Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2006

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΨΥΧΟΥ

«Στο χακί με μαύρη... Ψυχή» τιτλοφορείται άρθρο της εφημερίδας "Αγγελιοφόρος", ενώ ανάλογος τίτλος υπάρχει και στο πρωτοσέλιδο του ίδιου φύλλου (Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2006). Τα συμπεράσματα βασίζονται σε έρευνα που έγινε το 2005 από τη Β' Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου και την Ψυχιατρική Κλινική του 414 Σ.Ν.Ε.Ν. (Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ειδικών Νοσημάτων), σε στοιχεία του Ιατρικού Κέντρου Εκπαιδεύσεως Υγειονομικού από έρευνα που έγινε σε 2.223 νεοσύλλεκτους ηλικίας 18- 35 ετών (από τον Αύγουστο του 2005 έως το Μάιο του 2006), σε έρευνες σε 7.463 νεοσύλλεκτους, αλλά και στις 5.491 εκκλήσεις στρατευμένων για βοήθεια στην Τηλεφωνική Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης Στρατού - Αεροπορίας. Γίνεται λόγος για απογοήτευση, απόγνωση, παραίτηση, κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, νευρώσεις, χρήση ουσιών, αλλαγή στάσης ζωής όταν κατατάσσονται στις Ενοπλες Δυνάμεις (ενώ αρκετά προβλήματα προσαρμοστικότητας και ψυχοπαθολογίας τα "κουβαλούν" από πολίτες), αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ψυχοπαθολογικά προβλήματα και ψυχικές ασθένειες.

Σαφέστατα, η στρατιωτική ζωή μπορεί να επιδεινώσει τα ήδη υπαρκτά προβλήματα ή και να προκαλέσει καινούρια. Ποιες, όμως, είναι οι γενεσιουργές αιτίες τέτοιων καταστάσεων ακόμη και σε κοινωνικούς χώρους που θεωρούνται σχετικά "υγιείς; Πολλοί άνθρωποι ασφυκτιούν (έστω κι αν δεν το παραδέχονται) εξαιτίας των ξέφρενων ρυθμών ζωής και της κάθε είδους υποβάθμισης (όπως αυτή των διαπροσωπικών σχέσεων). Οι επιλογές που έχει κάποιος μπροστά σε όλα αυτά είναι συγκεκριμένες: να εξεγερθεί (διατρέχοντας τον άμεσο κίνδυνο "να τον φάει η μαρμάγκα"), να φυτοζωεί (βιώνοντας διαρκή δυσφορία και δυσαρέσκεια), να αποδεχτεί τις όποιες καταστάσεις ως έχουν (οδηγούμενος, με μαθηματική ακρίβεια, σε σχιζοφρενικές συμπεριφορές), να ενσωματωθεί πλήρως στις υπάρχουσες συνθήκες (απολαμβάνοντας ό,τι μπορεί και δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα). Πάντως, ό,τι κι αν επιλέξει κανείς, το αποτέλεσμα δείχνει εξασφαλισμένο και προδιαγεγραμμένο: η αναπόφευκτη και ακαταμάχητη εσωτερική σύγκρουση. Γιατί; Διότι, απλούστατα, το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι - η ανθρωπότητα...

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2006

Η ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ

Σκίτσο του Ιρανού Bahman Abdi
«Αυξήσεις και για τους εκπροσώπους του λαού» τιτλοφορείται ρεπορτάζ της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ" (Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2006, υπογράφει ο Δημήτρης Τζαθας).

«Κατά περίπου ενάμιση εκατομμύριο ευρώ προβλέπονται ν' αυξηθούν, σε σχέση με το προηγούμενο έτος, οι δαπάνες για τους βουλευτές το 2007 καθώς το συνολικό ποσόν θ' ανέλθει σε 43.575.000 ευρώ. Από αυτά τα περισσότερα χρήματα (26.760. 900 ευρώ) καλύπτουν τη βουλευτική αποζημίωση ενώ αρκετά είναι για τη συμμετοχή τους σε διάφορες κοινοβουλευτικές επιτροπές (5.484.800) και την οργάνωση των γραφείων τους (9.186.500). Όπως συνηθίζει να ανακοινώνει κάθε χρόνο η Βουλή, οι 324 εκπρόσωποι του έθνους στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα κοστίσουν σε κάθε Έλληνα 3,96 ευρώ τον χρόνο, δηλαδή 0,33 λεπτά τον μήνα. Πάντως ο προϋπολογισμός των δαπανών της Βουλής για το 2007, που ψηφίστηκε ομόφωνα χθες από την Ολομέλεια του Κοινοβουλίου, είναι αυξημένος κατά 7,85% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ όμως ανέρχεται το ποσό που θα χρειαστεί για το λίζινγκ και τη συντήρηση των βουλευτικών αυτοκινήτων αφού για το 2007 φθάνει σε 4.700.000 ευρώ, ενώ ανάλογη αίσθηση προκαλούν τα χρήματα που θα ξοδευτούν για τα ταξίδια των βουλευτών καθώς 1.537.800 ευρώ θα δοθούν για τη μετακίνησή τους, 2.000.000 ευρώ για τα επίσημα ταξίδια τους με επιτροπές της Βουλής στο εξωτερικό και 1.870.000 ευρώ για τις αντίστοιχες επισκέψεις τους στην ελληνική περιφέρεια. Από την άλλη, γύρω στα 140.000.000 ευρώ προβλέπεται - σύμφωνα με τον προϋπολογισμό των δαπανών της Βουλής του 2007 - να χρειαστούν για να καλύψουν διάφορες ανάγκες της λειτουργίας του εθνικού Κοινοβουλίου και αφορούν τους μισθούς των υπαλλήλων και των αστυνομικών, τη συντήρηση των κτιριακών εγκαταστάσεων, την προμήθεια υλικού, τα κατασκευαστικά έργα και την ανάπλαση των κτιρίων κ.λπ. Από αυτά, για το κανάλι της Βουλής προβλέπονται 3.953.300 ευρώ και για την αγορά συσκευών θέρμανσης, κλιματιστικών, φωτοτυπικών μηχανημάτων, ηλεκτρονικών υπολογιστών, μηχανών αναπαραγωγής ήχου και εικόνας κ.ά. 4.278.400 ευρώ, ενώ 1.275.500 προβλέπονται για την αγορά έργων τέχνης και κειμηλίων! Επίσης 144.000 ευρώ θα δοθούν για τις στολές των αστυνομικών και άλλα 35.000 ευρώ για την αλλαγή των υποδημάτων τους.»

Να ελεήσουμε τους αναξιοπαθούντες (που πήραν τη σκυτάλη από τους δικαστικούς) και να συνδράμουμε, καταβάλλοντας ο καθείς από το πλεόνασμά του (και ουχί υστέρημα, μιας και είμεθα ζάπλουτοι), ούτως ώστε οι πανάξιοι "εκπρόσωποι" και σωτήρες μας να μπορούν με άνεση να φροντίζουν για το παρόν και το μέλλον μας, για την ευημερία και την ευζωία μας. Να αποζημιωθούν οι άνθρωποι, διότι εξασφαλίζουν σύνταξη (όχι, βέβαια, 500 ευρώ) μετά από δύο (2) βουλευτικές θητείες και αναγκάζονται να εκπληρώνουν το θλιβερό και κοπιαστικό καθήκον της επιβολής εξουσίας. Να τους ενισχύουμε και να τους συντηρούμε για να έχουν τη δυνατότητα να μας λένε (κάθε φορά που μια κατηγορία εργαζομένων προβάλλει οικονομικές διεκδικήσεις) πως «αυτό, δεν το αντέχει η οικονομία» (όπου "αυτό" διάβαζε "όλους αυτούς"). Να τους αποζημιώνουμε (με όλο και πιο αυξητικές τάσεις) για όλα όσα υπομένουν για χάρη μας και να μην είμαστε αγνώμονες διότι, όπως και να το δει κανείς, για εμάς τους άχρηστους προσπαθούν και θυσιάζονται...

Σκίτσο του Ιρανού Touka Neyestani

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2006

ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Σκίτσο του Ουκρανού Juri Kozobukin
«Η εκπομπή που ακολουθεί μεταδίδεται σε επανάληψη». Το συγκεκριμένο ηχογραφημένο μήνυμα προηγείται, πλέον, σχεδόν κάθε εκπομπής του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ένας ραδιοφωνικός σταθμός, πράγματι διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλον, έχει μετατραπεί (από το καλοκαίρι του τρέχοντος έτους) σε καρικατούρα του εαυτού του - σε ένα διάτρητο και φυτοζωόν "τρύπιο πρόγραμμα". Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Το "Τρίτο Πρόγραμμα" είναι δημιούργημα του Διονυσίου Ρώμα και πρωτοεξέπεμψε την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 1954, μεταδίδοντας αποκλειστικά κλασική μουσική σε τετράωρη καθημερινή βάση. Τα επόμενα χρόνια υπήρχε και δεν υπήρχε, διατηρώντας μια άκρως διακριτική παρουσία. Μεταπολιτευτικά, το ανέλαβε ο Μάνος Χατζιδάκις (1975-1981) ο οποίος το αναμόρφωσε εκ βάθρων και παρουσίασε ένα θαυμαστό αποτέλεσμα, έχοντας εισάγει εκπομπές λόγου κι έχοντας ανοίξει τις πόρτες του σταθμού σε ανήσυχα και δημιουργικά πνεύματα - ξεπερνώντας, έτσι, τη στείρα αναπαραγωγή και μετάδοση μουσικής. Στη μετά Χατζιδάκι εποχή το "Τρίτο" βρίσκεται διαρκώς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ λίγα χρόνια πριν το τέλος της δεύτερης χιλιετίας ενίσχυσε το σήμα του, με αποτέλεσμα η βελόνα του ραδιοφώνου να το εντοπίζει σε περισσότερες περιοχές της χώρας και πιο καθαρά.
Και φθάνουμε στις αρχές του 21ου αιώνα. Το "Τρίτο" μπαίνει στην τρίτη χιλιετία όχι ακριβώς ορμητικά αλλά, τουλάχιστον, ελπιδοφόρα. Ευφάνταστοι και ορεξάτοι συνεργάτες, μουσική (όχι μόνο συμφωνική), ποίηση, λογοτεχνία, θέατρο, κινηματογράφος, άποψη και προβληματισμός. Όλα αυτά έως το θέρος του 2006, όταν το "Τρίτο" (όπως και τα υπόλοιπα κρατικά ραδιόφωνα) βρέθηκε αντιμέτωπο με τη λαιμητόμο που επικράτησε να ονομάζεται "Διάταγμα Παυλόπουλου" (Προεδρικό Διάταγμα 164/2004), ήτοι την τρίμηνη ανά 18 μήνες υποχρεωτική απομάκρυνση των εργαζομένων στην κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση - ώστε να μην μπορούν να διεκδικήσουν τη μονιμοποίησή τους (ισόβιοι συμβασιούχοι, δηλαδή). Βέβαια, το ίδιο δεν ισχύει για διευθυντάδες και συμβουλάτορες οπότε, Παναγόπουλος, Χουλιάρας, Παπαδημητρίου και συντροφία (δηλαδή, όλοι οι δημιουργικοί άνθρωποι της Ε.Ρ.Τ.) μπορούν να συνεχίσουν να μασουλάνε και να ροκανίζουν ανενόχλητοι και απρόσκοπτοι. Για τον μεν Παυλόπουλο, δε χρειάζεται να πούμε πολλά και θα ήταν αφέλεια να προσδοκούσαμε να ενδιαφερθεί για τον πολιτισμό - εξάλλου ένας εξουσιαστής είναι κι αυτός (ναι, έτσι, με "ξύλινη" γλώσσα). Ούτε από τον Παναγόπουλο και τους (παχυλότατα αμειβόμενους) παρατρεχάμενούς του μπορεί κανείς να περιμένει κάτι ουσιώδες – κομματοθρεμμένα και διορισμένα τρωκτικά είναι, όπως και οι προκάτοχοί τους. Όμως, αυτός ο λιτοδίαιτος και δημιουργικότατος κος Δημήτρης Παπαδημητρίου τι ρόλο παίζει εν τέλει; Ποια η ευθύνη του και ποιες οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντά του; μήπως η δουλειά του είναι να χρησιμοποιεί τις ηχογραφημένες εκπομπές προηγούμενων μηνών και να γεμίζει, έτσι, το εικοσιτετράωρο πρόγραμμα του σταθμού; Να έχουν, άραγε, δίκιο κάποιοι κακεντρεχείς που ισχυρίζονται πως χρησιμοποιεί τη δημόσια ραδιοφωνία ως εφαλτήριο για την ατομική του προβολή και για την επίτευξη των προσωπικών του φιλοδοξιών; Η θέση του είναι να συμμετέχει στην εμποροπανήγυρη της Eurovision και στις επετείους του Ο.Η.Ε.; Και όλα αυτά με το αζημίωτο και με το πρόσχημα, πάντα, της προβολής του ελληνικού πολιτισμού… Κατά τα’ άλλα, ούτε μια διαμαρτυρία, ούτε μια παραίτηση κάποιου καρεκλοκένταυρου από αυτούς που "θυσιάζονται και μοχθούν για το καλό του τόπου". Γιατί ο σταθμός δεν προσλαμβάνει νέους παραγωγούς προγράμματος; μήπως και αυτό απαγορεύεται από το διαβόητο αυτό διάταγμα; Γιατί είχε τόσο βραχύ βίο η ενδιαφέρουσα ωριαία τηλεοπτική εκπομπή "Hotel Τρίτων"; δεν την άντεχε ο προϋπολογισμός της Ε.Ρ.Τ. ή μήπως είναι καιρός να δοθεί ολοκληρωτική προσοχή και φροντίδα στις Δρούζες και στις Μπήλιες;
Αυτά εν ολίγοις συμβαίνουν στην Ε.Ρ.Τ. (την οποία συντηρούμε υποχρεωτικά μέσω τέλους στον λογαριασμό της Δ.Ε.Η.) και, ειδικότερα, σε ένα ραδιόφωνο που φιλοδόξησε (και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε) να αποτελέσει μια δροσερή όαση στους άχαρους, στεγνούς κι ευνουχιστικούς καιρούς που διανύουμε.
«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. (…) Από τη στιγμή που ο Φρανκενστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος προχωράει μαθηματικά προς την εκμηδένισή του. Γιατί, δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. (…)»
Απόσπασμα από το ραδιοφωνικό σχόλιο του Μάνου Χατζιδάκι "Το πρόσωπο του τέρατος και ο φόβος μήπως το συνηθίσουμε" (Κυριακή 30 Ιουλίου 1978). Από το βιβλίο "Τα σχόλια του τρίτου", εκδόσεις "Εξάντας".

ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ ;

«Λιτή διατροφή για καλύτερη ζωή» τιτλοφορείται πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2006). Στη φωτογραφία βλέπουμε δύο 28χρονους ρεζοπίθηκους του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα, προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα. Η πλήρης αντικειμενοποίηση έμβιων όντων δια χειρός ανθρώπου. Και όλα αυτά για να μας πουν ότι ο περιορισμός των θερμίδων είναι το ισχυρότερο όπλο εναντίον της γήρανσης.
Ίσως έλθει καιρός που θα συμβεί κάτι ανάλογο με το σενάριο της ταινίας "Τα πουλιά" του Alfred Hitchcock: τα υπόλοιπα είδη του ζωικού βασιλείου θα εκδιώξουν τους εκπεσώντες δίποδους κυρίαρχους από τον κακοποιημένο παράδεισο και θα τους εξορίσουν στον πλανήτη της Λήθης, παρέα με την αλαζονεία και τη χαμέρπειά τους...

ΠΕΙΝΑΜΕ !!!

Σκίτσο του Τούρκου Semih Balcioglu (1928-2006)
« Κολλημένοι στη λεπτή οθόνη - Απογειώθηκαν οι πωλήσεις τηλεοράσεων Ρlasma και LCD» τιτλοφορείται ρεπορτάζ της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ" (Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2006, υπογράφει ο Δημήτρης Πεφάνης) σύμφωνα με το οποίο «(...) στελέχη αλυσίδων ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ειδών χαρακτηρίζουν το 2006 "χρονιά της τηλεόρασης", καθώς βλέπουν τις πωλήσεις συσκευών να εκτινάσσονται σε σχέση με πέρυσι, αναμένοντας ρεκόρ τζίρου το τελευταίο δίμηνο, εν όψει και των Χριστουγέννων. Μέσα στο 2006, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της εταιρείας ερευνών GfK Market Analysis, θα πουληθούν συνολικά πάνω από 250.000 "λεπτές" τηλεοράσεις, τεχνολογίας Plasma και LCD, αριθμός υπερδιπλάσιος σε σχέση με πέρυσι και πάνω από 10πλάσιος σε σχέση με το 2004!»
Αυτό είναι! Η Ελλάδα που πεινάει, ο ελληνικός λαός που κακοπερνάει και ταλαιπωρείται, καταξοδεύεται (αφού, πρώτα, χρεωθεί με καταναλωτικά δάνεια) για να αποκτήσει τα τελευταία επιτεύγματα της ψηφιακής τεχνολογίας, ούτως ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τις τσιφτετελοεκπομπές και τις λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες και να θαυμάζει τη χλιδή που ποτέ δε θα γευτεί. Είμαστε κοπούκια και μας αρέσει. Είμαστε η αδάμαστη ελληνική φυλή και ζούμε με δανεικά: δανεικό χρήμα, δανεικό χρόνο, δανεική ζωή... Πεινάμε, αλλά αναζητούμε ραπανάκια για την όρεξη... Είμαστε όπως ο ποντικός που, ενώ δεν μπορούσε να μπεί στην τρύπα του, ήθελε να σέρνει και κολοκύθια... Άλα τις, κουστουμιά ο σακάτης!!!

Η ΕΞΑΡΤΥΣΗ ΤΗΣ ΣΒΟΥΝΙΑΣ

Σκίτσο του Αργεντινού Cristobal Reinoso
«Πληρώστε μας τα δακρυγόνα» τιτλοφορείται ρεπορτάζ της εφημερίδας "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" (Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2006) που υπογράφει ο Χρήστος Ζέρβας. Αντιγράφουμε :«Νέα ήθη εγκαινιάζει η ΕΛ.ΑΣ. απέναντι στους διαδηλωτές. Όχι μόνο ζητεί αποζημίωση για τα εξαρτήματα των ανδρών των ΜΑΤ(ασπίδες, κράνη) που χάνονται ή καταστρέφονται κατά τη διάρκεια βίαιων επεισοδίων, αλλά απαιτεί τώρα να πληρωθεί και για όλα τα αναλώσιμα υλικά (χημικά, δακρυγόνα, πυροσβεστήρες) που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις αστυνομικές επιχειρήσεις! Με βάση το σκεπτικό των νέων "πραιτοριανών" οι διαδηλωτές κινδυνεύουν πλέον ανά πάσα στιγμή να βρεθούν και "δαρμένοι" και "χαμένοι" οικονομικά, αφού η ΕΛ.ΑΣ. θα στρέφεται δικαστικά εναντίον των συλληφθέντων, απαιτώντας να πληρωθεί για τα υλικά με τα οποία τους έδειρε! Το θέμα ανέκυψε με αφορμή την αγωγή αποζημίωσης που κατέθεσαν οι εκπρόσωποι της Αστυνομίας στο Ειρηνοδικείο Αθηνών κατά των Γ. Καλαϊτζίδη και Π. Καρασαρίνη, ζητώντας ως αποζημίωση το ποσό των 3.504 ευρώ! Οι δύο εναγόμενοι συνελήφθησαν στις 7-7-2005 να πετούν σε κάδους απορριμμάτων σακούλες που περιείχαν τεμαχισμένα κομμάτια δύο αστυνομικών ασπίδων τα οποία άγνωστοι είχαν αφαιρέσει από διμοιρίες των ΜΑΤ έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στις 13-5-2005. Είχε προηγηθεί επίθεση νεαρών κουκουλοφόρων με μολότοφ κατά της αστυνομικής κλούβας. Οπως αναφέρεται στην αγωγή της ΕΛ.ΑΣ., κάποιοι εκμεταλλεύθηκαν το στιγμιαίο αιφνιδιασμό και τη δημιουργηθείσα ένταση, αφαίρεσαν τις δύο ασπίδες και ένα κράνος και διέφυγαν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Ταυτόχρονα ένας από τους αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς εξερράγη πάνω στα υπόλοιπα δημόσια υλικά τα οποία ανεφλέγησαν και καταστράφηκαν παρά τις προσπάθειες κατάσβεσης. Η Αστυνομία χρεώνει συνολικά φθορές σε τρία κράνη, επτά υπηρεσιακές μάσκες αερίων και 6 ασπίδες. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι η ΕΛ.ΑΣ. ζητεί αποζημίωση και για τις συνολικά 11 δακρυγόνες χειροβομβίδες που οι άνδρες των Μ.Α.Τ. έριξαν κατά των επιτιθέμενων διαδηλωτών καθώς και του πυροσβεστήρα που χρησιμοποίησαν. Σε βάρος των δύο συλληφθέντων και ενός τρίτου ατόμου ασκήθηκαν αρχικά διώξεις για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, οι οποίες κατέρρευσαν πρόσφατα στο Συμβούλιο Εφετών. Η ΕΛ.ΑΣ. θεωρεί ότι τα δύο αρχικώς συλληφθέντα άτομα ήταν από κοινού με άλλους άγνωστους συνεργούς οι δράστες της επίθεσης στη διμοιρία αλλά και της αφαίρεσης-καταστροφής των αστυνομικών υλικών. Στη συνέχεια κοστολογεί ως εξής τα υλικά της: το κράνος 300 ευρώ, την προσωπίδα με φίλτρο για τα δακρυγόνα 105,64 ευρώ, τη διαφανή ασπίδα 88,05 ευρώ, τη δακρυγόνο χειροβομβίδα 40,50 ευρώ, τον πυροσβεστήρα 40 ευρώ και το σακίδιο μεταφοράς 14,64 ευρώ! Σύμφωνα με την αγωγή, όλα τα παραπάνω είδη (εξαρτήματα και αναλώσιμα) ανήκουν στα ιδιόχρηστα δημόσια πράγματα που χρησιμοποιούνται για την εξυπηρέτηση δημόσιων σκοπών και επομένως νομιμοποιείται η ΕΛ.ΑΣ. να ζητήσει αποζημίωση για το κόστος τους. Οπως μάλιστα προστίθεται, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της ΕΛ.ΑΣ., οι εναγόμενοι αρνούνται να καταβάλουν το ποσό των 3.504 ευρώ και θα πρέπει αυτοί να υποχρεωθούν να πληρώσουν το κόστος των δακρυγόνων με απόφαση δικαστηρίου!»
Το έχουμε ξαναπεί: δεν μπορούμε να τους δούμε σαν εργαζόμενους - ούτε καν ως ειδική κατηγορία. Ο λόγος της απαξίωσης και της αποστροφής είναι απλός: πρόκειται για ανθρωποειδείς μισθοφόρους - υπερασπιστές της κάθε εξουσίας. Αυτός ακριβώς ο ρόλος είναι που τους καθιστά εξ ορισμού ένοχους και καταδικαστέους. Τα λοιπά κλαψουρίσματα περί ανεργίας και αναγκαστικής υπακοής σε εντολές τα έχουμε ακούσει πολλάκις και τα προσπερνούμε γνωρίζοντας πως παρόμοιες δικαιολογίες χρησιμοποιούν πάντοτε όλα τα μαντρόσκυλα των εξουσιών που απαρτίζουν τους λογής μηχανισμούς επιβολής κι εξαναγκασμού.