-«Φοβάμαι!» -«Καλό παιδί!» Σκίτσο του "EL ROTO" στην "EL PAίS" (29.XII.2007)
Η Αμαλία Καλυβίνου έζησε 30 και κάτι χρόνια (στα περισσότερα εκ των οποίων ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα). Στην προσωπική της ιστοσελίδα (από τον Ιούλιο του 2005) περιέγραψε με λεπτομέρειες τον πολυετή Γολγοθά της και κατονόμασε πρόσωπα και καταστάσεις που (εξακολουθούν να) κυριαρχούν στη νεοελληνική πραγματικότητα. Η ιστορία της γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα (ιδιαίτερα μετά το βιολογικό της τέλος), αλλά ουδείς "αρμόδιος φορέας" κινητοποιήθηκε και ούτε ένας "αδέκαστος εισαγγελέας" διέταξε αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη (ή, έστω, μια στοιχειώδη έρευνα).
Στους αντίποδες βρίσκεται η περίπτωση του Χρήστου Παρασκευαΐδη (πρόκειται για τον προκαθήμενο στην "Εκκλησία της Ελλάδος Α.Ε."). Εδώ, κινητοποιήθηκαν σύμπαντες όλοι οι κρατικοί (και μη) μηχανισμοί για να σώσουν τον "άνθρωπο του (δικού τους) Θεού".
Σύντομος απολογισμός, ισολογισμός και προϋπολογισμός για κάθε απερχόμενο και επικείμενο έτος αναφορικά με την εν Ελλάδι επιβίωση... Αισιοδοξείτε, αδέλφια!!!
«Στα χέρια ήρθαν Αρμένιοι και Ελληνορθόδοξοι στη Βηθλεέμ», τιτλοφορείται το μονόστηλο στην εφημερίδα "Αγγελιοφόρος" (Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007). «Βίαιη κατάληξη είχε η επιχείρηση καθαριότητας χτες στο Ναό της Γέννησης στη Βηθλεέμ, καθώς οι Αρμένιοι θεώρησαν ότι οι Ελληνορθόδοξοι καταπάτησαν το τμήμα της εκκλησίας που τους ανήκει. Ιερείς και πιστοί αντάλλαξαν χτυπήματα με σκουπόξυλα και πέτρες, με αποτέλεσμα τέσσερα άτομα να τραυματιστούν ελαφρά (…)». Άγιες ημέρες διανύουμε αγαπητοί (και αγαπητές) εν Χριστώ αδελφοί (και αδελφές) και οι αναμάρτητοι πατέρες μάς δείχνουν τον δρόμο της αρετής και της αγιοσύνης. Του Κυρίου δεηθώμεν, Αμήν...
Μετά από 2.400 και πλέον χρόνια, ο Σωκράτης ξαναδικάστηκε! Και, αυτήν τη φορά, απηλάχθη των κατηγοριών. Η "δίκη" διεξήχθη στην Washington και η ετυμηγορία, με ψηφοφορία των παρευρισκομένων, αθώωσε τον Σωκράτη με ποσοστό 56% έναντι 44%, ποσοστά περίπου αντίστροφα από εκείνα που τον καταδίκασαν στην αρχαιότητα. Το 399 π.Χ. διατυπώθηκε εναντίον του κατηγορία για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων και, γι' αυτό, καταδικάστηκε σε θάνατο. Το κρυφό κίνητρο της κατηγορίας ήταν ότι η διδασκαλία του επιδρούσε στους νέους που έδειχναν ανατρεπτικές τάσεις. Στην πρόσφατη "δίκη", η κατηγορούσα αρχή υποστήριξε πως οι ιδέες του Σωκράτη διαφθείρουν τους νέους και αποσταθεροποιούν τους θεσμούς της Πολιτείας. Όπου "Σωκράτης" μπορούμε να τοποθετήσουμε οποιοδήποτε όνομα ή οποιαδήποτε ιδέα (άποψη, ιδεολογία, ηθική αξία, κλπ.) έρχεται σε αντίθεση με την (επι)κρατούσα κατάσταση (νεοταξική ή οτιδήποτε άλλο). Η "πολιτική αγωγή" αντιπροσωπεύει τους λακέδες της εκάστοτε εξουσίας (ή, και την ίδια την εξουσία, αυτοπροσώπως). Ποσοστό λακέδων 44%, δεν είναι καθόλου μικρό - κι ας είναι εντελώς πλασματικό. Διότι, αν υπολογίσουμε τις λεγεώνες των απανταχού της Γης "νοικοκυραίων" και τις στρατιές των "συνετών υπερασπιστών της έννομης τάξης", το ποσοστό ανεβαίνει κατακόρυφα. Οι εποχές αλλάζουν (;), η ανθρώπινη ποταπότητα παραμένει αναλλοίωτη...
Ο Δημήτρης Παρούσης πραγματοποιεί, εδώ και λίγο καιρό, το όνειρο της ζωής του: να γυρίσει τον πλανήτη με τρόπο αντισυμβατικό και αντι-glamour (ήτοι, με την ιδιότητα του φιλομαθούς επισκέπτη και όχι με τα χαρακτηριστικά του ξιπασμένου τουρίστα που συλλέγει αντικείμενα για να επιβεβαιώσει το «ήμουν κι εγώ εκεί») και, μάλιστα, με πενιχρά μέσα.
Η Action Aid αυτοπροσδιορίζεται ως μια διεθνής φιλανθρωπική Μ.Κ.Ο. (Μη Κυβερνητική Οργάνωση). Ένας από τους τρόπους δράσης της οργάνωσης αυτής είναι να βρίσκει "ανάδοχους γονείς" οι οποίοι "υιοθετούν" παιδιά από χειμαζόμενες περιοχές της Γης και καταθέτουν χρηματικά ποσά (σε τακτά χρονικά διαστήματα) προς ενίσχυση των παιδιών αυτών.
Αρχές Δεκεμβρίου 2007, ο Δημήτρης Παρούσης βρίσκεται στο San Carlos Alzatate (στη Guatemala, μία από τις πλέον υποβαθμισμένες και πολύπαθες χώρες της Λατινικής Αμερικής). Προσπαθεί να εντοπίσει τη μικρή Floridalma Garcίa Hernandez, η οποία (μέσω της Action Aid) έχει "υιοθετηθεί" από Έλληνες. Το αποτέλεσμα δεν είναι ενθαρρυντικό. Λίγες ημέρες μετά, η έρευνά του αποφέρει καρπούς. Το επόμενο βήμα του είναι να επικοινωνήσει με την Action Aid. Του δίνουν κάποιες απαντήσεις (κυρίως αριθμητικά δεδομένα και λογιστικές πράξεις) κι εκείνος συγκρίνει τη διαφήμιση της οργάνωσης με όσα είδε.
Η εικονιζόμενη 34χρονη εικαστικός ονομάζεται Sooreh Hera και, προσφάτως, προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο με τους (προς εξόντωση) εχθρούς του Ισλάμ. Η Sooreh Hera, ιρανικής καταγωγής, ζει στην Ολλανδία (σπουδάζει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Χάγης) και είναι γνωστή για τα πορτρέτα της με θέματα ομοφυλοφιλίας. Μία από τις video δημιουργίες της με ανάλογη θεματολογία, την ονόμασε "Adam and Ewald, Seventh-day lovers" - σαφής παραπομπή στο "Αδάμ και Εύα". Το σύνολο της εγκατάστασης έφερε τον τίτλο "Allah-o-gay-bar" ("Αλλάχ ή γκέι-μπαρ") - παρήχηση του γνωστού "Αλλάχ ακμπάρ", δηλαδή "ο Αλλάχ είναι μεγάλος". Το δημοτικό μουσείο της Χάγης αποφάσισε να ακυρώσει αυτήν την εγκατάσταση, επικαλούμενο "τεχνικούς λόγους". Στο απαγορευμένο video, εμφανίζονται δύο άνδρες (με μάσκες) να υποδύονται τον Μωάμεθ και τον γαμπρό του Αλί με την ιδιότητα του ομοφυλόφιλου ζεύγους.
«Η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται σε χώρες όπως το Ιράν ή η Σαουδική Αραβία, τη στιγμή που πολλοί παντρεμένοι άνδρες διατηρούν ερωτικές σχέσεις με άλλους άνδρες», δηλώνει η Sooreh Hera.
Το 1988, ο συγγραφέας Salman Rushdie είχε καταδικαστεί σε θάνατο (με ιρανικό φετφά) λόγω του βιβλίου του "Σατανικοί Στίχοι" και, έκτοτε, ζει κρυμμένος στην Αγγλία. Στις 6 Μάη 2002, δολοφονήθηκε ο ακροδεξιός Ολλανδός πολιτικός Pim Fortuyn. Στις 2 Νοεμβρίου 2004, δολοφονήθηκε ο Ολλανδός σκηνοθέτης Theo van Gogh. Το 2006 υπήρξε αναταραχή με τα σκίτσα που είχε δημοσιεύσει η Δανική εφημερίδα Jyllands - Posten. Προ μηνών, οι ισλαμιστές επικήρυξαν τον Σουηδό σκιτσογράφο Larsh Vilks. Αυτές είναι λίγες μόνο από τις πολλές περιπτώσεις βίαιης καταστολής της ελεύθερης έκφρασης. Τελευταία, έχουμε περάσει στο στάδιο της αυτολογοκρισίας. Ο Geert Wilders(διάδοχος τουPim Fortuyn), θέλει να γυρίσει μια τηλεταινία στην οποία συγκρίνει το Κοράνι με το βιβλίο του Χίτλερ "Ο Αγών μου", αλλά τα ολλανδικά κανάλια έχουν δηλώσει ότι δεν θα την προβάλουν. Μεγάλη αναταραχή προκλήθηκε και για την όπερα "Ιδομενέας"στο Μόναχο.
Αν ισχύουν τα λόγια του William Blake «Prudence is a rich ugly old maid courted by incapacity»(«Η σωφροσύνη είναι μια πλούσια και άσχημη γριά γεροντοκόρη που τη φλερτάρει η ανικανότητα»), τότε δεν μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι (ούτε καν ικανοποιημένοι) για την αυτολογοκρισία την οποία μας επιβάλλουν οι πάσης φύσεως (και αποχρώσεως) δογματικοί υπερασπιστές της "αέναης και αδιαμφισβήτητης αλήθειας". Αν το δεχτούμε, θα ενταφιάσουμε την αξιοπρέπειά μας και στο μνήμα της θα αναγράφεται "Go dtuga Dia suaimhneas da anam"...
Εν Θεσσαλονίκη, τις άγιες ετούτες ημέρες (και νύχτες). Ο "ατσαλάκωτος" δήμαρχός "μας" επιδίδεται στην ανέγερση του νέου του παλατιού. Στο εορταστικό πνεύμα των ημερών, φωταγωγήθηκε γερανός στο συγκεκριμένο εργοτάξιο. Το χαρμόσυνο μήνυμα είναι σαφές: άστρο υπέρλαμπρο μας οδηγεί!!!
Ονομάζεται Enzo Rossi, Ιταλός βιομήχανος στον τομέα των ζυμαρικών. Προ 2 μηνών, το όνομά του γνώρισε ευρεία δημοσιότητα λόγω ενός πειράματός του: δοκίμασε να ζήσει για έναν μήνα με τον μισθό που έδινε στους υπαλλήλους του. Το αποτέλεσμα: σε 20 ημέρες του είχαν τελειώσει όλα τα χρήματα. Κατόπιν τούτου, αποφάσισε να αυξήσει τις καθαρές αποδοχές των εργαζομένων στην επιχείρησή του κατά 200 ευρώ. Σύμφωνα με το σκεπτικό του, «είναι δίκαιο να παίρνεις από τους πλούσιους για να δίνεις στους φτωχούς».
Μερικά χαρακτηριστικά σημεία από τη συνέντευξή του που δημοσίευσε η εφημερίδα "La Repubblica" (21.X.2007): «Δεν είμαι μαρξιστής. Είμαι πρώην δεξιός. Πρώην, διότι εκείνοι τους οποίους ψήφιζα δεν ξέρουν να κάνουν ούτε αντιπολίτευση (...) Γνώριζα πώς ζουν οι υπάλληλοί μου. Όμως, έκανα αυτό το πείραμα κυρίως για τις κόρες μου, οι οποίες ποτέ δε δοκίμασαν στερήσεις (...) Πήρα 1.000 ευρώ και άλλα 1.000 η σύζυγός μου, η οποία εργάζεται στην επιχείρηση μαζί μου (...) Μετά από 20 ημέρες δεν απέμειναν καθόλου χρήματα. Αυτό σημαίνει πως, στο σύνολο του έτους, θα έμενα χωρίς χρήματα για 120 ημέρες. Αυτό δεν είναι μόνο φτώχεια, είναι απελπισία (...) Πώς να εργαστεί μια μητέρα όταν γνωρίζει πως τα χρήματα θα της εξαντληθούν πριν τελειώσει ο μήνας; Πώς να συγκεντρωθεί στη δουλειά της όταν βρίσκεται σε κατάσταση παράνοιας; (...)». Αυτό σημαίνει αγνό και άδολο αίσθημα δικαιοσύνης! Αυτή είναι η πεμπτουσία της ανιδιοτελούς αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου! Βέβαια, κρίνοντας μόνο από το αποτέλεσμα, θα μπορούσαμε να πούμε πως το γεγονός αυτό αποτελεί μια θετική εξέλιξη σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας". Όμως, αλίμονο αν αρκούμαστε στο "μη χείρον", δηλαδή σε ξεροκόμματα...
Και, σα να μην έφταναν όλα αυτά, εμφανίζεται κι εκείνος ο "γραφικός κουτόφραγκος" Ευρωπαίος Επίτροπος, ζητώντας «να τιμωρείται η αστυνομική βία». Όταν οι ξένοι εισβάλλουν στα χωράφια μας, αγνοώντας τις βαθιά ριζωμένες πολιτισμικές μας παραδόσεις...
Το Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007, η "Ένωση Θυμάτων της Τρομοκρατίας" (Asociaciόn de vίctimas del Terrorismo - A.V.T.) πραγματοποίησε πορεία στο κέντρο της Μαδρίτης (63.000 άτομα υπολόγισε η "El Paίs"), απαιτώντας τη διάλυση των πολιτικών σχηματισμών P.C.T.V. - E.H.A.K. (Partido Comunista de las Tierras Vascas / Euskal Herrialdeetako Alderdi Komunista/ Κομμουνιστικό Κόμμα των Βασκικών Επαρχιών - υπάρχει από το 2002) και A.N.V. - E.A.E. (Acción Nacionalista Vasca /Eusko Abertzale Ekintza / Βασκική Εθνικιστική Δράση - υπάρχει από το 1930). Η αιτιολογία ήταν η συνήθης: η σύμπλευση της βασκικής ριζοσπαστικής αριστεράς με τους "τρομοκράτες" της Ε.Τ.Α. Ακούστηκαν συνθήματα κατά του πρωθυπουργού José Luis Rodríguez Zapatero, στον οποίον καταλόγισαν δειλία, αδικαιολόγητη ανοχή και προδοσία απέναντι στα θύματα της Ε.Τ.Α.
Αντιθέτως, οι φασίστες νοσταλγοί του Francisco Paulino Hermenegildo Teódulo Franco Bahamonde και του José Antonio Primo de Rivera y Sáenz de Heredia, συγκεντρώνονται ανενόχλητοι στην "Κοιλάδα των πεσόντων" (παρά το ότι ψηφίστηκε ο περίφημος "Νόμος Ιστορικής Μνήμης") για να τιμήσουν τα ινδάλματά τους.
Για μία ακόμη φορά, απαιτούνται κάποιες ιστορικές υπενθυμίσεις. Όταν, επί τέσσερις δεκαετίες, η μεγάλη πλειονότητα των Ισπανών "νοικοκυραίων" λούφαζε και στήριζε τη δικτατορία των φαλαγγιτών, οι Βάσκοι αυτονομιστές ήταν από τις λίγες φωτεινές εξαιρέσεις που αντιστάθηκαν με πείσμα και αποκοτιά. Στο σημείο αυτό, αξίζει να γίνει μνεία σε δύο ενέργειες (συμβολικές και ουσιαστικές) της Ε.Τ.Α., πριν λίγες δεκαετίες. Στις 7 Ιουνίου 1968, στην πόλη Aduna (επαρχία Guipúzcoa), πέφτει νεκρός ο 22χρονος Xabier "Txabi" Etxebarrieta Ortiz, σε συμπλοκή με την Guardia Civil. Είναι ο πρώτος "πεσών" της Ε.Τ.Α. Η οργάνωση αντιδρά και, στις 2 Αυγούστου του ίδιου έτους, εκτελεί τον ασφαλίτη - βασανιστή (κάτι σαν Μάλλιος ή Μπάμπαλης, τηρουμένων των αναλογιών) Melitón Manzanas (φωτογραφία) στο σπίτι του στην πόλη Irún (επαρχία Guipúzcoa).
Η κορυφαία (και πλέον θεαματική) ενέργεια της Ε.Τ.Α. πραγματοποιείται στις 20 Δεκεμβρίου 1973, στο κέντρο της Μαδρίτης (στην καρδιά του φασιστικού θηρίου), με την ανατίναξη του οχήματος στο οποίο επέβαινε ο ναύαρχος Luis Carrero Blanco ("πρωθυπουργός" του Franco, δεύτερος στην ιεραρχία των φασιστών). Ας απολαύσουμε το οπτικοακουστικό υλικό:
«Δήμαρχοι και κάτοικοι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» τιτλοφορείται δημοσίευμα της εφημερίδας "Αγγελιοφόρος της Κυριακής" (11 Νοεμβρίου 2007). Η αιτία της νευρικής κρίσης είναι τα πετεινά του ουρανού - συγκεκριμένα, τα περιστέρια. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «(…) Χιλιάδες κάτοικοι, αλλά και οι δημοτικές αρχές πόλεων που φιλοξενούν πολλά περιστέρια αναζητούν εναγωνίως τρόπους για να τα διώξουν από τα σπίτια, τις αυλές και τις πόλεις τους (…) Τα κατηγορούν για αρρώστιες, για φθορά ιδιοκτησίας, βρομιά, μετάδοση ασθενειών σε άλλα πτηνά. Τα έχουν αποκαλέσει "ιπτάμενους αρουραίους", πουλιά του πεζοδρομίου, ιπτάμενες στάχτες (…) Οι Λονδρέζοι είναι από τους φανατικότερους πολέμιους των περιστεριών. Ο δήμαρχός τους, Κεν Λίβινγκστοουν, προσπάθησε να τα διώξει νοικιάζοντας γεράκια για να τους επιτεθούν. Τελικά, κατέληξε να επιβάλει πρόστιμο σε όποιον τα ταΐζει (…) Άλλοι δήμαρχοι έχουν προσπαθήσει να τα δηλητηριάσουν, να τα πυροβολήσουν είτε με κανονικά σκάγια είτε με σφαίρες από αλάτι, να τους δώσουν αντισυλληπτικά, να τα κάψουν τοποθετώντας τροφή πάνω σε ηλεκτροφόρα σύρματα (…)». Κανονικός πόλεμος, δηλαδή, εναντίον των πετούμενων που «(…) τρώνε τα πάντα, με αποτέλεσμα καθένα από αυτά να παράγει 12 κιλά περιττώματα το χρόνο και μάλιστα ιδιαίτερα τοξικά (…)».
Συν τοις άλλοις, τα βρωμοπούλια, δε σέβονται ούτε ιερές προσωπικότητες όπως ο επί (σχεδόν) τέσσερις δεκαετίες αγαθός και ακριβοδίκαιος κυβερνήτης της Ισπανίας...
Συναγερμός!!! Η ανθρωπότης απειλείται από φτερωτούς και αδηφάγους εισβολείς. Κινδυνεύουν οι πανέμορφες πόλεις μας, τα απαράμιλλα επιτεύγματα του αξεπέραστου πολιτισμού μας, διακυβεύονται οι περιουσίες μας (κινητές και ακίνητες), τα τετράτροχα καμάρια μας, οι ευφάνταστες οικοδομικές μας κατασκευές, όλες οι αξιοθαύμαστες κατακτήσεις μας επί της Γης. Απειλούμεθα από θρασύτατα (μας κουτσουλούν ξεδιάντροπα, σα να μας λένε «είσαστε για χέσιμο, ρεεε!!!») και δευτερεύοντα όντα, τα οποία καταναλώνουν λεηλατώντας (χωρίς να παράγουν) και ρυπαίνουν ανεξέλεγκτα το φυσικό περιβάλλον που διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού. Καλά θα κάνουν τα ιπτάμενα παράσιτα, αν έχουν ίχνος ντροπής και αξιοπρέπειας, να διδαχτούν από την τρισένδοξη ανθρωπότητα τι σημαίνει υψηλός πολιτισμός, αρμονική συνύπαρξη, σεβασμός προς τη μητέρα φύση, καθώς και άλλες αξίες που δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν πετούμενα και τετράποδα…
«Δε γνωρίζουμε ακόμη τα αίτια της εξαφάνισής τους, αλλά θα τα ανακαλύψουμε σύντομα». Σκίτσο του Erlich, στην "El Paίs" (12.X.2007)
Το όνομα αυτού "Habbo Hotel"και η υπόστασή του εικονική, δεδομένου ότι πρόκειται για πολυσύχναστη (συμμετέχουν 80 και πλέον εκατομμύρια παίκτες, από 31 χώρες) ιντερνετική διεύθυνση. Παρ’ όλα αυτά, η συμμετοχή στο παιχνίδι αυτό έχει επιπτώσεις και στη μη ψηφιακή ζωή - και όχι μόνο σχετικά με τον εθισμό των συμμετεχόντων. Το 2005, ένας Κινέζος παίκτης δολοφονήθηκε για ένα εικονικό σπαθί. Πρόσφατα, νεαρός Ολλανδός κατηγορήθηκε για κλοπή εικονικών αντικειμένων αξίας 4.000 (μη εικονικών) ευρώ. Το παιχνίδι λειτουργεί ως εξής: οι παίκτες δημιουργούν τους ψηφιακούς χαρακτήρες που θα τους αντιπροσωπεύουν και αναλαμβάνουν τη διακόσμηση δωματίων σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία, χρησιμοποιώντας έπιπλα και αντικείμενα - όλα αυτά εικονικά. Αντιθέτως, κάθε άλλο παρά εικονικά είναι τα χρήματα που καταβάλλουν οι συμμετέχοντες - για την αγορά των εικονικών αντικειμένων (ο σχετικός παγκόσμιος τζίρος υπολογίζεται στο 1,5 δισ. δολάρια).
Για όλες τις καταστάσεις υπάρχει μία αιτία (συχνά και περισσότερες). Η όλο και πιο μαζική καταφυγή σε κόσμους πλασματικούς (όπως το "Second Life", το "World of Warcraft" και άλλες εικονικές πραγματικότητες) δεν είναι κάτι ανεξήγητο ή παράξενο: οφείλεται στον άνυδρο και χωρίς φαντασία βίο που έχουμε επιλέξει, στην άχαρη και άγονη καθημερινότητα που βιώνουμε, στις ψευδεπίγραφες και υποκριτικές κοινωνικές μας σχέσεις, στο ευνουχιστικό κυνηγητό της επαγγελματικής καταξίωσης και της συσσώρευσης υλικού πλούτου, στην ανικανότητά μας να εκτιμήσουμε και να προσεγγίσουμε με διάθεση κατανόησης και φιλομάθειας ό,τι μας περιβάλλει και μας ξεπερνά. Ο άνθρωπος, σε όλες του (σχεδόν) τις δραστηριότητες, δείχνει πως αποτελεί ξένο σώμα στον πλανήτη και δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο φυσικό περιβάλλον ή να συνυπάρξει με τους ομοειδείς του έξω από συνθήκες αλληλοϋπονόμευσης και αλληλοσφαγής. Άλλωστε, και στον εικονικό βίο, οι άνθρωποι εκδηλώνουν τις αδυναμίες του ψυχισμού τους, την ανεπάρκεια και τα κενά του εσωτερικού τους κόσμου, τα απωθημένα και τη μεγαλομανία τους, τη δουλοπρέπεια και την εξουσιομανία τους. Εικονική ζωή και οδυνηρά πραγματικός (καθημερινός και βασανιστικός) θάνατος…
-«Φοβάμαι!»
