ο.Π. (Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού), Ι.Γρετσίτσας, ανέφερε πως η Kuneva πιεζόταν από την εργοδοσία για τη συνδικαλιστική της δράση και «(...) μία φορά, για να τη δελεάσουν, της είχαν προτείνει να αναλάβει ανώτερη θέση με διπλασιασμό του μισθού της, αλλά αρνήθηκε (...)». Από το 2000 έως το 2008, κατατέθηκαν πέντε αγωγές από εργαζόμενους εις βάρος της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ., αλλά κατέληξαν σε δικαστικό ναυάγιο (άλα τις, η "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη!). Σύμφωνα με στοιχεία του Ο.Α.Ε.Δ. Πειραιά, από την εταιρεία του Οικονομάκη αποχώρησαν: 525 εργαζόμενοι (οι 125, οικειοθελώς) το 2006, 349 (οι 126, οικειοθελώς) το 2007 και 695 (οι 248, οικειοθελώς). Τα στοιχεία αυτά, δόθηκαν στην Π.Ε.Κ.Ο.Π. μετά από πολλή προσπάθεια και τρέξιμο. Χρειάστηκε γνωμάτευση από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για να καμφθούν οι αντιρρήσεις και τα προσκόμματα που προέβαλλαν οι γραφειοκράτες του Ο.Α.Ε.Δ. οι οποίοι επικαλούνταν (και αυτοί!!! σύμπτωση!!!) "προσωπικά δεδομένα". Άλλη "σατανική σύμπτωση" είναι ότι η σύζυγος του Οικονομάκη (και συνιδρυτής της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ.), Θάλεια Κονδυλάκη, κατέχει μόνιμη θέση στον Ο.Α.Ε.Δ. ως εργασιακή σύμβουλος.

Σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου ("Έθνος", 02.02.2009)

Φυσικά, οι αστυνομικές έρευνες (;) για την επίθεση στην Kuneva εξακολουθούν να κινούνται με ταχύτητα νεκρής χελώνας (άλλωστε, το θύμα δεν είναι δικός τους, δηλαδή, συστημικό παράσιτο) και η προσπάθεια των ένστολων γραφειοκρατών να παρουσιάσουν έργο, αποδείχθηκε τραβηγμένη από τα μαλλιά: βρήκαν έναν 48χρονο Αλβανό (γνωστός της Kuneva από το σωματείο) και προσπάθησαν να του φορτώσουν απόπειρα ανθρωποκτονίας. Βέβαια, για ηθικούς αυτουργούς δεν έγινε κουβέντα. Η ίδια η παθούσα δήλωσε κατηγορηματικά πως δεν είναι ο ένας από τους δύο που της επιτέθηκαν. Τζίφος η "προσπάθεια". Πάντως, από την αρχή (δηλαδή, μόλις μπόρεσε), η Kuneva κατέθεσε πως ένας από τους δύο που της επιτέθηκαν φορούσε γκρι στολή. Ω, τι σύμπτωσις!!! Ο Οικονομάκης ηγείται εταιρείας "security" ονόματι "Zircon Security Services and Systems Α.Ε.", αντιπρόεδρος της οποίας είναι η διευθύντρια προσωπικού της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. και στο Δ.Σ. θητεύουν άλλα δύο μέλη του Δ.Σ. της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. (εις εκ των οποίων, ο πρώην αντιδήμαρχος Αγίας Παρασκευής, Άγγελος Μάστορας).

Η Kuneva εργαζόταν στον σταθμό του Η.Σ.Α.Π. στο Μαρούσι. Όπως καταγγέλει η Π.Ε.Κ.Ο.Π., η ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. αναγκάζει τους εργαζόμενους (απειλώντας τους με απόλυση) «να υπογράψουν πως δέχονται μισή ώρα διάλειμμα στο εξάωρο, κατεβάζοντάς τους κάτω από 30 ώρες εβδομαδιαίως και αλλάζοντας την ασφαλιστική τους κάλυψη από βαρέα σε μεικτά, μειώνοντας έτσι και τις αποδοχές τους (από 700 σε 560 ευρώ). Για να είναι εντάξει με τους όρους της σύμβασης του Η.Σ.Α.Π., τους υποχρέωσε να παραμένουν με 3 δεκάλεπτα εικονικά διαλείμματα στον χώρο – για να τηρεί τα ωράρια που είχε συμφωνήσει (...)». Το καθαρό κέρδος της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. από τη μη καταβολή των βαρέων ενσήμων (για τα οποία, όμως, έχει προπληρώσει ο Η.Σ.Α.Π.), υπολογίζεται σε 80.000-90.000 ευρώ ετησίως. Άλλες 250.000 ευρώ ετησίως, υπολογίζεται πως κερδίζει η εταιρεία του Οικονομάκη από το υποχρεωτικό ημίωρο διάλειμμα (το οποίο είναι άνευ αποδοχών για τους εργαζόμενους, αλλά το έχει πληρώσει ο Η.Σ.Α.Π.). Σύνολο, σχεδόν 350 χιλιάρικα ετησίως. Αν, δε, αναλογιστούμε πως η ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. αναλαμβάνει κάθε χρόνο τον καθαρισμό 15-20 κρατικών/δημόσιων φορέων και πολλαπλασιάσουμε, προκύπτει μια καθόλου αμελητέα υπεραξία. Άλλωστε, η ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. δηλώνει ετήσιο τζίρο σχεδόν 12.000.000 ευρώ. Στον τελευταίο διαγωνισμό καθαρισμού που προκήρυξε ο Η.Σ.Α.Π. (Απρίλιος 2008), έλαβαν μέρος 10 εταιρείες, οι 9 από τις οποίες έδιναν ετήσιο κόστος για τις εξής δαπάνες: από 12.000 έως 148.000 ευρώ τα απορρυπαντικά και τα μέσα καθαρισμού, από 3.000 έως 585.000 ευρώ τα γενικά έξοδα διαχείρισης, από 12.000 έως 118.000 ευρώ το εργολαβικό όφελος. Μειοδότησε (πανηγυρικά) η ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ., η οποία παρουσίασε προοπτική συνολικού κόστους 308,07 ευρώ (102,69 ευρώ εργολαβικό κέρδος και λοιπά έξοδα 205,38 ευρώ). Εδώ, η λογική κάνει χαρακίρι. Τι απαντά ο Η.Σ.Α.Π.; πως, επειδή ο συγκεκριμένος διαγωνισμός ήταν καθαρά μειοδοτικός, θα υπερίσχυε η εταιρεία που θα παρουσίαζε τη μικρότερη δαπάνη – ακόμη κι ένα ευρώ ετησίως!!! Συν τοις άλλοις, η σύμβαση προβλέπει πως η ανάδοχος εταιρεία (εν προκειμένω, η ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ.) θα πληρώνεται μόνο αν προσκομίζει κάθε μήνα αποδεικτικά μισθοδοσίας των εργαζομένων σε τραπεζικούς λογαριασμούς, φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, ονομαστικές καταστάσεις εργαζομένων σε κάθε χώρο, κ.ο.κ. Πώς παρακάμπτει η ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. αυτά τα εμπόδια; άλλοτε επικαλείται "προσωπικά δεδομένα" των εργαζομένων και άλλοτε δηλώνει πως, μόνο αν ο εργαζόμενος δε διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό του δίνει τα χρήματα στο χέρι.

Εικαστική δημιουργία του Δημήτρη Αρβανίτη
("Γαλέρα", τεύχος 41, Φεβρουάριος 2009)

Βέβαια, ο Η.Σ.Α.Π. (όπως και το Α.Π.Θ.) δεν είναι ο μοναδικός φορέας που ευνοεί την ανάπτυξη του εργολαβικού δουλεμπορίου – ίσως, όχι ο πλέον "αμαρτωλός". Όμως, έχει προσλάβει ένα ειδικό συμβολικό βάρος λόγω της υπόθεσης Kuneva. Με αφορμή την τραγική περιπέτεια αυτής της ηρωικής γυναίκας, βγήκαν στην επιφάνεια "κοινά μυστικά", καθώς επίσης ο μιθριδατισμός και η δουλοκτητική νοοτροπία της "κοινωνίας των νοικοκυραίων". Και οι "αξιότιμοι κύριοι" του Η.Σ.Α.Π. είναι "νοικοκυραίοι". Στις 25.02.2009, ο τότε διευθύνων σύμβουλος του Η.Σ.Α.Π. Ν.Παπαθανάσης (παραιτήθηκε δύο ημέρες μετά), υπό την πίεση κατάληψης (κατά τη διάρκεια της οποίας η εργαζόμενοι του Η.Σ.Α.Π. έδειξαν εχθρική συμπεριφορά) που πραγματοποίησε η Πρωτοβουλία των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, συνέταξε και συνυπέγραψε (μαζί με εκπρόσωπο της Π.Ε.Κ.Ο.Π.) "Πρακτικό Συνεργασίας" στο οποίο αναφέρεται ότι Η Α.Ε. Η.Σ.Α.Π.: «(...) θα προβεί αμέσως σε όλες τις δέουσες ενέργειες διαπίστωσης αντισυμβατικής συμπεριφοράς της εργολάβου εταιρείας, που θα επισύρει την κύρωση της καταγγελίας τής με αυτήν υφιστάμενης σύμβασης (...) θα εισηγηθεί σε συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ως θέμα την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τη διενέργεια των καθαρισμών (...) θα προβεί άμεσα στη σύνταξη όρων νέου διαγωνισμού για τους καθαρισμούς της, σε στενή συνεργασία με την Π.Ε.Κ.Ο.Π. και τα σωματεία των εργαζομένων της (...)» Παρενθετικά, να σημειωθεί πως στις 26.01.2009, ο Παπαθανάσης, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Παναγιώτη Λαφαζάνη, ισχυρίστηκε ότι η Π.Ε.Κ.Ο.Π. δεν είχε κάνει καμία αναφορά που να καταγγέλλει παραβίαση στις εργασιακές σχέσεις και ότι δεν είχαν κατατεθεί στον Η.Σ.Α.Π. καταγγελίες για παραβίαση εργατικών δικαιωμάτων. Αυτό, συνιστά χονδροειδές ψεύδος, δεδομένου ότι στις 18.05.2006, η Π.Ε.Κ.Ο.Π. έστειλε στο Δ.Σ. του Η.Σ.Α.Π. ένα έγγραφο, στο οποίο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Κύριοι. Το σωματείο εδώ και καιρό δέχθηκε καταγγελίες από εργαζόμενους που αφορούν παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας. Προχωρώντας σε έλεγχο με την Επιθεώρηση Εργασίας διαπιστώθηκαν τα εξής: Οι εταιρίες που έχουν αναλάβει τον καθαρισμό σε όλους τους σταθμούς του Η.Σ.Α.Π. (ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ., ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ) δεν τηρούν πρώτον τους όρους της σύμβασης που έχουν υπογράψει μαζί σας, όσον αφορά τα ωράριά τους, τα ρεπό κ.λπ. και δεύτερον δεν βρέθηκαν πουθενά καταστάσεις απασχολουμένου προσωπικού, βιβλίο παρουσίας, πρόγραμμα εργασίας και εβδομαδιαίας ανάπαυσης. Γι’ αυτό παρακαλούμε όπως μας δώσετε αντίγραφα των καταστάσεων προσωπικού που απασχολήθηκαν από το 2003 μέχρι σήμερα και τα ωράρια αυτών (…)». Ο Ν. Παπαθανάσης απάντησε στις 5 Ιούνη του 2006: «(…) Σε απάντηση του ανωτέρω σχετικού για παροχή στοιχείων αντιγράφων καταστάσεων προσωπικού που απασχολήθηκαν στον καθαρισμό χώρων μας, ωράρια κ.λ.π. σας γνωρίζουμε ότι αυτά εμπίπτουν στις διατάξεις του Ν.2472/1997 "Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα" γι’ αυτό και δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στο αίτημά σας (…)». Ανάλογη απάντηση έλαβε ο Παπαθανάσης όταν, στις 7 Ιανουαρίου 2009, απευθύνθηκε με έγγραφό του προς την "G4S Guarding Security Services SA" (Σώρου 7, Μεταμόρφωση Αττικής) ενημερώνοντάς την ότι «(…) για την πληρωμή των τιμολογίων σας, θα πρέπει εκτός των άλλων δικαιολογητικών που μέχρι σήμερα μας προσκομίζετε, να μας συνυποβάλλετε και ακριβές αντίγραφο της κατάστασης πίστωσης των τραπεζικών λογαριασμών του προσωπικού σας, με την μισθοδοσία του προηγουμένου της υπό εξέτασης πληρωμής μήνα (…)». Τι απάντησε η εταιρία security στις 19.01.2009; «Σας ενημερώνουμε ότι δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στο αίτημά σας, γιατί μετά από ερώτηση από μέρους της εταιρείας μας προς τους εργαζόμενους στο συμβόλαιό σας, δεν συναίνεσαν να σας γνωστοποιήσουμε στοιχεία τους που αποτελούν προσωπικά τους δεδομένα (…)». Παλαιότερα, στις 28.04.2006, Επιθεωρητές του Σ.Ε.Π.Ε. πραγματοποίησαν ελέγχους στην ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. στους σταθμούς του Η.Σ.Α.Π. Άνω Πατησίων, Αγίου Νικολάου, Κάτω Πατησίων και Αττικής. Στους ελέγχους αυτούς είχαν παραστεί εκ μέρους της Π.Ε.Κ.Ο.Π. η Κωνσταντίνα Κούνεβα, η Βάσω Τσούνη και η Βλασσία Παπαθανάση. Κατά τους ελέγχους βρέθηκαν πολλές παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, για τις οποίες ενημερώθηκε, εκτός των άλλων, και το Δ.Σ. του Η.Σ.Α.Π. Οι εκπρόσωποι της Π.Ε.Κ.Ο.Π., μετά την άρνηση του Ν. Παπαθανάση να τους δώσει τα έγραφα που ζήτησαν, απευθύνθηκαν στον αρμόδιο υπουργό Μεταφορών Μιχάλη Λιάπη και κοινοποίησαν την επιστολή τους στον υφυπουργό Εργασίας, στον πρωθυπουργό και στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Άπαντες οι αποδέκτες της διαμαρτυρίας της Π.Ε.Κ.Ο.Π. την "έγραψαν" κανονικά. Ο τότε υπουργός Εργασίας Γεράσιμος Γιακουμάτος, μετά από πληθώρα καταγγελιών, αναγκάστηκε να εκδώσει την εγκύκλιο 30440/08.05.2006 (την ακολούθησε η "συμπληρωματική" 31262/11.11.2006), με την οποία απευθυνόταν σε υπουργεία, Οργανισμούς, Ν.Π.Δ.Δ. και Ν.Π.Ι.Δ. και τους καλούσε να συμπεριλάβουν στις συμβάσεις τους ως βασικό όρο την «(…) υποχρέωση της αναδόχου εταιρείας για την απαρέγκλιτη τήρηση των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας, δηλαδή καταβολή των νομίμων αποδοχών, οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι κατώτερες των προβλεπόμενων από την οικεία (κλαδική) Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, τήρηση του νόμιμου ωραρίου, ασφαλιστική κάλυψη, όροι υγιεινής και ασφάλειας των εργαζόμενων κ.λπ. Σε περίπτωση δε που διαπιστωθεί παράβαση του ανωτέρω όρου καταγγέλλεται η σύμβαση με την ανάδοχο εταιρεία (…) Οι επιθεωρητές Εργασίας εντέλλονται, όπως διενεργούν περιοδικούς ελέγχους… και επιβάλλουν τις προβλεπόμενες από το νόμο κυρώσεις (…)». Η συγκεκριμένη εγκύκλιος υπενθυμίζει την αυτονόητη υποχρέωση των εργοδοτών να τηρούν την εργατική νομοθεσία και να σέβονται τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας. Αυτό, όμως, δεν έχει καμιά πρακτική αξία, αφού κανένας υπουργός Εργασίας και ο συναρμόδιος υπουργός Μεταφορών δεν έδωσαν ποτέ εντολή στα Δ.Σ. των εποπτευόμενων φορέων να κηρύξουν έκπτωτο κάποιον εργολάβο για ανάλογες παραβιάσεις και το Σ.Ε.Π.Ε. περιορίζεται στην επιβολή χρηματικού προστίμου μερικών χιλιάδων ευρώ – αυτή είναι και η χειρότερη περίπτωση για τους εργολάβους. Άλλωστε, στα Π.Δ. 118 και 60 του 2007 η τήρηση της εργατικής νομοθεσίας και των κλαδικών συμβάσεων δεν είναι από τους βασικούς όρους των συμβάσεων˙ βασικοί όροι είναι είτε η χαμηλή τιμή είτε η πιο συμφέρουσα οικονομική προσφορά.

Στις 4 Μαρτίου 2009, αντιπροσωπεία της Π.Ε.Κ.Ο.Π., της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων και της Ένωσης Εργαζόμενων Η.Σ.Α.Π. συναντήθηκε πάλι με το γενικό γραμματέα του υπουργείου Εργασίας. Ο Δ. Κοντός δεσμεύτηκε ότι θα στείλει στο Δ.Σ. του Η.Σ.Α.Π. έγγραφο, με το οποίο θα ζητά να αποβάλει την ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. του Οικονομάκη από τον καθαρισμό των χώρων και των κτιρίων του Η.Σ.Α.Π. Στις 13.03.2009, ο Δ.Κοντός, έστειλε έγγραφο στον διευθύνοντα σύμβουλο του Η.Σ.Α.Π. με στο οποίο αναφέρει (μεταξύ άλλων): «(...) παρακαλώ να επιμείνετε στην εφαρμογή της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας (...) η παραβίαση των όρων της εργατικής νομοθεσίας συνιστά λόγο καταγγελίας της σύμβασης, σύμφωνα με την πιο πάνω εγκύκλιο (...)». Η παράκλησή του προς τον διευθύνοντα σύμβουλο του Η.Σ.Α.Π. να επιμείνει στην εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας και των κλαδικών συμβάσεων, όχι μόνο αποτελεί υπαναχώρηση, αλλά αποτελεί ευθεία στήριξη στη διαιώνιση του καθεστώτος των εργολάβων-δουλεμπόρων.

Υ.Γ.1: Τα γραφεία της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. (αυτήν τη φορά στο κέντρο του Πειραιά - Αριστείδου 18, όροφοι 1ος και 2ος) έγιναν για μια ακόμη φορά (και, μάλλον, δε θα είναι η τελευταία) "λίμπα" από "κουκουλοφόρους", στις 17.02.2009. Νισάφι, πια, με τους αληταράδες που τρομοκρατούν νομοταγείς επιχειρήσεις, οι οποίες συμβάλλουν τα μέγιστα στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου (ούτε ο Μητσοτάκης τέτοια διατύπωση)!!!

Υ.Γ.2: Σχεδόν μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας 2 προς Τρίτη 3 Μαρτίου 2009, στον σταθμό του Η.Σ.Α.Π. στην Κηφισιά, μια ομάδα 20 περίπου ατόμων πυρπόλησε 9 βαγόνια του τελευταίου συρμού. Την ευθύνη ανέλαβαν οι «Συμμορίες Συνείδησης – Εξτρεμιστές Περάματος» με κείμενο που δημοσιεύθηκε στο Indymedia. Οι "κύριοι" του Η.Σ.Α.Π. ας αφήσουν τα φληναφήματα και τα αναθέματα και ας αναλογιστούν την ευθύνη τους για όλα αυτά (και για όσα έπονται)...

Υ.Γ.3: Στις 9 Φεβρουάριου 2009, η τηλεοπτική εκπομπή "Οι νέοι φάκελοι" παρουσίασε εν συντομία την "υπόθεση Kuneva". Αν και ο Παπαχελάς με τους συνεργάτες του δεν αποτελούν την πιο αξιόπιστη δημοσιογραφική ομάδα, εντούτοις αξίζει. Το video της εκπομπής υπάρχει στη διεύθυνση: http://www.skai.gr/master_avod.php?id=110287. Για αναλυτικότερες πληροφορίες, υπάρχει και η ιστοσελίδα της Π.Ε.Κ.Ο.Π. (http://pekop.wordpress.com).

Ετικέτες

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Τηβεννοφόροι δουλέμποροι...


Τα ξημερώματα της 16ης Μαρτίου 2009, ξεκίνησε κατάληψη της Πρυτανείας του Α.Π.Θ. Τα αιτήματα των καταληψιών είναι η παύση του καθεστώτος των εργολαβιών και η μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων στο Α.Π.Θ. «(...) Η επίθεση στην κ.Κούνεβα, μας έκανε να στρέψουμε το βλέμμα σε ένα καθεστώς εργασίας που καθημερινά βρίσκεται δίπλα μας κι εμείς κλείνουμε νωχελικά τα μάτια. Στο δε Α.Π.Θ., όπως και σε άλλα πανεπιστήμια, νοσοκομεία και Δ.Ε.Κ.Ο., αυτό το καθεστώς αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της διοικητικής δομής. Είναι, πρώτα απ’ όλα, θέμα αξιοπρέπειας η κατάργηση της νεοδουλείας στο Α.Π.Θ. και, κατά δεύτερον, αποτελεί προνομιακό έδαφος το πανεπιστημιακό άσυλο για τη διεκδίκηση και την ανατροπή αυτού του καθεστώτος εργασίας. Άλλωστε, το άσυλο υπάρχει για τους αγώνες και όχι για τους απατεώνες της διοίκησης που, με συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι, εκμεταλλεύονται εργαζόμενους που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες (...)» (από κείμενο που διαβάστηκε στις 21.02.2009, σε εκδήλωση που οργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η "Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Κ.Κούνεβα"). Στο Α.Π.Θ. υπάρχουν εργαζόμενοι που απασχολούνται (μέσω εργολάβων) τα τελευταία 20 χρόνια. Το "δανεικό" προσωπικό δεν έχει σταματήσει, με κινητοποιήσεις και διαβήματα προς το πρυτανικό συμβούλιο, να ζητά την κατάργηση του καθεστώτος των εργολαβιών και την άμεση πρόσληψή του. Αν υπήρξε ανταπόκριση από τους "μορφωμένους" τηβεννοφόρους; αστειεύεστε, βέβαια...


Είναι γνωστό πως το Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης έχει αναθέσει τον καθαρισμό των χώρων του σε εργολαβική εταιρεία – συγκεκριμένα, στην "Οικολογική Α.Ε.". Σημειωτέον πως, το Α.Π.Θ. δεν είναι κάποιο "φτωχομπινέδικο" (όπως θα έλεγε και ο ευσεβής ηγούμενος Εφραίμ) Α.Ε.Ι., αλλά εισπράττει παχυλά κονδύλια (φανερά και μυστικά) για έρευνα (αλλά και για "έρευνα") όχι μόνο από τον ετήσιο προϋπολογισμό του κράτους, αλλά και από "εκλεκτούς" πελάτες (προ διετίας είχε γίνει γνωστό πως διεξήγαγε "μελέτες" για λογαριασμό του Ν.Α.Τ.Ο. – περίπτωση που δε διαψεύσθηκε, αλλά κουκουλώθηκε τάχιστα). Συν τοις άλλοις, εκμεταλλεύεται, (δηλαδή, εισπράττει υψηλά ενοίκια από) κληροδοτήματα (κυρίως, χώρους επαγγελματικής στέγασης) που του παραχώρησαν (μέσω διαθήκης) κάποιοι καλόπιστοι οι οποίοι πίστευαν πως πρόκειται για πυλώνα παροχής υψηλής μόρφωσης και διεξαγωγής σημαντικής έρευνας. Οι φουκαριάρηδες, δεν μπορούσαν (ή, δεν ήθελαν) να φανταστούν περιπτώσεις όπως η καραμπινάτη απάτη με τα 8 εκατομμύρια λίτρα πετρέλαιο (ο κύριος εισαγγελέας ακόμη "μελετά" τη δικογραφία;) ή την προώθηση του εν λόγω εργασιακού σκλαβοπάζαρου. Πάντως, ακόμη και σήμερα, υπάρχει κόσμος που πιστεύει πως το ελληνικό πανεπιστήμιο (εν γένει) έχει αξία και κύρος. Ου γαρ οίδασι...

Σχετικά με την πρακτική (και) του Α.Π.Θ. να συνάπτει συμβάσεις με εργολαβικές εταιρείες, αξίζει να αναφερθούν κάποια αποσπάσματα από άρθρο του Άρη Καζάκου (καθηγητής Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.) με τίτλο «"Τοξικές" εργασιακές σχέσεις και η περίπτωση Κούνεβα» (το κείμενο αποτέλεσε μέρος της εισήγησης του συγγραφέα στην εκδήλωση που πραγματοποίησε ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, στις 9 Φεβρουαρίου 2009, με θέμα «Επισφαλείς εργασιακές σχέσεις – Η περίπτωση Κούνεβα» και αναδημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία", στις 28.02.2009): «Οι επισφαλείς εργασιακές σχέσεις κάθε είδους, αποτελούν στην πραγματικότητα μορφές ανομιμοποίητης κοινωνικής και οικονομικής βίας, που ασκείται σε όλους εκείνους που υποτάσσονται στην ανάγκη βιοπορισμού (...) δανεισμένοι εργαζόμενοι, εργαζόμενοι αναλώσιμοι ή ανακυκλούμενοι, call workers, working poor (…) προσδιορίζουν το επίπεδο του υπαρκτού νομικού πολιτισμού μας (...) η ασκούμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση πολιτική, όχι μόνο δεν κατευθύνεται προς την απαγόρευση, αλλά αντιθέτως παίρνει τη μορφή οδηγίας που νομιμοποιεί τον δανεισμό εργαζομένων, με πρόσχημα τον έλεγχό του (...) η ισότητα αμοιβών με το τακτικό προσωπικό, η εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε όλους τους απασχολουμένους, ακόμη κι αν μεσολαβούν γνήσιοι ή εικονικοί εργολάβοι, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη και δεδομένη (...) Εργασιακές σχέσεις, όπως αυτές που εκτοπίζουν το μοντέλο της πλήρους απασχόλησης με αόριστη χρονική διάρκεια και μισθό που μπορεί να επιτελεί τη βιοποριστική του λειτουργία, είναι βέβαια πιο τοξικές για τους ανθρώπους και τις κοινωνίες από ό,τι τα τοξικά τραπεζικά και επενδυτικά προϊόντα (...)».


Βέβαια, ο κλάδος της καθαριότητας προσφέρεται για την επιβολή του πιο σκληρού συστήματος εκμετάλλευσης: εργάζονται, κυρίως, γυναίκες και (σε μεγάλο ποσοστό) μετανάστες που αποτελούν εύκολο στόχο για τους κυριλέ δουλεμπόρους (οι οποίοι, αντλούν το θράσος τους από τις ισχυρές τους διασυνδέσεις με τον κρατικό ή/και παρακρατικό μηχανισμό). Κατόπιν συνεννόησης με τους δημόσιους φορείς, οι εργολάβοι καταθέτουν συμφέρουσες προσφορές στους μειοδοτικούς διαγωνισμούς για να εξασφαλίσουν την ανάθεση του έργου. Ακολούθως, τροποποιούν τις συμβάσεις, με πρόσχημα την αύξηση των αναγκών του φορέα. Έτσι, ο εργολάβος, έχοντας προηγουμένως εισπράξει την εργολαβική αμοιβή, συρρικνώνει τα ημερομίσθια των εργαζομένων και αποκομίζει επιπλέον κέρδη (η γνωστή "υπεραξία"). Φυσικά, τη συρρίκνωση αυτή ακολουθούν και τα διάφορα επιδόματα (π.χ. δώρα εορτών, επιδόματα αδείας, κ.λπ.), ενώ οι υπερωριακές αμοιβές συνήθως δεν καταβάλλονται. Όσοι, δε, τολμούν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, αν δεν απολυθούν πάραυτα, μετατίθενται (κάτι σαν "προειδοποίηση" ή "σωφρονιστικό μέτρο") σε απομακρυσμένες περιοχές και αναγκάζονται, έτσι, να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο για να πηγαίνουν από το σπίτι τους στον χώρο εργασίας και τανάπαλιν.



Σχετικά με την πορεία των ερευνών για τη δολοφονική επίθεση εναντίον της Kuneva, τα πάντα βρίσκονται σε τέλμα. Όπως τόνισαν οι συνήγοροί της (Δάφνη Βαγιάνου και Κώστας Παπαδάκης), σε συνέντευξη Τύπου στις 11.03.2009, «(...) οι σημαντικές παραλείψεις στην αστυνομική έρευνα, η έλλειψη ανακριτικού προσανατολισμού, η μη αξιολόγηση δεκάδων καταθέσεων που αναφέρονται στη συνδικαλιστική δράση και στους αγώνες της Κωνσταντίνας Κούνεβα, καθώς και το ότι δεν ελήφθησαν σοβαρά υπ’ όψιν οι απειλές που η ίδια είχε καταγγείλει ότι δεχόταν, είναι οι βασικές αιτίες για το ότι δεν έχει γίνει κανένα απολύτως βήμα για την ανεύρεση των ενόχων (...) οι έρευνες της αστυνομίας κινήθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο προσωπικό, φιλικό και συγγενικό περιβάλλον (...) δεν έγινε αξιολόγηση στο κατά πόσο η επίθεση συνδέεται με συμφέροντα, στα οποία η Κωνσταντίνα με τη συνδικαλιστική της δράση προκάλεσε ζημιά (...)». Εν τω μεταξύ, η πολύπαθη Kuneva βρίσκεται ακόμη στον "Ευαγγελισμό", στη Μ.Α.Φ. (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας), αλλά είχε το σθένος να φτύσει κατάμουτρα τους τυμβωρύχους επαγγελματίες πολιτικάντηδες (του πράσινου θιάσου και του ροζ "αριστερού" συρφετού) οι οποίοι την προόριζαν ως επικεφαλής ευρωψηφοδελτίου. Το οικονομικό πρόβλημα που είχε προκύψει με την αμοιβή των τριών αποκλειστικών νοσοκόμων που έχουν αναλάβει (σε 24ωρη βάση και σε οκτάωρες βάρδιες) τη φροντίδα της, ξεπεράστηκε (προς το παρόν) αφού τη συγκεκριμένη (άκρως απαραίτητη) δαπάνη ανέλαβε ο Η.Σ.Α.Π. – τα υπόλοιπα νοσήλια, τα καλύπτει το Ι.Κ.Α. Πάντως, φαίνεται πως η υπουργός Απασχόλησης είναι τα μάλα απασχολημένη με άκρως σοβαρά και κατεπείγοντα ζητήματα – δεν προλαβαίνει ούτε πιπί της να κάνει η γυναίκα! Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι το προεδρείο της Π.Ε.Κ.Ο.Π. (Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού – εκλεγμένη γραμματέας της οποίας είναι η Kuneva) της έχει ζητήσει συνάντηση (μέσω υπομνήματος, στις 22 Ιανουαρίου), αλλά η κυρία Πετραλιά δεν έχει απαντήσει ακόμη. Όποιος πει ότι η (εργασιομανής, φιλεργατική και άκρως παραγωγική) κυρία υπουργός αδιαφορεί, είναι φθηνός λαϊκιστής, ποταπός προβοκάτορας και ύπουλος υπονομευτής της κοινωνικής γαλήνης...

Στο φύλλο 53 (Μάρτιος 2009) της μηνιαίας εφημερίδας "Βαβυλωνία", δημοσιεύθηκε συζήτηση με την αντιπρόεδρο της Π.Ε.Κ.Ο.Π. Βασιλική Τσούνη. Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα: «(...) Είκοσι μέρες μετά την επίθεση στην Κωνσταντίνα, η Πετραλιά κάλεσε τη μητέρα της και τη συνόδευσα εγώ σαν αντιπρόεδρος του σωματείου. Εκεί, η Πετραλιά μας είχε πει ότι θα τα πληρώσει όλα το υπουργείο εργασίας και μάλιστα της υποσχέθηκε ότι θα της δώσουν και σπίτι. Τελικά, βέβαια, δεν ανταποκρίθηκε. Ξέρετε, η οικονομική στήριξη είναι πολύ σημαντικό θέμα. Σήμερα η Κωνσταντίνα είναι διασωληνομένη και στην κατάσταση της χρειάζεται δίπλα της κάποια άτομα που έχουν την αντίστοιχη εμπειρία. Οι αποκλειστικές νοσοκόμες της Κωνσταντίνας παίρνουν 300 ευρώ τη μέρα. Πώς θα τα βρει αυτά τα χρήματα η οικογένεια της; Αυτή η οικογένεια ζούσε από τον μισθό της Κωνσταντίνας. Δηλαδή από 560 ευρώ και από αλλά 150 ευρώ που έπαιρνε η μητέρα της, από μια σύνταξη της πείνας (…) Ο πρόεδρος της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., ο κύριος Παπασπύρου, ανταποκρίθηκε από την πρώτη στιγμή. Εγώ βγήκα και τον ευχαρίστησα γιατί είναι ένας άνθρωπος που βοηθάει την Κωνσταντίνα και είμαι υποχρεωμένη να τον ευχαριστήσω, αλλά και αυτός τελικά αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα εξαιτίας της στάσης του. Μέσα στο Δ.Σ. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., η Π.Α.Σ.Κ.Ε. και η Δ.Α.Κ.Ε. δεν θέλανε να συνεχιστεί η βοήθεια προς την Κωνσταντίνα (...) Το 2006, αντιμετώπισε ένα πρόβλημα στη δουλειά της αφενός με το πενθήμερο, αλλά και με μια εγκύκλιο του Ι.Κ.Α. που έλεγε ότι για κάτω από τριάντα ώρες δουλειάς, ο εργαζόμενος "φεύγει" από τα βαρέα ένσημα και "υποβιβάζεται" στα μεικτά. Η εταιρία του Οικονομάκη (η ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ.) έβγαλε μια απόφαση που επέβαλε στους εργαζόμενους μισή ώρα διάλειμμα και έτσι τους κατέβασε το ωράριο από τις 6 ώρες στις 5,5 με αποτέλεσμα να τους "κατεβάσει" τα ένσημα από βαρέα σε μεικτά. Παράλληλα τους μείωσε και τις αποδοχές, καθώς ενώ το 2004 και 2005, η Κωνσταντίνα έπαιρνε 720 ευρώ, αυτά ξαφνικά μειώθηκαν στα 560 (...) Πήγαμε λοιπόν στη Γ.Σ.Ε.Ε., τους δώσαμε τα στοιχεία και ο πρόεδρος της Γ.Σ.Ε.Ε. ζήτησε από τον γενικό γραμματέα, τον κύριο Κοντό, να κάνουν μια τριμερή συνάντηση. Η συνάντηση αυτή, κανονίστηκε για τις 26 Νοεμβρίου. Εκείνο το πρωί, κατά τις 10:00, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση, στην οποία παρευρέθηκαν το εργατικό κέντρο, η Γ.Σ.Ε.Ε., η ομοσπονδία και το εργατικό κέντρο Πειραιά. Όταν φτάσαμε εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωπες με μια κατάσταση που εγώ προσωπικά που είμαι στο συνδικαλιστικό κίνημα από 1984, δεν έχω ξαναζήσει παρόμοιά της. Ήταν απ’ έξω 100 εργαζόμενοι με πανό της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. και μας έβριζαν. Πάθαμε ένα σοκ. Η πρόεδρός μας, δεν ήθελε να μπει μέσα, άρχισε να κλαίει και μας έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να ερχόμαστε εδώ να αγωνιστούμε για το συμφέρον τους και αυτοί να μας βρίζουν. Τελικά, αποφασίσαμε να μπούμε μέσα και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Ανεβήκαμε λοιπόν επάνω και καθίσαμε εκεί τέσσερις ώρες. Ενώ η συζήτηση ήταν στην αρχή υπέρ μας, κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό του κυρίου Κοντού, δεν ξέρουμε ποιος του τηλεφώνησε, αλλά με το που γύρισε μέσα, η κουβέντα "γύρισε" κι αυτή υπέρ της εταιρίας. Άρχισαν να μας "σφάζουνε". Ο πρόεδρος του εργοδοτικού, επιχειρησιακού σωματείου της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. έφερε 200 υπογραφές εργαζομένων που συμφωνούσαν να γίνουν τα ένσημα τους μεικτά και να μειωθούν οι αποδοχές τους. Ουσιαστικά, αυτό που έκαναν ήταν να πηγαίνουν στους εργαζόμενους ένα κείμενο, το περιεχόμενο του οποίου το σκέπαζαν και τους έλεγαν να υπογράψουν. Με το που κατεβήκαμε κάτω, οι εργαζόμενοι της ΟΙΚΟ.Μ.Ε.Τ. μας πήγαν, φτύνοντας και βρίζοντάς μας, μέχρι την Ομόνοια. Την άλλη μέρα η Κωνσταντίνα πήγε στη Γ.Σ.Ε.Ε. και διαμαρτυρήθηκε ζητώντας τους να πάρουν τουλάχιστον μια θέση για τα γεγονότα, να βγάλουν δηλαδή έστω μια ανακοίνωση που να καταδικάζει το γεγονός. Καμία ανταπόκριση (...) Από το εργατικό κέντρο μας είπαν ότι είμαστε υπεύθυνες γι’ αυτά που συμβαίνουν και ότι τους έχουμε στοχοποιήσει. Στην πρόεδρο του σωματείου, της έλεγαν ότι είναι υπεύθυνη για αυτό που έπαθε η Κωνσταντίνα, ότι δηλαδή εμείς φταίμε που τραυματίστηκε η Κωνσταντίνα και πρέπει να απολογηθούμε κάποια στιγμή (...) Μετά από τη δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας, απολύθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι από το Μπαγκλαντές και ήρθαν στο σωματείο κλαίγοντας. Δεν ήξεραν για την Κωνσταντίνα τα παιδιά αυτά, γιατί δεν ξέρουν καλά ελληνικά. Όταν είπαμε σε κάποιον από αυτούς ότι η Κωνσταντίνα είναι στο νοσοκομείο, σ’ αυτή την κατάσταση, έβαλε τα κλάματα. Μας εξήγησε ότι έλειπε με άδεια και τον πήραν τηλέφωνο και του είπαν ότι πρέπει να έρθει να γιουχάρει το σωματείο γιατί θα πάει να κλείσει την εταιρεία και ότι δεν θα έχει δουλειά την άλλη μέρα. Είναι πολλά παιδιά που είναι με κόκκινη κάρτα και είναι σχεδόν παράνομοι στην χώρα. Αυτούς τους έχουν και τους εκμεταλλεύονται. Τους λένε αν δεν κάνουν αυτά που θέλει η εταιρία, ότι αν δεν υπογράψουν αυτά που θέλει η εταιρία, θα χάσουν την δουλειά τους (...) Μετά τον τραυματισμό της Κωνσταντίνας, τα πρωτοβάθμια σωματεία κάναμε μια κατάληψη στην Επιθεώρηση Εργασίας του Πειραιά και ρωτήσαμε αν είχαν κάνει κάποιον έλεγχο μετά το συμβάν. Είχαν κάνει δέκα ελέγχους και δεν είχαν βρει τίποτα. Πήραμε δύο ελεγκτές της επιθεώρησης και κάναμε εκείνη την ώρα έλεγχο και βρήκαμε δεκαπέντε παραβάσεις (...)».

Ο τραπεζικός λογαριασμός για την ενίσχυση της οικογένειας είναι: 5012 019021 277 (DECHEVA ELENA KUNEVA KOSTADINKA NIKOLOVA / Τράπεζα Πειραιώς). Και, για να μην εισπράξει η τράπεζα το γνωστό κερατιάτικο νταβατζιλίκι ("προμήθεια" το βάφτισαν), υπάρχει και το μηχάνημα αυτόματων πληρωμών…

Ετικέτες , ,

Η γη της επαγγελίας...

Εις υγείαν των κορόιδων!!! Η ασφαλιστική εταιρεία A.I.G. (American International Group), η οποία από το φθινόπωρο του 2008 έχει ενισχυθεί με 180 δισεκατομμύρια δολάρια από το αμερικανικό δημόσιο (το οποίο έχει αποκτήσει πλέον το 80% του εν λόγω ασφαλιστικού ομίλου), μοίρασε 165 εκατομμύρια δολάρια σε "επιπλέον αμοιβές παραγωγικότητας" (κοινώς, bonus) σε υψηλόβαθμα στελέχη της, για το έτος 2008. Απλά πράγματα: τη στιγμή που χιλιάδες βορειοαμερικανοί μένουν άνεργοι ή/και άστεγοι, οι χρυσοκάνθαροι λιμοκοντόροι (ελληνιστί, "golden boys and girls") πλουτίζουν (και άλλο) με χρήματα προερχόμενα από τη φορολογία. Το αυτό έπραξε και η Citigroup, (άλλη κραταιά βορειοαμερικανική τράπεζα που υποτίθεται πως κινδύνευε άμεσα με κατάρρευση (γι’ αυτό και εισέπραξε περισσότερα από 45 δισεκατομμύρια δολάρια κρατική ενίσχυση), επιβραβεύοντας (για τις "επιτυχημένες" επιλογές του) τον διευθύνοντα σύμβουλό της (chief executive officer, παρακαλώ) Vikram Pandit με συνολική αποζημίωση 10,82 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το 2008. Επίσης, οικονομική ενίσχυση 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων (όπως και άλλες επτά τράπεζες) έλαβε και η J.P. Morgan Chase, η οποία θεωρείται η τράπεζα με τη μεγαλύτερη αγοραστική αξία στις Η.Π.Α. και η πλέον κερδοφόρα εταιρεία της Νέας Υόρκης (με καθαρά κέρδη 5,6 δισεκατομμύρια δολάρια, το 2008).
Τον Νοέμβριο του 2008, η κεντρική τράπεζα και το υπουργείο Οικονομικών των Η.Π.Α. ανακοίνωσαν τη χορήγηση της δεύτερης οικονομικής ενίσχυσης προς την A.I.G., ύψους 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων (από τα, συνολικά, 700 δισεκατομμύρια που διατέθηκαν για τη "σωτηρία" του "χρηματοπιστωτικού" συστήματος). Η A.I.G. είχε ανακοινώσει απώλειες κερδών ύψους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το δεύτερο τρίμηνο του 2008 (όχι καθαρές ζημιές, απλώς κέρδισαν λιγότερα από τα συνηθισμένα ή από όσα προσδοκούσαν) και νέες απώλειες 24,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το τρίτο τρίμηνο του ίδιου έτους (99,3 δισεκατομμύρια δολάρια, συνολικές απώλειες για το 2008 και θεωρείται η μεγαλύτερη μείωση κερδών που έχει ποτέ αναφερθεί από εταιρεία των Η.Π.Α.). Η A.I.G. είχε "εκτεθεί" στα C.D.S. (Credit Default Swaps / "Πιστωτικές Συμφωνίες Ανταλλαγής" ή "Υπηρεσίες Αντασφάλισης"), δηλαδή, έπαιρνε χρήματα ως ασφάλιστρα από δανειστές διαφόρων επιχειρήσεων, με την εγγύηση ότι θα τους τα επέστρεφε στο ακέραιο αν οι πιστωτές τους χρεοκοπούσαν. Έτσι, η κυβέρνηση των Η.Π.Α. έδωσε το ζεστό χρήμα στον Edward Liddy (διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας και ακλόνητος στη θέση του, ως επιτυχημένος και αυτός), με αντάλλαγμα την απόκτηση δικαιώματος παρέμβασης του Δημοσίου στα διοικητικά της A.I.G. και τη δυνατότητα επιβολής κάποιων περιορισμών (όπως, το "πάγωμα" του συνολικού ποσού που θα μοιραζόταν ως bonus στα 70 κορυφαία διοικητικά στελέχη και την επιβολή ορίων στο ύψος των αποζημιώσεων που θα ελάμβαναν οι αποχωρήσαντες υψηλόμισθοι υπάλληλοι). Σημειωτέον ότι ο πρώην διευθύνων σύμβουλος (τον οποίον αντικατέστησε ο Liddy), Robert B. Willumstad, ελάμβανε ετήσιες πάγιες αποδοχές 1.000.000 δολάρια (χωρίς τα επιπλέον). Στις 2 Μαρτίου 2009, η κυβέρνηση της "αλλαγής" (στις Η.Π.Α.) ανακοίνωσε πως αποφάσισε να παράσχει ένα επιπλέον "πακέτο" ύψους 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα πλαίσια ενός "αναθεωρημένου σχεδίου σωτηρίας" της A.I.G. (με παράλληλη μείωση των έντοκων πληρωμών που πρέπει να καταβληθούν από την εταιρία στην Κεντρική Ομοσπονδιακή Τράπεζα). Σε αντάλλαγμα για τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια, το δημόσιο των Η.Π.Α. θα πάρει προνομιούχες μετοχές. Ο τόκος που πληρώνει η A.I.G. είναι 10%. Τις προηγούμενες ημέρες, τα γραφεία της "Financial Products" (θυγατρική της A.I.G. θεωρητικά υπεύθυνης για την παρ' ολίγον χρεοκοπία της ασφαλιστικής) στην πόλη Connecticut φυλάσσονταν από ένοπλους φρουρούς, ύστερα από τα απειλητικά τηλέφωνα κατά της ζωής τους που δέχτηκαν αρκετά στελέχη της. Στην πρόσφατη κατάθεσή του ενώπιον της αρμόδιας υποεπιτροπής του Κογκρέσου, ο Edward Liddy δήλωσε πως «(…) η ψυχρή πραγματικότητα του ανταγωνισμού ήταν αυτή που ώθησε την εταιρεία να προσφέρει bonus 165 εκατ. δολαρίων στα στελέχη της Financial Product (…)». Είπε ακόμη ότι έχει ζητήσει από κάποια στελέχη να επιστρέψουν τουλάχιστον τα μισά χρήματα από αυτά που έλαβαν. Τόση γενναιότητα και αυταπάρνηση, πια… H A.I.G. έδωσε περίπου 93 δισεκατομμύρια δολάρια (περισσότερα από το ήμισυ της κρατικής ενίσχυσης που έλαβε) στην αφρόκρεμα της Wall Street και σε ευρωπαϊκές τράπεζες. Προ ολίγων ημερών, η Βουλή των Αντιπροσώπων (με 328 ψήφους υπέρ και 93 κατά) ενέκρινε την επιβολή φόρου 90% στα bonus των στελεχών με εισοδήματα άνω των 250.000 δολαρίων. Ο φόρος αναμένεται να επιβληθεί στα στελέχη οποιασδήποτε εταιρείας έλαβε τουλάχιστον 5 δισεκατομμύρια δολάρια από το πακέτο για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα (δηλαδή, απαλλάσσονται τα στελέχη των εταιρειών που έλαβαν μικρότερη ενίσχυση;) και "αγγίζει" μόνο τα bonus του παρελθόντος έτους. Για την πρακτική της ενίσχυσης του τραπεζικού κατεστημένου με δημόσιο χρήμα, ούτε κουβέντα. Όπερ έδει δείξαι… Την ίδια στιγμή, η ανεργία στις Η.Π.Α. σκαρφαλώνει στο υψηλότερο σημείο της τελευταίας 25ετίας. Από τον Δεκέμβριο του 2007 (τότε τοποθετείται η επίσημη έναρξη της παρούσας "κρίσης"), έχουν καταγραφεί 4.400.000 απώλειες θέσεων εργασίας και οι υποαπασχολούμενοι (μερική απασχόληση) κοντεύουν τα 9.000.000 (η υποαπασχόληση συνεπάγεται, μεν, περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αλλά δεν εξασφαλίζει ούτε καν τα προς το ζην).
Στο στόχαστρο της κριτικής βρίσκεται και ο υπουργός Οικονομικών Timothy Franz Geithner ο οποίος, προσπαθώντας να φανεί αμέτοχος και μη υπεύθυνος για την όλη κατάσταση, είπε πως τα bonus είχαν συμφωνηθεί πριν το κράτος σπεύσει να σώσει την A.I.G. (εδώ ισχύει το: «δεν ήξερες˙ δε ρώταγες;”). Προ ολίγων μηνών (τελευταίες ημέρες Ιανουαρίου 2009), ο Barack Hussein Obama επιδόθηκε σε κάποιους ανέξοδους λεονταρισμούς απέναντι στη Wall Street. Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στα παχυλώς αμειβόμενα μεγαλοστελέχη, δήλωσε πως «(…) είναι το άκρον άωτον της ανευθυνότητας, είναι αισχρό (…) θα υπάρξει χρόνος γι' αυτούς να κάνουν κέρδη, όπως και χρόνος να λάβουν bonus. Δεν είναι τώρα η στιγμή (…)». Εν ολίγοις (μεταφράζοντας): «υπομονή χρυσοκάνθαροι, να κοπάσει ο θόρυβος και, μετά, όλα δικά σας!!!». Έτερος "μη ανεχόμενος έντομον εις την σπάθαν του", ο αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Joe Biden, ξιφούλκησε: «Θα ήθελα να κλείσω αυτούς τους τύπους στο μπαλαούρο. Σκέφτονται με τον ίδιο παλιό τρόπο, αυτόν που μας οδήγησε ώς εδώ, την απληστία (…)». Σιγά, ρε βαρύμαγκες, θα φύγει κανένας πόντος από το καλσόν… Λίγες ημέρες αργότερα, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε πως θα επιβληθούν αυστηροί κανονισμοί προκειμένου να ενισχυθεί η διαφάνεια σε δαπάνες που περιλαμβάνουν τη χρήση εταιρικών αεροσκαφών, έξοδα ανακαίνισης γραφείων, εταιρικές εκδηλώσεις, αλλά και τα λεγόμενα "χρυσά αλεξίπτωτα" (τα ιλιγγιώδη ποσά που λαμβάνουν υψηλόβαθμα στελέχη όταν αποχωρούν από την εταιρεία). «Αν οι φορολογούμενοι σας βοηθούν, τότε και εσείς έχετε ευθύνες και δεν θα πρέπει να ζείτε μέσα στην απληστία (…) οι Αμερικανοί είναι εξαγριωμένοι με το γεγονός ότι τα υψηλόβαθμα στελέχη επιβραβεύονται για τις αποτυχίες τους (…)» είπε ο Obama στους yuppies, αποσιωπώντας ότι κανένας φορολογημένος (όπως: "βιασμένος") δε ρωτήθηκε αν συμφωνεί με ανάλογα σχέδια διάσωσης τέτοιων επιχειρήσεων. Anyway…
Λίγο πριν εκπνεύσει το 2008, ανάλογη κατάσταση προέκυψε και στην Ελβετία. Συγκεκριμένα, τέθηκε ζήτημα επιστροφής των "επιβραβεύσεων αποδοτικότητας" (bonus, ντε!!!) που είχαν λάβει τα μεγαλοστελέχη της ελβετικής τράπεζας U.B.S. (Union Bank of Switzerland) A.G. τα τελευταία 5 χρόνια. Εντός του Οκτωβρίου 2008, η εν λόγω τράπεζα είχε λάβει κρατική ενίσχυση 46 δισεκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να αντιμετωπίσει προβλήματα ρευστότητας (είχε ανακοινώσει ζημίες δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ). Παρ’ όλα αυτά, ο πρώην πρόεδρός της Marcel Ospel είχε εισπράξει επιπλέον αμοιβές ύψους 130 εκατομμυρίων ελβετικών φράνκων (περίπου 86 εκατομμύρια ευρώ), για το χρονικό διάστημα 2000 – 2008. Εν μέσω κατακραυγής, η τράπεζα ανακοίνωσε πως τα 12 μέλη του διοικητικού συμβουλίου της δε θα ελάμβαναν (για το 2008) καμία επιπλέον αμοιβή. Όσο για τα υπόλοιπα διευθυντικά στελέχη της, τόσο το ύψος των bonus όσο και ο τρόπος διανομής αυτών, θα πρέπει να εγκριθούν από την εποπτική αρχή του ελβετικού τραπεζικού συστήματος, ονόματι Eidgenössischen Bankenkommission / Ομοσπονδιακή Τραπεζική Επιτροπή (κοινώς, έβαλαν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα). Η δε ελβετική κυβέρνηση, ανακοίνωσε πως τα bonus που θα δοθούν θα είναι «τα απολύτως απαραίτητα» (δηλαδή;). Πάντως, ο υπουργός Οικονομικών της Ελβετίας, Hans-Rudolf Merz, δήλωσε πως "προσφέρεται" να ασκήσει πίεση (με "ηθικά" επιχειρήματα) σε όσους πήραν τα bonus, με σκοπό να τους αναγκάσει να τα επιστρέψουν. Δηλαδή, θα έλεγε στους αδηφάγους χρυσοκάνθαρους: «Βρε παιδιά, υπάρχει κρίση, φτώχεια, ανεργία, απόγνωση. Μήπως, να προσφέρετε κι εσείς το κατιτί;». Ευθύς αμέσως, τα άπληστα "golden boys" θα ελύγιζαν και θα εσκέπτοντο τον χειμαζόμενο συνάνθρωπό αυτών. Και ζήσαν αυτοί καλά…
Κουραστική η παράθεση πολλών αριθμητικών ή στατιστικών στοιχείων, αλλά υπάρχει σκοπιμότητα: θέλησα να (απο)δείξω πως οι χυδαιότητες του είδους δεν είναι ελληνικό προνόμιο, αλλά συμβαίνουν (και, μάλιστα, εκτενώς) ακόμη και σε χώρες "πολιτισμένες" ή "προηγμένες", εκεί όπου (όπως λένε οι "νοικοκυραίοι") «το κράτος λειτουργεί»… Υ.Γ.1: Πρόσφατα, ο "Επαναστατικός Αγώνας" επιτέθηκε δύο φορές εναντίον της "Citibank". Στην πρώτη περίπτωση, τα ξημερώματα της 18ης Φεβρουαρίου 2009, μέλη της οργάνωσης άφησαν (στον περίβολο του κτιρίου της τράπεζας, στην Κάτω Κηφισιά) αυτοκίνητο στο οποίο υπήρχε εκρηκτικός μηχανισμός (ο οποίος δεν εξερράγη) αποτελούμενος από 125 κιλά λιπάσματος ANFO, με τo οποίo ήταν γεμισμένες πέντε (κομμένες στη μέση) φιάλες προπανίου οικιακής χρήσης. Στη δεύτερη περίπτωση, ξημερώματα 9ης Μαρτίου 2009, ο "Ε.Α." πυροδότησε (με καλώδιο) εκρηκτικό μηχανισμό σε υποκατάστημα της ίδιας τράπεζας στη Φιλοθέη. Η οργάνωση έστειλε προκήρυξη στην εφημερίδα "Το Ποντίκι". Στο (σαφέστατο και περιεκτικό) κείμενο, που δημοσιεύθηκε ακέραιο στο φύλλο της 12ης Μαρτίου 2009, αναφέρονται πολλά γλαφυρά για τον βίο και την πολιτεία της "Citibank" (και της "Citigroup", γενικότερα). Αλλά, είπαμε: με τρομοκράτες δε συνδιαλεγόμεθα!!! Υ.Γ.2: Colombia, Νοέμβριος 2008. Στις πόλεις Cauca, Pereira και San Juan de Pasto, χιλιάδες μικροκαταθέτες, θύματα απάτης επιχειρήσεων τύπου "πυραμίδας" (όπως στην Αλβανία το 1997) (υπόσχονταν επιτόκια έως και 150%), κατέβηκαν στους δρόμους αξιώνοντας την επιστροφή των λεηλατημένων αποταμιεύσεών τους. Ο υπουργός Εσωτερικών Fabio Valencia Cossio δήλωσε ότι χιλιάδες άνθρωποι έπεσαν θύματα "εκτεταμένης απάτης" και αναγνώρισε ότι η κυβέρνηση κινήθηκε όχι όσο γρήγορα και αποτελεσματικά όφειλε για την αντιμετώπιση των αετονύχηδων. Στην εξώπορτα μίας "τράπεζας", οι ιδιοκτήτες της οποίας φρόντισαν να εξαφανιστούν εγκαίρως, στην πόλη Cauca, υπήρχε αναρτημένο το μήνυμα: «Αγαπητοί επενδυτές, σας ευχαριστούμε που μας εμπιστευθήκατε και καταθέσατε τα χρήματά σας. Τώρα, επειδή υπήρξατε ηλίθιοι, πρέπει να δουλέψετε για να τα αποκτήσετε ξανά. Αυτή είναι η τιμωρία σας για το γεγονός ότι πιστέψατε στη μαύρη μαγεία των χρηματιστών». Άλλη επιγραφή, στην πόλη San Juan de Pasto, έγραφε: «Ανόητα κορόιδα, δεν είμαστε πια εδώ. Ευχαριστούμε που μας πιστέψατε». Λατινική Αμερική: ανέχεια και διαφθορά. Άντε, να δεχθούμε πως οι αμαθείς και απελπισμένοι μεροκαματιάρηδες εμπιστεύθηκαν τους απατεώνες, ωθούμενοι από την άγνοια που οδηγεί στην αφέλεια. Εκείνος ο ανεκδιήγητος υπουργίσκος Εσωτερικών (καθώς και ο πολιτικός του προϊστάμενος, πρόεδρος Álvaro Uribe Vélez, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν να καλέσει το Κογκρέσο να προωθήσει νόμο που θα ποινικοποιεί τέτοιες απάτες) βρίσκονται ακόμη στις θέσεις τους (όπως και το κεφάλι του καθενός τους στηρίζεται ακόμη στον λαιμό του). Υ.Γ.3: Η αδηφάγα νοοτροπία και πρακτική των αεριτζήδων αετονύχηδων που πλουτίζουν εν ριπή οφθαλμού, φαίνεται ανάγλυφα στην περίπτωση της εταιρείας ENRON, που φιλοδοξούσε να "αλλάξει τον κόσμο". Το χρονικό της ραγδαίας ανόδου και της πτώσης της εν λόγω εταιρείας, καταγράφεται με πολύ πειστικό τρόπο στην ταινία του Alex Gibney "Enron: The Smartest Guys in the Room".

Ετικέτες