ΒΙΟΘΑΝΑΤΟΣ
Σκίτσο του Andy Singer:-«Τα καύσιμα από σόγια είναι άνθρωποι»
-«Ναι; Και λοιπόν;»
"Σε ύψη ρεκόρ οι τιμές των δημητριακών" γράφει "Το Βήμα" (28.09.2007), "Διαλέξτε: ή φτηνό πετρέλαιο ή ψωμί" αναφέρεται σε ρεπορτάζ στην "Ελευθεροτυπία" (29.09.2007). Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, οι τιμές των αγροτικών προϊόντων έχουν εκτοξευθεί για δύο λόγους: ο πρώτος, είναι η περιορισμένη παραγωγή λόγω της επιβολής καθεστώτος αγρανάπαυσης σε πολλές γαίες. Ο δεύτερος, σχετίζεται με την άνοδο της τιμής του πετρελαίου και τη στροφή στη χρήση βιοκαυσίμων (η δημιουργία των οποίων απαιτεί προϊόντα της γης).
Ως "αγρανάπαυση" ορίζεται η προσωρινή διακοπή της καλλιέργειας ενός αγρού για να αποκτήσει ξανά την παραγωγικότητα του. Συνήθως διαρκεί ένα χρόνο και εξαρτάται από το είδος του εδάφους και τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν. Η αγρανάπαυση είναι περισσότερο αναγκαία στους αγρούς που εφαρμόζεται εντατική μονοκαλλιέργεια που έχει ως αποτέλεσμα την εξάντληση των θρεπτικών συστατικών του εδάφους. Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της ΠΑ.Σ.Ε.ΓΕ.Σ., ματαιώνεται η αγρανάπαυση των σιτηρών για την φετινή καλλιεργητική περίοδο, για να συγκρατηθεί η ανοδική τάση των τιμών.
Ως βιοκαύσιμα (αγγλ. biofuels) ορίζονται τα καύσιμα εκείνα (στερεά, υγρά ή αέρια) τα οποία προέρχονται από τη βιομάζα, το βιοδιασπόμενο δηλαδή κλάσμα προϊόντων ή αποβλήτων διαφόρων ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Τα βιοκαύσιμα (π.χ. κράμβη, ζαχαρότευτλα, βιομάζα από ξυλεία) για τις μεταφορές προωθούνται ως χρήσιμο μέσο για τον "οικολογικό προσανατολισμό" του κλάδου των μεταφορών.
Όσα εμβριθή άρθρα και περισπούδαστες αναλύσεις κι αν διαβάσουμε, παρατηρούμε πως όλα (μα, όλα!!!) τα κείμενα και οι απόψεις έχουν τον ίδιο παρονομαστή και βασίζονται στην ίδια κοντόφθαλμη και στενά οικονομιστική αντίληψη: πρέπει, με κάθε τρόπο, να εξασφαλίσουμε τα μέσα που θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε τον ίδιο τρόπο ζωής - δηλαδή, να εξακολουθήσουμε να κινούμαστε στον δρόμο της φρενήρους υπερκατανάλωσης και της ασταμάτητης λεηλασίας των φυσικών πόρων. Σε καμία "σοβαρή προσέγγιση" δε θα γίνει λόγος για την αναγκαιότητα της εκ βάθρων αλλαγής των δομών των ανθρωπίνων κοινωνιών και του τρόπου (και των ρυθμών) της καθημερινής ζωής. Πουθενά δε γίνεται λόγος για το πρόβλημα του υπερπληθυσμού (το οποίο δεν αφορά μόνο τις "τριτοκοσμικές" χώρες) και τη συνεπαγόμενη υπερεκμετάλλευση της γης και την εξάντληση των φυσικών αποθεμάτων. Οι εξουσίες, φανερές και μυστικές (για να συνωμοσιολογήσουμε λιγάκι), επιζητούν την απρόσκοπτη αναπαραγωγή των υπηκόων τους για να διευθύνουν όλο και περισσότερους σκλάβους. Μιλούν για "δημογραφικό πρόβλημα" και "γηρασμένη ήπειρο", όταν αντιλαμβάνονται πως αυξάνεται ο αριθμός των συνταξιούχων (και μειώνεται η μάζα των μισθοσυντήρητων δούλων που παράγουν υψηλή υπεραξία για τους κηφήνες). Μιλούν για ανεπάρκεια παραγόμενων προϊόντων, όταν οι τροφές που καταλήγουν στις χωματερές του "ανεπτυγμένου κόσμου" μπορούν (άνετα) να θρέψουν όλους τους παρίες του πλανήτη και όταν το ποσοστό των παχύσαρκων και υπέρβαρων (κυρίως, στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α.) αυξάνεται αλματωδώς. Οι εξουσιαστές, απανταχού της Γης, παίζουν έναν ρόλο ιδιοτελή και σκοτεινό - αυτό είναι κοινό μυστικό. Το εξωφρενικό, όμως, είναι πως η πλειονότητα του κόσμου, ο "απλός λαός", ο "αναμάρτητος" λαός (όπως ισχυρίζονται οι της καθεστωτικής "αριστεράς") έχει ασμένως υιοθετήσει (επίσης, το αναπαράγει και το κληροδοτεί) το "τρεχαληδόν" πρότυπο ζωής και συγχέει την "ευτυχία" με την υλική ευμάρεια και την απεριόριστη κτήση. Όπως φαίνεται, όσο εντείνεται η "καλοπέραση" μεγαλώνει και η νωθρότητα του πνεύματος. Πράγματι, ο υλόφρων και ανερμάτιστος ανθρωπάκος, δεν μπορεί (ή, δε θέλει) να συνειδητοποιήσει πως τίποτα δεν του ανήκει πραγματικά (ούτε καν τα δύο μέτρα γης που θα τον καταπιούν), πως όλα όσα νομίζει πως κατέχει είναι δάνεια (και, μάλιστα, με το υψηλότερο επιτόκιο), πως τίποτα δεν είναι αιώνιο και ανεξάντλητο. Πριν χρόνια, έμεινα με το στόμα ορθάνοιχτο ακούγοντας από μια γνωστή μου να μου λέει: «(...) γεννώντας, ένιωσα πως νικάω τον θάνατο». Αν θυμάμαι καλά, τη σιχτίρισα άγρια...
Άλλα σχετικά δημοσιεύματα:
