Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Κρατική ευαισθησία και ανθρωπιά…

Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» (Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011) και περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το περιεχόμενο και την ποιότητα του χυδαίου καθεστώτος που αυτοαποκαλείται «Ελληνική Δημοκρατία». Ο ρουφιάνος και αρχιδωσίλογος g.a.p., ενεργώντας με περίσσιο ζήλο ως προς την εκτέλεση των εντολών της τρόικας (της οποίας αποδείχθηκε τροϊκανότερος), δεν αρκέστηκε στο να ισοπεδώσει τα εισοδήματα των ασθενέστερων ομάδων (εξανεμίζοντας μισθούς και συντάξεις, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα), αλλά επιδόθηκε σε ανελέητη φοροεπιδρομή κι επέβαλε πολλά και ποικίλα χαράτσια φεουδαρχικού τύπου –αδιαφορώντας πλήρως για την οικονομική κατάσταση των θυμάτων του. Οι «αντιεξουσιαστές στην εξουσία» πρασινορουφιάνοι (τα διάφορα παγκαλοειδή και τα λοιπά υποείδη) εφήρμοσαν την «επανάσταση του αυτονόητου», λεηλατώντας (ως κοινοί κατσαπλιάδες και κουτοπόνηροι κλεφτοκοτάδες) το Ταμείο που είχε δημιουργηθεί για τους πυρόπληκτους της Ηλείας (μετά το εφιαλτικό θέρος του 2007, επί «επανίδρυσης του κράτους» από τον μπουχέσα ανιψιό του «εθνάρχη») και είχε συγκεντρώσει ένα σεβαστό ποσό –προερχόμενο από εθελοντικές εισφορές όσων θέλησαν να συμπαρασταθούν. Αλλά δεν αρκέστηκαν σε αυτό˙ από τη βιασύνη τους να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ποσά για να ταΐσουν το ακόρεστο σινάφι της παγκοσμιοποιημένης τοκογλυφίας, επέβαλαν το χαράτσι για τα ακίνητα (μέσω των λογαριασμών της Δ.Ε.Η., ως ποταποί και αδίστακτοι εκβιαστές που είναι) ακόμη και σε πυρόπληκτους και σεισμόπληκτους του νομού Ηλείας οι οποίοι διαβιούν μέσα σε κοντέινερ -τα γνωστά μεγάλα κιβώτια που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά προϊόντων. Με ανάλογο τρόπο, η τρικομματική χούντα (με τη στήριξη και της βδελυρής μητσοτάκαινας, βεβαίως) που συνεχίζει το δωσιλογικό έργο των πασοκικών παρασίτων, απαιτεί «θυσίες» (δηλαδή, ευθανασία) από ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε (ούτως ή άλλως) εξαιρετικά δυσχερή θέση˙ στην κατηγορία αυτή ανήκουν και όσοι ταλαιπωρούνται από κάποιας μορφής αναπηρία και, γι’ αυτό, η καθημερινότητά τους είναι σαφώς πιο απαιτητική και πολύ πιο δαπανηρή. Ούτε αυτούς τους ανθρώπους (τους αποδεδειγμένα αναξιοπαθούντες) φρόντισε να εξαιρέσει από τα ληστρικά χαράτσια η πολυπλόκαμη δωσιλογική ψευδοκυβέρνηση, αναγκάζοντάς τους να πραγματοποιήσουν πανελλαδική συγκέντρωση (στις 13.12.2011) στην πλατεία Ομονοίας από όπου ξεκίνησαν για το μέγαρο Μαξίμου -με σκοπό να συναντήσουν τον εντεταλμένο αχυράθρωπο των τροϊκανών, ψευδοπρωθυπουργό Παπαδήμ(ι)ο. Όμως, κάποιοι έκριναν ότι οι «σακάτηδες» (και, μάλιστα, εν μέση οδώ) πλήγωναν το απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο της πρωτεύουσας (ίσως, πάλι, να τους θεώρησαν και «απειλή για το πολίτευμα») και αποφάσισαν να στείλουν τους συνήθεις γενίτσαρους πραιτοριανούς (με τις ασπίδες προτεταμένες και τις κλούβες παρατεταγμένες) για να τους φράξουν τον δρόμο. Φυσικά, ο πρώτος τη τάξει λακές των τοκογλύφων, έχει άλλες προτεραιότητες και, ως εκ τούτου, τους οχληρούς και απαιτητικούς ανάπηρους προσπάθησε να καλοπιάσει υπουργίσκος Επικρατείας ονόματι Σταυρόπουλος –ο οποίος υποσχέθηκε να φροντίσει συνάντηση της αντιπροσωπείας με τον Παπαδήμ(ι)ο, προ Χριστουγέννων. Ακολούθως, οι συγκεντρωμένοι μετέβησαν στο υπουργείο Οικονομικών, όπου αντιπροσωπεία τους συναντήθηκε με τον χοντρόπετσο (όχι τόσο λόγω κιλών, όσο λόγω προπέτειας) φωστήρα και βιαστή κάθε λογικής (είναι και ο εμπνευστής της παγκοσμίου πρωτοτυπίας πατέντας για επιβολή διαφορετικού Φ.Π.Α. αναλόγως αν το σάντουιτς είναι ζεστό ή κρύο), ο οποίος τους υποσχέθηκε συνάντηση με το ακριβοθώρητο αρχιανδρείκελο - όπως πάντα οι υποσχέσεις είναι εύκολες και ανέξοδες. Όταν το αυτονόητο γίνεται ζητούμενο…
Αριστερά: εκπρόσωπος από τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των αγανακτισμένων.
Δεξιά: εκπρόσωπος των αγανακτισμένων λόγω των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας.
(Σκίτσο του Αργεντινού Bernardo Erlich).

Ετικέτες , , , ,

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

«Ανάπτυξη»… [I]


Εικόνες ναζιστικής κατοχής αναβιώνουν: σαράφηδες και μαυραγορίτες κυριαρχούν και πάλι, καθώς (ελέω της διευρυνόμενης εξαθλίωσης) ενεχυροδανειστήρια ανοίγουν σε κάθε γειτονιά˙ αυτή είναι η «ανάπτυξη» που οραματιζόταν ο ρουφιάνος και αρχιδωσίλογος g.a.p. (ως γνήσια μαριονέτα του παγκοσμιοποιημένου τοκογλυφικού καπιταλισμού) και το ξεφτιλισμένο ασκέρι του. Ίδιου τύπου «ανάπτυξη» θα επιφέρει και η (καθ’ υποδείξεων και άμεσων εντολών) πολιτική που ήδη ακολουθεί κι εφαρμόζει η τρικομματική χούντα με επικεφαλής τον «καθωσπρέπει» αχυράνθρωπο Παπαδήμ(ι)ο. Περαστικά μας…

Ετικέτες

Και τα ερπετά δακρύζουν…

Άνεργοι, επιπλέοντας στα δάκρυα των υπουργών της Ευρώπης. 
Σκίτσο του Αργεντινού Bernardo Erlich.

Ονομάζεται Elsa Maria Fornero και, από τις 16.11.2011, είναι υπουργός Εργασίας (δηλαδή, ανεργίας), Κοινωνικής Πολιτικής και Ίσων Ευκαιριών (όλα τα έχει ο μπαχτσές) της φρεσκοσχηματισθείσας κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» στην Ιταλία -υπό τον Mario Monti, τον εκεί εκλεκτό της παγκοσμιοποιημένης τοκογλυφικής συμμορίας. Η εν λόγω κυράτσα κέρδισε σημαντικό χρόνο δημοσιότητας προσφάτως (στις 4.12.2011), λόγω των δακρύων της που συνόδευσαν την εξαγγελία των περικοπών που εξήγγειλαν οι «σωτήρες» των Ιταλών –σύμφωνα, πάντα, με τις υποδείξεις του σχετικού Μνημονίου. Η signora Fornero δάκρυσε όταν, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μετά το υπουργικό συμβούλιο που αποφάσισε πως έφτασε η ώρα της δρεπανηφόρου δημοσιονομικής προσαρμογής (οι χειριστές της οποίας θα αμειφθούν πλουσιοπάροχα, όπως πάντα), πρόφερε τη λέξη «θυσία» και τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικού Ελέγχου έσπευσαν να μιλήσουν για «ευαισθησία» και άλλες τέτοιες δακρύβρεχτες παπαριές. Φυσικά, δεν πρόκειται να θυσιαστεί η εν λόγω τσατσά (ούτε κάποιος από το λοιπό εξουσιαστικό σινάφι), αλλά δεκάδες εκατομμύρια Ιταλών –με τρόπο ανάλογο (πιθανότατα και πανομοιότυπο) με αυτόν που εφαρμόζεται στην αδούλωτη Ψωροκώσταινα: περικοπές αδιακρίτως, χαράτσια οθωμανικού ή φεουδαρχικού τύπου, πλήρης εξάλειψη των όποιων εργατικών κατακτήσεων υφίστανται ακόμη, ισοπέδωση μισθών και συντάξεων (τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον δημόσιο τομέα), αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης (ίσως και μετά τα 70 έτη), άγρια και ανηλεής φορολόγηση, και πολλά άλλα τέτοια…
Ρίχνοντας μια ματιά στα διαπιστευτήρια της Fornero, βλέπουμε ότι είναι καθηγήτρια Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Piemonte (στην πόλη του Torino), Επιστημονική Υπεύθυνος και ιθύνων νους του C.E.R.P. (Κέντρο Ευρωπαϊκών Ερευνών για τη Συνταξιοδοτική Πολιτική και την Κοινωνική Ασφάλιση), επίτιμο μέλος του Κολεγίου "Carlo Alberto", διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Maastricht, είναι μέλος της επιστημονικής Επιτροπής του Observatoire de l'Epargne Européenne (εδρεύει στο Παρίσι), είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του ιταλικού περιοδικού "Rivista Italiana degli Economisti", αρθρογραφεί σχετικά με οικονομικά και χρηματοπιστωτικά θέματα για την ημερήσια εφημερίδα "Il Sole 24 Ore", την περίοδο 1993-1998 διετέλεσε δημοτική σύμβουλος για την πόλη του Τορίνο (εκλεγμένη με τον ψευδοαριστερό συνδυασμό "Συμμαχία για το Τορίνο", το διάστημα 2008-2011 κατείχε διάφορες υψηλές θέσεις στην ιταλική τράπεζα "Intesa Sanpaolo", από το 2005 έως το 2007 υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ιταλικής Εταιρείας Οικονομολόγων και, ταυτοχρόνως, μέλος της επιστημονικής επιτροπής της Confindustria (ο ιταλικός Σύνδεσμος Βιομηχανιών), τη διετία 2003-2004 υπήρξε επιστημονική συνεργάτις της Παγκόσμιας Τράπεζας, και άλλα πολλά…
Με τόση εμπειρία και γνώση (αναπόφευκτα αποτελέσματα της τριβής της με τα γνωστικά αντικείμενα τα οποία ερευνά), η κυρία υπουργός δεν μπορεί να επικαλείται άγνοια ή να δηλώνει αιφνιδιασμένη και σοκαρισμένη με τα μέτρα (κοινώς, ανθρωποθυσίες) που «οφείλουν» να εφαρμόσουν στην Ιταλία οι εκεί εντεταλμένοι μνημονιακοί λακέδες. Απλούστατα, πρόκειται για μια υποκριτικά μελοδραματική προσπάθεια μετριασμού και κατευνασμού των αντιδράσεων που θα ακολουθήσουν –αν και, όπως πάντα, η απονευρωμένη μάζα των εθελόδουλων ψηφοφόρων θα επηρεαστεί από το «ανθρώπινο» πρόσωπο της εξουσίας…
Μέθοδος Pilates: Χαιρετισμός στις αγορές. 
Σκίτσο του Ισπανού Andrés Rábago García ("El Roto").

Υ.Γ. Βίοι παράλληλοι: στην Ιταλία πρόεδρος της «Δημοκρατίας» που έδωσε το χρίσμα στον «μεσσία» Mario Monti είναι ο «αριστερός» Giorgio Napolitano, κάποτε παρτιζάνος, όπως ο Παπούλιας που δηλώνει «αντάρτης στα 15» -και δεν ντρέπεται να γίνεται δωσίλογος και κατοχικός συνεργάτης στα στερνά του...

Ετικέτες ,

Στη χωματερή!!!

Τα αδίστακτα και ακόρεστα εξουσιαστικά κνώδαλα, ακόμη και με την ιδιότητα του «απόμαχου», δεν πτοούνται από τίποτα και δεν ορρωδούν προ ουδενός. Τη στιγμή που η εντεταλμένη τροϊκανή ψευδοκυβέρνηση των αργυρώνητων ανδρείκελων της τρικομματικής χούντας συνεχίζει την ανηλεή επιδρομή και τη βάρβαρη καταλήστευση των εισοδηματικώς ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, 110 συνταξιούχοι βο(υ)λευτάδες (εκ των οποίων, 60 από τη Ν.Δ. και 48 από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. –οι περισσότεροι έχοντας εξασφαλίσει σύνταξη με μία μόνο θητεία) έχουν καταθέσει προσφυγές-αγωγές διεκδικώντας αναδρομικά. Όπως διαβάζουμε σε ρεπορτάζ της 110 πρώην βουλευτέςζητούν... τα ρέσταζητούν όχι μόνον την καταβολή αναδρομικών αποδοχών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ αλλά και αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστησαν εξαιτίας του ότι οι μισθοί τους παρέμειναν "καθηλωμένοι" και δεν αναπροσαρμόστηκαν [...] Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, με ανοιχτούς λογαριασμούς στη Δικαιοσύνη για την υπόθεση των γερμανικών υποβρυχίων και τα περιουσιακά του στοιχεία, ο Τ. Μαντέλης, κατηγορούμενος για τα "μαύρα" ταμεία της Ζίμενς, ο Π. Μαντούβαλος, που περιμένει τη δίκη του για υπόθεση παραδικαστικού κυκλώματος, ο Αρ. Παυλίδης, η εμπλοκή του οποίου στην υπόθεση Μανούση με τις επιδοτήσεις των άγονων γραμμών τον οδήγησε με απόφαση του Αντ. Σαμαρά εκτός κόμματος, αλλά και οι Γ. Δρυς, Γ. Ανωμερίτης, Ελισάβετ Παπαζώη, Π. Δούκας, Ελ. Ζαγορίτης, Π. Τατούλης, Αντ. Φούσας, Ν. Κατσαρός περιλαμβάνονται στη λίστα των συνολικά 110 που έχουν προσφύγει στη διοικητική δικαιοσύνη […] Κοινός παρονομαστής όλων των αιτήσεων είναι η αναδρομική διεκδίκηση χρηματικών ποσών από διαφορές αποδοχών που, όπως υποστηρίζουν, τους οφείλονται, λόγω της αύξησης των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών […] Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε η απόφαση του Μισθοδικείου το 2006 που εξομοίωσε τις αποδοχές των προέδρων των ανώτατων δικαστηρίων με εκείνες του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ). Με όπλο την απόφαση αυτή, οι δικαστές "αιμοδοτήθηκαν" με αναδρομικές διαφορές αποδοχών για την πενταετία 2000-2005. Τη σκυτάλη πήραν στη συνέχεια οι συνταξιούχοι βουλευτές, οι οποίοι, επικαλούμενοι την ισοτιμία των τριών λειτουργιών, προσέφυγαν στη διοικητική δικαιοσύνη ζητώντας και αυτοί την αναδρομική αναπροσαρμογή των αποδοχών τους, κατά το πρότυπο των δικαστών. Στις αγωγές τους κάνουν λόγο για αυτοδίκαιη εξομοίωση και ζητούν επιπλέον 10.000 ευρώ ο καθένας για ηθική βλάβη [...]». Πόσο αδηφάγος μπορεί να είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Τσοχατζόπουλος; πόσο γελοίος και ματαιόδοξος μπορεί να γίνει ο Γιάννης Καψής (αυλικός της οικογένειας Παπανδρέου και πατήρ του νέου ψιττακού Επικρατείας) στα στερνά του; Πόσο χυδαίος και ξεδιάντροπος μπορεί να είναι ο Θεόδωρος Κατσίκης, με την εξαγοράσιμη ψήφο του οποίου έγινε πρωθυπουργός ο ακατονόμαστος εκ Χανίων βρικόλακας; Τα ερωτήματα είναι ρητορικά και η εμπειρία αποδεικνύει περίτρανα ότι στον περίκλειστο και προνομιακό κόσμο των πολιτικάντηδων, κάποιες έννοιες (π.χ. τσίπα, ντροπή, τιμή, εντιμότητα, ειλικρίνεια, ήθος, κ.ά.) είναι παντελώς απορριπτέες και ανεπιθύμητες. Ο δε υποκριτής Καψής, με επιστολή του στην «Ελευθεροτυπία» αναφέρει ότι σε ανύποπτο χρόνο εκχώρησε με εξώδικο οποιαδήποτε αναδρομική αμοιβή του στο Ταμείο Καταπολέμησης του Δημόσιου Χρέους που έχει ανοίξει η Βουλή στην Τράπεζα της Ελλάδος –ήτοι, τα αναδρομικά που θα πάρει από τα χαράτσια και την άγρια φορολόγηση, να καταλήξουν άμεσα στους τοκογλύφους. Το ποιόν των γλοιωδών ανθρωποειδών που αρέσκονται να στρογγυλοκάθονται σε υψηλούς θώκους και να παρασιτούν καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα, το γνωρίζουμε πολύ καλά άπαντες. Γνωρίζουμε, επίσης, και τις τεράστιες ευθύνες που τους αναλογούν για τη σημερινή συνολική κατάντια. Εκείνο, όμως, που δείχνει την ολοκληρωτική ήττα και την κατάπτωση ενός ολόκληρου λαού, είναι το γεγονός ότι το θράσος αυτών των καθαρμάτων εκδηλώνεται ανεμπόδιστα ακόμη και σε οριακές καταστάσεις όπως οι σημερινές –θα εκδηλωθεί και σε πιο ακραίες, όπως εκείνες που θα ακολουθήσουν. Φυσικά, η συμπεριφορά τους είναι αποτέλεσμα και της ανοχής που έχουν απολαύσει επανειλημμένως –ενώ, θα τους άξιζε λιντσάρισμα έως θανάτου και να απορριφθούν στον φυσικό τους χώρο: στην πλησιέστερη χωματερή. Όπως, επίσης, είναι απαράδεκτο να εξακολουθούν να στέκονται όρθιa τα διάφορα τοπικά κομματικά παραμάγαζα (τουλάχιστον, των μνημονιακών κομμάτων), και να μην έχουν γίνει κάρβουνο –με τα ενεργά μέλη τους μέσα…

Ένδοξο τέλος για «ταγούς»…

Ετικέτες ,

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Αφήστε τα μίση…

Αντιρατσιστική αφίσα των οπαδών της Celtic.


«Το Παγκόσμιο Κύπελλο των τεσσάρων χωρών είναι εδώ! Οχι όμως στο ποδόσφαιρο, αλλά στο ράγκμπι: η Γαλλία, η Βρετανία, η Ιρλανδία και η Ουαλία θα φιλοξενήσουν αγώνες του "Μουντιάλ" της οβάλ μπάλας το καλοκαίρι του 2013, σε 18 διαφορετικές πόλεις. Το μονοπώλιο της αθλητικής φιλοξενίας ανήκει στο παρελθόν. Πριν σπεύσετε να επισημάνετε ότι η Ουαλία δεν είναι ανεξάρτητη χώρα, θυμηθείτε την κλοτσοπατινάδα που ξεκίνησε μόλις ανακοινώθηκε ότι συγκροτείται ποδοσφαιρική Εθνική Μεγάλης Βρετανίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Σκοτσέζοι, Ουαλοί και Βορειοϊρλανδοί δεν θέλουν ούτε ν' ακούσουν για συνύπαρξη με τους Άγγλους και μποϊκοτάρουν το εγχείρημα. Για τα τρία κρατίδια της Μεγάλης Βρετανίας η μπάλα, είτε είναι στρογγυλή είτε οβάλ, είναι το τελευταίο οχυρό μιας ψευδεπίγραφης "ανεξαρτησίας" και μιας τζούφιας εθνικής υπερηφάνειας.».
Νίκος Παπαδογιάννης, «Μποϊκοτάρουν το εγχείρημα» («Ελευθεροτυπία», Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011).

Αντιρατσιστική αφίσα των οπαδών της Athletic Bilbao.

Η ιδιότητα του αθλητικογράφου δεν είναι ασυμβίβαστη με τη γνώση βασικών ιστορικών και κοινωνικών στοιχείων, ειδάλλως εκφράζονται μπούρδες όπως αυτές του προαναφερόμενου κονδυλοφόρου –εκτός και αν πρόκειται περί ενός ακόμη εντεταλμένου (ήτοι, έμμισθου) ψιττακού που προσπαθεί να διαμορφώσει συνειδήσεις μέσω αισχρής προπαγάνδας. Αν ο Παπαδογιάννης είναι ένα ακόμη λαμόγιο που παπαγαλίζει κατόπιν υποδείξεως (όπως ο φρεσκοδιορισμένος υπουργός του Δ.Ο.Λ. Καψής), τότε δεν αξίζει να ασχοληθούμε μαζί του. Αν, όμως, είναι απλώς ένας ακόμη ανιστόρητος του οποίου το κεφάλι έχει πάρει τη μορφή μπάλας (ανεξαρτήτως σχήματος και χρώματος), θα του επισημάνουμε το εξής στοιχειώδες: τα ομαδικά αθλήματα (και, δη, το ποδόσφαιρο), λόγω κοινωνικοπολιτικών καταβολών, αποτέλεσαν επί μακρόν πεδίο ποικίλης έκφρασης (κοινωνικής, πολιτικής, εθνικής, κλπ) και αντίθεσης απέναντι σε καταστάσεις καταπιεστικές. Φυσικά, όλα αυτά ήταν πολύ πιο έντονα πριν την ολοκληρωτική εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και τη μετατροπή του σε κερδοφόρο τσίρκο, αλλά ακόμη και σήμερα κάποιοι επιμένουν και ανθίστανται σθεναρά στην προοπτική μιας ισοπεδωτικής ομογενοποίησης. Αν ο Παπαδογιάννης χαρακτηρίζει «τελευταίο οχυρό μιας ψευδεπίγραφης "ανεξαρτησίας" και μιας τζούφιας εθνικής υπερηφάνειας…» την άρνηση Σκωτσέζων, Ουαλών και Βορειοϊρλανδών να ενσωματωθούν σε μια ομάδα υπό τον τίτλο «Μεγάλη Βρετανία» ή (ακόμη χειρότερα) «Ηνωμένο Βασίλειο», να χαιρετήσουν το κουρελόπανο που ακούει στο όνομα Union Jack (σύμβολο του αποικιοκρατικού ιμπεριαλισμού) και να δηλώσουν υποταγή στο Στέμμα, τότε ας προτείνει και στους Κύπριους να συγκροτήσουν ενιαίες αθλητικές ομάδες με τους Τούρκους –τη στιγμή που η Τουρκία κατέχει στρατιωτικώς το 1/3 του νησιού τους. Με τον ίδιον τρόπο (βιαίως), η Ουαλία, η Σκωτία και η (σε μεγάλο βαθμό, εποικισμένη από βασιλόφρονες Άγγλους) Βόρεια Ιρλανδία παραμένουν αλυσοδεμένες στο αγγλικό Στέμμα –ασχέτως αν κατοικούνται από λαούς πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους. Θα έπρεπε να γνωρίζει ο πολυπράγμων δημοσιογράφος ότι, ακόμη και σήμερα, υπάρχουν αγεφύρωτες διαφορές ανάμεσα στις διάφορες εθνότητες που κατοικούν στα δύο νησιά εντεύθεν της Μάγχης. Έτσι, ο (έχων προσφυγικές ρίζες από την πολύπαθη Ιρλανδία) οπαδός της Celtic Glasgow (ομάδας που δημιουργήθηκε, το 1888, από Ιρλανδούς μετανάστες) δεν μπορεί να δει με συμπάθεια τον (Άγγλο έποικο και πιστό στο Στέμμα) οπαδό της Glasgow Rangers –εξ ου και το "Old Firm" (η αναμέτρηση ανάμεσα στις δύο ομάδες) είναι ο σημαντικότερος ποδοσφαιρικός αγώνας μίσους στον πλανήτη˙ επίσης, ο Βάσκος της Athletic Bilbao (οι Βάσκοι, ο λαός που καταπιέστηκε περισσότερο και πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα κατά τη διάρκεια του 40ετούς φασισμού στην Ισπανία) δεν μπορεί να νιώσει φιλικά συναισθήματα για την αγαπημένη και προστατευόμενη ομάδα (Real Madrid) του δικτάτορα Franco, και πάει λέγοντας…
Πανό συμπαράστασης προς τη Χώρα των Βάσκων, στο Celtic Park.

Εν κατακλείδι, οι αιτίες των όποιων διχασμών (σε διάφορα σημεία της γης) παραμένουν ζωντανές και δεν αποτελούν απλά και ξεπερασμένα ιστορικά προηγούμενα. Ας μη λησμονούμε, τέλος, ότι ο Οίκος των Windsor είναι ο πραγματικός κάτοχος της επικράτειας και διαφεντεύει (σε ολόκληρο τον πλανήτη, υπολογίζοντας και τους υποτελείς της διαβόητης «Κοινοπολιτείας») εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους (οι οποίοι χαρακτηρίζονται από την ιδιότητα του υπηκόου και όχι του πολίτη) για να θησαυρίζει και να καλοπερνά η δράκα των αλγεινών χαραμοφάηδων και βλαβερών παρασίτων που τον απαρτίζουν. Βασικό και αναγκαίο βήμα, ούτως ώστε οι λαοί της περιοχής να κερδίσουν αυτοδιάθεση και να ελπίζουν σε ανθρώπινο μέλλον, είναι να απαλλαγούν από την τυραννία των «γαλαζοαίματων» μοναρχιδίων (κατά προτίμηση, με τον τρόπο που οι Γάλλοι απαλλάχθηκαν από τους Λουδοβίκους και οι Ρώσοι από τους Ρομανώφ) –και, μετά, ας τεθεί εξ αρχής το θέμα περί ενιαίας αντιπροσωπευτικής ομάδας…

Από τον Σεπτέμβριο του 2007 έως τον Οκτώβριο του 2011, τη θέση του προέδρου της Celtic κατείχε ο επαγγελματίας πολιτικάντης John Reid -Βαρόνος του Cardowan και μέλος του κόμματος των μεταλλαγμένων Εργατικών. Ο εν λόγω τύπος χρημάτισε γραμματέας του υπουργείου Άμυνας (δηλαδή, πολέμου) την περίοδο 2005-2006, όταν ο Tony Blair πρωτοστατούσε στη «συμμαχία των προθύμων» που εισέβαλε στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Οι φίλοι της Celtic (τουλάχιστον, το ριζοσπαστικό μέρος αυτών) αντιτάχθηκαν εξαρχής στην παρουσία του Reid και διατράνωσαν την απέχθειά τους προς το πρόσωπό του με ποικίλες εκδηλώσεις: τόσο στα πανό που εμφάνισαν στο Celtic Park (φωτογραφία, επάνω) όσο και σε αφίσες όπως η εικονιζόμενη (φωτογραφία, κάτω), ανακήρυξαν τον Reid persona non grata κι εγκληματία πολέμου. Η σύγκριση με τα καθ’ ημάς, όπου οι οπαδοί των ομάδων δέχονται ασμένως το κάθε λαμόγιο ως τιμονιέρη (τα παραδείγματα είναι πολλά, με τελευταίο την προθυμία των οπαδών του Ηρακλή να δεχτούν ως μεσσία τον προφυλακισμένο Ψωμιάδη), μόνο αηδία και απελπισία μπορεί να προκαλέσει…

«Η αντάρτικη επιλογή»: κοινή αφίσα των οπαδών της Celtic και της StPauli (η ποδοσφαιρική ομάδα των «περιθωριακών» του Αμβούργου).

Ετικέτες